Μεφιτισμός

Από το αποκαλυπτικό βιβλίο του Γέροντος Σωφρονίου "Οικοδομώντας τον ναό του Θεού μέσα μας και στους αδελφούς μας":
"Κάθε φορά που είστε στο κελί σας ή οπουδήποτε και σκέπτεστε με έναν τρόπο υποτιμητικό για τους αδελφούς ή τις αδελφές σας, καταστρέφετε τη ζωή και οι αδελφοί και οι αδελφές που κατηγορείτε το αισθάνονται και πληγώνονται. Ακόμη και μεταξύ αυτών που δεν προσεύχονται υπάρχει μια ψυχολογική ευαισθησία και αισθάνονται τα ψυχικά κύματα, την ψυχική ενέργεια που εκπέμπουν οι άλλοι. Κανείς δεν αμτιλαμβάνεται τίποτε, δεν ακούει λόγια, δεν βλέπει χειρονομίες. Ό,τι γίνεται, γίνεται μυστικά, η ζωή όμως καταστρέφεται.
Θα σας δώσω ένα παράδειγμα: Υπάρχει ένα ζώο, η μεφίτις, ο ασβός, το οποίο για να εξασφαλίσει την ησυχία του εκπέμπει κάποιες φορές ένα υγρό που έχει μια ανυπόφορη δυσωδία, ακόμη και για τα μεγάλα ζώα. Το ίδιο το ζώο αντέχει την οσμή με ευχαρίστηση. Μεταξύ των ανθρώπων συμβαίνει επίσης μερικοί να δημιουργούν μια ατμόσφαιρα σαν αυτή που δημιουργεί η μεφίτις, με αποτέλεσμα να δημιουργούν γύρω τους ανυπόφορη ατμόσφαιρα, έτσι που να μην μπορεί κανείς ούτε να αναπνέει. Αυτοί οι ίδιοι είναι ευχαριστημένοι στη σκέψη της υπεροχής τους.
Να είστε όλοι και όλες συνετοί και προσεχτικοί σ'αυτό που λέω: να μη σκέπτεστε άσχημα για τους άλλους!
............................
Γνώρισα μια Ρωσίδα στο Παρίσι. Ο σύζυγός της ήταν σπουδαίος μηχανικός και εργαζόταν στο Βιετνάμ. Μου είπε ότι οι Βιετναμέζοι είναι πολύ ευαίσθητοι ψυχικά και πολύ δυνατοί. Αν κάποιος δεν τους αρέσει, αρχίζουν να μπλοκάρουν αυτό το πρόσωπο με κάθε είδους "επιθέσεις", ψυχολογικές απορρίψεις. Εξωτερικά δεν παρατηρεί κανείς τίποτε, αλλά το πρόσωπο έπειτα από έναν χρόνο - ή δύο αν έχει μεγάλη αντοχή - πεθαίνει. κανείς δεν λέει τίποτε, δεν υπάρχουν λόγια ούτε χειρονομίες, παρά μόνο μια άρνηση του άλλου............................".

βίος coop

      Έγιναν χθες το απόγευμα τα εγκαίνια του μη κερδοσκοπικού συνεταιριστικού 

παντοπωλείου Βίος Coop  (Κων. Καραμανλή 42, περιοχή Ευκλείδη-Θεσσαλονίκη) σε ατμόσφαιρα εγκάρδια και ενθουσιώδη και με τις ευχές όλων μας να πάνε οι δουλειές πολύ-πολύ καλά.

     Πρόκειται για μια πολύ αξιέπαινη πρωτοβουλία νέων κυρίως ανθρώπων που απευθύνθηκε και απευθύνεται προς όλους τους Θεσσαλονικείς.

     Στόχος τους να πάρουμε την τροφή μας στα χέρια μας με προϊόντα

     ποιοτικά και ασφαλή σε χαμηλές τιμές για τον καταναλωτή και δίκαιες για τον παραγωγό,

τοπικά-ελληνικά όταν αυτό είναι εφικτό από την εγχώρια προσφορά-παραγωγή

χωρίς μεσάζοντες και κυρίως από συνεταιρισμούς και ομάδες παραγωγών

     ώστε να καλύπτουμε τις ανάγκες μας χωρίς τη μεσολάβηση κερδοσκόπων μεσαζόντων, 

να γίνουμε κοινωνικά αλληλέγγυοι και να αναπτύξουμε κοινωνική ευθύνη.

     Το στήσιμο του καταστήματος και η λειτουργία του βασίζεται εν πολλοίς σε εθελοντική

  εργασία και προπαντός στο ζήλο και την πίστη των παιδιών σ'αυτό που ξεκίνησαν. 

Για μια ακόμη φορά ευχόμαστε "Καλή επιτυχία!" η οποία βέβαια θα εξαρτηθεί και από την ανταπόκριση όλων μας στην πρόσκλησή τους.

Τα ψυγεία με τα τυροκομικά και τα αλλαντικά και πλατιά χαμόγελα...

Φρεσκότατα λαχανικά και ολοπρόθυμη εργασία

Αχτύπητο δίδυμο, παιδιά με κέφι και ευγένεια!

Στο ταμείο "βράχος" ο Αριστείδης

Τα περέκ από τον Συνεταιρισμό Γυναικών Αγίου Αντωνίου έκλεψαν την παράσταση.

Ρεβυθόψωμο νοστιμότατο και όσπρια από τα Γρεβενά, εξαιρετικά!!!

*Πολλά ακόμη ενδιαφέροντα είχε η χθεσινή βραδιά, αλλά δεν τα πρόλαβα γιατί έφτασα λίγο αργά...

Οι δίκαιοι εις τον αιώνα ζώσι

    Στην κατανυκτική χθεσινή αγρυπνία άκουγα το Συναξάρι του Αγίου Μελετίου, ενός Αγίου που μας είναι σχεδόν άγνωστος:

 

 

         Ο Άγιος Μελέτιος γεννήθηκε περί το 310 μ.Χ. στην Μελιτηνή της Μικράς Αρμενίας.
Πρώτα εκλέχθηκε επίσκοπος Σεβαστείας. Πολύ σύντομα όμως παραιτήθηκε, όταν εκδήλωσαν εναντίον του σφοδρή αντίδραση οι υποστηρικτές του προηγούμενου επισκόπου.
        Αργότερα προτείνεται για την αρχιεπισκοπή της Αντιοχείας σε μια εποχή που η Εκκλησία σπαρασσόταν από τις αιρέσεις.
        Δεν μπορούμε να συλλάβουμε πόση ταραχή είχαν προκαλέσει οι αιρέσεις. Με πόσο πάθος οι αντιμαχόμενες πλευρές πολεμούσαν, πόσες μηχανορραφίες, συκοφαντικές εκστρατείες, αλληλοκαθαιρέσεις επισκόπων συνέβησαν, εμπλοκές αυτοκρατόρων που υποστήριζαν τη μια ή την άλλη παράταξη και δυστυχώς πόσος σκανδαλισμός του ποιμνίου!
     Στην εκλογή του ως αρχιεπισκόπου Αντιοχείας τον υποστήριξαν οι Αρειανοί πιστεύοντας πως είναι δικός τους, αλλά και οι Ορθόδοξοι οι οποίοι έβλεπαν σ΄αυτόν έναν καθαρό και φωτισμένο, δηλαδή χαριτωμένο άνθρωπο, εξαιρετικά πράο, υπομονετικό και αγαθό. Μόνο ο Μέγας Αθανάσιος αντιτάχθηκε στην εκλογή του γιατί τον θεωρούσε αιρετικό. Αποδείχθηκε ωστόσο στύλος ορθοδοξίας.     
     Η αρχιεπισκοπική του θητεία ήταν θυελλώδης. Οι Αρειανοί κυριολεκτικά με λύσσα τον πολέμησαν, όταν κατάλαβαν, ότι δεν είναι δικός τους και τρεις φορές τον εξόρισαν. Ο λαός τον λάτρευε.
     Ο ιερός Χρυσόστομος διηγείται το ακόλουθο επεισόδιο, το οποίο συνέβη κατά την απομάκρυνση του Αγίου από την Αντιόχεια: Ο διοικητής της πόλεως οδηγούσε τον Άγιο έξω από την Αντιόχεια με άμαξα προς την εξορία. Τα πλήθη των ορθοδόξων πληροφορήθηκαν την αναχώρηση του προσφιλούς των επισκόπου και αμέσως έτρεξαν, για να ζητήσουν την ευχή του. Στη θέα όμως του διοικητού τόσο πολύ αγανάκτησαν για την άδικη εξορία του Αγίου, ώστε άρχισαν να λιθοβολούν τον αντιπρόσωπο του αυτοκράτορος. Τότε ο Άγιος Μελέτιος, επειδή δεν μπορούσε να εμποδίσει με λόγια την παραφορά του λαού, έβαλε το σώμα του ασπίδα στον διώκτη του.
    Όντας εξόριστος στα Γήτασα της Αρμενίας που συνόρευαν με την Καππαδοκία ήρθε σε επικοινωνία με τον Μέγα Βασίλειο ο οποίος τον ενίσχυσε στην ορθή πίστη και στην υπομονή.
    Διαρκής του έγνοια και προσευχή η προσήλωση των Χριστιανών της Αντιοχείας στο Σύμβολο της Νικαίας. 
    Ορίστηκε προεδρεύων της Β΄Οικουμενικής Συνόδου κατά τη διάρκεια της οποίας άφησε τα βάσανα αυτού του κόσμου κι ανεχώρησε για την ουρανοπολιτεία. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος τον διαδέχθηκε στην προεδρία της Συνόδου.

    Μ΄εντυπωσιάζει στον Άγιο Μελέτιο, η απόλυτη "εγκατάλειψή του" στο θέλημα του Θεού. Δεν προσκολλάται στο θρόνο. Οικειοθελώς παραιτείται, αποδέχεται τις εξορίες, ταπεινώνεται, συγχωρεί, ακολουθεί τα "ίχνη" του Σωτήρα του.

    Με τρομάζει η εποχή που ζει. Είναι ο "Χρυσός αιώνας"της Εκκλησίας. Έτσι τον έχουμε γνωρίσει στα εγχειρίδια της Εκκλησιαστικής Ιστορίας. Τον κοσμούν οι μορφές των Πατέρων. Τον αμαυρώνουν ωστόσο αιρετικοί και επίορκοι επίσκοποι που φθάνουν σε εγκληματικές ακρότητες.

    Πάντα υπάρχει στον κόσμο σε μεγάλη έκταση και με εντυπωσιακό θόρυβο η κακία και η εμπάθεια. Το κακό φαίνεται πως βασιλεύει. Ωστόσο σε κάθε εποχή διακρίνονται οι ελεκτοί του Θεού, τα αγιασμένα σκεύη της εκλογής Του. Είναι φώτα που τρυπούν τη σκοτεινιά του κόσμου. Είναι η δροσιά κι η παρηγοριά μες στην κάψα της αμαρτίας. Και μένουν εις τον αιώνα. Και μνημονεύονται αδιάκοπα από την στρατευόμενη Εκκλησία και χαίρουν στη Θριαμβεύουσα και περιμένουν και μας, να περάσουμε το δικό μας "μαρτύριο" και να τους συναντήσουμε.

Λόγος

Ένας λόγος με πίκρανε...
Σαν μαχαίρι σκληρός,
σαν λεπίδα με κάρφωσε,
πίκρα στάλαξε από την καρδιά μου.

Ένας λόγος με γλύκανε...
Απ' του φίλου τα χείλη
ή κι από ξένου το στόμα
βάλσαμο ράντισε την καρδιά μου.

Ένας λόγος, ο Λόγος,
μ' ανάστησε...
Χόρευε τώρα, γλέντα, ζήσε,
καρδιά μου.

Ο λόγος, η ειδοποιός διαφορά μεταξύ ανθρώπων και άλλων πλασμάτων,
μπορεί να είναι φονικότερος από οποιοδήποτε όπλο
και γλυκύτερος από το απολαυστικότερο γλύκισμα.
Εκ του περισσεύματος της καρδίας εκφέρεται.
Εκ σαπράς καρδίας σαπρός θα εξέλθει,
εκ δε καθαράς καρδίας καθαρός και ωφέλιμος.
"Εἴ τις ἐν λόγῳ οὐ πταίει, οὗτος τέλειος ανήρ,
δυνατός χαλιναγωγῆσαι καί ὅλον τό σῶμα",
μας γράφει ο Απόστολος Ιάκωβος.

Διά δε του Λόγου, τα πάντα εγένετο
και εν Αυτώ όλοι, όσοι θα πιστέψουμε σ' Αυτόν,
θα ξαναγεννηθούμε, θ΄αναστηθούμε,
θα κερδίσουμε την αιωνιότητα.
Τι άλλο προσδοκούμε για να βάλουμε στη ζωή μας
την αμετάθετη ελπίδα και την βαθιά, ανεπηρέαστη χαρά!

Το Τραγούδι της Μάνας

Το Τραγούδι της Μάνας 

Δεν μπόρεσα να μην το "κλέψω" από το Χαμομηλάκι!

Είναι πανέμορφο!

Χρόνια Πολλά Μανούλες!!

Αφιερωμένο στις Μανούλες, 

όπου γης, όποιας φυλής, 

όποιας πατρίδας, όποιας εποχής.

Ζωντανό προσκεφάλι η καρδιά μου

να βρίσκουν τα παιδιά αναπαμό.

Η λαχτάρα, παραστάτης της ζωής μου,  
μόνιμη ευπρόσδεκτη σύνοικος

και στο στόμα μου πάντα ευχές-προσευχές.

—Φεύγεις παιδί μου;

Στο Καλό…

Με Καλό…

Καλό δρόμο και η πορεία σου Ευθεία…

—Ήρθες παιδί μου;

Καρδιάς καλωσόρισμα

και το βλέμμα αστείρευτων λόγων πηγή.

Σαν τη δική μου αγάπη, καμιά!

Σαν της μάνας τη χαρά και τον πόνο κανένας!

Αγαπάει πριν να δει.

Πάνω απ´ τη νάκα, πάνω απ’ το λίκνο,

πλάθει πορεία ουρανόδρομη ονείρων!

.

«Κοιτάξτε το! Δεν είναι πανέμορφο;

Είν’ το παιδί μου!

Έκανε λάθη; Έσφαλλε;

Κανείς να μην πει ότι τόθελε.

Να μην το μαλώσει κανένας,

γιατί είν’ το παιδί μου

Πρόκοψε; Καμαρώστε το! Είναι παιδί μου!»

Απ’ το δικό του το στόμα μια λέξη μονάχα μου είν’ αρκετή:

Μάνα!

Τέσσερα γράμματα όλος μου ο κόσμος

—Μάνα…

—Τι είναι καμάρι μου; Τι έχεις παιδί μου;

Τι σου συμβαίνει ψυχή μου;

Καλά, μη μου πεις.

Ξέρω!

Σε πλήγωσαν; Πλήγωσες;

Σε πρόδωσαν; Πρόδωσες;

Σ’ αδίκησαν; Κάποιον αδίκησες;

Εγώ είμαι εδώ.

Η αγκαλιά μου λιμάνι γαλήνιο κι απάνεμο,

έλα να ξαποστάσεις.

Το δικό μου το χάδι ελευθερίας αίσθηση.

Η ανάσα μου άρωμα ανοιξιάτικης αύρας
.
Αν μπορούσα, δίχτυ αγάπης πυκνό,

αδιαπέραστο κι άφθαρτο θα 'πλεκα

και μπροστά στα παιδιά μου θα το 'στηνα,

προστασία –όσο ζω κι αφού φύγω-

απ’ του κακού τους ανέμους,

απ’ το φθόνο του κόσμου κι απ´ τ´ άδικο.

Στημόνι, οι Ελπίδες,

Υφάδι, της Αγάπης τα Όνειρα

και οι σκέψεις, σαϊτιές επιδέξιες.

Θεέ μου,

μέσα στο στέρνο μου

της ουράνιας φλόγας τη ζέστα πιθώνοντας,

μ´ έκαμες Μάνα της Καρδιάς και όχι του ενστίχτου.

Δεν γεννώ, έτσι απλά·

δια βίου τα μωρά μου ανατρέφω.

Με το είναι μου όλο –όσο ζω κι αφού φύγω-

τους καρπούς της καρδιάς μου φροντίζω.

Δέλτα Βήτα

απόσπασμα από το έργο Προμηθεύς Πυρφόρος