Στη γη των Θεσσαλών (3)

 Κυριακή 12 Μαΐου

Πρωινό εγερτήριο κατά βούληση και εκκλησιασμός όπου βούλεται έκαστος. Οι περισσότεροι προτιμούμε τον Άγιο Νικόλαο, τον μητροπολιτικό ναό που είναι και πολύ κοντά στο ξενοδοχείο μας. Όλα θαυμάσια!

Το πρωινό μας περιμένει πλούσιο και φροντισμένο. Κατεβάζουμε αποσκευές και επιβιβαζόμαστε στο λεωφορείο. Αναχωρούμε στις 12 παρά τέταρτο. Σήμερα θα πάμε από την άλλη πλευρά του Παγασητικού, στην περιοχή του Αλμυρού. Θέλουμε να προσκυνήσουμε στην Παναγία Ξενιά (την Κάτω). Είναι πολύ ενδιαφέρουσα και η Άνω Ξενιά, αλλά κλείνει στις 12. Δεν την προλαβαίνουμε. Ο οδηγός μας βάζει στον πλοηγό του τον προορισμό μας. Οι οδηγίες του μας βγάζουν σε κοίτη χειμάρρου με σπασμένη γέφυρα -προφανώς από την θεομηνία του  Daniel. Περνάμε τελικά μέσα από την κοίτη... Ευκολάκι για τον Μιχαήλ...

Η Μονή είναι εντελώς αθέατη από το δρόμο αν και βρίσκεται σε ύψωμα. Βλέπουμε αριστερά μας λίγο μακρύτερα ένα εγκαταλειμμένο κτίριο, αλλά εμείς στρίβουμε δεξιά. θα δούμε τι ήταν αυτό το κτίριο σε λίγο στην ιστορία της Μονής. Το νέο μοναστήρι στο οποίο μπαίνουμε είναι νεόδμητο. Θεμελιώθηκε μόλις το 1985 και η εγκατάσταση των μοναζουσών έγινε το 1990 στα πρώτα λιτά κτίρια. Μπαίνουμε στο ναό -καθολικό- που πανηγυρίζει στην Απόδοση της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Είναι βυζαντινού ρυθμού και όλοι οι τοίχοι είναι διακοσμημένοι με ψηφιδωτές εικόνες. Είναι πράγματι κάτι εξαιρετικό!

Μια μοναχή μας διηγείται την ιστορία της Μονής. Με την ονομασία Παναγία Ξενιά είναι γνωστά δύο σπουδαία Μοναστήρια που απέχουν μεταξύ τους περίπου 12 χιλιόμετρα. Το παλαιότερο της Άνω Ξενιάς χρονολογείται από τον 10ο αιώνα και βρίσκεται στις πλαγιές της Όθρυος σε πολύ όμορφη κατάφυτη τοποθεσία. Εδώ ανευρέθη εικόνα της Παναγίας της Κισσιωτίσσης. Έλαβε το όνομα αυτό γιατί βρέθηκε μέσα σε κισσούς. Η ονομασία Ξενιά, που έλαβε στη συνέχεια, μάλλον δικαιολογείται από την αβραμιαία φιλοξενία της Μονής ή κατ' άλλους γιατί η εικόνα ήρθε από ξένο τόπο. Η μονή γρήγορα άκμασε. Δοκιμάστηκε σκληρά από τους Λατίνους οι οποίοι έσφαξαν 800 μοναχούς. Στα χρόνια της τουρκοκρατίας λειτούργησε εδώ κρυφό σχολειό. Αργότερα λόγω αλλεπάλληλων ληστρικών επιδρομών και της βαρύτητας του χειμώνα οι μοναχοί εγκαταστάθηκαν νοτιότερα χτίζοντας το Μετόχι του Αγίου Νικολάου, αυτό το κτίριο που είδαμε ανεβαίνοντας στ' αριστερά μας. Αυτή η Μονή ονομάστηκε Κάτω Ξενιά. Στην Μονή της Άνω Ξενιάς η οποία είχε εγκαταλειφθεί εγκαταστάθηκε το 1968 νέα αδελφότητα μοναχών η οποίοι επιτελούν πολύ σημαντικό κατηχητικό έργο με ραδιοφωνικές εκπομπές, αρθρογραφία, κηρύγματα κτλ. Στο Μετόχι του Αγίου Νικολάου (Κάτω Ξενιά) από το 1960 εγκαταστάθηκε γυναικεία αδελφότητα. Αλλά ο σεισμός του 1980 προκάλεσε πολύ μεγάλες ζημιές στα κτίρια. Οι αδελφές αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το μοναστήρι τους. Αποφασίστηκε τότε η μετεγκατάσταση στο σημερινό χώρο και η εκ θεμελίων ανέγερση νέων κτιριακών εγκαταστάσεων. Η θεμελίωση έγινε το 1985. Οι αδελφές έμεναν κυριολεκτικά σε παραπήγματα, αξιώθηκαν όμως να ζήσουν το σημερινό θαύμα, αυτή την υπέροχη Μονή που σήμερα κι εμείς επισκεπτόμαστε. Θησαυροί της Μονής: είναι η εφέστιος εικόνα της Παναγίας από κηρομαστίχη, δύο μικρά τεμάχια από την ζώνη της Παναγίας, δώρο της Μονής Βατοπαιδίου και οι λειψανοθήκες με λείψανα πολλών Αγίων, τριών Ιεραρχών, Αγίων Αναργύρων, Νεκταρίου, Ευσταθίου, Παντελεήμονος, Παρασκευής κ.α. Και το μετόχι του Αγίου Νικολάου συντηρείται και ανακαινίζεται. Εδώ, στην Κάτω Ξενιά, γίνεται κάθε Μεγάλη Παρασκευή η τελετή της Αποκαθήλωσης με την παρουσία του Μητροπολίτου Δημητριάδος με πολύ παραστατικό και ιδιαίτερο τελετουργικό.

Προσκυνούμε την εικόνα της Παναγίας στο μικρό παρεκκλήσιο του Αγίου Γεδεών του εκ Τυρνάβου. Το εικονοστάσι είναι πάρα πολύ ιδιαίτερο, πλούσιο, ενδεικτικό της αγάπης των μοναχών για την Παναγία. Είναι μια μεγάλη ξυλόγλυπτη επιφάνεια πάνω στην οποία έχουν περιληφθεί στρογγυλές εικόνες των 24 οίκων του Ακαθίστου Ύμνου. 

Προσκυνούμε και την Τιμία Ζώνη. Σε λίγο μας φέρνουν και τα λείψανα του Αγίου Γεδεών του νεομάρτυρα, ο οποίος σε νεαρή ηλικία εξωμότησε, αργότερα όμως μετανιωμένος έγινε μοναχός και τέλος εμαρτύρησε. Του έβγαλαν τα δόντια, τον έσυραν σε όλο τον Τύρναβο δεμένο πίσω από ένα άλογο και τέλος του απέκοψαν με τσεκούρι τα χέρια και τα πόδια.

Πίσω από το παρεκκλήσι υπάρχει μια μικρή αυλή πολύ περιποιημένη. Ήταν σαν να έμπαινες σ' ένα κομμάτι παραδείσου. Απόλυτη γαλήνη που την τόνιζε το κελάηδισμα των πουλιών και η ομορφιά των λουλουδιών. 

Ένας επί γης παράδεισος...

Στο μεγάλο αρχονταρίκι μας περίμενε καφές, με αυγό, κουλουράκι και γλυκό. 

Βγαίνουμε και μια ομαδική φωτογραφία στα σκαλιά του Καθολικού.

Το προσκύνημά μας ολοκληρώθηκε. Αναχωρούμε. "Ανηφορίζουμε" προς Νέα Αγχίαλο και σκορπιζόμαστε στα παραθαλάσσια μαγαζιά για το μεσημεριανό φαγητό και τον καφέ μας. Είναι μια ηλιόλουστη Κυριακή, πολύς ο κόσμος, γεμάτα όλα τα τραπέζια, αλλά κάπως οικονομούνται όλοι.  

Η επιστροφή μας ευχάριστη με πολλά ανέκδοτα από τους γνωστούς ανεκδοτολόγους της παρέας, Νίκο και Αντώνη κυρίως. Χωρίς απρόοπτα φθάνουμε στην Κατερίνη όπου μπαίνουμε σε παρακαμπτήριο λόγω των κλειστών τούνελ. Το ίδιο λίγο πιο κάτω (πάνω) στα Μάλγαρα όπου η ουρά είναι πολύ μακριά, ο Μιχαήλ μπαίνει στο χωριό, στα Μάλγαρα, και μας βγάζει αρκετά πιο πέρα γλιτώνοντάς μας από αρκετή αναμονή. 

Ολοκληρώθηκε αισίως κι αυτή η προσκυνηματική μας εκδρομή. Αποχαιρετιόμαστε με την υπόσχεση να ξαναβρεθούμε σε μια άλλη ευκαιρία, αν θέλει ο Θεός.

Τω Θεώ η δόξα και το κράτος! Χριστός Ανέστη!

*Μαζί μας στην εκδρομή ήταν η Λουΐζα, ως συνοδός-εκπρόσωπος του πρακτορείου LIOTSIS, ευγενής, διακριτική, πρόθυμη. Ο οδηγός μας Μιχαήλ, γνωστός και φίλος από άλλες εκδρομές, άψογος, εξαιρετικός!!!  

Στη γη των Θεσσαλών (2)

 Σάββατο 11 Μαΐου

Και η σημερινή μέρα προοιωνίζεται βροχερή. Παίρνουμε το πρωινό μας που είναι αρκετά πλούσιο και φροντισμένο και αναχωρούμε στις 9.50π.μ. με πρώτο μας προορισμό το Εντομολογικό Μουσείο Βόλου. Κανένας μας δεν το έχει ξαναεπισκεφθεί. Είναι μια αποκάλυψη!! Μας περιμένει ο γιος του ιδρυτή, συλλέκτη και μελετητή των εντόμων, διδάκτορος εντομολογίας  Αθανασίου Κουτρούμπα, ο Γεώργιος Κουτρούμπας. Καθόμαστε στον προαύλιο χώρο κατάλληλα διαμορφωμένο με καθίσματα ως μια σχολική τάξη. Στην ομήγυρη παρίσταται και ο κ. Αθανάσιος, αλλά τον λόγο έχει ο Γεώργιος ο οποίος μας μιλάει πολύ κατατοπιστικά για τα έντομα και για το Μουσείο. 
"Έντομα είναι τα αρθρόποδα που έχουν έξι πόδια. Εμφανίστηκαν στη γη πριν από 400 εκατομμύρια χρόνια και θεωρούνται τα πιο εξελιγμένα όντα του ζωικού βασιλείου. Είναι πολύμορφα, δηλαδή αλλάζουν μορφές στη διάρκεια της ζωής τους: αυγά, προνύμφες, νύμφες, ακμαίο στάδιο (συνήθως πεταλούδες), διαθέτουν ανθεκτικό εξωσκελετό, διακρίνονται εύκολα το κεφάλι, ο θώρακας, η κοιλιά (με εντομές), έχουν εξαιρετικά ανεπτυγμένες κάποιες αισθήσεις, όπως την όραση και την όσφρηση (ο αρσενικός σκώρος οσμίζεται τον θηλυκό από 11 χιλιόμετρα μακριά), έχουν καταπληκτική ικανότητα προσαρμογής σε αντίξοα περιβάλλοντα γι' αυτό γίνονται ολοένα πιο ανθεκτικά και κυρίως ικανότητα απόλυτης παραλλαγής ώστε να μην ξεχωρίζουν από φύλλα, κλαδάκια, κορμούς, χώμα, πέτρες κλπ. Υπάρχουν 3.500.000 καταγεγραμμένα είδη εντόμων και άλλα περίπου 5.000.000 "άγνωστα" μέσα στη ζούγκλα. Βρίσκονται στη βάση της τροφικής αλυσίδας όντας τροφή πολλών ανώτερων ζώων αλλά και κάποιων φυτών. Είναι οι σπουδαιότεροι επικονιαστές των ανθέων. Κάποια έντομα όπως οι μέλισσες και οι μεταξοσκώληκες παράγουν πολύτιμα προϊόντα, τα περισσότερα ωστόσο είναι καταστροφείς.

Το Μουσείο είναι μια καθαρά ιδιωτική προσπάθεια. Περιλαμβάνει πάνω από 100.000 έντομα όλων των ειδών, κυρίως πεταλούδες (λεπιδόπτερα) τα οποία ο ίδιος ο κ. Αθανάσιος Κουτρούμπας συνέλεξε κατά τη διάρκεια επιστημονικών του ταξιδιών σε όλες τις ηπείρους. 

Μπαίνουμε μέσα στο χώρο του Μουσείου και μένουμε εκστατικοί!!!! και μόνο η ταξινόμηση τόσων εντόμων είναι ένα τεράστιο κατόρθωμα!!! 

Ελάχιστο δείγμα!!!

Παρατηρούμε για λίγη ώρα τις βιτρίνες και ύστερα ο Γεώργιος κάνει κάποιες ακόμη καίριες παρατηρήσεις. Δεν έχουμε λόγια, μόνο θαυμασμό για τα έργα της Δημιουργίας-του Θεού και για τον κόπο και την επιστημοσύνη αυτών των ανθρώπων. Γράφουμε στο Βιβλίο εντυπώσεων: "Ως εμεγαλύνθη τα έργα σου Κύριε! Πανθαύμαστα τα έργα της δημιουργίας του Θεού. Εξαιρετικό το Μουσείο. Θερμά Συγχαρητήρια!" Σε παρατήρηση του Κώστα για τα θαυμάσια έργα του Θεού ο Γεώργιος δεν φαίνεται να ενθουσιάζεται! (υποστηρικτής της εξελικτικής θεωρίας προφανώς. Αλλά και πάλι πώς ερμηνεύεται η ποικιλία, τα υπέροχα χρώματα, η προστατευτική παραλλαγή, η τελειότητα της κατασκευής και της ζωής τους!). Σημείωση: η είσοδος κοστίζει 5 ευρώ.

Βγαίνουμε από το Μουσείο πολύ εντυπωσιασμένοι και υπό ασθενή βροχή κατευθυνόμαστε στο λεωφορείο. Ανηφορίζουμε προς το Πήλιο. Καθώς σκαρφαλώνουμε στις πλαγιές του απολαμβάνουμε εξαιρετική θέα του Παγασητικού, των απέναντι ακτών και του Βόλου. Τα πάντα είναι καταπράσινα, καταρράκτες πρασίνου! Βλέπουμε και τα ρέματα απ΄ όπου κατέβηκαν τεράστιες ποσότητες νερού κατά την θεομηνία DANIEL. Τεράστια βράχια έχει κατεβάσει το νερό. Εμφανείς οι καταστροφές στα ρείθρα. Νεροφαγώματα επικίνδυνα. Πάλι καλά έχουν γίνει αρκετές επισκευές κι έχει εξασφαλιστεί η πρόσβαση στα περισσότερα χωριά του βουνού των Κενταύρων. Αυτό που έζησαν οι άνθρωποι ήταν τρομακτικό!

Φθάνουμε γύρω στις 11 παρά τέταρτο στην Μονή Οδηγήτριας Πορταριάς. Στο μεταξύ στο λεωφορείο έχουμε ψάλει τα όμορφα αναστάσιμα τροπάρια και έχουμε ακούσει από την Δέσποινα λίγα σχετικά με το βίο της Γερόντισσας Μακρίνας, μιας οσιακής αλήθεια μορφής,  πρώην ηγουμένης της Μονής, η οποία εκοιμήθη το 1995. Το Μοναστήρι ιδρύθηκε το 1961 και είναι Μετόχι της μονής Φιλοθέου του Αγίου Όρους. Η αδελφότητα ξεκίνησε από τους Σταγιάτες του Βόλου και βρέθηκε εδώ με καθοδήγηση του πνευματικού τους πατέρα Γέροντος Εφραίμ  Φιλοθεΐτου και Αριζονίτου. Εδώ εμόνασε για αρκετά χρόνια και η μητέρα του Γέροντος Εφραίμ. Από εδώ επίσης ορμώμενες αδελφές έφτιαξαν τις αδελφότητες στον Αρχάγγελο Θάσου, στη Μονή Τιμίου Προδρόμου Σερρών και σε πολλά μοναστήρια της Αμερικής. Είκοσι μοναχές σήμερα με ηγουμένη την Γερόντισσα Θεοφανώ συνεχίζουν το έργο της Μονής. Επισκεπτόμαστε το Καθολικό, προσκυνούμε στον τάφο της Γερόντισσας Μακρίνας που είναι ένα "ποίημα" μέσα στα ανθισμένα τριαντάφυλλα και άλλα λουλούδια και κερνιόμαστε το μοναστηριακό λουκουμάκι. 

Επισκεπτόμαστε και το Εκθετήριο της Μονής και αναχωρούμε. Η λίγη βροχούλα έχει σταματήσει. Ευτυχώς μέχρι τώρα ο καιρός δεν μας τα χάλασε...

Πάμε προς Μακρινίτσα. Το μπαλκόνι του Πηλίου, πανέμορφο και φιλόξενο. Πίνουμε τον καφέ μας στην πλατεία με τα τεράστια πλατάνια και την αεροπλανική  θέα του Βόλου και του Παγασητικού. Επισκεπτόμαστε το ναό του Τιμίου Προδρόμου και το καφενεδάκι με την τοιχογραφία του Θεόφιλου. 

Η Οθωμανική κρήνη είναι όντως εντυπωσιακή όπως και ο πλάτανος με την τεράστια κουφάλα απέναντί της. Τα δρομάκια με την όρθια βαλμένη πέτρα του Πηλίου απαιτούν ειδικές δεξιότητες βαδίσματος. Προσοχή!!! Φόβος πτώσης!!!! Στ' αυλάκια κελαρύζει το νερό,  ο ήχος του θεραπευτικός. Ευχάριστες συζητήσεις και όμορφες χαλαρές στιγμές.

Φεύγουμε γύρω στη 1μ.μ. για την Πορταριά όπου επιλέξαμε να πάρουμε το μεσημεριανό μας. Άλλη ομορφιά κι εδώ και εξαιρετικές ταβέρνες μας φιλοξενούν με πολύ καλό φαγητό.

 

Γύρω στις 4μ.μ. αναχωρούμε για την Μονή Ταξιαρχών. Κατεβαίνουμε πάλι στο Βόλο για να ξανανεβούμε στο Πήλιο με νότια κατεύθυνση. Η ομορφιά της θέας αποζημιώνει τη δυσκολία των στροφών. Στρίβουμε από Άνω Λεχώνια. Από εδώ ξεκινάει το ταξίδι του το περίφημο τρενάκι του Βόλου. Πριν λίγες μόλις ημέρες άρχισε πάλι η λειτουργία του μετά τις ζημιές που είχαν υποστεί οι γραμμές του από τον DANIEL. Η διαδρομή του είναι μια υπέροχη εμπειρία, με εξαιρετικές εικόνες της φύσης και των ανθρώπινων κατασκευών, αλλά ο χρόνος δεν μας επιτρέπει να τη ζήσουμε.  Η ταχύτητά του είναι μόλις 15 χιλιόμετρα την ώρα και τερματίζει στις Μηλιές. Το ιστορικό τρενάκι ένωνε το Βόλο με τις Μηλιές και πρωτοσφύριξε το 1892.Κατασκευάστηκε από τον Εβαρίστο Ντε Κίρικο, πατέρα του γνωστού ζωγράφου Τζόρτζιο ντε Κίρικο.

Περνάμε τον Άγιο Βλάσιο και φθάνουμε έξω από τη Μονή λίγο πριν από τις 5μ.μ. και περιμένουμε κανένα δεκάλεπτο μέχρι ν' ανοίξει η πύλη. Το μοναστήρι βρίσκεται σε υψόμετρο 650 μέτρων. 

Όλα τα κτίριά του είναι καινούργια, πανέμορφα σε πηλιορείτικο στυλ, με πολλή πέτρα και πάρα πολύ προσεγμένα στην κατασκευή τους. Μια τεράστια κατολίσθηση που σταμάτησε ακριβώς μπροστά στη σκάλα του Καθολικού έχει δημιουργήσει πολλά προβλήματα. Οι μηχανικοί της παρέας μας σχολιάζουν τα έργα υποστήριξης. Προσκυνούμε στο καθολικό και μια μοναχή μας λέει την ιστορία της Μονής. "Πρώτη μοναστική εγκαταβίωση στο χώρο αυτόν έχουμε από τον 12ο αιώνα. Τότε το Πήλιο ήταν γνωστό ως "βουνό των κελλίων" με εξαιρετική άνθιση εδώ του ασκητισμού. Η ανδρώα αδελφότητα έκανε για πολλούς αιώνες  ιδιαίτερα στα σκληρά χρόνια της σκλαβιάς και των επαναστατικών αγώνων την Μονή πανθεσσαλικό προσκύνημα με πολύπτυχη εθνική και πνευματική παρουσία. Στα τέλη του 19ου αιώνα ο ηγούμενος της Μονής Γαβριήλ Ιωάσαφ εξ Αγίου Όρους ορμώμενος οδηγεί την Μονή στο κορύφωμα της αίγλης και της προσφοράς της. Μετά την οσιακή του κοίμηση το 1911 η Μονή ερημώνει, εγκαταλείπεται μέχρι ερειπώσεως, χάνει δε και την περιουσία της και δυστυχώς από αρχαιοκάπηλους κλέβεται και το ιερό της προσκύνημα, η εφέστιος θαυματουργή εικόνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ του 12ου αιώνα. Το 1976 θα επαναλειτουργήσει η Μονή ως γυναικεία πλέον. Ο πνευματικός της Μονής π.Αντώνιος θα γίνει ο μπροστάρης στον αγώνα ανέγερσης όλων των κτιρίων που σήμερα υψώνονται επιβλητικά και τέλεια καμωμένα. Αυτός θα στηρίξει και την αδελφότητα των είκοσι πέντε περίπου μοναζουσών που αγωνίζονται υπό την ηγουμενία πρώτα της γερόντισσας Θεοδούλης και σήμερα της Γερόντισσας Νικοδήμης. Ο τάφος του δίπλα στο κλιμακοστάσιο του καθολικού στα δεξιά αγναντεύει μια υπέροχη ακώλυτη θέα. 

Η Μονή πανηγυρίζει στις 6 Σεπτεμβρίου στην ανάμνηση του εν Χώναις θαύματος. Η αδελφότητα ασχολείται με την αγιογραφία, την ιερορραπτική και την χρυσοκεντητική, αλλά δίνει και μεγάλη σημασία στον ευαγγελισμό του λαού του Θεού γι' αυτό και λειτουργεί ραδιοφωνικό σταθμό, την "Μοναχική διακονία" στα 87,5 FM απ΄ όπου μεταδίδονται όλες οι ακολουθίες του νυχθημέρου και πλουσιότατο πρόγραμμα ομιλιών και βυζαντινών ύμνων.

Μετά την ξενάγηση περνάμε στο αρχονταρίκι. κερνιόμαστε καφέ, κουλουράκι και κόκκινο αυγό. Στο Εκθετήριο πωλούνται λαχνοί που κερδίζουν όλοι!! Στον αριθμό του λαχνού αντιστοιχούν δώρα  που τα παραλαμβάνουμε στο διπλανό χώρο, από ανθοδοχεία και πλεκτά και υφάσματα, ως βιβλία και κορνίζες και εικόνες. Όλοι φεύγουμε μ' ένα δώρο στα χέρια. Πολύ θετικές οι εντυπώσεις και από αυτό το μοναστήρι. Ομορφιά, γαλήνη, ευπρέπεια, ευλογία, δοξολογία φτιάχνουν την αύρα των ορθόδοξων μοναστηριών. Κατηφορίζουμε προς το λεωφορείο και αναχωρούμε για τον επόμενο σταθμό μας, τις Μηλιές.

Περνάμε από τα πανέμορφα χωριά, Πινακάτες και Βυζίτσα με τα αρχοντικά τους και τους πολύ περιποιημένους ξενώνες. Μπαίνουμε στις Μηλιές με τους πολύ στενούς δρόμους. Εδώ δύο είναι τα ιστορικά αξιοθέατα. Το πρώτο η Βιβλιοθήκη των Άνθιμου Γαζή και Γρηγορίου Κωνσταντά η επονομαζόμενη "Ψυχής άκος". (Ψυχής θεραπεία) Και μόνη η ονομασία της  προδίδει τη σπουδαιότητά της.

Τρεις εξέχουσες προσωπικότητες, ο Άνθιμος Γαζής, ο Γρηγόριος Κωνσταντάς και ο Δανιήλ Φιλιππίδης έζησαν στα χρόνια του ελληνικού διαφωτισμού. Οι Μηλιές γνώρισαν τότε μεγάλη άνθιση εμπορική και βιοτεχνική και οικονομική ακμή. Οι τρεις διαφωτιστές ίδρυσαν τότε την περίφημη Σχολή των Μηλεών που άρχισε να λειτουργεί το 1815, με πολύ υψηλό επίπεδο διδασκαλίας και περίφημο πρόγραμμα σπουδών, μέχρι το 1943 που καταστράφηκε από τους Γερμανούς. Η Σχολή ονομαζόταν "Ψυχής άκος". 

Η Σχολή στις δόξες της!

Αυτή την ονομασία φέρει σήμερα η βιβλιοθήκη του χωριού που στεγάζεται σε ανακαινισμένο διώροφο αρχοντικό. Είναι πολύ αξιόλογη με χιλιάδες τόμους παλαιών εκδόσεων, κώδικες, χειρόγραφα, επιστολές και εποπτικά όργανα της Σχολής και προσωπικά αντικείμενα των Γαζή και Κωνσταντά. Ωστόσο θα την δούμε μόνο απ' έξω γιατί κλείνει στις 2μ.μ..

Το δεύτερο αξιοθέατο των Μηλεών είναι ο ναός των Ταξιαρχών στο κέντρο του χωριού δίπλα στην όμορφη πλατεία του. Έχουμε επικοινωνήσει με τον ιερέα του, τον π. Κωνσταντίνο, ο οποίος μας περιμένει και μας υποδέχεται με πολλή χαρά. Μας ξεναγεί με όρεξη και παραστατικότητα. Φαίνεται πως αγαπάει και τιμάει τον ιερό αυτό χώρο.

Ο Ναός έχει κτιστεί πριν από το 1741. Είναι τρίκλιτη βασιλική με τρούλους στα πλάγια κλίτη που όμως μόνο εσωτερικά διακρίνονται. Εξωτερικά δεν φαίνονται. Επίσης δεν υπήρχε καμπαναριό και τα παράθυρα είναι πολύ μικρά. Αυτές οι παρατηρήσεις οδηγούν στο συμπέρασμα πως ο ναός έπρεπε εξωτερικά να είναι πολύ ταπεινός για να μην προκαλεί το μένος των Οθωμανών. Ο ναός είναι αφιερωμένος στους Ταξιάρχες και εορτάζει στις 8 Νοεμβρίου, αλλά στο βόρειο κλίτος υπάρχει παρεκκλήσιο προς τιμήν των Αγίων Πάντων.

Το τέμπλο, ένα αριστούργημα, ξυλόγλυπτο σε ξύλο φλαμουριάς, επιχρυσωμένο, κατασκευασμένο από Ηπειρώτες καλλιτέχνες. 

Η αγιογράφηση έγινε από αγιορείτη μοναχό, ο οποίος είχε την υπομονή επί 33 έτη να αγιογραφεί αυτόν τον ναό. Έχουν καθαρισθεί πρόσφατα οι αγιογραφίες. 

Εκείνο που κάνει τον ναό ιδιαίτερο είναι η εξαιρετική ακουστική του που οφείλεται σε ένα πηγάδι -σκεπασμένο βέβαια- στο κέντρο του ναού και στα 48 ανάποδα πιθάρια  τα οποία βρίσκονται χτισμένα μέσα στα πλάγια των τρούλων χωρίς να είναι εμφανή. Μικρές οπές αφήνουν τον ήχο να περνάει στα πιθάρια τα οποία γίνονται ηχεία. Ο ήχος επιστρέφει δυνατός και καθαρός χωρίς ηχώ.

τα εντοιχισμένα πιθάρια

Πολύ ενδιαφέρουσα η αγιογράφηση στον πρόναο. Ο ποταμός του πυρός, η Κρίση, ο χωρισμός των αδίκων από τους δικαίους παριστάνονται πολύ εύγλωττα και διδακτικά. Ενδιαφέρον προκαλεί η παράσταση του χρόνου που για κάποιους θυμίζει και ζωδιακό κύκλο. Αν παρατηρήσει κανείς προσεχτικά όλη την παράσταση βλέπει την ματαιότητα του χρόνου και του πλάνου κόσμου. Εικονίζεται ένας νέος που ανεβαίνει-σκαρφαλώνει και λέγει "Στρέφου, ω χρόνε, εν σπουδή όπως ταχύ ανέλθω". Φθάνει στην κορυφή, στο μεσουράνημα της ζωής του "Ιδού εγγύς ελήλυθα καθίσαι εις τον θρόνον... ποίος υπάρχει ως εμέ ή τις υπέρ εμέ". Αλλά αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση "Πώς εμέ τον δύστηνον επλάνησας, ω κόσμε!".

Πολύ ενδιαφέροντα όσα ακούμε. Ο π. Κωνσταντίνος ξεναγεί πολλά σχολεία που επισκέπτονται το χωριό και τον ναό. Δυστυχώς, μας λέει, είναι απογοητευτική η άγνοια των παιδιών σε πολύ βασικά θέματα και έννοιες, όπως π.χ. τι είναι το τέμπλο!

Τον ευχαριστούμε θερμά, παίρνουμε την ευχή του και αναχωρούμε. Κάποιος από το χωριό μας λέει πως το Πάσχα το χωριό τους έσφυζε από επισκέπτες. "Τρεις πλατείες να είχαμε, πάλι δεν τους χωρούσαν. Δεν μπορέσαμε να τους ταΐσουμε όλους". Η εύλογη απορία μας ήταν, πού πάρκαραν όλοι αυτοί. Η απορία μας θα γίνει αγωνία μέχρι το λεωφορείο να καταφέρει να βγει από την στενωπό του χωριού κυριολεκτικά στο χιλιοστό. Ξεσπάσαμε σε χειροκροτήματα για τον Μιχαήλ, τον οδηγό μας! Είναι πραγματικό αστέρι!!! Και αδιαμαρτύρητος!!! Οι Ταξιάρχες να τον σκεπάζουν!! 

Κατηφορίζουμε και βγαίνουμε στον παραλιακό δρόμο. Στο λεωφορείο ψάλλουμε τον Εσπερινό του Αντίπασχα.

Σουρουπώνει όταν μπαίνουμε στο Βόλο. Μια υπέροχη μέρα τελειώνει, αλλά δεν τελειώνει... Μαζευόμαστε στην τραπεζαρία του ξενοδοχείου για ένα ευχάριστο μουσικό βραδινό με τους κιθαρίστες μας, τον Σάκη και τον Παντελή, τον μαέστρο μας τον Ανέστη, τους τραγουδιστές, Νίκο και Αντώνη, και όλους μας να σιγοντάρουμε. 

Ένα κέρασμα από τη Δήμητρα που δεν μπόρεσε να είναι μαζί μας στην εκδρομή, αλλά μας στέλνει την αγάπη της. Η Ουρανία από την Κύπρο μας διηγείται κάτι λίγο από το δράμα του κυπριακού λαού -προσωπικά βιώματα από την εισβολή- με αφορμή το πολύ ωραίο τραγούδι "Πότε θ' ανοίξουμε μια πόρτα στη καρδιά μας, να κάνουμε όλα τ' άδικα δικά μας..." και βέβαια το "Χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγος".

Όμορφη μέρα, όμορφο βράδυ! Καλό ξημέρωμα. Αύριο είναι Κυριακή!

(Συνεχίζεται)

Στη γη των Θεσσαλών

 Πολλά μυστικά κρύβει η Ελλάδα μας που δεν έχουμε ακόμα ανακαλύψει και γνωρίσει. Γι' αυτό κι αυτή η παρόρμηση για εκδρομές εσωτερικού -όσο ακόμα βαστούν οι δυνάμεις και τα πόδια μας- είναι αμείωτη. Εκδρομές που έχουν πολλαπλούς σκοπούς και οφέλη, όπως την μεταξύ μας επικοινωνία και σύσφιξη των φιλικών δεσμών, ωφέλιμα ακούσματα και συζητήσεις, ψυχαγωγικές ευκαιρίες, αλλά κυρίως την ανακάλυψη των θησαυρών  μας θρησκευτικών, εθνικών, ιστορικών, λαογραφικών. 

Μια ακόμη εκδρομή λοιπόν πραγματοποιήσαμε με την ευλογία του Θεού προς μέρη της Θεσσαλίας.

Πρώτος προορισμός μας η πόλη της Λάρισας. Ξεκινάμε την Παρασκευή της Ζωοδόχου Πηγής με βαρύ ουρανό και ισχυρή πιθανότητα δυνατής βροχής. Λίαν πρωινή η εκκίνησή μας για να προλάβουμε τη Θεία Λειτουργία. Μέσα στο λεωφορείο ψάλλουμε τον όρθρο τον πασχάλιο και εορταστικό -έχουμε μαζί μας τους καλύτερους ψάλτες εξάλλου, ισχυρό πλεονέκτημα. Εκκλησιαζόμαστε στην Αγία Τριάδα, τη Μητρόπολη της Κατερίνης. Θαυμάσια! Ψιλοβρέχει ευτυχώς, όχι τίποτα ενοχλητικό. Πίνουμε τον καφέ μας και κάνουμε τη βόλτα μας στο πολύ όμορφο πάρκο της Κατερίνης με τα τεχνητά "καταρρακτάκια". 

Στις 12.30 περίπου φθάνουμε στον Άγιο Αχίλλειο τη Μητρόπολη της Λάρισας, όπου μας περιμένει η εξαίρετη ξεναγός μας κ. Κώντσα.  Πολύ όμορφος ο περιβάλλων χώρος, πολύ φροντισμένος. Ο ναός δεσπόζει πάνω σε λόφο, στο λόφο του Φρουρίου. Η ανάβαση για πολλούς είναι δύσκολη, ευτυχώς εκτός από τις σκάλες υπάρχει κι ένας "περιφερειακός" δρόμος τον οποίο επιλέγουμε οι περισσότεροι.

 

Ο Άγιος Αχίλλειος (Αχίλλιος γράφεται, αλλά τον έχουμε συνηθίσει Αχίλλειο), ο Καππαδόκης, ένας από τους πατέρες της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, έγινε αρχιεπίσκοπος Λαρίσης για 35 περίπου χρόνια με τεράστιο πνευματικό, φιλανθρωπικό και κοινωφελές έργο και αγαπήθηκε πάρα πολύ από τους Λαρισαίους.  Εκοιμήθη ειρηνικά το 355μ.Χ. Οι πιστοί θρήνησαν τον άγιο Ιεράρχη τους, τον κήδεψαν με μεγάλες τιμές και τοποθέτησαν το σεπτό του σκήνωμα σε λάρνακα που ο ίδιος είχε κατασκευάσει. Το τίμιο λείψανό του πραγματοποιούσε πολλά θαύματα. Το 985 εκλάπη από τον Τσάρο των Βουλγάρων Σαμουήλ ο οποίος το μετέφερε στα ανάκτορά του στις Πρέσπες. Έχτισε μεγαλοπρεπή ναό προς τιμήν του τα ερείπια του οποίου σώζονται μέχρι σήμερα στο νησάκι της Μικρής Πρέσπας.  Οι κάτοικοι της Λάρισας συνέχισαν να τιμούν τον Άγιο και μετά την αρπαγή των λειψάνων του. Του έκτισαν μεγαλοπρεπή ναό και τον έκαμαν προστάτη και πολιούχο της πόλεώς τους. Σ' αυτόν τον ναό συνάζονταν οι επίσκοποι της Θεσσαλίας για να εκλέξουν τους επισκόπους τους. Στα 1204, οι αιρετικοί Φράγκοι κατέστρεψαν τη Λάρισα και μετέβαλαν το ναό σε ορμητήριο ληστών. Ενώ το 1769 φανατισμένοι Τούρκοι τον πυρπόλησαν. Το 1965 έγινε ανασκαφή στην περιοχή, βρέθηκε ο τάφος του αγίου και κτίστηκε ο σημερινός ναός. Στις 14 Μαΐου του 1981 η Λάρισα υποδέχθηκε με λαμπρές τελετές τα λείψανα του Αγίου της τα οποία φυλάσσονται πλέον ως ακριβό και πολύτιμο θεόσταλτο δώρο στον ομώνυμο ναό του. Η μνήμη του τιμάται στις 15 Μαΐου.

Προσκυνούμε τη λάρνακα με το λείψανο του Αγίου και ψάλλουμε το απολυτίκιό του.

 Ο ναός και εσωτερικά είναι επιβλητικός. Χαρακτηριστικό του, έχει το μαρμάρινο τέμπλο, το μοναδικό  σε όλη την περιοχή της Λάρισας.

Στον προαύλιο χώρο με λίγη βροχούλα η ξεναγός μας εξιστορεί την πορεία της πόλης της Λάρισας μέσα στον χρόνο. Λίγα μέτρα πιο κάτω κυλάει ο Πηνειός που δίνει ζωή στην πόλη, αλλά ενίοτε την καταστρέφει κιόλας με τις πλημμύρες του. Οι όχθες του καταπράσινες,  4.000 χρόνια ζωής μετράει η πόλη. Δεν τα λες και λίγα! Η δε περιοχή έχει ζωή από την παλαιολιθική ακόμα εποχή. Αξιοσημείωτη η αντιπαλότητα των Θεσσαλών με τους Μακεδόνες εξ ης και η ονομασία της πόλης μας Θεσσαλονίκης (Νίκη κατά των Θεσσαλών). Οι Θεσσαλοί εμήδισαν κατά την εκστρατεία του Ξέρξη αλλά δεν το λένε δυνατά οι ξεναγοί... Πρόσφεραν στο στρατό του Μεγαλέξανδρου πολύ αξιόλογο ιππικό. Τα θεσσαλικά άλογα ήταν περίφημα και καλοζωισμένα στις πεδιάδες της θεσσαλικής γης. Γι' αυτό υπάρχει και το μνημείο με το θεσσαλικό άλογο και την εξής επιγραφή: ΙΠΠΟΥΣ ΘΟΑΣ ΛΑΡΙΣΗΣ ΕΘΡΕΨΕ ΠΕΔΟΝ ΠΑΡΕΧΟΝ ΑΕΙ ΟΛΒΟΝ ΤΟΙΣ ΛΑΡΙΣΑΙΟΙΣ. Η ξεναγός μας εξηγεί πως προέκυψε η ονομασία Αλκαζάρ του γηπέδου της ποδοσφαιρικής ομάδας ΑΕΛ αλλά και όλης της περιοχής και του πολύ όμορφου πάρκου. Αλκαζάρ ονομαζόταν ένα εξοχικό κέντρο που έφτιαξε εδώ κάποιος επιχειρηματίας. Η ξεναγός μας δείχνει φωτογραφία του κέντρου. Περπατάμε προς την πίσω μεριά το λόφου. Μια στάση στο Ηρώον και κατηφορίζουμε προς την παλιά  Βασιλική του Αγίου Αχιλλείου. 

Εδώ, ανάμεσα στο τούρκικο Μπεζεστένι και το Αρχαίο Θέατρο της Λάρισας βρέθηκαν σε ανασκαφές οι βάσεις του πρώτου ναού του αφιερωμένου στον Άγιο Αχίλλειο, μιας τρίκλιτης βασιλικής με πρόναο στον οποίο διασώζονται ψηφιδωτά. Το ναό κατέστρεψαν οι Οθωμανοί. Βρέθηκαν τάφοι κιβωτιόσχημοι και τρεις θολωτοί.

 Ίσως ο ένας από αυτούς να ήταν του Αγίου Αχιλλείου. 

Το Μπεζεστένι αρκετά μεγάλο κτίριο είναι σε φάση αποκατάστασης. Η ξεναγός μας μάς δείχνει στον τοίχο του δυο μεγάλους στρογγυλούς λίθους (αν θυμάμαι ήταν μάρμαρα) και παίρνει αφορμή να μας μιλήσει για τους "πλάνητες λίθους", δηλαδή αξιόλογα (ευμεγέθη, πελεκημένα) κομμάτια που χρησιμοποιήθηκαν ξανά και ξανά στην ανέγερση κτιρίων.

 Μπαίνουμε στους πεζόδρομους της περιοχής με τα  "φαγάδικα"  και στρίβουμε δεξιά για να βγούμε στο Α΄ Αρχαίο Θέατρο. (Υπάρχει και δεύτερο). Τo μεγαλειώδες αυτό Αρχαίο Θέατρο της Λάρισας, κατασκευάστηκε στο πρώτο μισό του 3ου αιώνα π.Χ. στις νότιες υπώρειες του λόφου του Φρουρίου, όπου βρισκόταν η οχυρωμένη Ακρόπολη της αρχαίας πόλης. Λειτούργησε μέχρι το τέλος του 3ου αιώνα ή τις αρχές του 4ου αι. μ.Χ., οπότε και διακόπηκε απότομα η ζωή του. Σεισμοί κατέστρεψαν τον δεύτερο όροφο της σκηνής και  τον δωρικό θριγκό. Στη ρωμαιοκρατία το θέατρο λειτούργησε και ως χώρος μονομαχιών και θηριομαχιών. Στην γύρω περιοχή υπήρχαν πάρα πολλοί ναοί και ιερά θεοτήτων, όπως ο ναός της Πολλιάδος Αθηνάς, του Διός και της Αρτέμιδας.  

Πάρα πολύ ενδιαφέροντα όσα είδαμε και ακούσαμε  από την εξαιρετική ξεναγό μας. Αλλά το στομάχι μάς θυμίζει ότι είναι ώρα φαγητού. Δίνουμε ραντεβού για το απόγευμα στις 4.30 στο Διαχρονικό Μουσείο Λάρισας και σκορπίζουμε στα δρομάκια για ό,τι προαιρείται ο καθένας... κοντοσούβλι, κοκορέτσι, παϊδάκι, σουβλάκια... πιστεύω δεν έμεινε κανένας πεινασμένος ή παραπονεμένος.

Στις 4.10 συγκεντρωνόμαστε κάτω από τον Άγιο Αχίλλειο και μας παραλαμβάνει το λεωφορείο μας. Εδώ πρέπει οπωσδήποτε να σημειωθεί η ακρίβεια και η συνέπεια όλων των συνταξιδιωτών στον χρόνο. Παίρνουν όλοι ΑΡΙΣΤΑ!!!! Μπαίνουμε δύο-δύο στη σειρά σαν μαθητούδια για να μετρηθούμε... Επίσης να σημειώσουμε ότι βρήκαμε το κέντρο της Λάρισας πολύ φροντισμένο και καθαρό με όμορφα παρτέρια. 

4.30 ακριβείς στο ραντεβού μας στο Μουσείο. Το Διαχρονικό είναι σχετικά νέο μουσείο, όχι και πολύ γνωστό, αλλά πάρα πολύ ενδιαφέρον. Οι άνω των 65 πληρώνουν 3 ευρώ, οι νεώτεροι 6. Χωριζόμαστε σε δύο ομάδες. έχει έρθει και δεύτερη ξεναγός για πρακτικούς λόγους. 

Ξεκινάμε από τα ευρήματα της Παλαιολιθικής Εποχής. Εργαλεία από πυριτόλιθο και χαλαζία που βρέθηκαν στις όχθες του Πηνειού και κάποια απολιθωμένα οστά ζώων που φανερώνουν την πανίδα της περιόδου που χρονολογούνται 30-40 χιλιάδες χρόνια πριν. Στην Παλαιολιθική εποχή ο άνθρωπος είναι κυνηγός και τροφοσυλλέκτης. Δεν υπάρχει ακόμη μόνιμη εγκατάσταση. Στη Νεολιθική εποχή έχουμε τη βασική αλλαγή: Υπάρχει μόνιμη εγκατάσταση, γεωργία και κτηνοτροφία. Τα ευρήματα είναι κυρίως πήλινα αγγεία διαφόρων χρήσεων, σχημάτων, διακόσμησης, σύνεργα υφαντικής, εργαλεία οστέινα και λίθινα, πλούσιες συλλογές ειδωλίων, κοσμήματα και ταφές που παρέχουν μια εικόνα των ταφικών εθίμων εκείνης της εποχής. Παρατήρηση της ξεναγού: Στο μουσείο υπάρχουν σε κάθε πτέρυγα αμμοδόχοι με διάφορα αντικείμενα σαν αυτά που εκτίθενται στις προθήκες για να μπορούν και άνθρωποι με προβλήματα όρασης διά της αφής να ξεναγούνται. Από την εποχή του Χαλκού είναι πολύ ενδιαφέρον το μεγαλιθικό μνημείο (μενχίρ) από τη Σουφλί Μαγούλα.

Στα αρχαϊκά και κλασσικά χρόνια εδραιώνονται οι Θεσσαλοί στην περιοχή και αναπτύσσουν οργανωμένες πόλεις. Έχουμε πολλά επιτύμβια ανάγλυφα με σαφείς ιωνικές επιρροές. Έχουμε επίσης πληροφορίες για ιππικούς αγώνες από επιγραφές και νομίσματα. Περίφημοι ήταν οι αγώνες ιππικής δεξιοτεχνίας, τα ταυροθήρια. Έχουμε επίσης πάρα πολλά ταφικά ευρήματα, τεφροδόχα αγγεία και κτερίσματα, που προδίδουν την ευμάρεια και την καλαισθησία των γυναικών (κάτοπτρα, μυροδοχεία, κοσμήματα).

Στα χρόνια της Μακεδονικής επικράτησης η Θεσσαλία γίνεται πεδίο στρατιωτικών αντιπαραθέσεων. Επίσης στα χρόνια της ρωμαϊκής εξάπλωσης οι Θεσσαλοί μεταβάλλουν στάση πότε υπέρ των Μακεδόνων και πότε υπέρ των Ρωμαίων. Ωστόσο η ζωή συνεχίζεται με εμφανή τα ίχνη του πλούτου και της ευμάρειας. Από την εποχή αυτή έχουμε αντικείμενα κατασκευασμένα από τον περίφημο "πράσινο θεσσαλικό λίθο". Ο πράσινος λίθος εξάγεται σε όλες τις πόλεις γύρω από το Αιγαίο και πιο μακριά. Επίσης εξαπλώνεται η λατρεία ανατολικών θεοτήτων όπως της Κυβέλης, της Ίσιδας και του Σάραπη. Σ' αυτή την περίοδο εξέχουσα θέση κατέχουν τα δύο θέατρα της Λάρισας, των οποίων η ανασκαφή έδωσε πάρα πολλά ενδιαφέροντα ευρήματα και ιστορικές πληροφορίες.  Υπήρξαν τόποι θεατρικών δρώμενων, μουσικών αγώνων, θηριομαχιών και μονομαχιών, αλλά πιθανότατα και χώροι συνέλευσης του Κοινού των Θεσσαλών, σηματοδοτώντας τη δημόσια ζωή της πόλης.

Από τα πρώτα χριστιανικά χρόνια εκτίθενται ευρήματα της πρώτης βασιλικής του Αγίου Αχιλλείου και εξαιρετικά ψηφιδωτά δάπεδα από πολυτελείς ιδιωτικές οικίες και πολλά χρηστικά αντικείμενα. 

Ενώ η βυζαντινή τέχνη παρουσιάζεται μέσα από έργα γλυπτικής (κιονόκρανα εκκλησιών και θωράκια), επιτοίχιας ζωγραφικής, κοσμήματα και αντικείμενα εφυαλωμένης κεραμικής. Αλλά και η οθωμανική περίοδος στη Θεσσαλία έχει να δείξει έργα αξιομνημόνευτα Οθωμανών και Εβραίων, αλλά και Χριστιανών που διαφύλαξαν την πολιτισμική τους κληρονομιά. Επιτύμβιες οθωμανικές και εβραϊκές στήλες και δύο κιονόκρανα από το περίφημο τζαμί του Χασάν Μπεη και όλη η ιστορία της οικονομικής ευρωστίας της κοινότητας των Αμπελακίων λόγω του εμπορίου των κόκκινων νημάτων εκτίθενται στο εξαιρετικό αυτό Μουσείο.

Πολύ ενδιαφέρουσα η ξενάγηση, αλλά πολλή και ολοφάνερη πλέον η κόπωσή μας. παρακαλούμε να τελειώσει. Ευχαριστούμε θερμά τις δύο ξεναγούς μας και αναχωρούμε για τον Βόλο. Στο λεωφορείο η Κατερίνα μας διηγείται την πολύ συγκινητική και διδακτική ιστορία μιας φίλης που αν και πάσχει από νόσο του κινητικού νευρώνα στο τελευταίο πλέον στάδιο είναι πηγή χαράς και παρηγορίας για όποιον έρχεται σε επικοινωνία μαζί της.

Στο Βόλο φτάνουμε γύρω στις 7μ.μ.. Το ξενοδοχείο μας είναι το "Νεφέλη". Τακτοποιούμαστε στα δωμάτια και καταφεύγουμε σε λίγη ξεκούραση. Η συνέχεια είναι διαφορετική για τον καθένα. Άλλοι βολτάρουν στην όμορφη παραλία του Βόλου, άλλοι δοκιμάζουν μεζέδες σε κάποιο τσιπουράδικο, άλλοι συναντούν συγγενείς και φίλους. Κατά τις 11 ρίχνει πολύ δυνατή βροχή που βρίσκει τους περισσότερους να κοιμούνται μακάριοι!

(Συνεχίζεται)

Μεγάλη Παρασκευή

Μεγάλη Παρασκευή! Ο Κύριός μας στον σταυρό, στο ακρότατο μαρτύριο, στον ακρότατο πόνο... 

Αλλά ο Κύριος δεν θέλει να κλάψουμε για Εκείνον. Θελει να κλάψουμε για εμάς. Δεν θέλει τον  οίκτο μας για το Πάθος Του, θέλει την μετάνοια για τα πάθη μας και την επιστροφή μας κοντά Του.
Η αγωνία Του δεν ήταν για το μαρτύριο που Τον περίμενε και ως Θεός πολύ καλά το εγνώριζε, αλλά για το πώς ο άνθρωπος, το αγαπημένο πλάσμα Του, θα προσλάμβανε αυτό το μαρτύριο για να το κάνει μαρτυρία ζωής και αθανασίας στην δική πορεία βίου. 
Μεγάλη Παρασκευή! Ο θάνατος του Αθανάτου χαρίζει την αθανασία στους θνητούς! Πάσχα, το πέρασμα απ' τον θάνατο στη Ζωή, απ' τα ψεύτικα στ' αληθινά, απ' τα ελάχιστα στα αμέτρητα, απ' τον πόνο και τα δάκρυα, στην παραδεισένια χαρά! Ανατροπές και αντιθέσεις..., η υπέροχη πίστη μας!!

Κοντάκιον
Τὴν ἄβυσσον ὁ κλείσας, νεκρὸς ὁρᾶται, καὶ σμύρνῃ καὶ σινδόνι ἐνειλημμένος, ἐν μνημείῳ κατατίθεται, ὡς θνητὸς ὁ ἀθάνατος. Γυναῖκες δὲ αὐτὸν ἦλθον μυρίσαι, κλαίουσαι πικρῶς καὶ ἐκβοῶσαι· Τοῦτο Σάββατόν ἐστι τὸ ὑπερευλογημένον, ἐν ᾧ, Χριστὸς ἀφυπνώσας, ἀναστήσεται τριήμερος.

Αυτός που
Ὁ Οἶκος
Ὁ συνέχων τὰ πάντα ἐπὶ σταυροῦ ἀνυψώθη, καὶ θρηνεῖ πᾶσα ἡ Κτίσις, τοῦτον βλέπουσα κρεμάμενον γυμνὸν ἐπὶ τοῦ ξύλου, ὁ ἥλιος τὰς ἀκτῖνας ἀπέκρυψε, καὶ τὸ φέγγος οἱ ἀστέρες ἀπεβάλλοντο, ἡ γῆ δὲ σὺν πολλῷ τῷ φόβῳ συνεκλονεῖτο, ἡ θάλασσα ἔφυγε, καὶ αἱ πέτραι διερρήγνυντο, μνημεῖα δὲ πολλὰ ἠνεῴχθησαν, καὶ σώματα ἡγέρθησαν ἁγίων Ἀνδρῶν. ᾍδης κάτω στενάζει, καὶ Ἰουδαῖοι σκέπτονται συκοφαντῆσαι Χριστοῦ τὴν Ἀνάστασιν, τὰ δὲ Γύναια κράζουσι· Τοῦτο Σάββατόν ἐστι τὸ ὑπερευλογημένον, ἐν ᾧ Χριστὸς ἀφυπνώσας, ἀναστήσεται τριήμερος.

Τῷ ἁγίῳ καὶ μεγάλῳ Σαββάτῳ, τὴν θεόσωμον Ταφήν, καὶ τὴν εἰς ᾍδου Κάθοδον τοῦ Κυρίου καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἑορτάζομεν δι' ὧν τῆς φθορᾶς τὸ ἡμέτερον γένος ἀνακληθέν, πρὸς αἰωνίαν ζωὴν μεταβέβηκε.
Στίχοι
Μάτην φυλάττεις τὸν τάφον, κουστωδία.

Σὲ τὸν ἀναβαλλόμενον, τὸ φῶς ὥσπερ ἱμάτιον, καθελὼν Ἰωσὴφ ἀπὸ τοῦ ξύλου, σὺν Νικοδήμῳ, καὶ θεωρήσας νεκρὸν γυμνὸν ἄταφον, εὐσυμπάθητον θρῆνον ἀναλαβών, ὀδυρόμενος ἔλεγεν· Οἴμοι, γλυκύτατε Ἰησοῦ! ὃν πρὸ μικροῦ ὁ ἥλιος ἐν Σταυρῷ κρεμάμενον θεασάμενος, ζόφον περιεβάλλετο, καὶ ἡ γῆ τῷ φόβῳ ἐκυμαίνετο, καὶ διερρήγνυτο ναοῦ τὸ καταπέτασμα· ἀλλ' ἰδοὺ νῦν βλέπω σε, δι' ἐμὲ ἑκουσίως ὑπελθόντα θάνατον· πῶς σε κηδεύσω Θεέ μου; ἢ πῶς σινδόσιν εἱλήσω; ποίαις χερσὶ δὲ προσψαύσω, τὸ σὸν ἀκήρατον σῶμα; ἢ ποῖα ᾄσματα μέλψω, τῇ σῇ ἐξόδῳ Οἰκτίρμον; Μεγαλύνω τὰ Πάθη σου, ὑμνολογῶ καὶ τὴν Ταφήν σου, σὺν τῇ Ἀναστάσει, κραυγάζων· Κύριε δόξα σοι.

"Καθώς ο Ιωσήφ μαζί με τον Νικόδημο κατέβαζε από το ξύλο του Σταυρού Εσένα, που ντύθηκες σαν ρούχο το άκτιστο Φως, και βλέποντάς Σε νεκρό, γυμνό, άταφο, άρχισε θρήνο ευσυμπάθητο και συγκλονισμένος έλεγε: Αλίμονο, γλυκύτατε Ιησού! Πριν από λίγο σε αντίκρισε ο ήλιος κρεμασμένο πάνω στο σταυρό και σκεπάστηκε με ζοφερό σκοτάδι και η γη από το φόβο της εσείσθηκε και του ναού το καταπέτασμα χωρίστηκε στα δύο! Και τώρα Σε αντικρίζω εγώ και συναισθάνομαι ότι για μένα καταδέχτηκες ακόμα και τον θάνατο. Πώς να Σε κηδεύσω, Θεέ μου; Πώς να Σε τυλίξω στο σάβανο; Με ποια χέρια να ακουμπήσω το πανάγιο σώμα Σου; ποια θρηνητικά άσματα να ψάλω στην εξόδιο ακολουθία Σου; Δοξολογώ με μεγαλοπρέπεια τα πάθη Σου και  ψάλλω ύμνους στην ταφή και την ανάστασή Σου και δυνατά φωνάζω: Κύριε, ας είσαι δοξασμένος!"

Η σημερινή προφητεία από τον Ιεζεκιήλ προάγγελος της αναστάσεως των νεκρών:

"...Τάδε λέγει Κύριος Κύριος· Ἰδοὺ ἐγὼ ἀνοίγω τὰ μνήματα ὑμῶν, καὶ ἀνάξω ὑμᾶς ἐκ τῶν μνημάτων ὑμῶν, καὶ εἰσάξω ὑμᾶς εἰς τὴν γῆν τοῦ Ἰσραήλ, καὶ γνώσεσθε, ὅτι ἐγώ εἰμι Κύριος, ἐν τῷ ἀνοῖξαί με τοὺς τάφους ὑμῶν, τοῦ ἀναγαγεῖν με ἐκ τῶν τάφων τὸν λαόν μου. Καὶ δώσω πνεῦμά μου εἰς ὑμᾶς, καὶ ζήσεσθε, καὶ θήσομαι ὑμᾶς ἐπὶ τὴν γῆν ὑμῶν, καὶ γνώσεσθε, ὅτι ἐγὼ Κύριος, ἐλάλησα, καὶ ποιήσω, λέγει Κύριος Κύριος".
Αυτά λέγει ο Κύριος: Θα ανοίξω τα μνήματά σας, θα σας σηκώσω από τα μνήματα και θα σας βάλω στη γη του Ισραήλ (Επαγγελίας) και θα γνωρίσετε ότι εγώ είμαι ο Κύριος, όταν θα ανοίξω τους τάφους σας και θα σηκώσω τον λαό μου από τους τάφους. Και θα δώσω το πνεύμα μου σε σας και θα ζήσετε και θα σας βάλω στην γη σας και θα ξέρετε ότι εγώ είμαι ο Κύριος και ελάλησα και θα κάμω όσα είπα, λέγει ο Κύριος.
Πολλάκις μας βεβαιώνει ο Προφήτης γιατί πολλάκις  τον εβεβαίωσε ο Θεός ότι η ανάσταση των νεκρών θα γίνει!!!

Μεγάλη Πέμπτη

 Το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης τελείται η Ακολουθία των Παθών, δηλαδή ο Όρθρος της Μεγάλης Παρασκευής. Είναι από τα πιο δυνατά λειτουργικά γεγονότα!!!

Τῇ ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ Παρασκευῇ, τὰ ἅγια καὶ σωτήρια καὶ φρικτὰ Πάθη τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπιτελοῦμεν, τοὺς ἐμπτυσμούς, τὰ ῥαπίσματα, τὰ κολαφίσματα, τὰς ὕβρεις, τοὺς γέλωτας, τὴν πορφυρᾶν χλαίναν, τὸν κάλαμον, τὸν σπόγγον, τὸ ὄξος, τοὺς ἥλους, τὴν λόγχην, καὶ πρὸ πάντων, τὸν σταυρόν, καὶ τὸν θάνατον, ἃ δι' ἡμᾶς ἑκὼν κατεδέξατο, ἔτι δὲ καὶ τὴν τοῦ εὐγνώμονος Λῃστοῦ, τοῦ συσταυρωθέντος αὐτῷ, σωτήριον ἐν τῷ Σταυρῷ ὁμολογίαν.


Στίχοι εἰς τὴν Σταύρωσιν
Ζῶν εἶ Θεὸς σύ, καὶ νεκρωθεὶς ἐν ξύλῳ,
Ὦ νεκρὲ γυμνέ, καὶ Θεοῦ ζῶντος Λόγε.

Είσαι ζωντανός Θεός Εσύ,
ακόμα και την ώρα που πεθαίνεις πάνω στο ξύλο του σταυρού,
ω, νεκρέ γυμνέ, Λόγε του ζωντανού Θεού.

Ἕτεροι εἰς τὸν εὐγνώμονα Λῃστὴν
Κεκλεισμένας ἤνοιξε τῆς Ἐδὲμ πύλας,
Βαλὼν ὁ Λῃστὴς κλεῖδα τό, Μνήσθητί μου.

Τῇ ὑπερφυεῖ καὶ περὶ ἡμᾶς παναπείρῳ σου εὐσπλαγχνίᾳ, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

Δεν ξέρω ποιο τροπάριο να διαλέξω απόψε. Είναι εξαιρετικά, συγκλονιστικά όλα! Ενδεικτικά μένω σ' αυτά:

"Ποῖός σε τρόπος Ἰούδα, προδότην τοῦ Σωτῆρος εἰργάσατο; μὴ τοῦ χοροῦ σε τῶν Ἀποστόλων ἐχώρισε; μὴ τοῦ χαρίσματος τῶν ἰαμάτων ἐστέρησε; μὴ συνδειπνήσας ἐκείνοις, σὲ τῆς τραπέζης ἀπώσατο; μὴ τῶν ἄλλων νίψας τοὺς πόδας, τοὺς σοὺς ὑπερεῖδεν; ὢ πόσων ἀγαθῶν, ἀμνήμων ἐγένου! καὶ σοῦ μὲν ἡ ἀχάριστος, στηλιτεύεται γνώμη, αὐτοῦ δὲ ἡ ἀνείκαστος, μακροθυμία κηρύττεται, καὶ τὸ μέγα ἔλεος".

Ποια συμπεριφορά σε έκανε, Ιούδα, προδότη του Σωτήρος; Μήπως σε ξεχώρισε από την παρέα των Αποστόλων; Μήπως σου στέρησε το χάρισμα των ιαμάτων; Μήπως συνεδείπνησε με εκείνους κι εσένα σε απομάκρυνε από το κοινό τραπέζι; Μήπως ενώ ένιψε τα πόδια των άλλων, τα δικά σου τα προσπέρασε; Ω! Για πόσες δωρεές έγινες επιλήσμων! Και η δική σου μεν αχάριστη συμπεριφορά στηλιτεύεται, Αυτού όμως η απερίγραπτη μακροθυμία κηρύσσεται και το μέγα έλεος!

"Τάδε λέγει Κύριος τοῖς Ἰουδαίοις· Λαός μου τί ἐποίησά σοι, ἢ τί σοι παρηνώχλησα; τοὺς τυφλούς σου ἐφώτισα, τοὺς λεπρούς σου ἐκαθάρισα, ἄνδρα ὄντα ἐπὶ κλίνης ἠνωρθωσάμην. Λαός μου, τί ἐποίησά σοι, καὶ τί μοι ἀνταπέδωκας; ἀντὶ τοῦ μάννα χολήν, ἀντὶ τοῦ ὕδατος ὄξος, ἀντὶ τοῦ ἀγαπᾶν με, σταυρῷ με προσηλώσατε· οὐκέτι στέγω λοιπόν, καλέσω μου τὰ ἔθνη, κᾀκεῖνα με δοξάσουσι, σὺν τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Πνεύματι, κᾀγὼ αὐτοῖς δωρήσομαι, ζωὴν τὴν αἰώνιον".

Αυτά λέγει ο Κύριος στους Ιουδαίους: Λαέ μου, τι κακό σου έκαμα ή σε τι σε παρενόχλησα; Στους τυφλούς σου χάρισα το φως, τους λεπρούς σου τους καθάρισα, τον άντρα τον παράλυτο πάνω στο κρεβάτι του τον έστησα στα πόδια του ορθό. Λαέ μου, τι σου έκαμα και τι μου ανταπέδωσες; Χολή αντί για το μάννα, ξίδι αντί για το νερό, αντί της αγάπης μου με καρφώσατε στο σταυρό. Δεν μένω πια κοντά σου, θα καλέσω τα έθνη κι εκείνα θα με δοξάσουν μαζί με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα και θα δωρίσω σ' εκείνους την αιώνια ζωή.

"Ἐσταυρώθης δι' ἐμέ, ἵνα ἐμοὶ πηγάσῃς τὴν ἄφεσιν, ἐκεντήθης τὴν πλευράν, ἵνα κρουνοὺς ζωῆς ἀναβλύσῃς μοι, τοῖς ἥλοις προσήλωσαι, ἵνα ἐγὼ τῷ βάθει τῶν παθημάτων σου, τὸ ὕψος τοῦ κράτους σου, πιστούμενος κράζω σοι ζωοδότα Χριστέ. Δόξα καὶ τῷ Σταυρῷ Σῶτερ, καὶ τῷ Πάθει σου".

Σταυρώθηκες για μένα, για να πηγάσει για χάρη μου άφεση των αμαρτιών μου, κεντήθηκες στην πλευρά για να αναβλύσουν για μένα κρουνοί ζωής, καρφώθηκες με φοβερά καρφιά, ώστε εγώ αντικρίζοντας το βάθος των παθημάτων σου, να βεβαιώσω το ύψος της δυνάμεώς Σου και να κράζω: Ζωοδότα Χριστέ, δόξα και στον Σταυρό και στα Πάθη Σου, Σωτήρα μου!

"Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός, ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε, τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή, ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα, αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα, τὸ στόμα τὴν ἐν ὄξει κερασθεῖσαν χολὴν τῇ γεύσει, τὰ ὦτα τὰς δυσσεβεῖς βλασφημίας. Ὁ νῶτος τὴν φραγγέλωσιν, καὶ ἡ χεὶρ τὸν κάλαμον, αἱ τοῦ ὅλου σώματος ἐκτάσεις ἐν τῷ σταυρῷ, τὰ ἄρθρα τοὺς ἥλους, καὶ ἡ πλευρὰ τὴν λόγχην. Ὁ παθὼν ὑπὲρ ἡμῶν, καὶ παθῶν ἐλευθερώσας ἡμᾶς. Ὁ συγκαταβὰς ἡμῖν φιλανθρωπίᾳ, καὶ ἀνυψώσας ἡμᾶς, παντοδύναμε Σωτήρ, ἐλέησον ἡμᾶς".

Κάθε μέλος του αγίου σώματός Σου υπέμεινε για τη σωτηρία μας την ατίμωση:η κεφαλή το αγκάθινο στεφάνι, το πρόσωπο τα φτυσίματα, οι σιαγόνες τα φοβερά χαστούκια, το στόμα τη χολή που αναμείχθηκε με ξύδι, τα αυτιά τις δυσεβείς βλαστήμιες, η πλάτη την φραγγέλωση, το χέρι σου το καλάμι. Όλο σου το σώμα τεντώθηκε πάνω στο σταυρό, οι αρθρώσεις σου δέχτηκαν τα τεράστια καρφιά και η πλευρά σου τη λόγχη. Εσύ

που έπαθες για μας και μας ελευθέρωσες από τα πάθη μας, Εσύ που με τη φιλανθρωπία Σου κατέβηκες από το ύψος της θεϊκής Σου δόξας και ανύψωσες εμάς μαζί Σου στον ουρανό, Παντοδύναμε Σωτήρα μας, ελέησέ μας".

"Κύριε, ἀναβαίνοντός σου ἐν τῷ σταυρῷ, φόβος, καὶ τρόμος ἐπέπεσε τῇ Κτίσει, καὶ τὴν γῆν μὲν ἑκώλυες, καταπιεῖν τοὺς σταυροῦντάς σε, τῷ δὲ ᾍδῃ ἐπέτρεπες, ἀναπέμπειν τοὺς δεσμίους εἰς ἀναγέννησιν βροτῶν. Κριτὰ ζώντων καὶ νεκρῶν, ζωὴν ἦλθες παρασχεῖν, καὶ οὐ θάνατον, φιλάνθρωπε δόξα σοι".

Κύριε, όταν ανέβαινες στο σταυρό, φόβος και τρόμος πλάκωσε την Κτίση. Και συ μεν εμπόδιζες  τη γη να καταπιεί τους σταυρωτές σου, επέτρεπες όμως στον Άδη να αφήσει επάνω ελεύθερους τους φυλακισμένους του για να διαλαλήσουν την αναγέννηση των βροτών. Εσύ που είσαι Κριτής ζωντανών και νεκρών, ήρθες να μας χαρίσεις ζωή και όχι θάνατο, Φιλάνθρωπε δόξα σε Σένα!

Ένας θάνατος φριχτός και επονείδιστος, έγινε η αφορμή της κατάλυσης του κράτους του Άδου. Ο παμφάγος Άδης, ο σκοτεινός κάτω κόσμος των προ Χριστού ανθρώπων, το ανεπίστρεπτο τέρμα όλης της δόξας, όλης της ευφυΐας, όλης της αγαθότητος αλλά και όλης της ματαιοδοξίας, της πονηρίας, της μηχανορραφίας, της απληστίας, καταλύεται. Την ώρα που καταπίνει τον ταπεινωμένο και εξαθλιωμένο Ναζωραίο, γκρεμίζεται συνθέμελα και αναπέμπει τους δεσμίους του. Σε λίγες ώρες, τριήμερος, ο σημερινός νεκρός εσταυρωμένος θα σπάσει τις κλειδαριές και τα λουκέτα και θα αναστηθεί ενδοξότατος και υπέρλαμπρος χαρίζοντας και σ' όλο το ανθρώπινο γένος ζωήν αιώνιον! Απόψε προσκυνούμε τα Πάθη, αλλά προσδοκούμε ήδη και την Ανάσταση!

Μεγάλη Τετάρτη

 Απόψε, απόγευμα  Μεγάλης Τετάρτης γίνεται η ακολουθία του Όρθρου της Μεγάλης Πέμπτης. (Για να μην μπερδευόμαστε...)

Τῇ ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ Πέμπτῃ, οἱ τὰ πάντα καλῶς διαταξάμενοι θεῖοι Πατέρες, ἀλληλοδιαδόχως ἔκ τε τῶν θείων Ἀποστόλων, καὶ τῶν ἱερῶν Εὐαγγελίων, παραδεδώκασιν ἡμῖν τέσσαρά τινα ἑορτάζειν, τὸν ἱερὸν Νιπτῆρα, τὸν μυστικὸν Δεῖπνον (δηλαδὴ τὴν παράδοσιν τῶν καθ' ἡμᾶς φρικτῶν Μυστηρίων), τὴν ὑπερφυᾶ Προσευχήν, καὶ τὴν Προδοσίαν αὐτήν.

Στίχοι εἰς τὸν Ἱερὸν Νιπτήρα
Νίπτει Μαθητῶν ἑσπέρας Θεὸς πόδας,
Οὗ ποῦς πατῶν ἦν εἰς Ἐδὲμ δείλης πάλαι.
Νίπτει ο Θεός των μαθητών  τα πόδια,
απόψε το εσπέρας.
Αυτού τα πόδια περπατούσαν παλιά στην Εδέμ,
κι ήταν απόγευμα και τότε.


Εἰς τὸν Μυστικον Δεῖπνον
Διπλοῦς ὁ Δεῖπνος· Πάσχα γὰρ νόμου φέρει,
Καὶ Πάσχα καινόν, Αἷμα. Σῶμα Δεσπότου.
Διπλό το δείπνο: Για το Πάσχα του νόμου
και το καινούργιο Πάσχα,
που είναι το Αίμα και το Σώμα του Δεσπότου

Εἰς τὴν ὑπερφυᾶ Προσευχὴν
Προσεύχῃ· καὶ φόβητρα, θρόμβοι αἱμάτων,
Χριστέ, προσώπου, παραιτούμενος δῆθεν
Θάνατον, ἐχθρὸν ἐν τούτοις φενακίζων.

Προσεύχεσαι κι είναι απόδειξη του φόβου οι θρόμβοι των αιμάτων
στο πρόσωπό Σου, Χριστέ, δήθεν παραιτούμενος,
εν τούτοις τον εχθρό, τον Θάνατο εξαπατών.

Εἰς τὴν Προδοσίαν
Τί δεῖ μαχαιρῶν, τί ξύλων λαοπλάνοι,
Πρὸς τὸ θανεῖν πρόθυμον εἰς Κόσμου λύτρον.

Τι χρειάζονται τα μαχαίρια και τα ξύλα λαοπλάνοι,
Πρόθυμος έρχεται στον θάνατο, για να τον υποστεί ως λύτρο υπέρ του Κόσμου.

Τα σημερινά τροπάρια εκφράζουν αποτροπιασμό για την προδοσία και για τον προδότη. Πώς θα μπορούσαν οι υμνογράφοι να αντιπαρέλθουν το φοβερό αυτό γεγονός; Πώς δεν θα ζωγράφιζαν με μελανά χρώματα το πρόσωπο του Ιούδα; Αλλά η κατάληξη όλων των ύμνων είναι ο έπαινος και η ευχαριστία για την ανεξικακία του Κυρίου μας.

"Ὁ τρόπος σου δολιότητος γέμει, παράνομε Ἰούδα· νοσῶν γὰρ φιλαργυρίαν, ἐκέρδησας μισανθρωπίαν· εἰ γὰρ πλοῦτον ἠγάπας, τί τῷ περὶ πτωχείας διδάσκοντι ἐφοίτας; εἰ δὲ καὶ ἐφίλεις, ἵνα τί ἐπώλεις τὸν ἀτίμητον, προδιδοὺς εἰς μιαιφονίαν; Φρῖξον ἥλιε, στέναξον ἡ γῆ, καὶ κλονουμένη βόησον· Ἀνεξίκακε Κύριε δόξα σοι".

Ο τρόπος σου είναι γεμάτος δολιότητα, παράνομε Ιούδα. Έπασχες από φιλαργυρία, και τελικά κέρδισες και την μισανθρωπία. Αφού αγαπούσες τον πλούτο, γιατί ακολουθούσες αυτόν που δίδασκε την εκούσια πτωχεία. Κι αν πράγματι τον αγαπούσες, γιατί πούλησες τον ανεκτίμητο και τον παρέδωσες στην μιαρή δολοφονία;. Ας φρίξει ο ήλιος, ας στενάξει η γη, κι ας φωνάξει σειόμενη: Ανεξίκακε Κύριε, ας είσαι δοξασμένος!


"Ὃν ἐκήρυξεν Ἀμνὸν Ἡσαΐας, ἔρχεται ἐπὶ σφαγὴν ἑκούσιον, καὶ τὸν νῶτον δίδωσιν εἰς μάστιγας, τὰς σιαγόνας εἰς ῥαπίσματα, τὸ δὲ πρόσωπον οὐκ ἀπεστράφη, ἀπὸ αἰσχύνης ἐμπτυσμάτων, θανάτῳ δὲ ἀσχήμονι καταδικάζεται, πάντα ὁ ἀναμάρτητος ἑκουσίως καταδέχεται, ἵνα πᾶσι δωρήσηται τὴν ἐκ νεκρῶν ἀνάστασιν".

Αυτός που ο Ησαΐας ονόμασε Αμνό, έρχεται σε εκούσια σφαγή και δίδει τα νώτα του στα μαστίγια, τα σαγόνια του σε ραπίσματα και το πρόσωπό του δεν το απέστρεψε από επαίσχυντα φτυσίματα, σε ταπεινωτικό θάνατο καταδικάζεται, τα πάντα ο αναμάρτητος εκουσίως καταδέχεται για να δωρήσει σε όλους ανάσταση νεκρών.

"Μυσταγωγῶν σου Κύριε τοὺς Μαθητάς, ἐδίδασκες λέγων. Ὦ φίλοι, ὁρᾶτε, μηδεῖς ὑμᾶς χωρίσει μου φόβος· εἰ γὰρ πάσχω, ἀλλ' ὑπὲρ τοῦ Κόσμου· μὴ οὖν σκανδαλίζεσθε ἐν ἐμοί· οὐ γὰρ ἦλθον διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι, καὶ δοῦναι τὴν ψυχήν μου, λύτρον ὑπὲρ τοῦ Κόσμου. Εἰ οὖν ὑμεῖς φίλοι μού ἐστε, ἐμὲ μιμεῖσθε· ὁ θέλων πρῶτος εἶναι, ἔστω ἔσχατος, ὁ δεσπότης, ὡς ὁ διάκονος· μείνατε ἐν ἐμοί, ἵνα βότρυν φέρητε· ἐγὼ γάρ εἰμι τῆς ζωῆς ἡ ἄμπελος".

Καθώς εισήγαγες, Κύριε, τους μαθητές σου στο μυστήριο της θείας οικονομίας, τους έλεγες: "Αγαπημένοι μου, προσέξτε, κανένας φόβος να μη σας χωρίσει από εμένα. Θα με δείτε να υποφέρω, αλλά να ξέρετε ότι υποφέρω για να σωθεί ο κόσμος. γιατί δεν ήρθα στον κόσμο για να με προσκυνούν και να με υπηρετούν, αλλά για να προσφέρω τη διακονία μου και να δώσω τη ζωή μου ως αντάλλαγμα για τη σωτηρία όλου του κόσμου. Αν είστε λοιπόν φίλοι μου, να με μιμηθείτε. Όποιος θέλει να είναι πρώτος δίπλα μου, ας είναι τελευταίος εδώ σ' αυτόν τον κόσμο. O κύριος ας είναι όπως ο υπηρέτης. Μείνετε ενωμένοι μαζί μου, για να φέρετε πλούσιο καρπό, πολλά σταφύλια, γιατί εγώ είμαι το αμπέλι της αληθινής ζωής.

Ο πιο ανατρεπτικός Δάσκαλος! Η εξουσία από την ανάποδη! Αυτός που θέλει να είναι πρώτος, να γίνει ο τελευταίος! Σταυρικός τρόπος! Αντέχεται; Μόνο αν υπάρχει η προϋπόθεση της τελευταίας φράσης: Μείνετε ενωμένοι μαζί μου, για να φέρετε καρπούς. Αλλιώς θα είστε σαν τα ξεριζωμένα κλήματα, χωρίς καρπό, χωρίς ζωή!

Και μια αναφορά στο σημερινό απόσπασμα από τον Ιώβ: 

Ο Ιώβ άντεξε την οικονομική καταστροφή, άντεξε και το χαμό των παιδιών του. Δεν κλονίστηκε η πίστη στον Θεό. Δεν έπαυσε την δοξολογία. Αλλά ο διάβολος επιμένει. Θέλει να πλήξει τον ίδιο. Παίρνει την άδεια από τον Θεό, να πλήξει το σώμα του. Ο Θεός του το επιτρέπει. Αλλά την ψυχή του δεν θα την αγγίξει. Η ψυχή είναι άβατο για τον διάβολο. Τα κλειδιά της τα κρατάει ο κάθε άνθρωπος. 

Μια φοβερή ασθένεια χτυπάει τον Ιώβ. Το σώμα του γεμίζει πληγές. Δεν έχει ησυχία νύχτα και μέρα από τους πόνους. Άυπνος, χωρίς ελπίδα θεραπείας. Και πάνω στον πόνο του έρχεται η γυναίκα του, ο μοναδικός δικός του άνθρωπος να τον προτρέψει να βλαστημήσει τον Θεό. "Πες κάτι στον Θεό(βλάσφημο) και πέθανε, του λέει. Κι εκείνος την κοιτάζει επιτιμητικά και της λέει: "Γιατί μιλάς σαν άμυαλη γυναίκα; Αν δεχθήκαμε τα καλά από τον Θεό, τα άσχημα δεν θα τα υποφέρουμε" και μ' όλα όσα του συνέβησαν ο Ιώβ δεν ξεστόμισε λόγο αμαρτωλό έναντι του Θεού!
Αξιοθαύμαστη υπομονή, αξιοθαύμαστος ευχαριστιακός τρόπος! Όταν οι συμφορές που μας βρίσκουν μας φαίνονται αβάσταχτες, ας σκεφτούμε και τις ευεργεσίες του Θεού. Τα καλά τα δεχόμαστε σχεδόν ως αυτονόητα, ως δεδομένα, σαν να μην είναι δώρα. Κι όμως είναι δώρα! Δώρο ο αέρας που αναπνέουμε -το αναγνώρισαν ως δώρο όσοι πέρασαν την φοβερή δύσπνοια εκ του κορωνοϊού. Δώρο τα μάτια μας. Δώρο η σκεπή πάνω απ' το κεφάλι μας. Δώρα τα ειρηνικά χρόνια. Δώρο η κατσαρόλα με το φαγητό που μπαίνει στη φωτιά. Δώρα τα παιδιά μας. Δώρο τα εγγόνια μας. Δώρο η δουλειά μας και τόσα άλλα, τόσα αμέτρητα, απερίγραφα..."Ει τα αγαθά εδεξάμεθα εκ χειρός Κυρίου τα  κακά ουχ υποίσωμεν;" Να το γράψουμε κάπου να το βλέπουμε κάθε μέρα!!!!!