Ἡμεῖς δέ ἀνέστημεν καί ἀνωρθώθημεν...

"Δόξα σοι τῷ δείξαντι το φῶς, δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ και ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία.
Ἡ δεξιά σου, Κύριε, δεδόξασται ἐν ἰσχύι· ἡ δεξιά σου, Κύριε,ἔθραυσεν ἐχθρούς.
Ἐν τῷ πλήθει τῆς δόξης σου συνέτριψας τούς ὑπεναντίους.
Ταλαιπωρίᾳ ἐταλαιπωρήσαμεν, ἐλογίσθημεν ὡς πρόβατα σφαγῆς.
Οἱ ἀγροί ἡμῶν διεμερίσθησαν, οἱ οἶκοι ἠρημώθησαν και ἡμεῖς περιυβρίσθημεν.
Αὐτοί συνεποδίσθησαν καί ἔπεσαν, ἡμεῖς δέ ἀνέστημεν καί ἀνωρθώθημεν.
Ἀλαλάξατε τῷ Θεῷ πᾶσα ἡ γῆ· πάντα τά ἔθνη κροτήσατε χεῖρας. Ἀλληλούια."

Πολύ με συγκινεί η δοξολογία της 28ης Οκτωβρίου και συγχρόνως μου δίνει ελπίδα.
Ελπίδα βασισμένη στην ακλόνητη πίστη πως κύριος της ιστορίας είναι ο Θεός
και όχι οι ψευτοϊσχυροί της γης.
Η κρίση, λέει, θα φτάσει το 2040!
Αν θέλει ο Θεός, τα γυρίζει όλα ανάποδα
κι οι προβλέψεις των ανθρώπων αποδεικνύονται γελοίες
όσο κι αν στηρίζονται σε ακλόνητα στοιχεία.
Εμείς οι Έλληνες έχουμε βιώματα τέτοιων ανατροπών.
Το πιο ζωντανό είναι το Έπος του '40.
Ας μην το λησμονούμε. Ας το έχουμε παράδειγμα και οδηγό.
Κι ας αναγνωρίσουμε επιτέλους τη δύναμη και τη βούληση του Θεού να μας βοηθήσει.
Σ' Αυτόν ας προστρέξουμε και στις πρεσβείες της Παναγίας μας,
της Αγίας Σκέπης του Έθνους μας.
Κι ας συμπεριλάβουμε στην καθημερινή μας προσευχή τους στίχους:

"Σύ βασιλεύς ἡμῶν, σύ ἄρχων, σύ καί κριτής,
ὅτι ἡ δικαιοσύνη σου εἰς τόναἰῶνα ἔσται
καί τό σωτήριόν σου εἰς γενεάς γενεῶν.
Τάς ὁδούς σου, Κύριε, γνώρισον ἡμῖν
καί τάς τρίβους σου δίδαξον ἡμᾶς·
νομοθέτησον ἡμᾶς έν τῇ ὁδῷ σου
καί ὁδήγησον πάντας ἡμᾶς,
τούς ἄρχοντας καί τόν λαόν, ἐπί τήν ἀλήθειάν σου,
ὅτι ἔτι πολλοί κυκλόθεν οἱ ἐχθροί ἡμῶν
καί μακάριον τό ἔθνος, οὗ ἐστι Κύριος ὁ Θεός αὐτοῦ".

Όποιο δρόμο κι αν πάρεις

Κάποιοι πονούν γιατί δεν παντρεύτηκαν ακόμα,
κάποιοι μετάνιωσαν που το 'καναν,
και νοσταλγούν τις μέρες τις παλιές της ησυχίας.

Όποιο δρόμο κι αν πάρεις,
θα περάσεις πολλές χαρές και πολλές λύπες.

Δεν υπάρχει το καλύτερο και το χειρότερο.

Το θέμα είναι να κάνεις αυτό που αγαπάς πολύ,
αυτό για το οποίο γεννήθηκες,
αυτό που όταν το κάνεις, θα μεγαλουργήσεις.
Κλίση το λέμε, με μια λέξη.

Ωραίος ο άνθρωπος ο αναπαυμένος στο δρόμο που βαδίζει,
που δεν κοιτά δεξά ζερβά, ούτε αληθωρίζει.

Αλλά κοιτά να φροντίζει
για ν' ανθίσει το δικό του λουλούδι,
να καρπίζει ο δικός του κήπος.

Κι όλοι στο τέλος, κάπου θα συναντηθούμε.
Στο μεγάλο Ωκεανό...
Απέναντι.
Εκεί, όλοι, ένα.

π. Ανδρέας Κονάνος

"Μακεδονικός Αγώνας ...πριν τη λευτεριά"

Μέσα από τα έργα του Κώστα Βουτσά ταξιδέψαμε σ΄εκείνες τις τραχιές μέρες και νύχτες που οι Μακεδόνες πάλευαν για να τους βρει η λευτεριά, που ίσως κάποτε να ΄ρχόταν, Έλληνες...

 

Ευχαριστούμε τον Κώστα γιατί μαζί του αποτίσαμε κι εμείς φόρο τιμής κι ευγνωμοσύνης στους ανώνυμους ήρωες και τον συγχαίρουμε για την εξαιρετική δημιουργία του.