Υμνολογικό απάνθισμα από τον πλούτο της εορτής των Αγίων Αποστόλων

«Οὐρανόθεν τὴν χάριν δεδεγμένος, ὅτε τὴν ἐρώτησιν πρὸς τὸν χορὸν ὁ Σωτήρ, τὸν δωδεκάριθμον ἔφησε, τῶν Ἀποστόλων· Τίνα με λέγουσιν εἶναι ἄνθρωποι; τότε δὴ ὁ πρόκριτος, Πέτρος Χριστοῦ Μαθητῶν, θεολογῶν ἀνεκήρυξε, τρανῶς βοήσας· Σὺ εἶ Χριστός, τοῦ ζῶντος Θεοῦ Υἱός· ὅθεν ἀξίως μακαρίζεται, ὡς ἐξ ὕψους λαβὼν ἀποκάλυψιν, καὶ δεσμεῖν τε καὶ λύειν, τὰς εὐθύνας κομισάμενος».

Δέχθηκε την χάρη από τον ουρανό, όταν ο Σωτήρας έθεσε την ερώτηση προς τον δωδεκάριθμο χορό των Αποστόλων :«Ποιος λένε οι άνθρωποι πως είμαι;», τότε ό πρώτος των Μαθητών του Χριστού, ο Πέτρος, θεολογώντας φώναξε δυνατά και διεκήρυξε: «Συ είσαι ο Χριστός, ο Υιός του ζωντανού Θεού». Γι΄ αυτό άξια μακαρίζεται, επειδή εξ ύψους (από Θεού) έλαβε την αποκάλυψη και την εξουσία να λύνει και να δένει (αμαρτίες) κι αυτός ανέλαβε την ευθύνη όλη (του κηρύγματος και της Εκκλησίας).

«Ὁ ἐξ ὑψίστου κληθείς, οὐκ ἀπ’ ἀνθρώπων, ὅτε τὸ ἐπίγειον σκότος ἠμαύρωσε, τοὺς ὀφθαλμοὺς σοῦ τοῦ σώματος, τῆς ἀσεβείας, δημοσιεῦον τὴν σκυθρωπότητα, τότε τὸοὐράνιον, φῶς περιήστραψε, σῆς διανοίας τὰ ὄμματα, τῆς εὐσεβείας, ἀνακαλύπτον τὴν ὡραιότητα· ὅθεν ἐπέγνως τὸν ἐξάγοντα, φῶς ἐκ σκότους Χριστὸν τὸν Θεόν ἡμῶν, ὃν ἱκέτευε σῶσαι, καὶ φωτίσαι τὰς ψυχὰς ἡμῶν».

Εσύ που από τον Ύψιστο προσκλήθηκες και όχι από ανθρώπους, όταν το επίγειο σκοτάδι σκοτείνιασε τα μάτια του σώματός σου, φανερώνοντας τη σκυθρωπότητα της ασέβειας, τότε το ουράνιο φως άστραψε στα μάτια της διάνοιάς σου και αποκάλυψε την ωραιότητα της ευσέβειας. Έτσι γνώρισες και αναγνώρισες Αυτόν που από το σκοτάδι φανερώνει το φως, τον Χριστό και Θεό μας, τον οποίο ικέτευε να σώσει και να φωτίσει τις ψυχές μας.

«Σὺ ἐπαξίως πέτρα προσηγορεύθης, ἐν ᾗ τὴν ἀκράδαντον πίστιν ὁ Κύριος, τῆς Ἐκκλησίας ἐκράτυνεν, ἀρχιποιμένα, τῶν λογικῶν προβάτων ποιήσας σε, ἐντεῦθεν κλειδοῦχον σε τῶν οὐρανίων πυλῶν, ὡς ἀγαθὸς ἐγκατέστησεν, ἀνοίγειν πᾶσι, τοῖς μετὰ πίστεως προσεδρεύουσιν· ὅθεν ἀξίως κατηξίωσαι, σταυρωθῆναι καθὼς ὁ Δεσπότης σου, ὃν ἱκέτευε σῶσαι, καὶ φωτίσαι τὰς ψυχὰς ἡμῶν».

Εσύ επάξια επονομάσθηκες πέτρα, πάνω στην οποία ο Κύριος στερέωσε ακλόνητα την πίστη της Εκκλησίας, κι αφού σε έκαμε πρωτοβοσκό των λογικών προβάτων του σου εμπιστεύθηκε και τα κλειδιά  της ουράνιας Βασιλείας του, ώστε να ανοίγεις εσύ τις πύλες της και να υποδέχεσαι αυτούς που είναι εδραιωμένοι στην πίστη. Γι’ αυτό αξιώθηκες να σταυρωθείς κι εσύ όπως ο Δεσπότης σου, τον οποίον ικέτευε να σώσει και να φωτίσει τις ψυχές μας.

"Ὁ φῶς ὑπάρχων πρὸ πάντων τῶν αἰώνων, ὅτε κατηξίωσας πρὸς με τὸν ἄνθρωπον, ἐπιδημῆσαι δι’ ἄφατον, φιλανθρωπίαν, καὶ σάρξ γενέσθαι δι’ ἀγαθότητα, τότε φῶτα δεύτερα τῆς σῆς λαμπρότητος, καὶ ἀστραπῆς ἀποστίλβοντα, τοὺς Ἀποστόλους, καὶ μαθητάς σου Σῶτερ ἀνέδειξας, οἳ καὶ πεμφθέντες κτίσιν ἅπασαν, τῷ φωτί σου τῷ θείῳ κατηύγασαν, δυσωποῦντές σε σῶσαι, καὶ φωτίσαι τὰς ψυχὰς ἡμῶν».

Εσύ το φως, που προαιώνια υπήρχες, όταν συγκατέβηκες λόγω της αφάτου  σου φιλανθρωπίας και ήρθες προς εμένα τον άνθρωπο και πήρες σάρκα λόγω της αγαθότητάς σου, τότε δεύτερα φώτα που αντιφέγγιζαν τη δική σου λαμπρότητα και αστραπή ανέδειξες, Σωτήρα μου, τους Αποστόλους και μαθητές σου, οι οποίοι στάλθηκαν σ’ όλη την οικουμένη και την φώτισαν με το δικό σου θεϊκό φως. Κι αυτοί πλέον σε παρακαλούν θερμά να σώσεις και να φωτίσεις τις ψυχές μας.

«Πέτρε καὶ Παῦλε τοῦ Λόγου ἀροτῆρες, Ἀνδρέα, lάκωβε, καὶ Ἰωάννη σοφέ, Βαρθολομαῖε καὶΦίλιππε, Θωμᾶ Ματθαῖε, Σίμων Ἰούδα, θεῖε Ἰάκωβε, παγκόσμιε πάντιμε, τῶν Μαθητῶν δωδεκάς, οἱ ἐν τῷ κόσμῳ κηρύξαντες, τὴν παναγίαν, Τριάδα φύσει Θεὸν ἀΐδιον, τῆς Ἐκκλησίας οἱ ἀλάξευτοι, ὄντως πύργοι καὶ στῦλοι ἀσάλευτοι, τῷ Δεσπότῃ τῶν ὅλων, ἱκετεύσατε σωθῆναι ἡμᾶς».

Πέτρε και Παύλε, οι ζευγολάτες του Λόγου, Ανδρέα, Ιάκωβε και σοφέ Ιωάννη, Βαρθολομαίε και Φίλιππε, Θωμά, Ματθαίε, Σίμων, Ιούδα, θεϊκέ Ιάκωβε, πάντιμε και παγκόσμιε, η δωδεκάδα των μαθητών που κηρύξατε στον κόσμο την παναγία Τριάδα που είναι ο αιώνιος Θεός, οι πύργοι οι αλάξευτοι της Εκκλησίας και οι ασάλευτοι στύλοι της, ικετεύσατε στον Δεσπότη των όλων να σωθούμε κι εμείς.

«Ἣν διήλθετε κτίσιν φωτίσαντες, οἱ τοῦ Σωτῆρος Μαθηταί, τὴν πλάνην τῶν εἰδώλων, ὡς ὕλην καταφλέξαντες τοῖς διδάγμασιν ὑμῶν, τὰ ἔθνη ἐξ ἀγνωσίας βυθοῦ, πρός τὴν θείαν γνῶσιν, σαγηνεύσαντες ἐσώσατε, καὶ νῦν πρεσβεύσατε Χριστῷ, ὅπως ἵλεως γένηται ἡμῖν, ἐν τῇ ἡμέρᾳτῆς κρίσεως».

Περιδιαβήκατε και φωτίσατε όλη την οικουμένη, Μαθητές του Σωτήρα μας, και την κλείσατε στα δίχτυα σας και την σώσατε- αφού κατακάψατε με τη διδασκαλία σας την πλάνη των ειδώλων –  και τώρα πρεσβεύσατε στο Χριστό να σπλαχνισθεί κι εμάς κατά την ημέρα της κρίσεως.

Από την νέα ενδιαφέρουσα ιστοσελίδα  http://www.agiospatrokosmas.gr/category/imnologia/

«Τέτοιους ανθρώπους θέλει ο Θεός.!…»

Φωτο:Κώστα Μπαλάφα

 Ήταν κάποια γυναίκα πάμφτωχη σ’ ένα μικρό χωριό της Αιτωλοακαρνανίας και είχε τρία παιδιά. Κατάφερε να τα μεγαλώσει με απίστευτες στερήσεις και δυσκολίες, όμως, με μία μοναδική αξιοπρέπεια! Αυτή, ήταν η κυρα-Βασιλική.
Πέθανε παραμονή της Παναγίας του 1998. Την επόμενη μέρα, 15 Αυγούστου, το φτηνό φέρετρο με την σορό της,που ήταν πάνω στην καρότσα του μικρού αγροτικού ημιφορτηγού του ιερέα, κατευθυνόταν προς το κοιμητήριο.
… Στην πορεία της κηδείας, ακολουθούσαν μερικοί συγχωριανοί της και συζητούσαν για τα βάσανα που είχε περάσει όσο αυτή ζούσε, όταν, ξαφνικά, ευωδίασε όλος ο γύρω τόπος: χιλιάδες άνθη και λουλούδια να υπήρχαν, πραγματικά, δεν θα μύριζαν τόσο! Όλοι τους, παραξενεύτηκαν και απόρησαν. Αλλά δεν είχαν καμμία εξήγηση να δώσουν γι’ αυτό.Ανάμεσα σ’ εκείνους που την συνόδευαν, ήταν κι ένα πνευματικό τέκνο του μακαριστού Πατρός Γέροντος Αμβροσίου Λάζαρη (1912—2006), χαρισματικού Πνευματικού της Ιεράς Μονής Δαδίου. Μετά από λίγες μέρες από αυτό το θαυμαστό, αλλά, για πολλούς ανεξήγητο γεγονός, πήγε προς τον θεοφώτιστο Γέροντα Αμβρόσιο αυτό το πνευματικό του τέκνο, αναφέροντάς του το όλο συμβάν. Πολύ λακωνικά και επιγραμματικά, του είπε μονάχα ότι, «μία γυναίκα πέθανε και ευωδίασε ο τόπος». Αυτό, μόνον.
Ο Γέροντας Αμβρόσιος, στην αρχή, έμεινε σιωπηλός. Έπειτα, μπήκε μέσα στο δωμάτιό του, έμεινε για λίγο εκεί, και μετά επέστρεψε. Λέγοντας τα παρακάτω εξηγηματικά και κατατοπιστικά λόγια:
—Αυτή, αγίασε! Και, ξέρεις τον λόγο; Γιατί, ποτέ στην ζωή της, δεν παραπονέθηκε! Τέτοιους ανθρώπους, θέλει ο Θεός! Για να γεμίσει τον Παράδεισο και να κάνει την Δευτέρα Παρουσία. Κατάλαβες;…
[«Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης — Ο Πνευματικός της Μονής Δαδίου», μέρος α’, κεφ. 3ο, §5, σελ. 100, εκδ. (α’) Π.Κυριακίδη, Αθήνα Νοέμβριος 2008.]

Του Γέροντος Σιλουανού

Να θυμάσαι και να φοβάσαι δύο λογισμούς. Ο ένας λέει: «Είσαι άγιος»· και ο άλλος: «Δεν θα σωθείς». Κι οι δύο αυτοί λογισμοί προέρχονται από τον εχθρό, και δεν έχουν αλήθεια μέσα τους. Εσύ, όμως, να σκέφτεσαι: «Εγώ είμαι μεγάλος αμαρτωλός, αλλά ο Ελεήμων Κύριος αγαπά πολύ τους ανθρώπους και θα συγχωρέσει και σ΄ εμένα τις αμαρτίες μου». Πίστευε έτσι, και θα γίνει σύμφωνα με την πίστη σου: Θα σε συγχωρήσει ο Κύριος. Μη βασίζεσαι, όμως, στους προσωπικούς σου αγώνες, έστω και αν είσαι μεγάλος ασκητής. Ένας ασκητής μου έλεγε: «Βεβαίως θα ελεηθώ, γιατί κάνω τόσες μετάνοιες την ημέρα». Όταν, όμως, ήρθε ο θάνατος, «διέρρηξε τα ιμάτιά του».

Όχι, λοιπόν, για τις ασκήσεις μας, αλλά δωρεάν, κατά τη χάρη Του ελεεί ο Κύριος. Ο Κύριος θέλει την ψυχή να είναι ταπεινή, άκακη, και να συγχωρεί τους πάντες με αγάπη· τότε και ο Κύριος συγχωρεί με χαρά. Ο Κύριος τους αγαπά όλους, και εμείς οφείλουμε να Τον μιμούμαστε και να αγαπούμε τους πάντες, και αν δεν μπορούμε, τότε πρέπει να Τον παρακαλούμε, και ο Κύριος δεν θα αρνηθεί, αλλά θα βοηθήσει με τη χάρη Του.

Όταν ήμουν ακόμα αρχάριος, γνώρισα τήν αγάπη του Θεού, που είναι απερίγραπτη. Η ψυχή αισθάνεται συν Θεώ και εν Θεώ, και το πνεύμα χαίρεται για τον Κύριο, έστω και αν το σώμα αποκάμνει από την αγαθότητα του Θεού. Μπορείς, όμως, να χάσεις αυτήν την χάρη και με έναν κακό λογισμό. Με τον κακό λογισμό εισέρχεται μέσα μας μια εχθρική δύναμη, και τότε σκοτίζεται η ψυχή και τη βασανίζουν κακές σκέψεις. Τότε ο άνθρωπος αισθάνεται την απώλειά του και καταλαβαίνει ότι ο ίδιος, χωρίς τη χάρη του Θεού, είναι μόνο «γη και σποδός».

Η ψυχή που γνώρισε τον Κύριο, μαθαίνει από τη μακροχρόνια πείρα της, ότι, αν ο άνθρωπος ζει σύμφωνα με τις εντολές, τότε αισθάνεται, έστω και λίγο, τη χάρη μέσα του κι έχει παρρησία στην προσευχή. Αν, όμως, αμαρτήσει με κάποιον λογισμό και δεν μετανοήσει, τότε κρύβεται η χάρη και η ψυχή θρηνεί και οδύρεται ενώπιον του Θεού.Έτσι η ψυχή διέρχεται όλη της τη ζωή στον αγώνα με τους λογισμούς. Εσύ, όμως, μη μένεις στην ακηδία εξαιτίας του αγώνα, γιατί ο Κύριος αγαπά τον ανδρείο αγωνιστή.

Πονηροί λογισμοί καταπονούν την υπερήφανη ψυχή, και αν δεν ταπεινωθεί, δεν θα βρει ανάπαυση από αυτούς. Όταν αμαρτωλοί λογισμοί σε πολιορκούν, φώναζε προς τον Θεό σαν τον Αδάμ: «Κύριε, Ποιητή μου και Πλάστη μου, βλέπεις ότι η ψυχή μου τυραννιέται από τους λογισμούς… Ελέησέ με». Και όταν στέκεσαι ενώπιον του Δεσπότου, να θυμάσαι πάντα ότι Αυτός θα εκπληρώσει όλα τα αιτήματά σου, αν είναι ωφέλιμα σε σένα. Ήρθαν σύννεφα, κρύφτηκε ο ήλιος και σκοτείνιασε. Έτσι για ένα λογισμό υπερηφάνειας στερείται η ψυχή τη χάρη και την καλύπτει το σκοτάδι. Αλλά και πάλι με έναν ταπεινό λογισμό επανέρχεται η χάρη. Αυτό το γνώρισα εκ πείρας.

Να ξέρεις ότι, αν ο λογισμός σου συνηθίζει να παρατηρεί ανθρώπους, πώς ζεί ο ένας ή ο άλλος, αυτό είναι ένδειξη υπερηφάνειας. «Πρόσεχε τον εαυτό σου». Παρατήρησε τον εαυτό σου και θα δεις: Μόλις η ψυχή αποκτήσει έπαρση έναντι του αδελφού, αμέσως ακολουθεί κάποιος λογισμός όχι ευάρεστος στον Θεό, και αυτό, για να ταπεινωθεί η ψυχή.

Αν, όμως, δεν ταπεινωθεί, τότε έρχεται ένας μικρός πειρασμός. Και αν πάλι δεν ταπεινωθεί, αρχίζει ο πόλεμος της σαρκός. Και αν πάλι δεν ταπεινωθεί, τότε πέφτει πάλι σε κάποιο μικρό αμάρτημα. Αν και τότε δεν ταπεινωθεί, θα έλθει μεγαλύτερη αμαρτία.Κι έτσι θα αμαρτάνει, ωσότου ταπεινωθεί. Μόλις, όμως, ταπεινωθεί, αμέσως θα δώσει ο Ελεήμων Κύριος στην ψυχή ειρήνη και κατάνυξη, και τότε θα περάσουν όλα τα κακά και θα απομακρυνθούν όλοι οι εχθρικοί λογισμοί. Έπειτα, όμως, πρέπει να κρατάς με όλες σου τις δυνάμεις την ταπείνωση, αλλιώς θα ξαναπέσεις στην αμαρτία.

Βλέποντας ο Κύριος ότι η ψυχή δεν είναι στερεωμένη στην ταπείνωση, απομακρύνει τη χάρη, αλλά εσύ μη φοβάσαι: Η χάρη είναι μέσα σου, αλλά κρυμμένη. Μάθε να σταματάς αμέσως τους λογισμούς. Αν, όμως, ξεχάσεις και δεν τους διώξεις αμέσως, τότε πρόσφερε μετάνοια. Κοπίασε σε αυτό, για να αποκτήσεις τη συνήθεια. Η ψυχή αποκτά συνήθεια, αν την διδάξεις, και ενεργεί έτσι σε όλη της τη ζωή. Ο αγαθός άνθρωπος έχει αγαθούς λογισμούς και ο πονηρός πονηρούς. Όλοι, όμως, οφείλουν να μάθουν τον πόλεμο με τους λογισμούς, και να μάθουν να μετατρέπουν τους κακούς λογισμούς σε αγαθούς. Αυτό είναι σημάδι πεπειραμένης ψυχής.

Ρωτάς πώς γίνεται αυτό; Να! Όπως ο ζωντανός άνθρωπος αισθάνεται πότε κρυώνει και πότε ζεσταίνεται, το ίδιο και όποιος γνώρισε εκ πείρας το Άγιο Πνεύμα ακούει πότε υπάρχει στην ψυχή του η χάρη και πότε έρχονται τα πονηρά πνεύματα. Ο Κύριος δίνει στην ψυχή τη σύνεση να αναγνωρίζει την έλευσή Του και να Τον αγαπά και να κάνει το θέλημά Του. Επίσης η ψυχή αναγνωρίζει τους λογισμούς του εχθρού όχι από την εξωτερική τους μορφή, αλλά από την επενέργειά τους στην ψυχή. Οι εχθροί εύκολα εξαπατούν εκείνον που δεν έχει την πείρα αυτή.

Οι εχθροί έπεσαν από υπερηφάνεια και μας παρασύρουν στην ίδια πτώση, υποβάλλοντας λογισμούς επαίνου. Και αν η ψυχή δεχθεί τον έπαινο, τότε η χάρη φεύγει, εφόσον δεν ταπεινώνεται η ψυχή. Και έτσι σε όλη τη ζωή ο άνθρωπος θα μαθητεύει στην ταπείνωση του Χριστού. Αν δεν το μάθει αυτό η ψυχή, δεν θα γνωρίσει ανάπαυση από τους λογισμούς και δεν θα μπορέσει να προσευχηθεί με καθαρό νου.


Από το βιβλίο, «Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης»

γέροντος Σωφρονίου Σαχάρωφ

Αν θες να γλιτώσεις, φύγε… αν θέλεις να αγιάσεις, μείνε!

Το 1933 ο περίφημος γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης σε ηλικία 21 ετών πήρε την μεγάλη απόφαση της ζωής του να εγκαταλείψει τον κόσμο και να γίνει μοναχός στο Άγιο Όρος.
Έχοντας σαν οδηγό του την ανεπιφύλακτη πίστη και εμπιστοσύνη του στο Θεό έφτασε σε μια από τις πιο απομακρυσμένες και απαράκλητες περιοχές του Άθωνα, τα Καυσοκαλύβια.
Εκεί η πρόνοια του Θεού τον οδήγησε στο ασκητικό Ησυχαστήριο του Οσίου Εφραίμ του Σύρου. Εκεί ζούσανε τρεις γέροντες, πολύ αυστηροί και τραχείς, κατά γενική ομολογία.
Έζησε κοντά τους με πολλή υπακοή, ταπείνωση και… υπομονή. Και τονίζουμε την υπομονή διότι οι γέροντες του (τους οποίους όλους γηροκόμησε και φρόντισε μέχρι την τελευταία τους πνοή), ήταν πάρα πολύ αυστηροί μαζί του. Του συμπεριφέρονταν απάνθρωπα. Το όνομά του δεν το άκουσε ποτέ να το λένε, παρά τον αποκαλούσαν πάντα με τα χειρότερα λόγια και πολλές φορές έφταναν και να τον χτυπούν.
Μια μέρα σαν άνθρωπος λύγισε και αγανακτισμένος πήρε την απόφαση να φύγει. Διστάζοντας όμως να εμπιστευτεί τον λογισμό του, σκέφτηκε να πάει πρώτα να τον εξομολογηθεί σε έναν πνευματικό στην Ιερά Μονή της Σιμωνόπετρας.
Με ειλικρίνεια εξέθεσε στον πνευματικό του όλη την αλήθεια και περιέγραψε τα γεγονότα. Αφού λοιπόν εξέθεσε όλα τα δεινά που υφίστατο κοντά σε αυτούς τους ανθρώπους στο τέλος είπε: «Πάτερ δώσ’ μου ευλογία να φύγω να γλιτώσω…». Ο διακριτικός πνευματικός αφού σκέφτηκε για λίγο του απάντησε: «Πάτερ Εφραίμ, αν θες να γλιτώσεις, φύγε, αν θέλεις να αγιάσεις μείνε… σκέψου και αποφάσισε». Ο Γέροντας Εφραίμ σκέφτηκε… και έμεινε….
Πέρασαν έτσι 45 ολόκληρα χρόνια. Ο τελευταίος από τους γέροντές του ο π. Νικηφόρος, ήταν ο χειρότερος απ’ όλους… Μάλιστα τα τελευταία χρόνια αρρώστησε και έγινε ακόμα πιο δύστροπος και επιθετικός. Ο π. Εφραίμ, πιστός στην απόφασή του -γιατί αυτή είναι η λεβεντιά στη ζωή, να έχεις το θάρρος να την αντιμετωπίζεις και να σηκώνεις τον Σταυρό που σου οικονόμησε για τη σωτηρία σου η πρόνοια του Θεού- υπέμενε τα πάντα σαν νέος Ιώβ.
Το 1973 όταν κατάκοιτος πια ο γέροντας Νικηφόρος ψυχορραγούσε, ο π. Εφραίμ νύχτα και ημέρα καθόταν στο προσκέφαλό του και τον υπηρετούσε, ενώ συνέχισε να δέχεται «βροχή» τις ύβρεις και τις ταπεινώσεις.
Λίγο πριν το τέλος ο π. Νικηφόρος του είπε: «Σήκωσέ με. Σκύψε να σου πω…» Ο π. Εφραίμ πέρασε το χέρι του πίσω από την πλάτη του κατάκοιτου γέροντά του και έσκυψε το κεφάλι. Ξαφνικά το πρόσωπο του π. Νικηφόρου αλλοιώθηκε, έχασε την τραχύτητά του και πήρε την πιο ιλαρή έκφραση που μπορούσε να έχει ανθρώπινο πρόσωπο. Με όση δύναμη μπορούσε να επιστρατεύσει ο γέροντας άρπαξε το χέρι του π. Εφραίμ και του είπε: «Παιδί μου, εσύ δεν είσαι άνθρωπος, είσαι άγγελος… ευλόγησον…» του φίλησε το χέρι και ξεψύχησε στην αγκαλιά του…
Ανάμνηση του π. Διονυσίου Ανθόπουλου,
από διήγηση του γέροντος Αθανασίου Σιμωνοπετρίτου,
στην αδελφότητα της Ιεράς Μονής Παναγίας Δοβρά.

Με Άγιο Αθανάσιο ξεκινήσαμε... με Άγιο Αθανάσιο κλείνουμε....

Ό,τι καλύτερο μπορεί να επιθυμήσει κανείς ως αληθινή ψυχαγωγία!!!! 

Μια εκδρομή με φίλους αγαπημένους σε μέρη όχι απλά όμορφα, 

αλλά κι αγιασμένα από ιερά προσκυνήματα και την άσκηση των μοναχών!

Σάββατο, 10 Ιουνίου, ξεκινήσαμε για μια ακόμη εκδρομούλα.

Πρώτος μας προορισμός η Μονή Αγίου Αθανασίου Σφηνίτσας στην Αγκαθιά Ημαθίας.

Παλιό Μοναστήρι που ανεγέρθηκε στο σημείο που βρέθηκε η εφέστια εικόνα της Μονής. 

Μάλιστα από την εικόνα αυτή όλη η περιοχή απέκτησε μια πολύ ιδιαίτερη σχέση με τον Μέγα Αθανάσιο και πολλές εκκλησιές έχουν αφιερωθεί στην τιμή του. Η Μονή ήταν καταφύγιο των Χριστιανών στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Λειτουργούσε δε και Κρυφό σχολειό. Και στον καιρό των επαναστατικών αγώνων ήταν σημείο συνάντησης οπλαρχηγών. Πριν από αρκετά χρόνια είχε εγκαταλειφθεί και ερημώσει μέχρι που εγκαταστάθηκε εδώ η Αδελφή Ολυμπιάς με την συνοδεία της. Με κόπο που υπερβαίνει την ανθρώπινη αντοχή και δύναμη κατάφεραν να δημιουργήσουν το σημερινό θαύμα.

Ο ναός του Αγίου Αθανασίου

Το εσωτερικό του ναού του Αγίου Αθανασίου

Συγκεντρωνόμαστε στο ναό όπου προσκυνούμε τεμάχιο λειψάνου του Αγίου Αθανασίου και ακούμε λίγους ύμνους από την εορτή της Πεντηκοστής της οποίας είναι η απόδοσις. Ψάλλει η Ηγουμένη, αδελφή Ολυμπιάς, η οποία στη συνέχεια μας μιλάει συναρπαστικά για τον θησαυρό,τον συνήθως παραγνωρισμένο, που μας έχει χαριστεί: το Άγιο Πνεύμα! 

Τεμάχιο λειψάνου του Αγίου, ο ανεκτίμητος θησαυρός της Μονής

Μετά μας δέχονται στο Αρχονταρίκι. Μας κερνούν φρεσκότατο τσουρέκι -μόλις βγαλμένο από το φούρνο- μαζί με το καφεδάκι και ένα εξαιρετικό "πρόγευμα πνευματικό" από την ηγουμένη η οποία είναι συγγραφέας πολλών βιβλίων. Κρεμόμαστε κυριολεκτικά από τα χείλη της. Μας μιλά για τον Άγιο Ιωάννη το Δαμασκηνό και τον Μέγα Κωνσταντίνο στους οποίους έχει αφιερώσει δύο από τα βιβλία της. Ο λόγος της "άλατι ηρτυμένος" μας ευφραίνει.

Περιδιαβαίνουμε στον τέλειο κήπο της Μονής. Τα πάντα είναι ΑΨΟΓΑ!!!! Σε κάποια άλλη επίσκεψη η Αδελφή Ολυμπιάς μας είχε πει: "Η κηπουρική είναι σαν το συντακτικό. Όλα έχουν την θέση τους!" Να γιατί η φιλόλογος Ολυμπιάς μπορεί να συνδυάζει άριστα τη συγγραφή με την κηπουρική!

Στον εξωτερικό τοίχο της Μονής ο Άγιος Αθανάσιος προσφέρει τη Μονή 

και ο Απόστολος Παύλος την εκκλησία των Βεροιέων στον Κύριό μας

Η κόγχη του ιερού

Δεν υπάρχει ψεγάδι στον κήπο!

 Μια συζήτηση "στα όρθια"

Μετά την Μονή Σφηνίτσας κατεβαίνουμε νότια. Περνάμε την Κατερίνη και όταν πλησιάζουμε στον Όλυμπο του οποίου ο όγκος ορθώνεται μπροστά μας επιβλητικός και πεντακάθαρος στρίβουμε δεξιά προς το Δίον και την Βροντού. Έξω από τη Βροντού βρίσκουμε τη χαράδρα της Αγίας Κόρης. Η ιστορία της πολύ συμπαθητική. Μάλλον πρόκειται για κάποια όμορφη κοπέλα που έφθασε εδώ κυνηγημένη (ίσως και από τον Αλή Πά από πολύ μακριά (ίσως από τα Ζαγοροχώρια) για να αποφύγει την αρπαγή και τον εγκλεισμό της στο χαρέμι του. Εδώ την βρήκαν οι ντόπιοι και την προστάτεψαν. Έζησε προσευχόμενη και σκληρότατα ασκούμενη σε μια σπηλιά σε χαράδρα του Ολύμπου. Αργότερα ο Ηγούμενος της Μονής Πέτρας Ολύμπου έβλεπε στο σημείο αυτό έναν φωτεινό Σταυρό. Ξεκίνησε με μοναχούς να επισκεφθούν το σημείο και μόλις έφθασαν αντίκρισαν την άγνωστη Κόρη, καταβεβλημένη και σκελετωμένη από τις κακουχίες. Ο ηγούμενος συγκινημένος τη ρώτησε πώς βρέθηκε εκεί. Αυτή εξασθενημένη, ζήτησε να μεταλάβει. Τη στιγμή που κοινωνούσε ακούστηκε μια βοή. Άνοιξε ο βράχος και βγήκε Αγίασμα. Μετά από καιρό κτηνοτρόφοι βρήκαν νεκρό και σκελετωμένο το κορμί της μέσα στη ρεματιά. Λέγεται μάλιστα πως ο τόπος όλος ευωδίαζε. Οι κάτοικοι την έθαψαν στον ίδιο τόπο με ευλάβεια και σεβασμό. Ο τόπος αυτός με τον καιρό έγινε προσκύνημα και η Κόρη (:κοπέλα-δεν γνωρίζουμε το όνομά της) αναγνωρίστηκε Αγία στη συνείδηση των πιστών. Επειδή δεν γνωρίζουμε ούτε το όνομα, ούτε την ακριβή ημέρα της κοιμήσεώς της, η μνήμη της τιμάται "συμβατικά" κατά την εορτή του Αγίου Πνεύματος.

Στη Βροντού από παλιά οι κάτοικοι τραγουδούσαν και απέδιδαν στην Αγία Κόρη 

και το εξής τραγούδι:

"Τούρκος τη ζητεί κόρη Ζαγοριανή.

Τούρκος την ζητεί κι αυτή δεν θέλει.

Όταν το έμαθε, αρχίνσε να κλαίει.

Μάνα μου σφάξε με, Τούρκο δεν παίρνω.

Πέρδικα γίνομαι, στα δάση μπαίνω.

Λουλούδι γίνομαι, στη γη φυτρώνω..."

  

Ὡς θῦμα εὐπρόσδεκτον τὴν παρθενίαν τὴν σήν, 

Χριστῷ προσενήνοχας ἀνδρειοτάτῃ ψυχῇ, μισοῦσα τὰ πρόσκαιρα· 

ὅθεν Ἁγία Κόρη, ἀναβλύζεις ἰάσεις, πᾶσι τοῖς προσιοῦσι, τῷ ἁγίῳ σου τάφῳ, 

καὶ πίνουσιν ἐν πίστει, ἐκ τοῦ σοῦ ἁγιάσματος.

Εκατόν ογδόντα σκαλοπάτια οδηγούν στη χαράδρα. Δεν είναι για όλους δυνατή μια τέτοια κατάβαση και ανάβαση!!!! Κάποιοι κατέβηκαν καμιά εικοσαριά σκαλιά, ίσα να δουν την εκπληκτική θέα της χαράδρας. Οι σβέλτοι και ευκίνητοι που έφθασαν ως κάτω απόλαυσαν την ευλογία της Αγίας και τη δροσιά και ομορφιά του τοπίου!!!!

  

Κοπιώντες και κάθιδροι (όχι όλοι, μην σας ξεγαλάσουν...) 

επέστρεψαν από την Αγία Κόρη και αναπαύονται στη σκιά...

Μετά την Αγία Κόρη βγαίνουμε πάλι στην Εθνική οδό και συνεχίζουμε νότια. Περνάμε το Λιτόχωρο, τη Λεπτοκαρυά, τη Σκοτίνα -η ομορφιά του τοπίου μας γαληνεύει, η όμορφη ατμόσφαιρα μέσα στο πούλμαν μας ευφραίνει- και μπαίνουμε στη νέα σήραγγα του Παντελεήμονα, η οποία με μήκος 2,8 χιλιόμετρα μας βγάζει ολόισια στον Πλαταμώνα. Στο σημείο αυτό βγαίνουμε από τη νέα εθνική στην παλιά και γυρίζουμε πίσω για να σκαρφαλώσουμε στον Παλιό Παντελεήμονα. Όσο ανεβαίνουμε η θέα προς τις πιερικές ακτές γίνεται μεγαλειώδης. Έχουμε πετύχει και μια πεντακάθαρη ατμόσφαιρα μετά τον αέρα της Παρασκευής. Λαμποκοπούν τα πάντα!!!!

Ο Παλιός Παντελεήμονας χωριό του 14ου αιώνα είχε ερημώσει στη δεκαετία του 60 λόγω των δυσκολότατων συνθηκών εκ του μεγάλου υψομέτρου, αλλά και της επικείμενης έκρηξης του παραθαλάσσιου τουρισμού. Οι κάτοικοί του εγκαταστάθηκαν στο Νέο Παντελεήμονα για να απολαύσουν τα οικονομικά οφέλη του τουρισμού. Αλλά η εξέλιξη τους πρόδωσε... Ο οικισμός σήμερα καθ' ολοκληρίαν αναπαλαιωμένος και πανέμορφος έχει γίνει νούμερο 1 τουριστικός προορισμός!!!!

Στο Αρχονταρίκι, στην πλατεία του Παλιού Παντελεήμονα, το τραπέζι μας περίμενε και ήταν υπεράφθονο και πεντανόστιμο, κόκορας κρασάτος και κότσι και κοντοσούβλι και μπιφτέκια ανά τετράδες.

Ο κυρ-Θόδωρος με τον Ευθύμη τα βρήκαν και ήπιαν μαζί και είπαν πολλά και τραγούδησαν μετά την πρόκληση του πρώτου "Εσύ είσαι πολύ γέρος!!!" προς τον δεύτερο! Πολύ γραφικός τύπος....

Το εσωτερικό του ναού του Αγίου Παντελεήμονα, ο οποίος θα φιλοξενούσε κι έναν γάμο.

Καλντερίμια και πρασινάδες και λουλούδια που ξεπετάγονται  από παντού!

Ένα μπαλκόνι με απίστευτη θέα μας προκάλεσε να στηθούμε ως άλλες Καρυάτιδες

ανάμεσα στα αρχαιοελληνικά αγάλματα. 

"Λουλούδια" στα λουλούδια !!!!

Εργαστήρι χειροποίητου κοσμήματος,

ένα από τα πολλά πανέμορφα μαγαζάκια του χωριού

Οι ακτές της Πιερίας από τον Παλιό Παντελεήμονα

Τελευταία μας στάση, ο Άγιος Αθανάσιος Κολινδρού για τον Εσπερινό της Κυριακής των Αγίων Πάντων. Καθυστερούμε λίγο να φύγουμε από τον Π.Παντελεήμονα κι αυτό θα μας στοιχίσει τον καφέ στο Μοναστήρι.

Απόκοσμη γαλήνη, ειρήνη της ψυχής, υλική και πνευματική δροσιά ...τι θησαυρός είναι τα μοναστήρια μας!!!!

Με Άγιο Αθανάσιο ξεκινήσαμε, με Άγιο Αθανάσιο κλείνουμε την θαυμάσια ημέρα μας. 

Ήταν υπέροχη!!! Δοξάζουμε τον Θεό και ευχαριστούμε όλους τους συντελεστές!

Αν θέλει ο Θεός θα ξαναβρεθούμε σε κάποιο άλλο προσκύνημα μετά τη θερινή ανάπαυλα! 

Απόστολος Παύλος vis Τσίπρας!!!!!

 


 Αυτές τις ημέρες ακούσαμε από τα χείλη του πρωθυπουργού μας το μήνυμα προς τους  ΛΟΑΤΚΙ «Να είστε υπερήφανοι και υπερήφανες γι’ αυτό που είστε. Και να στέλνετε παντού, με επιμονή κι αποφασιστικότητα, το μήνυμα πως η αγάπη είναι αγάπη, ανεξάρτητα από το φύλο, τον σεξουαλικό προσανατολισμό, τη φυλετική καταγωγή, τις θρησκευτικές ή φιλοσοφικές πεποιθήσεις. Και να καλείτε διαρκώς ολόκληρη την ελληνική κοινωνία να στηρίζει την προσπάθεια των ανθρώπων, που είναι δίπλα μας, να μην κρύβονται και να μην ντρέπονται για τις επιλογές τους. Έτσι, μπορεί να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και η κοινωνία μας πιο αληθινή και πιο ανθρώπινη».
Ας ακούσουμε και το μήνυμα του Αποστόλου Παύλου (από το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα-Προς Ρωμαίους, κεφάλαιο 1ο) ο οποίος απίστευτα επίκαιρος(!!!) εξηγεί το κατάντημα της σημερινής ανθρωπότητας και μάλιστα του δυτικού "χριστιανικού" -μόνο κατ' όνομα βέβαια- κόσμου!!!!!!!!

"Ἀποκαλύπτεται γὰρ ὀργὴ Θεοῦ ἀπ᾿ οὐρανοῦ ἐπὶ πᾶσαν ἀσέβειαν καὶ ἀδικίαν ἀνθρώπων τῶν τὴν ἀλήθειαν ἐν ἀδικίᾳ κατεχόντων,διότι τὸ γνωστὸν τοῦ Θεοῦ φανερόν ἐστιν ἐν αὐτοῖς· ὁ γὰρ Θεὸς αὐτοῖς ἐφανέρωσε.
 τὰ γὰρ ἀόρατα αὐτοῦ ἀπὸ κτίσεως κόσμου τοῖς ποιήμασι νοούμενα καθορᾶται, ἥ τε ἀΐδιος αὐτοῦ δύναμις καὶ θειότης, εἰς τὸ εἶναι αὐτοὺς ἀναπολογήτους, διότι γνόντες τὸν Θεὸν οὐχ ὡς Θεὸν ἐδόξασαν ἢ εὐχαρίστησαν, ἀλλ᾿ ἐματαιώθησαν ἐν τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν, καὶ ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶν καρδία·
φάσκοντες εἶναι σοφοὶ ἐμωράνθησαν,  καὶ ἤλλαξαν τὴν δόξαν τοῦ ἀφθάρτου Θεοῦ ἐν ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου καὶ πετεινῶν καὶ τετραπόδων καὶ ἑρπετῶν.
Διὸ καὶ παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις τῶν καρδιῶν αὐτῶν εἰς ἀκαθαρσίαν τοῦ ἀτιμάζεσθαι τὰ σώματα αὐτῶν ἐν αὐτοῖς, οἵτινες μετήλλαξαν τὴν ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει, καὶ ἐσεβάσθησαν καὶ ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει παρὰ τὸν κτίσαντα, ὅς ἐστιν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.
Διὰ τοῦτο παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς πάθη ἀτιμίας. αἵ τε γὰρ θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν τὴν φυσικὴν χρῆσιν εἰς τὴν παρὰ φύσιν, ὁμοίως δὲ καὶ οἱ ἄρσενες ἀφέντες τὴν φυσικὴν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους, ἄρσενες ἐν ἄρσεσι τὴν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι καὶ τὴν ἀντιμισθίαν ἣν ἔδει τῆς πλάνης αὐτῶν ἐν ἑαυτοῖς ἀπολαμβάνοντες.
Καὶ καθὼς οὐκ ἐδοκίμασαν τὸν Θεὸν ἔχειν ἐν ἐπιγνώσει, παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς ἀδόκιμον νοῦν, ποιεῖν τὰ μὴ καθήκοντα,  πεπληρωμένους πάσῃ ἀδικίᾳ, πορνείᾳ, πονηρίᾳ, πλεονεξία, κακίᾳ, μεστοὺς φθόνου, φόνου, ἔριδος, δόλου κακοηθείας, ψιθυριστάς, καταλάλους, θεοστυγεῖς, ὑβριστάς, ὑπερηφάνους, ἀλαζόνας, ἐφευρετὰς κακῶν, γονεῦσιν ἀπειθεῖς, ἀσυνέτους, ἀσυνθέτους, ἀστόργους, ἀσπόνδους, ἀνελεήμονας· οἵτινες τὸ δικαίωμα τοῦ Θεοῦ ἐπιγνόντες, ὅτι οἱ τὰ τοιαῦτα πράσσοντες ἄξιοι θανάτου εἰσίν, οὐ μόνον αὐτὰ ποιοῦσιν, ἀλλὰ καὶ συνευδοκοῦσι τοῖς πράσσουσι". 

"Ευδόκησε δε ο Θεός να δώσει την εκ πίστεως δικαίωση, καθόσον τα έργα του κόσμου είναι τέτοια, ώστε εξ αιτίας τους φανερώνεται και ξεσπάει η οργή του Θεού από τον ουρανό εναντίον κάθε ασέβειας και κάθε αδικίας των πονηρών ανθρώπων, οι οποίοι, ενώ γνωρίζουν και κατέχουν την αλήθεια, ζουν μέσα στην αδικία. 
Επειδή η γνώση περί του Θεού και του θελήματός του (όσην μπορεί  να χωρέσει ο άνθρωπος) είναι φανερή και γνωστή σ' αυτούς· ο ίδιος ο Θεός την έχει φανερώσει σ' αυτούς. 
Διότι από τότε που κτίσθηκε ο κόσμος, οι αόρατες τελειότητες του Θεού γίνονται καθαρά αισθητές με την διάνοια δια μέσου των δημιουργημάτων, τόσο η αιώνια αυτού παντοδυναμία, όσο και κάθε θεία τελειότητά του, εις τρόπον ώστε να μένουν αυτοί αναπολόγητοι για τον αμαρτωλό βίον τους· διότι, ενώ γνώρισαν δια μέσου της δημιουργίας τον πάνσοφο και πανάγαθο Θεό, δεν τον δόξασαν ως αληθινό Θεό δια τα μεγαλεία του και δεν τον ευχαρίστησαν για τις αναρίθμητες ευεργεσίες του, αλλά πλανήθηκαν με τους μωρούς και ψευδείς συλλογισμούς των περί των ειδώλων και της αμαρτωλής ζωής και σκοτίσθηκε η ασύνετη  διάνοιά τους· και ενώ διακηρύττουν ότι είναι σοφοί, αποδείχθησαν μωροί και ανόητοι· και αντικατέστησαν την άπειρη και μεγαλειώδη δόξα του άφθαρτου Θεού με υλικά αγάλματα, με είδωλα, που εικονίζουν φθαρτούς ανθρώπους και πτηνά και τετράποδα και ερπετά. 
Δια την ασέβεια δε και την αποστασία τους αυτή απέσυρε ο Θεός την χάρη του και έτσι παρεδόθησαν και υποδουλώθηκαν στις αμαρτωλές επιθυμίες των καρδιών των, σε ηθική ακαθαρσία, ώστε να εξευτελίζονται τα σώματα των από αυτούς τους ιδίους. Αυτοί αντάλλαξαν και αντικατέστησαν την αλήθειαν του Θεού με το ψεύδος της ειδωλολατρίας, σεβάσθηκαν δε και λάτρευσαν την άψυχη και άλογη και πεπερασμένη κτίση, αντί του Δημιουργού, ο οποίος την έκτισε και πρέπει δια τούτο να ευλογείται και να δοξάζεται εις όλους τους αιώνας. Αμήν. 
Ακριβώς δε επειδή λάτρευσαν ψευδείς και φαύλους θεούς, παρεχώρησε ο Θεός να παραδοθούν και υποδουλωθούν σε εξευτελιστικά πάθη. Διότι και οι γυναίκες τους (χωρίς να ντραπούν και σεβασθούν ούτε τον ευατόν τους) αλλάξαν τη φυσική χρήση του φύλου τους στην παρά φύση και εξετράπησαν σε ακατονομάστες πράξεις. Κατά παρόμοιο τρόπο και οι άρρενες άφησαν τη φυσική σχέση και χρήση της γυναικός και εφλογίσθησαν στις εμπαθείς ορέξεις μεταξύ τους, ώστε άνδρες εις άνδρας να ενεργούν αναίσχυντες και εξευτελιστικές πράξεις και να λαμβάνουν το μισθό, που τους έπρεπε για την πλάνην τους, από τον ίδιο τον εαυτό τους. 
Και καθώς δεν έκριναν καλό και δεν θέλησαν να κατέχουν την αληθή και σοφή γνώση περί του Θεού, παραχώρησε ο Θεός να παραδοθούν και υποδουλωθούν σε νουν ανίκανο να διακρίνει το ορθό, με αποτέλεσμα να διαπράττουν αυτά τα απρεπή και επαίσχυντα. Και έτσι γέμισαν και διαποτίσθηκαν, κατά την ψυχή και το σώμα, από κάθε αδικία, πορνεία, πονηρία, πλεονεξία, κακία· γέμισαν από φθόνο, φόνο, φιλόνικη διάθεση, δολιότητα και κάθε κακοήθεια. 
Έγιναν κρυφοί κατήγοροι σιγοψιθυρίζοντες μεταξύ τους εις βάρος των άλλων, θρασείς συκοφάντες των απόντων, γεμάτοι μίσος εναντίον του Θεού, υβριστές, φαντασμένοι και κομπαστές, επιδειξιομανείς, επινοητές κακών εις βάρος των άλλων, ασεβείς και ανυπάκουοι απέναντι των γονέων· άνθρωποι χωρίς σύνεση, που χωρίς ντροπή καταπατούν το λόγον τους και τις συμφωνίες που έχουν κάμει, άστοργοι απέναντι στους οικείους  τους, αδιάλλακτοι και μνησίκακοι, σκληροί και ανάλγητοι στην ξένη δυστυχία. 
Αυτοί, μολονότι γνώρισαν καλά το θέλημα και τη δικαιοσύνη του Θεού, ότι δηλαδή όσοι διαπράττουν τέτοια πονηρά έργα είναι άξιοι θανάτου, όχι μόνον πράττουν αυτά, αλλά από ψυχικήν πώρωση και κακότητα επιδοκιμάζουν με όλην τους την καρδιά και εκείνους που τα πράττουν".

Σαν σήμερα...

Ανάμεσα στα πολύ γενναία παλικάρια του Μακεδονικού αγώνα ξεχωρίζει ο Καπετάν-Άγρας, ο Εύελπις από τους Γαργαλιάνους της Μεσσηνίας, που άφησε όπως κι ο Παύλος Μελάς το βόλεμα και την καριέρα του και ζήτησε να τοποθετηθεί στον Τίρναβο, δίπλα στα ελληνοτουρκικά σύνορα για να περάσει με την πρώτη ευκαιρία στη σκληρά δοκιμαζόμενη κι απ’ όλους τους γείτονές μας διεκδικούμενη Μακεδονία.  Βάση του αγώνα του έγινε ο Βάλτος, η θρυλική λίμνη των Γιαννιτσών, όπου σιωπηλά αλλά αποφασιστικά παιζόταν η τύχη της Μακεδονίας. Προσωπικός του ορκισμένος αντίπαλος ο αρχικομιτατζής Γιοβάν Ζλατάν.
Η απίστευτα δύσκολη διαβίωση στο Βάλτο με τα κουνούπια και την ελονοσία, με τη φοβερή υγρασία και τη λιγοστή τροφή, με τις ατέλειωτες αγρύπνιες και τις ενέδρες των εχθρών κλόνισαν την υγεία του.
Φεύγει από το Βάλτο, αλλά δεν εγκαταλείπει τον Αγώνα. Τον βρίσκουμε στη Νάουσα με τον γενναίο σύντροφό του τον Αντώνη Μίγκα να αγωνίζεται για την αγαπημένη του Μακεδονία. Αλλά, αν και είναι ικανότατος  στα στρατιωτικά και τον πόλεμο, θα αποδειχτεί πολύ έντιμος κι αγνός κι εύκολο θύμα στη διπλωματία. Βούλγαροι του Βερμίου, υποκινούμενοι από τον Ζλατάν, του προτείνουν κρυφή συνάντηση που θα αποβλέπει στη σύμπραξη και συνεργασία των Ελλήνων με τους Βουλγάρους εναντίον των Τούρκων. Ο Άγρας πέφτει στην παγίδα. Πηγαίνει στη συνάντηση, στην τοποθεσία Ρακόβραχο του Βερμίου, άοπλος με τον φίλο του τον Μίγκα κι άλλα τρία παλικάρια . Οι Βούλγαροι τους συλλαμβάνουν. Αφήνουν ελεύθερα τα τρία παλικάρια και κρατούν τον Καπετάν-Άγρα και τον Αντώνη Μίγκα. Επί τρεις ημέρες τους περιφέρουν στα χωριά της περιοχής, από το Βέρμιο ως το Καϊκακτσαλάν, σαν τρόπαια και λάφυρα νίκης, χτυπώντας, βρίζοντας, εξευτελίζοντάς τους. Στις 7 Ιουνίου του 1907 ακούγεται ότι καταφθάνουν τα παλικάρια του Άγρα για να ελευθερώσουν τον αρχηγό τους. Οι κομιτατζήδες φοβούνται. Για να απαλλαγούν από τους κρατούμενούς τους και να γλιτώσουν οι ίδιοι κρεμούν τους δυο εθνομάρτυρες σε μια καρυδιά του χωριού Τέχοβο κοντά στην Έδεσα, που από τότε ονομάστηκε Καρυδιά. Διατάζουν μάλιστα τους κατοίκους του χωριού να μην πλησιάσουν τα κρεμασμένα κορμιά, να μη διανοηθούν να τα θάψουν. Τα θέλουν κρεμασμένα, τρανές αποδείξεις της θηριωδίας και της ατιμίας τους. Όλοι κλείνονται φοβισμένοι στα σπίτια τους.
Μόνο τρεις γυναίκες, τρεις Μαρίες, τρεις μυροφόρες, επαναλαμβάνουν την ηρωική, τη μεγαλειώδη πράξη της Αντιγόνης της ηρωίδας του Σοφοκλή. Αναλαμβάνουν το φρικιαστικό και ιερό συνάμα έργο του ενταφιασμού των δυο νεκρών ηρώων. Αγνοούν τις οργισμένες φοβέρες των δολοφόνων Βουλγάρων και με κίνδυνο της ζωής τους τη νύχτα καταπιάνονται με το ξεκρέμασμα, τον καθαρισμό, τον νεκροστολισμό και την ταφή τους. Με τη βοήθεια του Καπετάν-Σταφίδα μεταφέρουν τους νεκρούς στο γειτονικό χωριό Βλάδοβο και τους ενταφιάζουν στον περίβολο του ναού του Αγίου Δημητρίου. Δυο μέρες αργότερα τα παλικάρια του Καπετάν-Άγρα παγιδεύουν και εξοντώνουν τον Ζλατάν και τη συμμορία του.
Ο Καπετάν –Άγρας κι ο Αντώνης Μίγκας βρήκαν τραγικό θάνατο, αλλά πέρασαν στην αθανασία των ηρώων και τα ονόματά τους γράφτηκαν ανεξίτηλα στην εθνική μας μνήμη. Ο θάνατός τους έγινε φως για όλους τους Έλληνες. Σε όλους μας πρόσφεραν θησαυρό ανεκτίμητο: την πάγκαλη ελληνική ψυχή τους που την ασφαλίσαμε στης ψυχής μας το μυροδοχείο σαν πολύτιμο κι άσωτο μύρο.

Γιάβρουμ, τι γιαβρί είν' αυτός ο Γαβρόγλου!!!

1"Οι μαθητές με το άγχος των Πανελληνίων δεν μπορούν να βγουν να πιουν το ποτάκι τους, να ερωτευθούν..."
2«Το υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, με αφορμή την καταδικαστική απόφαση σε κοινωνική εργασία τριών μαθητών του 1ου Γυμνασίου Ρεθύμνου που πήραν μέρος στις καταλήψεις του περασμένου Σεπτεμβρίου, θεωρεί απαράδεκτη την αντιμετώπιση των μαθητών από την πλευρά του Διευθυντή του Σχολείου που προκάλεσε την εισαγγελική παρέμβαση χωρίς να έχουν διαπιστωθεί φθορές εντός του σχολείου».
...............................................................................
1Των μαθητών προτεραιότητα είναι το ποτάκι και ο έρωτας κι έρχονται αυτές οι παλιοεξετάσεις κι αυτό το παλιοσχολείο να τους ανατρέψει τις προτεραιότητες....
Φαίνεται πως ο παππούς μου -κι οι άλλοι παππούδες της γενιάς του κι οι γονείς μας- ήταν πολύ σκληρός όταν μας νουθετούσε μ' εκείνο το πολύ ωραίο ρητό: "Της παιδείας αι μεν ρίζαι πικραί, οι δε καρποί γλυκείς"!
Όλα του τα εγγόνια σπούδασαν και σταδιοδρόμησαν και έδρεψαν γλυκείς καρπούς, κάποια με εξαιρετική επιτυχία...Πράγματι "οι ρίζες της παιδείας μας ήταν πικρές...αλλά στέρεες και δυνατές και υγιείς"...Και δεν μαζέψαμε απωθημένα και στερητικά σύνδρομα επειδή δεν ξέραμε τι θα πει "ποτάκι" κι "έρωτοτροπήματα".
..................................................................................
2Κι αφού δεν έγιναν ζημιές στο υπό κατάληψη Γυμνάσιο του Ρεθύμνου γιατί να τιμωρηθούν οι καταληψίες; Άφετε τα παιδία! Να μαθαίνουν πως στη ζωή θα κάνουν ό,τι τους αρέσει χωρίς συνέπειες!!!!!!!!!!!!!!!!!! Θα γίνουν μεθαύριο Ρουβίκωνες πρώτης τάξεως!!!!!!!!!!!!!!! Θα γίνουν καταληψίες των Πανεπιστημίων, των ιδιωτικών κτηρίων, των δρόμων!!!!! Θα καίνε κάθε βράδυ τα Εξάρχεια κι όποια άλλη γειτονιά τους γουστάρει!!!!!!!!!!!!!
Άφετε τα παιδία και μην κωλύετε αυτά!!!!!
Αναρωτιέμαι έχει παιδιά ο κ.υπουργός; Αν ναι, έτσι τα έχει αναθρέψει; Θα ήθελα να τα γνωρίσω....