Γέροντας Θαδδαίος

 

Έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο "Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας"
που αναφέρεται στον βίο και τις διδαχές του Γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα.
Μεταφέρω δυο-τρεις πολύ ωφέλιμους λόγους του:

"Γιατί άραγε ο Κύριος εντέλλεται να αγαπάμε τους εχθρούς μας και να προσευχόμαστε γι'αυτούς;
Όχι για δικό τους καλό, αλλά για το δικό μας! Διότι όσο κρατάμε μνησικακία σε κάποιον και

κρατάμε μέσα μας την προσβολή του δεν πρόκειται να έχουμε ειρήνη".

"Μπορούμε να περιφρουρούμε ολόκληρο τον κόσμο περιφρουρώντας την ατμόσφαιρα του παραδείσου μέσα μας, διότι αν χάσουμε τη Βασιλεία των Ουρανών, δεν θα σώσουμε ούτε τον εαυτό μας, ούτε τους άλλους. Εκείνος που έχει μέσα του τη Βασιλεία του Θεού θα την μεταδώσει ανπαίσθητα και στους άλλους. Οι άνθρωποι θα ελκύονται από την εντός μας ειρήνη και ζεστασιά. Θα θέλουν να είναι κοντά μας, και η ατμόσφαιρα του ουρανού θα περάσει σταδιακά και σε κείνους. Η ατμόσφαιρα του Παραδείσου θα ακτινοβολεί από μέσα μας είτε σιωπούμε, είτε μιλάμε για τα πιο απλά καθημερινά πράγματα".

"Όποτε τα προβλήματα πέφτουν πάνω μου σαν άχθος δυσβάσταχτο κι εγώ προσπαθώ να σηκώσω όλες τις μέριμνες του μοναστηριού και της αδελφότητας μόνος μου, συσσωρεύω μπελάδες σε μένα και την αδελφότητα. Ακόμα και το ευκολότερο έργο επιτελείται με τεράστια δυσκολία. Όταν όμως εναποθέτω τον εαυτό μου, την αδελφότητα και καθετί άλλο στον Κύριο, τότε ακόμα και τα δυσκολότερα έργα επιτελούνται με ευκολία".

Απ’ Αγάπη και πόνο το σταυρό σου θα φτιάξεις...

Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν 

καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι.

Όποιος θέλει στα χνάρια του Χριστού να βαδίσει,

εαυτόν απαρνείται, τον σταυρόν αυτού αίρει

και πιστά ακολουθεί…

Τον σταυρό του καθένας με δική του απόφαση φτιάχνει

από δυο υλικά που δωρεάν μα και άφθονα βρίσκει.

Πρώτα παίρνει τον πόνο…

Τον δικό του. Αυτόν που το σώμα και τα πάθη γεννούν.

Κι αν ο πόνος ο δικός του δεν φθάνει,

πολύ κοντά του  υπάρχει μία τράπεζα πόνου,

που είναι πάντα, μα πάντα γεμάτη…

Είν΄ ο πόνος του άλλου, του αδελφού, του πλησίον

που είν΄ ατέλειωτος κι εναγώνια αχθοφόρο ζητεί .

Κι ύστερα παίρνει του Χριστού την Αγάπη,

του Χριστού, που για μας σε Σταυρό μαρτυρίου καρφώθη.

Κι η Αγάπη τον πόνο που μάζεψε τον πυρώνει, τον λυώνει.

Υλικό δυνατό, μα και εύπλαστο τώρα κρατεί.

Κι αν σιωπήσει, θ΄ακούσει του Σοφού Δημιουργού τη φωνή:

«Δούλεψέ το και φτιάξε το δικό σου σταυρό.

Δώσ’ του όποιο ύψος και πλάτος και βάρος θελήσεις.

Μόνο τούτο -σου λέω- θυμήσου:

Πως στο τέρμα αυτής της ζωής

ο σταυρός σου μια σκάλα θα γίνει

κι ως τα ουράνια θα φτάσει

και κλειδί δυνατό που θ’ ανοίξει  για σένα

του κλειστού Παραδείσου την θύρα.

Πάρε Αγάπη πολλή, μα και πόνο και φτιάξε

δυνατό κι αψηλό τον δικό σου σταυρό!».

Σταυρούλα Κουμενίδου

Ὤ τρισμακάριστον ξύλον!!

"Τό ζωηφόρον φυτόν, ὁ Σταυρός ὁ πανάγιος, 

εἰς ὕψος αἰρόμενος ἐμφανίζεται σήμερον!

Δοξολογοῦσι πάντα τά πέρατα,

ἐκδειματοῦνται δαίμονες ἅπαντες!

Ὤ οἷον δώρημα τοῖς βροτοῖς κεχάρισται,

δι οὗ, Χριστέ, σῶσον τάς ψυχάς ἡμῶν,

ὡς μόνος εὔσπλαγχνος!"

...ἡμεῖς δέ κηρύσσομεν Χριστόν ἐσταυρωμένον,

Ἰουδαίοις μέν σκάνδαλον, Ἕλλησι δέ μωρίαν,

αὐτοῖς δέ τοῖς κλητοῖς, Ἰουδαίοις τε καί Ἕλλησι,

Χριστόν Θεοῦ δύναμιν καί Θεοῦ σοφίαν!

Η εκπλήρωση;

Είχα ακούσει, τότε που ελέχθησαν, αυτά τα λόγια του μακαριστού Αντωνίου.

Φυσικά τότε ούτε κρίση είχαμε εμείς ακόμη, ούτε είχε ξεσπάσει η "τρέλα" στη Συρία. Αλλά μου είχαν εντυπωθεί αυτά τα λόγια, γιατί γνώριζα τον υπέροχο αυτό ΑΝΘΡΩΠΟ.

Από την πρώτη στιγμή που άρχισε να ακούγεται ο εμφύλιος πόλεμος της Συρίας τα έχω στο νου μου.Τώρα δυστυχώς φαίνεται πως ήρθε η ώρα της εκπλήρωσής των...

 «Μας έλεγε, συνέχεια και πολλές φορές με στενοχώρια, τον καιρό της ευδαιμονίας "μεγάλη πείνα θα πέσει στην Ελλάδα, παιδί μου, μεγάλη πείνα..." κι εμείς δυσκολευόμασταν να τον πιστέψουμε...

Τον καιρό δε που ήταν στο νοσοκομείο στα τελευταία του, μετά την τελευταία εγχείρηση (το 2005) που έκανε μόλις τον φέρανε στο δωμάτιο κοιτούσε απέναντι την εικόνα του Εσταυρωμένου Χριστού και έκλαιγε σαν μικρό παιδί λέγοντας με την γνωστή ταπεινότητά του "πώς με αξίωσες Χριστέ μου, εμένα και μου απεκάλυψες αυτά τα πράγματα!", προφανώς κάτι σοβαρό είχε δει πιο μπροστά...

Όταν τον ρωτήσαμε "τι είδες Δέσποτα;" με δυσκολία μας απάντησε γιατί είχε πρόβλημα με την φωνή του, "όταν αρχίσει το κακό από την Συρία να αρχίσετε να προσεύχεστε!" και το επανέλαβε πολλές φορές "εκεί, από την Συρία όταν ξεκινήσει..." εννοώντας ότι μετά θα πιάσει η μπόρα και εμάς... Τον ξαναρωτήσαμε "τι άλλο είδες Δέσποτα;" και μας είπε "θα σας πω μετά..." αλλά μετά εκοιμήθη...»

(πηγή:hggiken.pblogs.gr)