Εκμυστηρεύομαι την αγωνία που με συνέχει μετά τις πρόσφατες συζητήσεις με τα εγγονάκια μου δέκα και επτάμισι ετών σε συνδυασμό με τα πάρα πολλά κρούσματα βίας μεταξύ ανηλίκων και σκληρού boulling στα σχολεία και μάλιστα σε "καλά" σχολεία...
"Γιαγιά, η λέξη παιδί, με τη σημασία που ξέρεις, δηλαδή της αγνότητας και της καθαρής καρδιάς σε λίγο δεν θα υπάρχει!" λόγια του δεκάχρονου εγγονού μου, συμπέρασμα αυτών που βιώνει στο σχολείο του. "Τα παιδιά βρίζουν πάρα πολύ. Τα αγόρια καυχιούνται ότι έχουν πιει αλκοόλ. Άλλος το παίζει μάγκας και μ΄ ένα του νεύμα κινητοποιεί την παρέα του -κυρίως κορίτσια που θέλουν να του καλοφανούν- για να χτυπήσουν όποιον δεν γουστάρει. Τα λέμε στις κυρίες μας, αλλά δεν δίνουν σημασία. Όλα τα παιδιά ακούν τραπ μουσική. Και στα πάρτυ και στις σχολικές εκδρομές αυτή τη μουσική ακούνε..."
Σήμερα, μετά την είδηση για το επεισόδιο σχολικού εκφοβισμού στα Αρσάκεια Σχολεία -δεκαπεντάχρονοι έδεσαν με πετονιά συμμαθητή τους, τον έβρισαν, τον απείλησαν κτλ- αλλά και τις καθημερινές πλέον ειδήσεις για βιασμούς και επεισόδια κάθε είδους βίας, αναζήτησα στο διαδίκτυο τους στίχους αυτής της περιβόητης τραπ μουσικής.
ΦΡΙΚΗ! Φρίκη δεν είναι μόνο αυτά καθ' εαυτά τα λόγια που είναι έκφραση ψυχής πορωμένης και διεστραμμένης. Φρίκη είναι το ότι με αυτά τα τραγούδια μεγαλώνουν τα παιδιά μας, τα σχολιαρόπαιδα!!! Ποτίζει το είναι τους! Δεν ακούγεται ποιοτικό τραγούδι στα σχολειά μας. Δεν υπάρχει παιδικό τραγούδι πλέον. Δεν υπάρχει παιδική αγνότητα και καθαρότητα πλέον. (Εύχομαι να είμαι υπερβολική. Να μην ισχύουν αυτά που γράφω! Διαψεύστε με!!! Θα χαρώ πολύ!!!)
Δεν πρέπει να ξεσηκωθούν Σύλλογοι Γονέων, σώφρονες εκπαιδευτικοί, πνευματικοί ταγοί, υγιώς σκεπτόμενοι άνθρωποι; Πού πάμε; Κάθε μέρα πληροφορούμαστε σκληρές ειδήσεις και δεν συγκινείται κανείς. Με τις εγκληματικές παραλείψεις στον ΟΣΕ και το θάνατο τόσων ανθρώπων κλάψαμε, θυμώσαμε, κατεβήκαμε σε πορείες, γίνονται ανακρίσεις, προτείνονται βελτιώσεις, λαμβάνονται μέτρα κτλ. και φυσικά έτσι πρέπει. Το διαρκές έγκλημα του πνευματικού θανάτου της νεολαίας μας θα μας συγκλονίσει ή θα συνεχίσουμε να σφυρίζουμε αδιάφορα;
Δεν ακούω από κανέναν πολιτικό την παραμικρή αναφορά στα φαινόμενα της ενδοσχολικής βίας. Μεμονωμένα περιστατικά άνευ σημασίας...! Εγώ βλέπω μια τεράστια θύελλα να έρχεται κατεπάνω μας. Καλή η αντιπαράθεση για τα οικονομικά μεγέθη, για την άμυνα, για την στεγαστική πολιτική, για τις βίλες των πολιτικών, για τις συνεργασίες των κομμάτων, για οτιδήποτε τέλος πάντων απασχολεί την επικαιρότητα. Για την αγωγή της νέας γενιάς θα ακούσουμε κάτι; Τα παιδιά μας πορεύονται χωρίς ιδανικά, χωρίς οδοδείκτες, σε ένα χαοτικό κοινωνικό περιβάλλον. Επιπλέον βομβαρδίζονται με μηνύματα βίας και σαρκολατρίας σε απερίγραπτο βαθμό, σε δολοφονική δόση. Συλλαμβάνουμε το μέγεθος της ευθύνης μας όλοι οι μεγαλύτεροι;
Για να μην αδικήσω όσους γονείς και εκπαιδευτικούς μέσα στο αντίξοο περιβάλλον αγωνίζονται να μεταδώσουν αξίες και ιδανικά στα παιδιά τους, πιστεύω πως τους αξίζει ένα τεράστιο "Εύγε"!!
"Στήτε καλώς!"
