Ημέρα πένθους η σημερινή!!!!!

Η σημερινή ημέρα είναι ίσως η πιο θλιβερή και η πιο καθοριστική για την τύχη του νέου ελληνικού κράτους!!!

Μας δόθηκε ένας εξαίρετος άνθρωπος ως πρώτος κυβερνήτης, με ανεπίληπτο ήθος, με εξαιρετικές γνώσεις και ικανότητες διοίκησης και διπλωματίας, με αξιοθαύμαστη ανιδιοτέλεια, με όραμα για την αγαπημένη του πατρίδα, με φιλανθρωπία!!! Σε τρία χρόνια, σαν σήμερα, τον δολοφονήσαμε!!! 

Από τότε η Ελλάδα πληρώνει το έγκλημά της! 

Κανένας κυβερνήτης της, βασιλιάς, πρόεδρος, πρωθυπουργός, υπουργοί κτλ. δεν την αγάπησε και δεν την υπηρέτησε με τόσο αγνό τρόπο! 

Ας είναι η μνήμη του αιώνια κι εμάς ας μας ελεήσει ο Θεός!

Εφ´ όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν διά να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν.

(αρνούμενος τον μισθό του Κυβερνήτη)

Εάν ο Θεός μεθ' ημών ουδείς καθ' ημών.

(η πρώτη φράση από την πρώτη του ομιλία προς τον Ελληνικό λαό, Αίγινα, 1828)

Ως ψάρι εις το δίχτυ σπαράζει εις πολλούς κινδύνους ακόμη η ελληνική ελευθερία. Μου εδώσατε τους χαλινούς του κράτους. Τίνος κράτους; Μετρούμε εις τα δάκτυλα την επικράτειάν μας.

(σε συνομιλία με τον Γεωργάκη Μαυρομιχάλη, λίγο μετά τον ερχομό του)

«Ο τόπος είναι χέρσος, σπάνιοι οι κάτοικοι, σκόρπιοι εις τα βουνά και εις τα σπήλαια, το δημόσιο είναι πλακωμένο από δύο εκατομμύρια λίρες στερλίνες χρέος, άλλα τόσα ζητείτε οι στρατιωτικοί, η γη είναι υποθηκευμένη εις τους Άγγλους δανειστάς, ανάγκη να την ελευθερώσομε με την ίδια απόφαση ως θα την ελευθερώσομε και από τα άρματα του Κιουτάγια [Κιουταχή] και του Αιγύπτιου [Ιμπραήμ]. 

Δεν λυπούμαι, δεν απελπίζομαι, προτιμώ αυτό το σκήπτρο του πόνου και των δακρύων παρά άλλο. Ο Θεός μου το ’δωσε, το παίρνω, θέλει να με δοκιμάσει […]".
(σε συνομιλία με τον Γεωργάκη Μαυρομιχάλη, λίγο μετά τον ερχομό του)

Δολοφονήθηκε σαν σήμερα το 1831 στο Ναύπλιο 

από τον -ανωτέρω αναφερθέντα- Γεωργάκη Μαυρομιχάλη 

μπροστά στον Άγιο Σπυρίδωνα 

όπου πήγαινε να εκκλησιαστεί, 

όπως κάθε Κυριακή όρθρου βαθέος, 

χωρίς ιδιαίτερες προφυλάξεις.

Ίσως αν ολοκλήρωνε τον ματωμένο Γολογοθά του ως κυβερνήτης 

να είχαμε σήμερα μια άλλη πραγματικότητα

ως ελληνικό Κράτος και ως ελληνικό Έθνος.

ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ!

Η μάνα του Φύσσα και οι άλλες μάνες...

Μια δεκαεννιάχρονη κοπέλα θα κουβαλάει επάνω της για μια ζωή μια φριχτή παραμόρφωση, θα περάσει μαρτύρια, θα πληρώσει την τρέλα κάποιων αναρχικών ανεγκέφαλων, επειδή βρέθηκε στο λάθος μέρος την λάθος ώρα... την ώρα ενός συλλαλητηρίου ενάντια στη φασιστική βία στο Αγρίνιο.
Η έγκυος  -ούτε το όνομά της δεν συγκράτησα, γιατί δεν ηρωοποιήθηκε - που έχασε τη ζωή της στην φωτιά στη Marfin πριν 8 χρόνια... σε συλλαλητήριο εναντίον των μνημονίων και της εξουσίας...
Αστυνομικοί τραυματισμένοι ή σκοτωμένοι σε επεισόδια που προκαλούν οι αντιεξουσιαστές, οι γνωστοί άγνωστοι, στα περίφημα Εξάρχεια και αλλού... Γνώρισα έναν καμμένο αστυνομικό, μου ήταν αδύνατον να τον κοιτάξω κατά πρόσωπο, τόσο φρικαλέα η όψη... και είχε μικρά παιδάκια και νέα γυναίκα...
και άλλοι... και άλλοι...
Αυτοί δεν έχουν μάνες που πονούν! Αυτών η ζωή και η σωματική ακεραιότητα δεν μετράει σ' αυτή την παράλογη χώρα. Μόνο οι αριστεροί έχουν αξία! Μόνο αυτοί γίνονται ήρωες!
Και πώς γίνονται ήρωες; Με το να ξαναγίνονται επεισόδια, να μπαίνουν φωτιές, να πέφτει ξύλο, να τραυματίζονται κι άλλοι άνθρωποι κάθε χρόνο στη μνήμη τους.
Θαυμάσιο μνημόσυνο: νέα θύματα αθώα κι ανυποψίαστα συνήθως!
Θα ήθελα να βγει στα κανάλια ξανά και ξανά η μάνα του Παύλου Φύσσα -την οποία επίσης συμπονώ για τον χαμό του παιδιού της- και να ζητήσει με επίταση, με παράκληση, με πόνο να σταματήσει αυτός ο κύκλος της βίας. Να ζητήσει άλλου είδους μνημόσυνο για το παιδί της.
Ας γίνει ένα έργο όμορφο ειρηνικό στη μνήμη του!
Γνωρίζω μια μάνα στον τόπο όπου διαμένω, η οποία αφότου έχασε το παιδί της αφοσιώθηκε στη φιλανθρωπία. Έφτιαξε ένα σωματείο και του έδωσε το όνομα του παιδιού της. Πραγματοποιεί διάφορες δράσεις, εράνους, μπαζάρ, εκδρομές. Συγκεντρώνει λίγα χρήματα κι έχει στήσει ένα μικρό κοινωνικό ιατρείο, μια μικρή εστία αγάπης. Έτσι τιμώνται οι νεκροί αγαπημένοι μας! Κι έτσι παιδαγωγούνται οι νέοι μας, οι οποίοι δυστυχώς βουλιάζουν σ΄ένα πέλαγος ανασφάλειας, βίας  και μίσους!
Ταπεινά το καταθέτω με συμπόνια και για την κ.Φύσσα αλλά και για τις άλλες τις πολλές τις ανώνυμες μάνες! 

Κι αν σου ΄λαχε βαρύς σταυρός...

"Σταυρὲ πανσεβάσμιε, 

ὃν περιέπουσι τάξεις Ἀγγέλων γηθόμεναι, 

σήμερον ὑψούμενος 

θείῳ νεύματι ἀνυψοῖς ἅπαντας, 

τοὺς κλοπῇ βρώσεως ἀπωσθέντας 

καὶ εἰς θάνατον κατολισθήσαντας· 

ὅθεν σε καρδίᾳ καὶ χείλεσι 

πιστῶς περιπτυσσόμενοι τὸν ἁγιασμὸν ἀρυόμεθα· 

Ὑψοῦτε βοῶντες Χριστὸν τὸν ὑπεράγαθον Θεόν 

καὶ τὸ αὐτοῦ προσκυνήσατε θεῖον ὑποπόδιον". 

"Κι αν σου ΄λαχε βαρύς σταυρός

μην αποκάμεις...

Το βλέμμα στρέψε στον Χριστό

που 'χει τα χέρια Του ανοιχτά,

σ΄απειροχώρετη αγκαλιά...

Κι Εκείνος μ' ένα νεύμα θεϊκό

το βάρος του σταυρού σου θα ελαφρώσει,

θα στείλει κάποιον Κυρηναίο και για σε

μαζί σου το σταυρό σου να σηκώσει..." (Σ.Κ.)