Αναγνώστες

Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2013

Τα έργα των χειρών σου μη παρίδης...

Έτσι λέει ο ψαλμωδός απευθυνόμενος στον Κύριο, ικετεύοντάς Τον να μας ελεήσει, να μη μας παραβλέψει, να μη μας ξεχάσει εμάς που είμαστε τα πλάσματά Του, τα έργα των χειρών Του...
Αυτός ο στίχος μου έρχεται πάντα στο νου, όταν "καμαρώνω" για τα εργόχειρά μου που τα αγαπώ σαν παιδιά μου. Έγιναν με πολύ κόπο. "Με το βελόνι ανοίγεις λάκκο", λέει μια παροιμία και μάλλον έχει δίκιο γιατί με τις εκατομμύρια βελονιές που έβαλα - με λεπτό βελόνι, με χοντρό, με τσιγκελάκι, με βελόνες- σίγουρα θα είχα σκάψει ένα λάκκο - μάλλον τον δικό μου, να τον βρουν και έτοιμο, όταν έρθει η ώρα μου...
Σήμερα σκάλιζα τα συρτάρια μου και καθώς τακτοποιούσα τα κεντήματά μου μού μπήκε η ιδέα να τα φωτογραφίσω και να σας τα παρουσιάσω, έτσι, γιατί τ' αγαπώ, γιατί τα χαίρομαι, γιατί μου φαίνονται πολύ όμορφα

Ολογεμάτο καρρέ με σταυροβελονιά. Ίσως ήταν το πιο απαιτητικό εργόχειρο.

Το πρώτο μου πλεχτό με τσιγκελάκι. 
Μου δίδαξε το πλέξιμο με τσιγκελάκι η μακαρία γιαγιά Αρτεμούλα, 
η γλυκύτατη γιαγιά της υπομονής...


Η πλεχτή κουρτίνα στο γωνιακό παράθυρο. Πλεχτά και φυτά ταιριάζουν πολύ...

 Κεντημένη κουρτίνα σε κουκουλάρικο ύφασμα που κάποτε ήταν πολύ  στη μόδα...
Τώρα αναρρωτιέμαι πώς αποφάσισα να την ξεκινήσω.

Τα καδράκια με τα λουλούδια με ριζοβελονιά, ανεβατό και βυζαντινή βελονιά.
 
Στο μπουφέ σεμέν με φιλέ τελειώματα ...
ατελείωτα μετρήματα με μια καρφίτσα για οδηγό.


 Τα πουλάκια έστησαν συναυλία μουσική πάνω στο ολογιομάτο καρέ.


Δικέφαλοι αετοί με χρωματιστά φτερά και πολύ ...βυζαντινοκεντητοί.
 


Τι σας λένε οι πιπερίτσες μου;
Ολοζώντανες ανάμεσα στ΄αγριολούλουδα και τα στάχυα! 




Κι άλλη κουρτίνα πλεχτή -φιλέ με πολύ μέτρημα


Οι οχτώ κεντημένοι κοκκινολαίμηδές μου

 Μονόχρωμο μετρητό τραπεζομάντηλο με ελάφια και κάνιστρα με λουλούδια και εξωτικά πτηνά


Εύκολο κι εντυπωσιακό!


Άλλο μετρητό τραπεζομάντηλο σε κουκουλάρικο.
 

Η αγαπημένη μου γωνιά


Οι μπονμπονιέρες της Δαναΐτσας μας.

Αρκετά σας κούρασα. Μάλλον θα επανέλθω κάποια άλλη φορά με κάποια άλλα εργόχειρα. Ευγνωμονώ τη μητέρα μου που μας έμαθε να έχουμε ένα χειροτέχνημα στα χέρια μας. 
Μας πρόσφερε την βαθύτατη και αγνή χαρά της δημιουργίας!


8 σχόλια:

Α. Παπαγιάννης είπε...

Τα σχόλια περιττεύουν, αλλά το χρώμα εκείνων των κυκλαμίνων κλέβει το μάτι...
Εύγε!

Λήμνος είπε...

Έτσι είναι μια πινελιά του Θεού είναι ανώτερη πάντων των κόπων ημών.

nikosmous είπε...

Τι να πω καλή μου Σταυρούλα... έμεινα να χαζεύω όλα αυτά τα αριστουργήματα!Υπέροχα να πω... μάλλον θα τα αδικήσω.Μικρά θαύματα του Θεού!
Να 'σαι καλά χαρά μου και χαίρομαι πολύ που σε γνώρισα!

Λήμνος είπε...

Σ'ευχαριστώ πολύ! Επίσης χαίρομαι που σε γνώρισα. Από τις αναρτήσεις σου φαίνεται πως έχεις περάσει μεγάλες δυσκολίες και δοκιμασίες. Ο Κύριός μας να σε δυναμώνει!

Ανώνυμος είπε...

την καλησπερα μου απο κομοτηνη.μονο να ηξερες ποσο με συγκινησες!το καρε με τα πουλακια το εχω κι εγω,το ειχε φτιαξει η μανουλα μου παλιοτερα.το φυλαω σαν τα ματια μου κι αυτο,και ολα τ αλλα που μου εφτιαχνε,Θεος σχωρεστην...
κατερινα

Λήμνος είπε...

Σ' ευχαριστώ που μπήκες στον κόπο να μου γράψεις. Ο Θεός να αναπαύει την μητέρα σου.
Παρεμπιπτόντως έχω αδέρφια που ζουν στην Κομοτηνή.
Σε χαιρετώ

Μαρία είπε...

Υπέροχα εργόχειρα που ξεκουράζουν όποιον τα βλέπει όσο και όποιον τα δουλεύει... Η δημιουργία είναι ανάταση ψυχής...

Λήμνος είπε...

Σ΄ευχαριστώ πολύ, Μαρία!!!