Αυτές οι πανέμορφες νοεμβριάτικες ημέρες είναι αληθινός πειρασμός. Δεν με χωράει ο τόπος. Πήρα λοιπόν τη φίλη μου τη Σούλα και την εγγονή μου κι ανεβήκαμε στο Πάικο.
Ήλπιζα να προλάβω τις οξιές με τα φύλλα τους τα πορτοκαλοκιτρινοκοραλοκόκκινα - όπως θα τα περιέγραφε η Μοιραράκη- αλλά άργησα λίγο. Μάλλον με πρόλαβαν οι βοριάδες της περασμένης εβδομάδας.
Τέλος πάντων, η εκδρομή μας, παρά την μικρή μου απογοήτευση, ήταν πανέμορφη. Η μηχανή μου είναι πολύ "απλοϊκή", αλλά πιστεύω πως αιχμαλώτισε μια στάλα από την ομορφιά της φθινοπωρινής εικόνας.
Σύγνεφο, καταχνιά δεν απερνούσε τ΄ουρανού σε κανένα από τα μέρη
Ιερά Μονή Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης στη Γρίβα, πανέμορφος ο ναός!
Όμορφα κιόσκια και ξύλινα σπίτια ανοιχτής φιλοξενίας
φτιαγμένα από το δασαρχείο. Αυτά γλίτωσαν!
Κάποια άλλα είχαν την τύχη να πέσουν σε χέρια βανδάλων
και να γίνουν παρανάλωμα πυρός! Τόσο καλά!!!!
Οι οξιές με τον χαρακτηριστικό ολόισιο και λείο κορμό,
γυμνές πλέον περιμένουν το χειμώνα.
Φτάσαμε ως τα Μεγάλα Λιβάδια, το χωριό της καλής μου φίλης,
το περίφημο βλαχοχώρι στα 1200 μέτρα υψόμετρο.
Σ΄ένα μικρό οροπέδιο κάτω απ' το βλέμμα του καθάριου ουρανού
απλώνονται τα λιγοστά σπιτάκια του.
Έχεις την αίσθηση της απόλυτης ελευθερίας και ησυχίας.
Ο κόσμος με τα προβλήματά του έχουν μείνει πολύ κάτω και πολύ μακριά!
Ένας μοναδικός κυβολιθόστρωτος δρόμος διασχίζει το χωριό!
Το κτίριο της πάλαι ποτέ Κοινότητας Λιβαδίων
"Μοσχόπολις", ο ξενώνας και το εστιατόριο του χωριού.
Η ονομασία Μοσχόπολις παραπέμπει στη ιστορία των Λιβαδίων.
Δημιουργήθηκαν από τα φαλκάρια (σόια, διευρυμένες οικογένειες
με όλα τα περιουσιακά τους στοιχεία, κυρίως το ζωικό τους κεφάλαιο)
των Χατζηβρέττα και Τίκα που έφθασαν εδώ μετά την καταστροφή της Μοσχόπολης το 1769.
Αυτή η εξώπορτα, αληθινό έργο τέχνης!!!!, ασφαλίζει το πατρικό σπίτι της φίλης μου.
Η μικρή μας Δανάη τρέχει προς την παιδική χαρά.
Απόλαυσε την τσουλήθρα, τις κούνιες και το παχύ χόρτο με τα ξερά φύλλα.
Ήταν όλα δικά της!!!!
Οι πέντε βρύσες ρέουν ασταμάτητα νερό καθάριο,
βουνίσιο, δροσερό, "αθάνατο νέκταρ"!!!
Παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής χορτάτες από καθαρό αέρα,
ήλιο κι όμορφες εικόνες!
Τα δέντρα έχασαν τη στολή τους, αλλά την ντύθηκε η γη.
Θα την κρατήσει ζεστή και καρποφόρα κάτω απ΄το παγωμένο αγκάλιασμα του χειμώνα
να καρτεράει τα φιλιά και τα χάδια της άνοιξης!
Καλό χειμώνα, Πάικο! καλό χειμώνα όμορφη πατρίδα μας!!!
Και μια πανέμορφη πινελιά!
*Όποιος θέλει πληροφορίες για τα Μεγάλα Λιβάδια μπορεί να βρει αρκετές
εδώ.
**Αυτή την ημέρα, 13 Νοεμβρίου 2015, η Ευρώπη θα γνωρίσει τον απόλυτο τρόμο με τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι. Ίσως η ξεγνοιασιά μας να λάβει τέλος....
