Ζωγραφείον

Μια πολύ ζεστή εκδήλωση όλο χρώματα και συγκίνηση έλαβε χώρα το Σαββατοκύριακο που διανύουμε στο Ενοριακό Κέντρο του Αγίου Αθανασίου Παλαιοκάστρου από το "Ζωγραφείον", την ομάδα Εικαστικών της ενορίας μας.

Πίνακες παιδιών και ενηλίκων που έγιναν με πολλή αγάπη  εκτέθηκαν και πουλήθηκαν για να συγκεντρωθούν χρήματα για τη μικρή Αρετούλα η οποία πρέπει να υποβληθεί σε σειρά δύσκολων επεμβάσεων στο εξωτερικό.

Μια μικρή σταγόνα βοήθειας το χρηματικό ποσό που συγκεντρώθηκε, μπορεί όμως να γίνει ωκεανός αν υποστηριχθεί από τις προσευχές και την αγάπη μας.

Ένα μεγάλο "Μπράβο!" στην Κική Κασίδου και την κόρη της Μαρία (τις ζωγράφους-δασκάλες μας) που διοργάνωσαν την εκδήλωση και κοπίασαν πολύ για την επιτυχία της.

Ο Θεός να ευλογήσει τον κόπο τους!

"Ζωγραφείον": Μια καλλιτεχνική όαση στην μικρή μας κωμόπολη

Η Κική μας (Κασίδου), γνωστή ζωγράφος, η δασκάλα μας, 

δοσμένη ψυχή τε και σώματι σε κάθε όμορφη προσπάθεια.

Ακόμα κι η μπουγάδα μπορεί να γίνει θέμα ενός πίνακα!!!

Ο φλιτζανόπυργος!!

"Κοιμήσου, αγγελούδι μου!

Κοιμήσου, Αρετούλα μου!"

'Όμορφή μου κοπελιά!

Καλοτάξιδο!!

Ο πατήρ Εμμανουήλ τελεί τον Αγιασμό.

Για την Αρετούλα

"-Τι μου μηνάς, πουλάκι μου;

Σαν τι μαντάτο φέρνεις;

-Η Αρετούλα μας καλά 

θα γίνει, να το ξέρεις.

Όμορφη θάναι κοπελιά

γερή και φωτισμένη!

Καμάρι θάναι των γονιών

και χάρμα οφθαλμών!

Απόδειξη ολοζώντανη της δύναμης

της προσευχής και της αγάπης." (Σ.Κ.)

"Ασήμια και φεγγάρια,

ανθάκια και μπουμπούκια

σκόρπισαν ευωδιά και φως

στη νύχτα της ψυχής μας!" (Σ.Κ.)

Μια ροζ πεταλουδίτσα

Μια ροζ πεταλουδίτσα!!!

Σόλων ο Αθηναίος

     Πολλές φορές αναρωτιέμαι πώς τα καταφέραμε οι σύγχρονοι Έλληνες και κρατήσαμε μόνο τις αδυναμίες των αρχαίων προγόνων μας διαγράφοντας παντελώς από τη μνήμη και τη ζωή μας όλα τα ωραία και σοφά που σκέφτηκαν και εφάρμοσαν.
     Με αφορμή μια ανάρτηση σε κάποιο site θυμήθηκα τον μεγάλο άνδρα, τον σοφό Σόλωνα τον Αθηναίο. Με εντυπωσίασε για μια ακόμη φορά -η πρώτη φορά ήταν στην Α΄Γυμνασίου, από τότε τον συμπάθησα πολύ!
     Σε μια εποχή που οι περισσότεροι Αθηναίοι είχαν χάσει τις περιουσίες τους από την αρπακτική διάθεση -πάντα τέτοιοι ήταν- των ισχυρών κατάφερε χωρίς να προκαλέσει ξεσηκωμό και εμφύλιο να περάσει τη σεισάχθεια, δηλαδή την απόσειση του βάρους των χρεών από τις πλάτες των χρεωμένων, προφανώς αφήνοντας σύξυλους τους πλούσιους και ισχυρούς. Αλλά δεν μπόρεσε κανένας να του πει τίποτα γιατί και ο ίδιος ως πλούσιος αριστοκράτης έχασε πολλά από εκείνο το πρώτο "κούρεμα"!
    Μια από τις μεγάλες καινοτομίες του ήταν η Ηλιαία το δικαστήριο των 6.000 δικαστών. Για τις συνήθεις υποθέσεις απαιτούνταν 501 δικαστές οι οποίοι κληρώνονταν για την συγκεκριμένη ημέρα κι ο Σόλων το πρότεινε "διότι και για έναν Αθηναίο ήταν πολύ δύσκολο να δωροδοκήσει 500 δικαστές σε μια μόνο ημέρα"!!!! (Η πλάγια οδός της δωροδοκίας και της διαφθοράς, πάντα ...αγαπημένη, αλλά όταν ο νομοθέτης θέλει μπορεί να μπει φραγμός...)
     Όταν τον ρώτησαν μετά την νομοθέτηση, αν ήταν ευχαριστημένος ο ίδιος από τους νόμους που θέσπισε, απάντησε:«Όχι! Τους έδωσα, όμως, τους καλύτερους, που μπορούσαν να δεχτούν»!
Πάντα ήταν δύσκολο να βάλεις τους Έλληνες στο σωστό δρόμο....
      Είπε ο ίδιος το περίφημο "μηδέν άγαν" (τίποτα υπερβολικό, όλα με μέτρο), το οποίο μαζί με άλλα σπουδαία γνωμικά βρέθηκε χαραγμένο στο ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς. Το τήρησε με θρησκευτική ευλάβεια σ΄όλη του τη ζωή και προσπάθησε να το περάσει και στη νομοθεσία του. Να μερικές από τις διατάξεις με τις οποίες θέλησε να προστατεύσει τους Αθηναίους από την υπερβολή: "Οι γυναίκες απαγορευόταν να έχουν πάνω από τρεις φορεσιές, οι πομπώδεις τελετές τιμωρούνταν με βαριά πρόστιμα, οι πολυδάπανες θυσίες καταργήθηκαν, ενώ έτρωγε βαρύ πρόστιμο, όποιος το παράκανε με τα μοιρολόγια στις κηδείες"!!!!!!
     Όταν κάποιοι του σύστησαν να αναγκάσει με νόμο τους Αθηναίους να νυμφεύονται για να μην μειωθεί ο πληθυσμός της πόλεως των Αθηνών, απάντησε: "Βαρύ φορτίον η γυνή"! και δεν όρισε κάτι τέτοιο.    Κι όταν τον ρώτησαν πώς αντιλαμβάνεται την ευνομούμενη πολιτεία, είπε: «Είναι αυτή, της οποίας οι πολίτες υπακούουν στους κυβερνήτες τους και οι κυβερνήτες υπακούουν στους νόμους. Και σωστοί πολίτες είναι αυτοί που αν και δεν αδικούνται, υπερασπίζονται αυτούς που αδικούνται, σαν να αδικούνταν οι ίδιοι». (Πού να βρεις τέτοιους πολίτες!!!)
    Τέλος μια ακόμη διάσημη και σοφή ρήση του ήταν εκείνο το περίφημο «Μηδένα προ του τέλους μακάριζε», που είπε στον βασιλιά της Λυδίας Κροίσο, όταν εκείνος καυχιόταν για τα πλούτη του. Κι ήρθε η ώρα που ο Κροίσος δεμένος πάνω στα ξύλα της πυράς περίμενε τον θάνατό του από τον Κύρο, τον Πέρση βασιλιά. Και ενθυμούμενος τη σοφία του φώναξε: "Σόλων! Σόλων!". Περίεργος ο Κύρος τον ρώτησε τι σήμαιναν τα λόγια του κι όταν ο Κροίσος του μίλησε για τον Σόλωνα και ειδικά για την περίφημη αυτή ρήση του, τόσο εντυπωσιάστηκε ώστε χάρισε τη ζωή στον Κροίσο και τον κράτησε κοντά του για σύμβουλο!
    Ήταν σπουδαίος! Ήταν το πρόσωπο που θεμελίωσε το μεγαλείο της αρχαίας Αθήνας!

Δεν υπάρχει και για μας σήμερα ένας Σόλων!!!!

Το ορειάλωτον πρόβατον ευρών

"...καὶ τὸ πλανηθὲν ὀρειάλωτον εὑρών, 

πρόβατον τοῖς ὤμοις ἀναλαβών, 

τῷ Πατρὶ προσαγάγει...",

"Βρίσκει ο Χριστός το πλανημένο πρόβατο 

να τριγυρνάει χαμένο στα βουνά

το παίρνει με στοργή στους ώμους Του
και το φέρνει πίσω στον Πατέρα..."


Τι όμορφη εικόνα και πόσο παρήγορη από το δογματικό θεοτοκίο του Δ΄ήχου!!!

Τα ξωκλήσια μας

    "Δεν γνωρίζω αν άλλη χριστιανική χώρα, όπως η Ελλάδα μας έχει τόσα εξωκλήσια. Εξωκλήσια είναι τα εκκλησιδάκια που βρίσκονται έξω από πόλεις και χωριά. Αυτά τα εκκλησάκια ήταν σημεία ευλαβικής αναφοράς και παρηγοριάς για τον άνθρωπο της υπαίθρου. Είχαν αγιάσματα με ιαματικά ύδατα. Είχαν άγιες εικόνες, που δάκρυζαν, χτυπούσαν, μιλούσαν, θαύματα ενεργούσαν. Ήταν αποκούμπια του πονεμένου και κουρασμένου ανθρώπου. Αυτά ήταν γι' αυτούς νοσοκομεία, τα καταφύγια στον πόνο και τις στενοχώριες της πικρής ζωής. Ήταν κτισμένα έπειτα από κάποιο όνειρο, κάποια οπτασία ή κάποιο τάμα. Οικοδομήθηκαν από φτωχούς χειρώνακτες, τις περισσότερες φορές με τους δικούς τους κόπους. Αρχιτέκτων ήταν η βαθιά τους ευλάβεια, γι' αυτό και ήσαν όμορφα, γουστόζικα. Η κάθε γωνιά και η κάθε πέτρα έχει τοποθετηθεί με μεράκι. Και οι άνθρωποι που τα συντηρούν και ανάβουν τα κανδηλάκια και τα ευτρεπίζουν στο διάβα του χρόνου είναι όμορφοι, ευλαβείς, προσηνείς..."
 (Από το βιβλίο "Μορφές που γνώρισα να ασκούνται στο σκάμμα της Εκκλησίας" Ιεράς Μονής Δοχειαρίου)



Άγιος Νικόλαος στον Μαυρωνά (Ιθάκη)



Άγιος Ισίδωρος στη Χίο



Άγιος Βασίλειος στο Σέιχ-Σου



Αγία Παρασκευή στο Παλαιόκαστρο



Αγία Μαρίνα στην Ρεντίνα



Παλαιοπαναγιά στην Παλλήνη



Αγία Μαρίνα στον Ψηλορείτη



Άγιος Δημήτριος στους Στρατήδες Σάμου

"Στου δειλινού την ώρα
την πιο γλυκιά της μέρας
μπαίνω να ξαποστάσω
στον Άγιο μου Δημήτρη!

Τον Άγιο προσκυνώ,
ανάβω το καντήλι του
και σιγοψιθυρίζω
το "Φως το ιλαρόν".

Τον κόπο της ημέρας
τις έγνοιες της ζωής μου,
τις θλίψεις, τις χαρές μου
σ΄αυτόν τις ακουμπώ.

Και φεύγω αναπαυμένη,
γλυκά γαληνεμένη,
τι δεν παλεύω μόνη
στο δύσκολο στρατί". (Σ.Κ.)


Ας θυμηθούμε το νοσταλγικό τραγούδι των παιδικών μας χρόνων:
Εις το βουνό ψηλά εκεί

Άξιος!!!

"Άξιος!" Η ευχή ηχεί δυνατά και ενθουσιαστικά μέσα στο ναό  της Αγίας Τριάδος κατά τη χειροτονία εις διάκονον του νεαρού Αθανασίου (πατρός Αθανασίου πλέον).
"Άξιος" μέχρι τώρα για να μπει στον στίβο της ιεροσύνης, κυρίως όμως "Άξιος" να είναι από δω και πέρα να "βαστάσει τον ονειδισμόν του Κυρίου", όπως του εύχεται ο χειροτονών επίσκοπος.
Βαριά απόφαση, δύσκολος δρόμος για ένα παλικάρι μόλις είκοσι τριών ετών, γι΄αυτό ας τον συνοδεύουν θερμές οι προσευχές μας.
Ο δρόμος της ιεροσύνης μια συνεχής αυταπάρνηση, μια ολόψυχη παράδοση στο Θεό.

"Πάρε τον νουν μου, Κύριε, για να τον κάνεις νουν Χριστού.
Πάρε την καρδία μου, Κύριε, και πύρωσέ την, αλλοίωσέ την,
      ώστε να αγαπήσει υπερβολικά Εσένα και τις εικόνες Σου,
     τους ανθρώπους, που καλούμαι να υπηρετήσω.
Πάρε τα χέρια μου, Κύριε, για να τελείς επί γης τη Θεία Ευχαριστία.
Πάρε τα πόδια μου, Κύριε, κάμε τα φτερά για να τρέχω,
      να προφθαίνω στον ανθρώπινο πόνο της ψυχής και του σώματος".

Βαριά η απόφαση! Πάντα ήταν βαριά, ίσως στις μέρες μας να έγινε βαρύτερη.
Είναι τόση η εκκοσμίκευση, τόση η αποστασιοποίηση των νέων από την Εκκλησία!
Η ιεροσύνη φαντάζει κάτι εξωπραγματικό! (Για να μην χρησιμοποιήσω βαρύτερους όρους).
Είναι ονειδισμός για την αγάπη του Χριστού!
Μα και απροσμέτρητη ευλογία!
Για τον ίδιο τον ιερωμένο, για την οικογένειά του, για όλο τον κόσμο!
Ας είναι ευλογημένος ο Αθανάσιος!
Ας είναι ευλογημένη και άξια και η διακόνισσα Μαρία. Θα έχει κι αυτή μεγάλο μερίδιο στη δυσκολία, τον κόπο, τον ονειδισμό, αλλά και στην ευλογία του Θεού.
Ας είναι ευλογημένοι οι γονείς, ο Βασίλειος και η Μαρία!
Έδωσαν στην Εκκλησία με πολλή προθυμία και χαρά το παιδί τους!

Αν ο Θεός μετρήσει και το ποτήριον ύδατος που θα προσφερθεί στους μαθητές Του (Μαρκ. 9,41) πόσο θα μετρήσει την ολοπρόθυμη προσφορά του παιδιού σας στην Εκκλησία!

Κοιμήσου, αγγελούδι μου!

Κοιμήσου στην αγκάλη μου,

πού ΄ναι πλατιά σαν θάλασσα!

Κοιμήσου, κι όλοι οι ανθοί για σε

ομορφοστολιστήκαν!

Αστέρι, χρυσανθέ και φως μου

των θησαυρών ο πιο ακριβός 

εσύ όλου του κόσμου!

Σωπάστε, ψάρια του γιαλού,

κι ανθίστε, κρίνα του αγρού,

να κοιμηθεί ο γιόκας μου

σ΄ευωδιαστό λιβάδι!

Πουλί μου, παρηγόρα με!

Διώξε μακριά τη λύπη!

Τι ΄ναι το παιδάκι μου άρρωστο

κι απόκαμα απ' τη θλίψη. (Σ.Κ.)

*Ζωγραφιές και στίχοι αφιερωμένοι στις μωρομάνες κόρες μου.

Ανθάκια πρώιμα ανοιγμένα

Αμυαλοσύνες και βιασύνες 

που τις πληρώσαμε ακριβά...

ανθάκια πρώιμα ανοιγμένα

θύματα του σκληρού χιονιά...

*Χθες είδα τις αμυγδαλιές ανθισμένες στο γειτονικό ρέμα.

Σήμερα ο βοριάς κι ο χιονιάς τις "περιποιούνται" δεόντως!