Αυτός ο στίχος του 65ου Ψαλμού μου έρχεται στο νου αυτές τις ημέρες, τις φοβερές ημέρες της συμφοράς. Μπορεί να μην φαίνεται στον ορίζοντα "αναψυχή". Ακόμα το μόνο που φαίνεται είναι πυκνοί καπνοί, φλόγες κι αποκαΐδια. Αλλά μέσα στον άνθρωπο υπάρχει η δύναμη της επιβίωσης-αναγέννησης. Ιδίως μέσα στον πιστό άνθρωπο που έμαθε να στρέφει το βλέμμα του στον ουρανό υπάρχει τεράστια δύναμη. Άπειρες καταστροφές πέρασε η ανθρωπότητα και συνήλθε και προχώρησε ακόμα πιο μπροστά. "Τι έβρεξε ο ουρανός και δεν το ήπιε η γη!" Λέει μια παροιμία και επιβεβαιώνεται συνεχώς.
Τώρα πρέπει να γίνουμε όλοι μια αγκαλιά για τους πυρόπληκτους αδελφούς μας. Με χίλιους τρόπους και δρόμους που η αγάπη και το ενδιαφέρον θα ανοίξουν πρέπει να τους στηρίξουμε. Σαν να ήμασταν εμείς. Γιατί πολύ εύκολα μπορεί να είμαστε εμείς την επόμενη φορά.
Τωρα πρέπει να στηρίξουμε την πατρίδα μας, το κράτος μας. Εμείς είμαστε το κράτος. Δεν είναι μια αόριστη, ξένη σε μας δύναμη. Εμείς με όλες τις αδυναμίες μας φτιάχνουμε αυτό το κράτος που επίσης έχει πολλές αδυναμίες. Είναι μεγάλη ανοησία να είμαστε αντίθετοι και να κατηγορούμε πάντα τον κρατικό μηχανισμό. Να προσπαθούμε να τον διορθώσουμε, ναι. Αλλά για να τον διορθώσουμε πρέπει να διορθώσουμε τους εαυτούς μας.
Αυτές τις ημέρες ζήσαμε τις καταστροφικές συνέπειες του μη προλαμβάνειν, στο οποίο είμαστε όλοι συμμέτοχοι. Δάση αφρόντιστα, σπίτια σφιχταγκαλιασμένα με τα πεύκα, σκουπίδια όπου νάναι, ανυπαρξία αντιπυρικών ζωνών, βαριές αμέλειες ή και εγκληματικές ενέργειες κτλ. Για κάποια είναι υπεύθυνοι κεντρικοί κρατικοί φορείς, για κάποια οι δήμοι μας, για κάποια εμείς οι ίδιοι. Όλοι έχουμε συμμετοχή σ' αυτό το εγκληματικό σκηνικό που στήθηκε στην Ελλάδα μας, όχι χτες και προχτές, αλλά εδώ και πολλές δεκαετίες, μετά τον πόλεμο θα έλεγα. Έσκασε στα χέρια της σημερινής κυβέρνησης, αλλά δεν μπορούμε να της το φορτώσουμε όλο, όπως το Μάτι και τη Μάνδρα δεν μπορούμε να τα φορτώσουμε εξολοκλήρου στην προηγούμενη κυβέρνηση. Γι΄αυτό δεν έχει κανένα νόημα τούτη την ώρα η πολιτική αντιπαράθεση. Πυροβολούν αυτούς που όλες αυτές τις ημέρες πολεμούν στο μέτωπο. Ποιοι; Κάποιοι που βρίσκονται στο γραφείο τους με το air condition, ή στο δροσερό καθιστικό τους, φρεσκοπλυμένοι, φρεσκοαλλαγμένοι, και παρακολουθούν τις εξελίξεις στην T.V.. Έλεος! Ζητούν παραιτήσεις! Για να αναλάβει ποιος;
Ας συνέλθουμε! Ο πόνος των πληγέντων απερίγραπτος! Οι ζημιές απερίγραπτες! Αλλά οι αντιπαραθέσεις δεν ωφελούν. Ας σταματήσουν.
Ας σηκώσουμε τα μανίκια για δουλειά, όλοι μας. Με πνεύμα συνεργασίας, με διάθεση αλληλοβοήθειας, χωρίς υστεροβουλίες και μικρότητες.
Ας σηκώσουμε και τα μάτια και τις καρδιές μας ψηλά "Όθεν ήξει η βοήθειά μας, η βοήθειά μας παρά Κυρίου του ποιήσαντος τον ουρανόν και την γην!".
