Μακρά απουσία

Σαν πολύ να τεμπέλιασα τελευταία και δεν έγραψα τίποτα εδώ και ενάμιση μήνα. Ίσως ραθυμία, ίσως πολλή άλλη δουλειά, ίσως κακή διάθεση ή μάλλον όλα μαζί. Θα είχα πολλά να γράψω, όπως για τους Πόντιους, για την Άλωση της Πόλης, για τις εκδρομές μας στο Χολομώντα και τη Νάουσα, για τις σχολικές μας γιορτές, για το Μουσείο που ετοιμάσαμε στην τάξη μας, για το πολύ ωραίο παραμύθι που φτιάξαμε με τους μαθητές μου, για την τιμητική προς τον πατέρα μας βραδιά που έγινε στη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης και πολλά άλλα. Ίσως κάποια στιγμή στρωθώ και γράψω για κάποια από αυτά.
Τώρα θέλω να μνημονεύσω εδώ έναν αξιολογότατο σύγχρονο Άγιο που είχα τη χαρά και την ευλογία να προσκυνήσω το τίμιο λείψανό του στην Ι.Μ της Παναγίας Δοβρά πριν μια εβδομάδα. Φυσικά αναφέρομαι στον Άγιο Λουκά τον ιατρό, το Ρώσο. Τεράστιο το ιατρικό του έργο, ας το αξιολογήσουν οι γιατροί. Συγκλονιστική η μαρτυρία και το εξ αυτής μαρτύριό του. Θα μπορούσε να το αποφύγει αν δεχόταν να κυκλοφορεί χωρίς ράσο. Τόσο απλό! Πώς δεν το σκέφθηκε; Δεν θα αρνιόταν το Χριστό. Μόνο, λόγω των τόσο σκληρών συνθηκών, εξωτερικά θα δεχόταν έναν περιορισμό. Εξωτερικά θα προσαρμοζόταν στις απαιτήσεις των κομματικών. Η ψυχή του θα ήταν δοσμένη στον Κύριό του. Γιατί δεν έκανε κι αυτός μια μικρή υποχώρηση; Ας την έκανε για τα παιδιά του που δεινοπάθησαν κι αυτά εξαιτίας της πεισματικής του στάσης. Ανακρίσεις, φυλακίσεις, εξορίες στη Σιβηρία, συνεχείς εκτοπίσεις και μετατοπίσεις, χλευασμοί, στερήσεις των απολύτως αναγκαίων κι αυτός εκεί να επιμένει να φορά το ράσο, να ευλογεί, να προσεύχεται στην Παναγία πριν από κάθε χειρουργείο, να υπερασπίζεται κάθε κατατρεγμένο, να ζητά παρόλ' αυτά να βοηθήσει τους σοβιετικούς στον πόλεμο με τους Γερμανούς, να προσφέρει την ίαση είτε με τις ιατρικές του γνώσεις και επεμβάσεις, είτε με την προσευχή και την ευλογία του. Κι ο Θεός τον ευλόγησε και του χάρισε τον στέφανο της δικαιοσύνης Του και τώρα είναι από τους πιο προσφιλείς αγίους και στη Ρωσία και στην Ελλάδα και προχέει πλούσια ιάματα στους προσκυνούντας εν πίστει. Έδωσε το αίμα του, τον πόνο του σώματος και της καρδιάς του, κι έλαβε Πνεύμα Άγιο. Γιατί δεν έρχεται το Άγιο Πνεύμα στους βολεμένους και συμβιβασμένους. Κοστίζει ακριβά. Δεν κερδίζεται με λίγες προσευχές και ψευτονηστειούλες. Πρέπει να ξεπεράσουμε την αντοχή που ανθρωπίνως νομίζουμε πως έχουμε, να τσακίσουμε την αξιοπρέπεια που νομίζουμε πως μας αξίζει, να δοκιμαστεί η απόλυτη εγκατάλειψή μας στο έλεος του Θεού χωρίς τη μεσολάβηση και το "χάιδεμα" των ανθρώπων. Αντέχουμε να τα υποστούμε όλα αυτά; Ο Άγιος Λουκάς τα επεδίωξε και τα άντεξε. Σε κάποιους έρχονται απο Θεού, χωρίς να τα επιδιώξουν. Έρχονται ως ασθένεια, ως ορφάνια, ως ακούσια ένδεια, ως θάνατος προσφιλούς προσώπου, ως χλευασμός και περιφρόνηση από κάποια πρόσωπα. Αν τα αντέξουμε παλικαρίσια και ευχαριστιακά το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο: Άγιο Πνεύμα, προσωπική Πεντηκοστή. Αν αγανακτήσουμε, χάσαμε μια ευκαιρία. Άγιε Λουκά, πρέσβευε υπέρ ημών, των τόσο ασθενών στην πίστη!