Ενόψει της εορτής των Τριών Ιεραρχών -που την έχουμε απαξιώσει εντελώς- παραθέτω μια φανταστική συνέντευξη που έδωσαν σε νεαρούς μαθητές. Τα λόγια τους είναι αυθεντικά, παρμένα από ομιλίες και λοιπά συγγράμματά τους! Μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως υλικό για μια εορτή προς τιμήν τους. Ή απλώς ως ένα βήμα ελάχιστης γνωριμίας και αφορμής επάξιας τιμής τους.
Συντονιστής: Η πατρίδα μας και η κοινωνία μας βρίσκεται μπροστά σε μεγάλες δυσκολίες. Πολλά προβλήματα, κάθε είδους, οικολογικά, οικονομικά, παιδαγωγικά, διαπροσωπικά μας ταλαιπωρούν και ζητούν λύση. Κι εμείς τα παιδιά που σε λίγα χρόνια, ως ενήλικοι θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε όλα αυτά τα συσσωρευμένα προβλήματα από πού να αντλήσουμε ελπίδα, δύναμη και φωτισμό για την επίλυσή τους. Και ποια είναι η οδός που πρέπει να ακολουθήσουμε; Ποιος θα μας συμβουλέψει; Σε ποιον να ακουμπήσουμε; Η εκπομπή μας εναγώνια αναζητά ανθρώπους ικανούς να μας βοηθήσουν. Ψάχνει στο παρόν αλλά και στο παρελθόν να βρει ανθρώπους σοφούς και διακριτικούς, ικανούς και ρεαλιστές που θα γίνουν οι οδηγοί και οι σύμβουλοί μας, πρότυπα στη ζωή μας.
Σήμερα λοιπόν, στα πλαίσια αυτής της προσπάθειάς μας, έχουμε την εξαιρετική τιμή να φιλοξενούμε στο τραπέζι των καλεσμένων μας τρεις εξέχοντες και λαμπρούς ανθρώπους που με τα λόγια, αλλά κυρίως τα έργα τους χάραξαν δρόμο σωτήριο. Ίσως μπορέσουν να μεταδώσουν και σε μας λίγη από τη σοφία και την εμπειρία τους.
Ας μην καθυστερούμε όμως. Σας παρουσιάζω τους καλεσμένους μας για τους οποίους έχουμε ετοιμάσει κι ένα σύντομο ρεπορτάζ. Τους καλούμε να πάρουν θέση κοντά μας.
Βασίλειος ο Μέγας ο εκ Καισαρείας και Καππαδόκων
χώρας.
Ο Βασίλειος γεννήθηκε στη Νεοκαισάρεια του Πόντου το 329 μ.Χ. από ευσεβείς και καλλιεργημένους Χριστιανούς γονείς. Ήταν πανεπιστήμων. Σπούδασε Ρητορική, Γραμματική, Αστρονομία, Φιλοσοφία, Ιατρική και Γεωμετρία στα καλύτερα πανεπιστήμια της εποχής του. Ακολούθησε τον δρόμο της ιεροσύνης. Ως επίσκοπος Καισαρείας διακρίθηκε για το ποιμαντικό και φιλανθρωπικό του έργο. Δημιούργημά του ήταν η πρότυπη Νέα Πόλη της φιλανθρωπίας που οι σύγχρονοί του ονόμασαν Βασιλειάδα με γηροκομείο, ξενώνα, νοσοκομείο και ορφανοτροφείο όπου έβρισκαν παρηγοριά όλοι οι ευρισκόμενοι σε δυσκολία. Τεράστια η έγνοια του για τον αντιαιρετικό αγώνα και για την κατήχηση του ποιμνίου του. Ακούραστος συγγραφέας επιστολών, ομιλιών , εκτεταμένων συγγραμμάτων για τη διαφώτιση και ενίσχυση των Χριστιανών. Το πιο σπουδαίο έργο του είναι η Θεία Λειτουργία. Οι συγκλονιστικές ευχές της είναι ό,τι πιο εκλεκτό έχει να παρουσιάσει η ορθόδοξη λατρεία μας.
Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο Ναζιανζηνός
Ο αγαπημένος φίλος του Βασιλείου, ο συνομήλικος, με τον οποίο σπούδασε στην Αθήνα και με τον οποίον αλληλογραφούσε σ’ όλη του τη ζωή. Ήταν ο ένας για τον άλλον βοηθός στο καλό, συνεργάτης και σύμβουλος. Ακολούθησε κι αυτός την ιερατική κλήση και αξιώθηκε να γίνει Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως. Στις ομιλίες του αναφερόταν ιδιαίτερα στην Αγία Τριάδα και αγωνιζόταν να γνωρίσει και να συνειδητοποιήσει ο λαός του Θεού το δόγμα του τριαδικού Θεού το οποίο ο Άρειος σκληρά πολεμούσε. Γι’ αυτό και ονομάστηκε Θεολόγος. Ποίμανε με ιδιαίτερη αγάπη το ποίμνιό του στην Κωνσταντινούπολη και μας άφησε εξαιρετικά συγγράμματα, ομιλίες, αλλά και ποιήματα.
Ιωάννης ο Χρυσόστομος
Ο εξαιρετικός ρήτορας και θεολόγος από την Αντιόχεια, αυτός που οι σύγχρονοί του τον ονόμασαν χρυσορρήμονα, ο Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως που με παρρησία έλεγξε και τη βασίλισσα και τους αυλικούς της και υπέστη διωγμούς και εξορίες για την αλήθεια, για την αγάπη του Χριστού, τον οποίον με αφοσίωση σ’ όλη του τη ζωή υπηρέτησε. Η έμπρακτη αγάπη του έχει να παρουσιάσει ένα τεράστιο φιλανθρωπικό έργο και η ευγλωττία και ο θείος φωτισμός του ένα επίσης τεράστιο συγγραφικό έργο. Μας χάρισε επίσης τη Θεία Λειτουργία, αυτή που συνήθως τελούμε στις γιορταστικές και τις καθημερινές λατρευτικές μας συνάξεις.
Αυτοί είναι οι τρεις εξαιρετικοί καλεσμένοι μας στους οποίους οι δημοσιογράφοι μας: θα υποβάλουν ερωτήσεις. Ας ακούσουμε με προσοχή ό,τι έχει να μας προσφέρει η αγάπη τους. Καλώς ορίσατε, πατέρες. Ζητούμε την ευχή σας.
Βασίλειος: Την ευχή του Κυρίου μας να έχετε κι εσείς και όλα τα παιδιά. Με ιδιαίτερη χαρά δέχτηκα την πρόσκλησή σας. Χαίρομαι που βρίσκομαι κοντά στα παιδιά που ιδιαίτερα αγαπώ. Παρακαλώ, επειδή ακριβώς τα αγαπώ και ό,τι πούμε θα είναι για το καλό τους, ιδιαίτερα να το προσέξουν και να αγωνιστούν να το κατορθώσουν στη ζωή τους.
Γρηγόριος: Κι εγώ χαίρομαι πολύ που είμαι κοντά σας. Ευχαριστώ που με καλέσατε. Ό,τι πούμε δεν θα είναι δικές μας σοφίες, αλλά του Θεού λόγια και υποδείξεις. Αυτός μας φωτίζει και μας οδηγεί κι εμείς συνεχώς τον παρακαλούμε για όλους τους Χριστιανούς και ιδιαίτερα για τα μικρά παιδιά, τα οποία προστατεύουμε και βοηθούμε στη μελέτη τους.
Ιωάννης: Συμμερίζομαι κι εγώ τη χαρά του Βασιλείου και του Γρηγορίου, αλλά και την ευθύνη που έχουμε ενώπιον του Θεού, τον οποίο μέσ’ από την καρδιά μας αγαπήσαμε και υπηρετήσαμε και τη ζωή μας όλη Του προσφέραμε, να κάνουμε γνωστό το θέλημά Του. Γιατί μόνο το θέλημα του Θεού είναι ωφέλιμο και λυτρωτικό για τους ανθρώπους. Τα θελήματα των ανθρώπων είναι πονηρά. Δεν ξεκινούν συνήθως από αγάπη, αλλά από συμφέρον.
Συντονιστής: Μάλιστα, σεβαστοί μας πατέρες. Θα παρακολουθήσουμε με πολλή προσοχή ό,τι μας πείτε. Ας περάσουμε τώρα στις ερωτήσεις μας.
Δημοσιογράφος Α: Καθώς είμαστε νέα παιδιά που τώρα ξεκινάμε τη ζωή μας, το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να προσανατολίσουμε σωστά τη ζωή μας. Να καταλάβουμε πού πηγαίνουμε. Ποιος είναι ο σκοπός μας; Βοηθήστε μας λίγο σ’ αυτόν τον προσανατολισμό, π. Βασίλειε.
Βασίλειος: Πράγματι αυτή είναι η πιο καίρια ερώτηση. Από την απάντηση που θα δώσουμε σ’ αυτήν εξαρτάται όλος μας ο τρόπος κι όλη η αγωνία του βίου μας.
Ας εξετάσουμε λοιπόν πρώτα τη φύση μας. Θα δούμε ότι είναι διπλή. Έχουμε το σώμα που είναι πλασμένο για να ζήσει κάποια, λίγα ή περισσότερα χρόνια σ’ αυτή τη γη, και την ψυχή, που είναι πλασμένη για να ζήσει αιώνια. Εμείς οι Χριστιανοί που ξέρουμε με βεβαιότητα ότι ο Χριστός αναστήθηκε, ότι κι εμείς θ’ αναστηθούμε και θα ζήσουμε αιώνια μαζί Του δεν θεωρούμε τόσο σημαντικό το σώμα και τις ανάγκες του, όσο την ψυχή μας. Και θεωρούμε καλό ό,τι δεν βλάπτει την αιώνια ψυχή μας. Η ένδοξη καταγωγή, η ευρωστία του κορμιού, η σωματική ομορφιά, το ωραίο ανάστημα, ο πλούτος και η καλοπέραση και οι τιμές που απονέμουν οι άνθρωποι ακόμα και τα βασιλικά και πολιτικά αξιώματα δεν είναι αξιοζήλευτα αν βλάπτουν την αθάνατη ψυχή μας. Οι ελπίδες μας και η προετοιμασία μας είναι για μια άλλη ζωή, απείρως ωραιότερη. Αυτήν αγαπούμε και λαχταρούμε. Τη ζωή που θα ζήσουμε κοντά στο Χριστό και θα είναι λαμπρή και φωτεινή, γεμάτη από την αγάπη Του. Γι’ αυτό ας μη ζούμε υποταγμένοι στο σώμα και στις ανάγκες του. Πιο πολύ να φροντίσουμε και να μεριμνήσουμε για την ψυχή μας παρέχοντάς της ό,τι είναι πιο καλό. Και να ξέρετε, παιδιά. Συνήθως το σώμα αντιστρατεύεται την ψυχή. Δηλαδή, αν πολύ υπηρετούμε το σώμα, ξεχνάμε τις ανάγκες της ψυχής. Κι αυτό είναι φοβερό, είναι καταστροφικό. Δώστε λοιπόν στο σώμα την αξία που του πρέπει, αλλά δώστε και στην ψυχή την ασυγκρίτως ανώτερη αξία που της ταιριάζει. Καλλιεργήστε την αντάξια της κλήσεώς της. Ποια είναι η κλήση; Να γίνουμε άγιοι, όπως άγιος είναι ο Θεός μας. Να μιμηθούμε το Χριστό στην αγάπη και τη θυσία. Να ακολουθήσουμε το Λόγο και να κάνουμε το θέλημά Του.
Δημ: Αυτά ηχούν παράξενα στ’ αυτιά μας. Εντελώς ξεχασμένα. Όλοι κυνηγάμε υλικά αγαθά, πλούτο και καλοπέραση. Την ψυχή μας σχεδόν την έχουμε διαγράψει.
Βασίλειος: Μπορώ με απόλυτη βεβαιότητα να σας δώσω ένα σύνθημα για όλη σας τη ζωή «Υπεροράτε μεν σαρκός, παρέρχεται γαρ, επιμελείσθε δε ψυχής πράγματος αθανάτου».
Δημ: Δηλαδή;
Βασίλειος: Παραβλέψτε κάπως το σώμα που κάποια στιγμή περνά και τελειώνει και φροντίστε την ψυχή σας που είναι αθάνατη.
Γρηγόριος: Μπορώ να απαντήσω στην ίδια ερώτηση μ’ ένα ποίημα;
Δημ: Μα φυσικά. Θα χαρούμε πολύ ν’ ακούσουμε ένα ποίημά σας.
Γρηγόριος: «Αν δεν ήμουν δικός σου θα ήμουν αδικημένος, Χριστέ μου.
Τι λόγο έχει αυτή η ζωή; Τι λόγο έχει αυτή η τυράννια;
Γιατί στροβιλίζομαι στις τρικυμίες του βίου;
Γεννιόμαστε, μεγαλώνουμε, σβήνουμε, χανόμαστε απ’ τη γη,
Νυστάζω, κοιμάμαι, ξυπνάω, πορεύομαι
Αρρωσταίνω, γίνομαι καλά, ευχαριστιέμαι πονώ;
Τι περισσότερο έχω εγώ από τ’ άλογα πλάσματα, απ’ τ’ ανεύθυνα
ζώα;
Τι περισσότερο έχω εγώ; Τίποτα παρά μόνο τον Θεό.
Αν δεν ήμουν δικός σου, θα ήμουν αδικημένος, Χριστέ μου».
Δημ: Νομίζω πως καταλαβαίνουμε τη συμβουλή σας. Πρέπει να δώσουμε στη ζωή μας αιώνια διάσταση. Μάλλον να δούμε την αιώνια διάσταση του ανθρώπου κι όχι τη φθαρτή. Αυτό στ’ αλήθεια είναι πάρα πολύ σημαντικό και παρήγορο. Να μην ξεχνάμε ότι έχουμε αθάνατη ψυχή, αθάνατη προοπτική. Ότι δεν τελειώνουν όλα σ’ αυτή την πρόσκαιρη και δύσκολη ζωή.
Δημοσιογράφος Β: Ωστόσο πρέπει να ζήσουμε αυτή τη ζωή σωστά. Κι έχουμε πολλές δυσκολίες και προβλήματα στα οποία παρακαλούμε να μας βοηθήσετε με την εμπειρία σας. Ας πούμε: Ένα τεράστιο πρόβλημα είναι η οικολογική καταστροφή. Η γενιά μας θα ζήσει σ’ έναν πλανήτη κυριολεκτικά κατεστραμμένο και εξοντωμένο. Τι μπορούμε να κάνουμε;
Βασίλειος: Επιτρέψτε μου να πάρω πάλι το λόγο. Έχω μελετήσει πολύ αυτό το θέμα. Μάλιστα συνέγραψα μια σειρά από ομιλίες, ολόκληρη μελέτη με θέμα τη δημιουργία του κόσμου που ονομάζεται «Εξαήμερος». Κι εγώ κι όποιος άλλος με μάτια καθαρά μελετήσει τη Δημιουργία μένει άφωνος από τον θαυμασμό σ΄ Αυτόν που έπλασε τον κόσμο. Ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο «καλώς λίαν» με μια απίστευτη τάξη και ομορφιά και τον συντηρεί επίσης με την Πρόνοιά Του. Κάθε κύτταρο ζωντανού οργανισμού και κάθε μόριο της άψυχης κτίσης διαλαλεί την πανσοφία Αυτού που το δημιούργησε. Κι εμείς οι άνθρωποι είμαστε μικροί κι ελάχιστοι όχι μόνο στο να κατανοήσουμε τη δημιουργία, αλλά και στο να πλέξουμε εγκώμιο στο Δημιουργό. Και δυστυχώς είμαστε και η αιτία της καταστροφής αυτού του κόσμου, του κοσμήματος.
Αν ο άνθρωπος ζούσε απλά, όπως τον έφτιαξε ο Θεός κι η πλάση όλη θα ζούσε αρμονικά και δεν θα φοβόμασταν πως πλησιάζει η καταστροφή των πάντων. Αιτία των κακών είναι η απληστία και η πλεονεξία των ανθρώπων. Ζητάμε πάντοτε περισσότερα από όσα έχουμε, δεν είμαστε ποτέ ευχαριστημένοι. Δεινοπαθούμε για να εξασφαλίσουμε υλικά αγαθά και περίσσεια υλικών και δεινοπαθεί κι όλος ο πλανήτης. Ο πλανήτης στενάζει γιατί ξεπεράσαμε το μέτρο της λογικής. Εκβιάζουμε τους φυσικούς νόμους κι ό,τι εκβιάζεται αργά ή γρήγορα διαλύεται εις τα εξ ών συνετέθη. Δεν τιμούμε το κάθε δημιούργημα. Έχει αξία και το παραμικρό χορταράκι. Έχει αξία και το πιο μικρό ζωάκι. Το ένα συνδέεται με το άλλο όπως οι κρίκοι μιας αλυσίδας. Το οικολογικό πρόβλημα είναι πνευματικό πρόβλημα. Και δεν θα σταματήσει όσο είμαστε πλεονέκτες και αλαζόνες και όσο υπερβάλλουμε στην κατάχρηση των υλικών αγαθών.
Γρηγόριος: Επίτρεψέ μου, Βασίλειε, μ’ ένα ποίημά μου να βεβαιώσω, όσα μας είπες:
«Δώσε μου τη δύναμη να ψάλω και να υμνήσω
εσένα τον Βασιλιά του κόσμου.
Εξαιτίας Σου λάμπει ο ήλιος
και το φεγγάρι πορεύεται το δρόμο του.
Για χάρη Σου μιλάει των άστρων η μεγάλη ομορφιά.
Συ έκτισες τα πάντα
ορίζοντας νόμο για το καθένα
και Συ με Θεία Πρόνοια τα συγκρατείς.
Εσύ και στο σεμνό τον άνθρωπο
έδωσες τη χάρη το θείο να στοχάζεται
αφού του έδωσες το λογικό σαν δώρο.
Εσύ είσαι η ουράνια εξουσία που δεν σφάλλει.
Δίχως αρχή, απέραντη,
αθέατο φως που από ψηλά τα πάντα βλέπει
κι όλα σε βάθος τα γνωρίζει.
Πάτερα, γίνε και σε μένα σπλαχνικός.
Δώσ’ μου τη δύναμη να υπηρετώ παντοτινά
το θείο θέλημα Σου
και μετρημένα και με σύνεση να ζω
και να τιμώ το δημιούργημά Σου».
Δημοσιογράφος: Πραγματικά αυτό το ποίημα αποδίδει τέλεια τη στάση που θα ‘πρεπε να έχουμε όλοι οι άνθρωποι προς το Δημιουργό και προς την Κτίση. Στ’ αλήθεια δεν θα υπήρχε οικολογικό πρόβλημα αν είχαμε σεβασμό στο Δημιουργό κι αν τηρούσαμε το θέλημά Του. Πόσο έχουμε ξεφύγει από το δρόμο του Θεού ο καθένας μας, αλλά και όλοι μαζί σαν κοινωνίες! Και πόσο κακό έχουμε προξενήσει!
Δημοσιογράφος Γ: Εγώ θέλω να περάσουμε σ’ ένα άλλο κεφάλαιο. Είναι αυτό που μας αφορά περισσότερο αφού είμαστε παιδιά και μαθητές. Κι απευθυνόμαστε σε σας που είστε οι προστάτες μας Άγιοι. Είναι το θέμα της Παιδείας και της αγωγής μας. Τι λέτε πάτερ Ιωάννη; Είναι τέχνη η αγωγή;
Ιωάννης: Από την τέχνη αυτή δεν υπάρχει πράγματι ανώτερη. Τίποτα δεν συγκρίνεται με το να διαπαιδαγωγήσεις την ψυχή και να διαπλάσεις τον νου ενός νέου. Χρειάζεται απείρως περισσότερη προσοχή κι ακρίβεια από εκείνη που δείχνουν οι γλύπτες κι οι ζωγράφοι κι όλοι οι καλλιτέχνες που τιμούμε και θαυμάζουμε. Γιατί τα παιδιά μας είναι ο αληθινός μας θησαυρός.
Βασίλειος: Η δύναμη της παιδείας βασίζεται στο ότι ασκείται πάνω σε ψυχή εύπλαστη όπως το κερί. Τα μαθήματα αρετής που θα εντυπωθούν στο παιδί από την παιδική του ηλικία θα μείνουν ανεξάλειπτα.
Δημ: Πέστε μας κάτι για τις δικές σας σπουδές.
Γρηγόριος: Ο Βασίλειος κι εγώ σπουδάσαμε μαζί στην Αθήνα. Τότε συνδεθήκαμε πολύ μεταξύ μας με αγνή, με ιερή φιλία. Δεν γνωρίζαμε δρόμους άλλους από αυτούς που οδηγούσαν στο ναό και στη σχολή μας. Οι συμφοιτητές μας περνούσαν τον καιρό τους με ατέλειωτες επιπόλαιες συζητήσεις και γλέντια. Εμείς αφοσιωθήκαμε στις σπουδές μας. Ρουφήξαμε σαν τις μέλισσες ό,τι καλό είχαν να μας δώσουν οι δάσκαλοί μας. Αλλά δεν τους παραδώσαμε χωρίς κρίση τον νου και τη σκέψη μας. Ζυγίζαμε ό,τι μας έλεγαν και το περνούσαμε από το κόσκινο της χριστιανικής μας πίστης. Έτσι κρατήσαμε όλα τα ωφέλιμα και πετάξαμε μακριά τα βλαβερά.
Ιωάννης: Εγώ πήγα στο σχολείο του σοφού Λιβάνιου. Ήμουν πάρα πολύ επιμελής. Έκανα σχολαστικά όλες τις εργασίες και τις υποχρεώσεις μου και ακολουθούσα τις συμβουλές του δασκάλου μου. Με αγαπούσε πάρα πολύ. Κι εγώ τον τιμούσα. Σ’ ένα μόνο τον στεναχώρησα. Έμεινα αμετακίνητος στην πίστη μου στον αληθινό Θεό, ενώ εκείνος παρέμεινε ειδωλολάτρης κι έλεγε για μένα «Τι κρίμα! Τον Ιωάννη τον κέρδισαν οι Χριστιανοί!» Νομίζω πως πρέπει πολύ να τιμούμε τους δασκάλους μας, γιατί καταβάλλουν για μας τεράστιο κόπο. Μας δίνουν ένα κομμάτι της ζωής και της ψυχής τους. Αλλά δεν μπορούμε να δεχθούμε όσα μας λένε αντίθετα από το θέλημα του Θεού. Πρώτη θέση στην καρδιά μας να έχει ο Θεός.
Δημ: Τι εκτιμάτε σ’ έναν δάσκαλο; Πώς πρέπει να είναι ο σωστός δάσκαλος;
Ιωάννης: Ο δάσκαλος πρέπει να είναι υπόδειγμα αρετής. Η ζωή του να λάμπει από αρετή. Γιατί το παράδειγμα αποτυπώνεται στους μαθητές πιο εύκολα και πιο βαθιά από ό,τι τα λόγια. Επίσης ο καλός δάσκαλος θέλει οι μαθητές του να τον φτάσουν και να τον ξεπεράσουν στη γνώση και στην αρετή. Και είναι πάντοτε δίπλα τους και στις στενοχώριες και στις χαρές τους.
Και κάτι ακόμα: Ο δάσκαλος πρέπει πρώτα να είναι δάσκαλος του εαυτού του. Όπως ο στρατηγός πρέπει πρώτα να είναι άριστος στρατιώτης, έτσι κι ο δάσκαλος πρέπει πρώτα ο ίδιος να είναι άριστος μαθητής σ’ αυτά που διδάσκει.
Δημ: Φαντάζομαι πόσο κουραστικό θα είναι το λειτούργημα του δασκάλου.
Ιωάννης: Ο κόπος είναι βαρύς αν είναι μάταιος. Αν οι μαθητές προσέχουν και μαθαίνουν και ωφελούνται και προοδεύουν ο δάσκαλος ξεχνά τον κόπο. Παίρνει την αμοιβή και την ξεκούρασή του μέσα από την πρόοδο των μαθητών του.
Δημ: Γιατί οι περισσότεροι μαθητές βρίσκουν δύσκολα τα μαθήματα και κουραστικό το σχολείο;
Βασίλειος: «Της παιδείας αι μεν ρίζαι πικραί, οι δε καρποί γλυκείς». Η παιδεία είναι δέντρο με ρίζες πικρές και καρπούς γλυκούς. Χρειάζεται πράγματι κόπο, αλλά αν αποφύγουμε αυτόν τον κόπο θα μείνουμε στην αμάθεια που είναι η χειρότερη κατάσταση.
Δημοσιογράφος Δ: Ο χρόνος περνά πολύ γρήγορα. Η συζήτηση μαζί σας είναι και ωφέλιμη και ευχάριστη. Εγώ θέλω να μας πείτε κάτι για την οικονομική κρίση την οποία περνάει η πατρίδα μας και όλοι μας.
Ιωάννης: Μη φοβάστε ό,τι μπορεί να βλάψει το σώμα, αλλά δεν μπορεί να βλάψει την ψυχή μας. Και την ψυχή μας δεν μπορεί να την βλάψει κανείς, αν εμείς δεν του το επιτρέψουμε. Αν η κρίση απειλεί τα ταμεία μας, ας μην τη φοβηθούμε. Αν απειλεί τη σωτηρία μας, τότε είναι πραγματική απειλή.
Βασίλειος: Η κρίση θα γίνει ωφέλιμη αν καταφέρουμε δυο πράγματα: Αν αναπτύξουμε την αγάπη στους αδελφούς μας που υποφέρουν κι αν περιορίσουμε την επιθυμία μας για τα υλικά πράγματα. Δώσε στον αδελφό σου που υποφέρει. Τόσους αδικείς, όσους θα μπορούσες να ελεήσεις και δεν το κάνεις. Όταν τα πλούτη σου σκορπάς, απ’ τους πτωχούς τα κλέβεις. Γιατί ζητάς πολυτελή και ακριβά ρούχα; Την ίδια δουλειά δεν κάνουν και τα πιο απλά; Δεν ελέησες; Δεν θα ελεηθείς. Δεν άνοιξες την πόρτα σου στο φτωχό; Δεν θα σε δεχτεί ο Θεός στη βασιλεία Του. Δεν έδωσες ψωμί σ’ αυτόν που λιμοκτονεί; Δεν θα λάβεις την αιώνια ζωή. Αν είχες ντύσει τον γυμνό κι αν είχες θρέψει τον πεινασμένο, αν είχες φιλοξενήσει τον ξένο κι αν είχες γίνει πατέρας των ορφανών, αντί να μαζεύεις πλούτη και χρήματα, τώρα δεν θα υπήρχε κρίση.
Γρηγόριος: Την κρίση θα την περάσουμε με τη βοήθεια του Θεού. Όχι χωρίς πόνο. Αλλά στον πόνο και στη δυσκολία δοκιμάζεται η πίστη κι η ελπίδα μας.
Συντονιστής: Ευχαριστούμε πάρα πολύ. Οι ψυχές μας γέμισαν από τα σοφά σας λόγια. Σας παρακαλούμε πάντοτε να πρεσβεύετε για μας, για όλα τα παιδιά, για όλους τους μαθητές, ώστε να μιμηθούμε κι εμείς και ν’ ακολουθήσουμε την αγιασμένη ζωή σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου