Απόψε εν σιωπή ας ζήσουμε το θαύμα!!!!

Μέχρι σήμερα το πρωί... Λίγες ώρες πριν από τα Χριστούγεννα τα τροπάρια είναι γεμάτα "έντρομες"απορίες:

"Τάδε λέγει Ἰωσὴφ πρὸς τὴν Παρθένον· Μαρία, τὶ τὸ δρᾶμα τοῦτο, ὃ ἐν σοὶ τεθέαμαι; ἀπορῶ καὶ ἐξίσταμαι, καὶ τὸν νοῦν καταπλήττομαι! Λάθρα τοίνυν ἀπ' ἐμοῦ, γενοῦ ἐν τάχει. Μαρία, τὶ τὸ δρᾶμα τοῦτο, ὃ ἐν σοὶ τεθέαμαι; ἀντὶ τιμῆς αἰσχύνην, ἀντ' εὐφροσύνης, τὴν λύπην, ἀντὶ τοῦ ἐπαινεῖσθαι, τὸν ψόγον μοι προσήγαγες. Οὐκ ἔτι φέρω λοιπόν, τὸ ὄνειδος ἀνθρώπων· ὑπὸ γὰρ Ἱερέων ἐκ τοῦ ναοῦ, ὡς ἄμεμπτον Κυρίου σὲ παρέλαβον· καὶ τὶ τὸ ὁρώμενον;"

Ο Ιωσήφ εμφανίζεται κατησχυμένος: Φύγε κρυφά, γρήγορα μακριά, Μαρία! Αντί της τιμής μου προσφέρεις ντροπή, αντί της ευφροσύνης, λύπη, αντί να μου χαρίσεις τον έπαινο των ανθρώπων, μου προσήγαγες τον ψόγο, την κατηγόρια. Δεν αντέχω τον ονειδισμό των ανθρώπων. Από τον Ναό σε παρέλαβα κι οι ιερείς με βεβαίωσαν πως είσαι άμεμπτος. Και...τι είναι αυτό που βλέπω!

"Ἰωσήφ, εἰπὲ ἡμῖν, πῶς ἐκ τὼν ἁγίων ἣν παρέλαβες Κόρην, ἔγκυον φέρεις ἐν Βηθλεέμ; Ἐγὼ φησι, τοὺς Προφήτας ἐρευνήσας, καὶ χρηματισθεὶς ὑπὸ Ἀγγέλου, πέπεισμαι, ὅτι Θεὸν γεννήσει ἡ Μαρία ἀνερμηνεύτως· οὗ εἰς προσκύνησιν, Μάγοι ἐξ Ἀνατολῶν ἥξουσι, σὺν δώροις τιμίοις λατρεύοντες. Ὁ σαρκωθεὶς δι' ἡμᾶς, Κύριε, δόξα σοι. "

Ο ψόγος των ανθρώπων! Πες μας, Ιωσήφ, πώς την κόρη που παρέλαβες από τα Άγια του Ναού, έγκυο την φέρεις στην Βηθλεέμ; Ω Ιωσήφ! Πώς αντέχεις το όνειδος, την εξουθένωση; Αντέχει γιατί  γνωρίζει, μελέτησε τους Προφήτες, γιατί τον πληροφόρησε ο Άγγελος πως με τρόπο ανερμήνευτο θα γεννηθεί ο Θεός από την Μαρία! Μα και πάλι είναι βαρύ. Μια εκτός γάμου εγκυμοσύνη για εκείνη την εποχή ήταν δυσβάσταχτη και για την κοπέλα και για τον προστάτη της. Πόσο σθένος, πόση πίστη δείχνει ο Ιωσήφ!

"Ἥλιε Υἱέ, πῶς σε κρύψω τοῖς σπαργάνοις; πῶς σε γαλουχῶ, πάσης φύσεως τροφέα; πῶς σε χερσὶ κατέχω, τὸν κρατοῦντα τὰ σύμπαντα; πῶς σοι ἀδεῶς ἐνατενίζω, ᾧ οὐ τολμᾷ ἐνατενίζειν, τὰ πολυόμματα; ἡ Ἀπειρόγαμος Χριστόν, κρατοῦσα ἐφθέγγετο."

Η Μαρία εκστατική σπαργανώνει το τεχθέν βρέφος κι αναρρωτιέται τρομαγμένη: Πώς να σε κρύψω μέσ'  στα σπάργανα εσένα, τον Ήλιο; Πώς να σε θηλάσω εσένα που τρέφεις όλη την φύση; Πώς να σε κρατήσω στην αγκαλιά μου εσένα που κρατάς όλα τα σύμπαντα; Πώς να σε ατενίζω χωρίς φόβο εσένα που δεν τολμούν να σε αντικρίσουν τα πολυόμματα Σεραφείμ;

Ανθρώπινες απορίες! Ανθρώπινες εικόνες μέχρι σήμερα το πρωί...
Γιατί απόψε σιγούν όλα τα ανθρώπινα... Απόψε όλες οι απορίες διαλύονται...
Απόψε ανοίγει η θεϊκή σκηνή! Απόψε όλα ντύνονται με Φως! Απόψε ακούγονται μονάχα τα δοξαστικά των Αγγέλων. Απόψε αρχίζει η βασιλεία του Χριστού, η Δεσποτεία Του εν πάση γενεά...

"Ἡ Βασιλεία σου, Χριστὲ ὁ Θεός, βασιλεία πάντων τῶν αἰώνων, καὶ ἡ Δεσποτεία σου, ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾷ. Ὁ σαρκωθεὶς ἐκ Πνεύματος Ἁγίου, καὶ ἐκ τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας ἐνανθρωπήσας, φῶς ἡμῖν ἔλαμψας, Χριστὲ ὁ Θεός, τῇ σῇ παρουσίᾳ· φῶς ἐκ φωτός, τοῦ Πατρὸς τὸ ἀπαύγασμα, πᾶσαν κτίσιν ἐφαίδρυνας. Πᾶσα πνοὴ αἰνεῖ σε, τὸν χαρακτῆρα τῆς δόξης τοῦ Πατρός. Ὁ ὢν καὶ προών, καὶ ἐκλάμψας ἐκ Παρθένου Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς."

Απόψε εν σιωπή ας ζήσουμε το θαύμα...!

Μόνο να ...δουλεύουν τα μαγαζιά!!!!

Το πρόσφατο περιστατικό της Ρόδου, μια ιδιαίτερα ανάλγητη δολοφονία, σίγουρα χρήζει εμβάθυνσης και πολλαπλής ερμηνείας για τις οποίες δεν είναι αρμόδιος ο καθένας.
Θέλω μόνο να θυμίσω, υπογραμμίσω κάτι γνωστό τοις πάσιν εν Ελλάδι. Επειδή το πρώτιστο στην πατρίδα μας είναι να "δουλεύουν τα μαγαζιά" δεν τηρείται κανένας νόμος, κανένας περιορισμός. Σερβίρεται το αλκοόλ ανεξέλεγκτα -πολύ συχνά μάλιστα νοθευμένο- σε νεαρότατα άτομα. Αποτέλεσμα, πολλά παιδιά εθίζονται στο αλκοόλ και υφίστανται και όλες τις παρενέργειές του. Η μητέρα του ενός δράστη φέρεται ειπούσα πως ο γιος της ταλαιπωρούνταν από ναρκωτικά και αλκοόλ εδώ και καιρό. Και οι δύο κατηγορούμενοι στις καταθέσεις τους ομολογούν πως είχαν καταναλώσει μεγάλες ποσότητες οινοπνεύματος πριν από το συμβάν. Υπάρχουν χιλιάδες, ίσως δεκάδες χιλιάδες,"καμένοι" νέοι από τα μικράτα τους, ναρκομανείς και αλκοολικοί. Ως ένα σημείο υπεύθυνοι οι γονείς! Αλλά είναι συνυπεύθυνος -κι αυτό είναι το μεγάλο κρίμα της κοινωνικής ευθύνης- και όλος ο ιστός της κοινωνίας μας. Γνωρίζω πατέρα που προσπαθούσε να προστατεύσει τα ατίθασα ανήλικα παιδιά του (14, 15, 16ετών) από την κατανάλωση αλκοόλ στις νυχτερινές τους εξόδους. Απευθύνθηκε στην αστυνομία, στον εισαγγελέα, τους ιδιοκτήτες των μαγαζιών εκλιπάρησε, απείλησε κτλ.. Δεν κουνήθηκε φύλλο!!!! Κανενός το αυτί δεν ίδρωσε!!!! Δεν υπάρχει κράτος. Δεν υπάρχει ευθύνη. Δεν υπάρχει συνείδηση. Μόνο να ...δουλεύουν τα μαγαζιά...!
Για τον ίδιο λόγο όλοι οι αντικαπνιστικοί νόμοι έχουν αποτύχει παταγωδώς στην πατρίδα μας, για την ακρίβεια ποτέ δεν εφαρμόσθηκαν.
Τα παιδιά μας καταστρέφονται με τσιγάρο, ποτό και ναρκωτικά. Επιπλέον θρηνούμε θύματα βίαιης, ανεξέλεγκτης, λόγω και των ουσιών συμπεριφοράς, και κανείς δεν μιλάει για την ...ταμπακιέρα!

* Δεν προσπάθησα να ερμηνεύσω το συμβάν. 

Αύτη η νίκη η νικήσασα τον κόσμον η πίστις ημών!

Πριν από δέκα περίπου χρόνια κατά τη διάρκεια μιας εκδρομής μας στα ρουμάνικα μοναστήρια της Μπουκοβίνα και Μολδαβίας περάσαμε από το Βουκουρέστι και ξεναγηθήκαμε στα αξιοθέατα και στην ιστορία της πόλης. Περνώντας έξω από το Παλάτι του Τσαουσέσκου ο ξεναγός μας είπε ότι πίσω από το γιγάντιο αυτό κτίριο επρόκειτο να χτιστεί τεράστιος ναός στην ελεύθερη πια Ρουμανία. Και σήμερα μαθαίνω ότι εγκαινιάστηκε ο ναός αυτός αφιερωμένος στην Ανάληψη του Κυρίου και στον Απόστολο Ανδρέα. Είναι ο μεγαλύτερος ορθόδοξος ναός του κόσμου.



Πέρα από το εντυπωσιακό μέγεθος, το αρχιτεκτονικό σχέδιο, τον εσωτερικό διάκοσμο και το μεγαλόπρεπο τελετουργικό θέλω να σταθώ στην εντυπωσιακή ιστορική ανατροπή.
Ο Νικολάε Τσαουσέσκου μαζί με τη γυναίκα του Έλενα κυβέρνησαν απάνθρωπα.



Η Ρουμανία είχε μετατραπεί σε μια λιμώττουσα απέραντη φυλακή. Εδώ https://www.stoxos.gr/2016/12/blog-post_8556.html μπορεί να διαβάσει κανείς λίγα από τα μαρτύρια του ρουμανικού λαού μέχρι το Δεκέμβρη του 1989. Κι ενώ ο κόσμος δεινοπαθούσε το ζεύγος έχτιζε παλάτια και μάζευε θησαυρούς.
Ο Τσαουσέσκου αφού ισοπέδωσε μια τεράστια περιοχή στο κέντρο του Βουκουρεστίου γκρεμίζοντας ωραιότατα νεοκλασικά κτίρια, αλλά και εκκλησιές και μοναστήρια έχτισε για τον εαυτό του ένα κυριολεκτικά "απέραντο" παλάτι. Κτίσμα τριακοσίων εξήντα πέντε στρεμμάτων!!! Ήθελε να ξεπεράσει τα παλάτια της Κίνας και της Ρωσίας. Έχτισε επίσης άλλο ένα λίγο μικρότερο για τη γυναίκα του ακριβώς απέναντι και λίγο πιο κάτω άλλα τρία τεράστια για τα τρία παιδιά του.


Το παλάτι του Τσαουσέσκου. Στο πίσω μέρος, στην αυλή του ανεγέρθηκε ο παμμέγιστος ναός.

Όταν τέλειωσε το δικό του παλάτι, πριν το επιπλώσει και βέβαια πριν εγκατασταθεί και το "χαρεί", -ούτε ένα βράδυ δεν πρόλαβε να κοιμηθεί!- ξέσπασε η Επανάσταση του Δεκεμβρίου 1989. Οι ταλαιπωρημένοι και στερημένοι Ρουμάνοι βγήκαν στους δρόμους και διαδήλωναν την αντίθεσή τους στο τυραννικό καθεστώς γονατιστοί, απαγγέλλοντας το "Πάτερ ημών".



Ο τύραννος έδωσε εντολή να χτυπηθούν. Χίλιοι ογδόντα νεκροί-μάρτυρες σε ένα βράδυ. Ο ίδιος βγαίνει σε έναν εξώστη να μιλήσει και να κατευνάσει τα πλήθη τρέφοντας ακόμη την ψευδαίσθηση ότι έχει λαϊκό έρεισμα. Καταλαβαίνει όμως ότι το ποτάμι της λαϊκής οργής θα τον πνίξει και καλεί το ελικόπτερό του να τον παραλάβει και να τον πάει στο αεροδρόμιο. Σκοπεύει να διαφύγει με τη γυναίκα του στην Περσία όπου ήδη έχει στείλει τους θησαυρούς του -ό,τι έκλεψε δηλαδή επί χρόνια από τον ρουμανικό λαό. Ο πιλότος του ελικοπτέρου είναι με τους επαναστάτες, γι' αυτό τους παρατάει σ' ενα χωράφι. Βγαίνουν στο δρόμο και κάνουν ωτοστόπ. Τους παίρνει ένα αυτοκίνητο αλλά μένει από βενζίνη, γιατί σύμφωνα με τα κομμουνιστικά μέτρα του ίδιου του Τσαουσέσκου κάθε αυτοκίνητο μπορούσε να βάζει με το δελτίο ελάχιστη ποσότητα βενζίνης το μήνα. Πάλι στο δρόμο ο Νικολάε και η 'Ελενα. Αυτή τη φορά τους παραλαμβάνει περιπολικό που τους οδηγεί σε στρατόπεδο. Σε δυο-τρία εικοσιτετράωρα δικάζονται με συνοπτικές διαδικασίες και εκτελούνται αμέσως για να περισταλεί η λαϊκή εξέγερση και να μην εξαπλωθεί η αναρχία και η βία.

Μετά το θάνατό του το τεράστιο κτίριο που προόριζε για τον εαυτό του προβληματίζει το διάδοχο καθεστώς. Δεν ξέρουν τι να το κάνουν, πώς να το χρησιμοποιήσουν. Είναι όχι απλά τεράστιο, είναι "άπειρο". Σήμερα σε μικρό του μέρος στεγάζεται το Κοινοβούλιο (Βουλή και Γερουσία).

Στην αυλή αυτού του φαραωνικού κτιρίου ανεγέρθηκε ο μεγαλύτερος ορθόδοξος ναός του κόσμου!!!!

Η απάντηση του Θεού στα αλαζονικά σχέδια ενός κακόμοιρου δικτάτορα!

Στην "αυλή" του άθεου σκληρότατου τυράννου, ο οποίος κακήν κακώς απωλέσθη, στον παμμέγιστο ιερό ναό θα τελείται η Θεία Λειτουργία και θα εκκλησιάζονται χιλιάδες πιστοί!

Πράγματι ο Θεός έχει την τελευταία λέξη στην ιστορία του κόσμου. Κι ας φαίνεται για λίγο πως βασιλεύει το κακό και η αδικία. Μόνο να έχουμε πίστη κι ελπίδα

Εδώ μπορείτε να δείτε στιγμιότυπα από τα εγκαίνια του ναού της Αναλήψεως και του Αγίου Ανδρέα.   https://youtu.be/18ciS0QIENE

Κάποιοι σχολιάζουν αρνητικά το μεγάλο κόστος της ανέγερσης αυτού του ναού, το οποίο ανέλαβε εξ ολοκλήρου το ρουμανικό κράτος. Για τους Ρουμάνους όμως οι οποίοι έζησαν τη φριχτή καταπίεση στο πετσί τους, είναι κάτι σαν τάμα -αυτό που εμείς οι Έλληνες ξεχάσαμε να κάνουμε- μια έκφραση ευγνωμοσύνης και απέραντης πίστης στον Θεό. Στον Θεό που λυσσαλέα πολέμησε το καθεστώς και νόμισε πως Τον νίκησε. Αλλά τα σημερινά εγκαίνια είναι η τρανή απόδειξη πως "Αύτη η νίκη η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών!".

Και μια φιλοσοφική-σκωπτική παραϋμνολογία σε ήχο Γ΄ κατά το "Ευφραινέσθω τα ουράνια...":

"Τσαουσέσκου τα παλάτια, της αλαζονείας η απόδειξις.

Τριακόσια πέντε και εξήκοντα στρέμματα δι' εαυτόν

πλείστα έτι της συζύγου και των τέκνων.

Ο Θεός όμως υπερηφάνοις αντιτάσσεται,

εν μιά στιγμή απώλετο πλούτος άπας και ο βίος.

Πού ενδιαιτάται νυν ο δύστηνος, τίνος κατεξουσιάζει

και τι πλέον προσδοκά ο ματαιόδοξος".

Εν φυλακή ήμην και ήλθες προς με, Γερβάσιε!!!!

Η πρόσφατη επίσκεψή μας στην Οσία Ξένη, την αδελφότητα που έχει ταχθεί στην διακονία των φυλακισμένων, μας συγκλόνισε. (Πολύ φτωχό το ρήμα...) Ένα τεράστιο έργο, γνωστό σε πολλούς, αλλά και άγνωστο σε πολύ περισσότερους, που εδώ και σαράντα χρόνια επιτελείται συστηματικά και ταπεινά εντός και εκτός Ελλάδος. 16.500 αποφυλακίσεις απόρων κρατουμένων λόγω χρεών, συμπαράσταση των οικογενειών τους, πνευματική βοήθεια και καλλιέργεια των φυλακισμένων ώστε να οδηγηθούν σε μετάνοια και έντιμο βίο. Μπορείτε σ' αυτόν τον σύνδεσμο εδώ να βρείτε το επίσημο site της αδελφότητας και να παρακολουθήσετε το έργο της. Η δική μου πένα είναι φτωχή κι αδύναμη για να μπορέσει να παρουσιάσει αυτό το γιγάντιο έργο.

Μόνο θα ήθελα να κάνω γνωστό το Μουσείο, που πριν από λίγες ημέρες εγκαινιάσθηκε στις εγκαταστάσεις της Οσίας Ξένης για να στεγάσει τα ευχαριστήρια δώρα των φυλακισμένων προς τον αγαπημένο προστάτη τους, τον πατέρα Γερβάσιο. Σ' έναν πολύ μικρό χώρο διαμορφωμένο έτσι που να θυμίζει κελλιά φυλακής εκτίθενται διάφορα χειροτεχνήματα που δίνουν χειροπιαστή υπόσταση στα ευγνώμονα συναισθήματα των κατασκευαστών τους. 

 

Το εκκλησάκι της Οσίας Ξένης

Η Οσία Ξένη, ξένη για τον κόσμο, οικεία του Θεού

Ο πολυσέβαστος γέροντας, μια μορφή αγιασμένη! 

Πήραμε την ευχή του ως πολύτιμο δώρο!

Ο Άγιος Ληστής του Γολγοθά, το μικρό εκκλησάκι, 

εσωτερικά αγιογραφημένο μόνο με αγίους 

που υπήρξαν πόρνες και ληστές μετανοημένοι,

οίτινες προάγουσιν ημάς εις την Βασιλείαν των Ουρανών!

"Κύριε, ο τον ληστήν συνοδοιπόρον λαβών..."

"Σήμερον μετ' εμού έση εν τω Παραδείσω!"

Ζωγραφιές κρατουμένων

Το ρολόι είναι προσφορά του Χριστόδουλου Ξηρού

Πολύ χαρακτηριστική αποτύπωση της αγάπης του πατρός, 

της σφιχτής χειραψίας πίσω από τα κάγκελα!

Πανέμορφα έργα των γυναικών στη φυλακή της Θήβας

Από τη Ρουμανία

Στα εγκώμια ο Κύριος παρομοιάζεται με τον πελεκάνο που τρυπάει την πλευρά του για να θρέψει - πεθαίνοντας ο ίδιος - με το αίμα του τα παιδιά του. Μιμούμενος τον Κύριό του και ο π.Γερβάσιος πρόσφερε όλη του τη ζωή και την αγάπη στα πληγωμένα παιδιά του Θεού που τα έκαμε δικά του.

Πολύ όμορφοι πίνακες κρατουμένων, δώρα στον παππούλη τους.

Η κάρτα που έστειλε ο Κωνσταντίνος Πάσσαρης με ευχές κάποια Χριστούγεννα. Ο Κωνσταντίνος είναι το πιο τρανταχτό παράδειγμα της προσφοράς του πατρός. Αξίζει να διαβάσετε αυτή την ανάρτηση! https://stavkoum.blogspot.com/2010/05/blog-post_20.html

Ένα μπουκέτο από κρατούμενο στη φτωχή Μαδαγασκάρη, φτιαγμένο με σφουγγάρια και στηριγμένο σε πόδια πουλιών.

Το δώρο του φτωχού το πιο πολύτιμο, σαν τον οβολό της χήρας!

Άπειρες οι τιμητικές διακρίσεις...και λίγες είναι...

Τα εκθέματα κάτω από τους φεγγίτες των κελλιών! Μια όμορφη σημειολογική παρουσίαση!

Η όμορφη αυτή κορνίζα είναι φτιαγμένη με εφημερίδες και βαμμένη με τα υπολείμματα του καφέ.

Ο πατήρ Γερβάσιος!

Όσα και να γραφούν για τον πατέρα Γερβάσιο είναι λίγα. Και είναι τόσο ταπεινός, τόσο απλός! Γερμένος πια από τα χρόνια, με πόδια σακατεμένα! Κι όμως η ψυχή του πανάλαφρη, χαρούμενη, έτοιμη για τον μεγάλο γάμο με τον Νυμφίο της Χριστό που τόσο αγάπησε και με τόση προθυμία διακόνησε.

Αλλά θα ήταν τεράστια παράλειψη να μην αναφέρουμε με μεγάλη εκτίμηση και σεβασμό την κοπιώδη προσπάθεια και αφοσίωση των αδελφών της Οσίας Ξένης. Το έργο τους τεράστιο, όχι μόνο στη διακονία των φυλακισμένων αλλά και στην ιεραποστολή εντός "των τειχών". Σε μια Ελλάδα που αποχριστιανίζεται συστηματικά οι αδελφές με κατηχητικά, κύκλους, κατασκηνώσεις, ομιλίες, εκκλησιασμούς, με ένα έργο ακατάπαυστο είναι "φως και άλας της γης". Είναι το επιτελείο του πατρός Γερβασίου. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να κερδίσει μόνος του έναν πόλεμο. Ο στρατηγικός νους χρειάζεται τους άξιους επιτελείς του. Και οι αδελφές είναι πανάξιες. Ο Θεός να τις χαριτώνει και να τις ενισχύει. 

Ευγνώμονες και συγκλονισμένοι, ας παρακαλούμε τον Θεό να τις ενισχύει και να δίνει συνέχεια σ' αυτό το έργο και φυσικά ας στηρίζουμε υλικά αυτή την προσπάθεια.

Εισόδια: Το προανάκρουσμα των Χριστουγέννων

Εισόδια!! Σήμερα εισοδεύουμε όλοι μαζί με την Παναγιά μας.
Εκείνη εισοδεύει τριετίζουσα εις τα Άγια των Αγίων. Ο έμψυχος ναός, η Θεοτόκος, εισάγεται στον χειροποίητο Ναό του Θεού. Ο Ιωακείμ προσφέρει στον Ναό, στον Θεό, αυτήν που διάλεξε ο Θεός για Μητέρα Του. Η τροφός  της ζωής μας θα τραφεί με άρτον αγγελικό.
Κι εμείς μαζί της εισοδεύουμε στη σωτηρία μας.
"Σήμερον της ευδοκίας Θεού το προοίμιον
και της των ανθρώπων σωτηρίας η προκήρυξις..."
Και με μια λαχτάρα εσωτερική περιμένουμε εκείνο το θριαμβευτικό "Χριστός γεννάται, δοξάσατε...Χριστός εξ ουρανών, απαντήσατε..." των Καταβασιών που πρωτακούγεται απόψε, στον όρθρο των Εισοδίων της Θεοτόκου.
Πόσο σοφά συνταιριασμένα μέσα στη λατρεία μας! Τα Εισόδια της Παναγίας μας και το προανάκρουσμα των Χριστουγέννων! Από τη στιγμή που εισέρχεται η Παναγία μας στο ναό, ανοίγει η επουράνιος σκηνή και φανερώνεται μπροστά μας όλο το θεϊκό σχέδιο της σωτηρίας μας. Η τριετίζουσα δάμαλις εισάγεται στη σιωπή και την καθαρότητα των Αγίων των Αγίων και προετοιμάζεται να γίνει η θεοχώρητος σκηνή. Ο αχώρητος παντί θα χωρέσει στη γαστέρα της.

Ασύλληπτο θαύμα ντυμένο με έναν υπέροχο θεοφώτιστο λόγο.

Και είναι κι αυτή μια τρανή απόδειξη της θείας αποκάλυψης που βιώνουμε εμείς οι ορθόδοξοι Χριστιανοί: αυτός ο πλούτος των ιερών ακολουθιών μας. Πώς διατυπώθηκαν αυτά τα τα τροπάρια, αν όχι με θεία φώτιση! Ποια ανθρώπινη συγγραφή, ποια ποιητική έμπνευση μπορεί να έχει τόσο βαθύ και συγχρόνως τόσο όμορφο και γλυκό λόγο!

Ἐπουρανίῳ τραφεῖσα, Παρθένε ἄρτῳ πιστῶς, ἐν τῷ Nαῷ Κυρίου, ἀπεκύησας κόσμῳ, ζωῆς ἄρτον τὸν Λόγον, οὗ ὡς ναός, ἐκλεκτὸς καὶ πανάμωμος, προεμνηστεύθης τῷ Πνεύματι μυστικῶς, νυμφευθεῖσα τῷ Θεῷ καὶ Πατρί.

Παρθένε, αφού τράφηκες με επουράνιο άρτο μέσα στο ναό του Κυρίου, κυοφόρησες για τον κόσμο, για όλους μας, τον άρτο της ζωής, τον Λόγο του Θεού, του οποίου έγινες ναός εκλεκτός και πεντακάθαρος και αφού δέχθηκες μυστικά τον αρραβώνα του Αγίου Πνεύματος, έγινες στη συνέχεια νύμφη του Θεού και Πατρός.

Ἐξανοιγέσθω ἡ πύλη, τοῦ θεοδόχου Ναοῦ΄ τὸν γὰρ ναὸν τοῦ πάντων, Βασιλέως καὶ θρόνον, σήμερον ἐν δόξῃ, ἔνδον λαβών, Ἰωακεὶμ ἀνατίθεται, ἀφιερώσας Κυρίῳ τήν ἐξ αὐτοῦ, ἐκλεχθεῖσαν ὡς Μητέρα αὐτοῦ.

Ας ανοίξει διάπλατα η πύλη του θεοδόχου Ναού. Γιατί σήμερα ο Ιωακείμ με δόξα και τιμή προσφέρει τον ναό και θρόνο του Βασιλέως των πάντων και αφιερώνει στον Κύριο αυτήν που διαλέχθηκε από τον Κύριο για να γίνει η Μητέρα Του.

Το σύνθημα: σκύλευση της Ελλάδας!!! ...αλλά..., ζει Κύριος!

Τελευταία έχω την αίσθηση πως έχει δοθεί ένα σύνθημα: "Ελάτε όλοι μαζί να σκυλεύσουμε την ετοιμοθάνατη, αν όχι νεκρή Ελλάδα!!".

Παροχολογίες ασύστολες από τον πρωθυπουργό...τη στιγμή που ούτε ανάπτυξη υπάρχει, ούτε επενδύσεις, ούτε δυνατότητα εξόδου στις αγορές

Διεκδικήσεις αναδρομικών από όλους τους συνταξιούχους...ίσως δίκαιες, αλλά πρακτικά μη δυνάμενες να ικανοποιηθούν ή εις βάρος ζωτικών αναγκών -παιδείας, υγείας, ασφάλειας κτλ- πραγματοποιήσιμες!

Ευτελισμός των Πανεπιστημίων μας...παράδοση στους παράνομους και τους καταληψίες διά τον φόβον των Ιουδαίων-να μην θιγεί το άσυλο και ποιος μας σώζει!!!!

Δημόσια υγεία... ασθενέστατη!!!

Ταπείνωση έως εσχάτου της αστυνομίας μας...εάν και το άλας μωρανθή, εν τίνι αλισθήσεται; εάν και η αστυνομία αλωθή, τίς ο προστατεύσων ημάς εκ των ανόμων;

Απαξίωση της Εκκλησίας και "ξωπέταγμα" των λειτουργών της με σύμφωνη γνώμη του προκαθημένου της -εδώ πραγματικά θέλω να κλάψω...Και πάραυτη υπόσχεση για προσλήψεις δέκα χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων. "Φύγετε εσείς, να μπούμε εμείς!" Ανοιχτός εμφύλιος! 

Ξεπούλημα της Μακεδονίας μας...Πριν ακόμη κυρωθεί η περιβόητη συμφωνία οι γείτονές μας μας ελέγχουν με θράσος και αλαζονία κι εμείς αποβάλλουμε τους μαθητές που τραγουδούν το αγαπημένο τραγούδι "Μακεδονία ξακουστή!"

Περιφρόνηση των αδελφών μας Βορειοηπειρωτών και προσβολή του νεκρού Κωνσταντίνου από τους άρχοντές μας...Ένα συλλυπητήριο μήνυμα δεν εστάλη στην χαροκαμένη μάνα! Οι δικοί μας ανιστόρητοι μιλούν για Νότια Αλβανία!!!!

Εισβολή λαθρομεταναστών από παντού και ενίσχυσή τους μέσω των ΜΚΟ που κυριολεκτικά αλωνίζουν στη χώρα μας! Τη στιγμή που τα καλύτερα παιδιά μας έχουν πάρει των ομματιών τους και απεδήμησαν προς άγραν εργασίας και αξιοπρεπούς διαβίωσης!

Να γράψω κι άλλα; Φτάνει! Είναι αρκετά! 

Αν δεν είχαμε αντίδοτο για όλα αυτά την ελπίδα μας και την πίστη μας στην αγάπη του Παντοδύναμου Θεού μας, θα ήμασταν καταθλιπτικοί! Αλλά ζει Κύριος!

Ακολουθεί κι άλλη γενιά...

Πάτα στη γη ανάλαφρα, διακριτικά...

Μην τη στραγγίξεις για να πιεις μονάχα εσύ.

Σκέψου πόσοι έζησαν πριν από σένα,

έφαγαν, ήπιαν, ντύθηκαν, χάρηκαν, γέρασαν,

κοιμήθηκαν στο αφράτο χώμα, το ζεστό,

προσμένοντας αθανασία...

Μα τον σεβάστηκαν της γης τον θησαυρό,

τον κληροδότησαν σε σένα και σε μένα.

Εσύ στα εγγόνια, στα πικρά παιδιά σου, τι θ' αφήσεις;

Πάτα στη γη ανάλαφρα, διακριτικά...

Ακολουθεί κι η επόμενη γενιά...

*Αφιερωμένο στη δική μας γενιά 

που δυστυχώς δείχτηκε άπληστη κι αχόρταγη...

Η δοξολογία της 28ης Οκτωβρίου

Χρόνια πολλά για την σημερινή ημέρα! Εύχομαι η πατρίδα μας να ζήσει ελεύθερη και σώφρων!!!!
Μακάρι η Παναγιά μας να μην κωλυθεί από την ασέβεια και τη ραθυμία μας και να συνεχίσει να μας περιφρουρεί και να μας σκεπάζει! Φυσικά η βασικότερη ευχή να συνέλθουμε ως έθνος, αλλά και προσωπικά και να βρούμε πάλι βηματισμό συνετό και φιλόχριστο!
ΑΛΛΑ... τα συμβαίνοντα με απογοητεύουν...
Βρέθηκα σήμερα το πρωί μετά από πολλά χρόνια σε μια εκκλησία του κέντρου της Θεσσαλονίκης για τη Θεία Λειτουργία. Μετά την απόλυση της Θ. Λειτουργίας μάταια περίμενα - ήλπιζα- να τελεσθεί η Δοξολογία για τη σημερινή εθνική μας εορτή! Μαθημένη από τον Άγιο Αθανάσιο Παλαιοκάστρου, όπου εκκλησιάζομαι τα τελευταία 25 χρόνια, θεωρούσα αυτονόητο πως όλη η Ελλάδα ευγνωμονεί και δοξάζει τον Θεό αυτή την ημέρα. Ειλικρινά λυπούμαι!!!! Αν η Εκκλησία δεν θυμάται και δεν τιμά τις επετείους μας με τον μοναδικό ευχαριστιακό τρόπο που αυτή γνωρίζει, οδεύουμε ολοταχώς προς την λήθη και καταστροφή!
Παραθέτω κάποια σημεία της Δοξολογίας, πολύ δυνατά και πολύ διδακτικά, και συγχαίρω και ευχαριστώ θερμά τον π.Εμμανουήλ Κοντάκη, τον ιερέα της ενορίας μας, ο οποίος αν και μόνος του -δεν υπάρχει άλλος εφημέριος στην μεγάλη πλέον ενορία μας-, δεν παραλείπει και δεν προσπερνά καμιά εορτή, και καμιά τελετή μνήμης και ευχαριστίας.

Λέει λοιπόν η δοξολογία η οποία ψάλλεται μεγαλειωδώς: "Η δεξιά Σου, Κύριε, δεδόξασται εν ισχύι. Η δεξιά Σου, Κύριε, έθραυσεν εχθρούς.
Εν τω πλήθει της δόξης Σου συνέτριψας τους υπεναντίους.
Ταλαιπωρία εταλαιπωρήσαμεν, ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής.
Οι αγροί ημών διεμερίσθησαν, οι οίκοι ηρημώθησαν και ημείς περιυβρίσθημεν.
Αυτοί συνεποδίσθησαν και έπεσαν, ημείς δε ανέστημεν και ανωρθώθημεν.
Αλαλάξατε τω Θεώ πάσα η γη, πάντα τα έθνη κροτήσατε χείρας. Αλληλούια..."
Εν συνεχεία διαβάζεται από τον ιερέα η εξής ευχή:
"Εὐχαριστοῦμέν σοι, Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὅτι καὶ αὖθις ἐπὶ τὴν εὔσημον ταύτην ἡμέραν ἤγαγες ἡμᾶς, ἐπινίκιον ᾠδὴν σοὶ ἀναμέλψαι τῷ εὐεργέτῃ καὶ σωτῆρι ἡμῶν. Ἰδοὺ γὰρ οἱ Ἄρχοντες ἡμῶν καὶ πᾶσα συναγωγὴ λαοῦ ἐπὶ ταὐτὸ συναχθέντες ἀνάμνησιν ἐπιτελοῦμεν ἔργου θαυμαστοῦ καὶ μεγάλου, ὃ ἡ δεξιά σου εἰργάσατο ἐν ταῖς ἡμέραις ἡμῶν, εἰς ἔνδειξιν, ὅτι ἡμέρα Κυρίου ἐπὶ πάντα ὑβριστὴν καὶ ὑπερήφανον καὶ ἡμέρα πτώσεως ἐπὶ πάντα ὑψηλὸν καὶ μετέωρον· τοὺς γὰρ ἐνδόξους συνετάραξας μετὰ ἰσχύος καὶ τοὺς ὑψηλοὺς τῇ ὕβρει συνέτριψας μετὰ δυνάμεως, Διὰ τοῦτο, Κύριε, σήμερον τῆς αἰνέσεώς σου πλήρης ἡμῶν πᾶσα ἡ γῆ καὶ ἐν εὐγνωμοσύνῃ καὶ ἀγαλλιάσει βοῶμέν σοι· Τὰς ὁδούς σου, Κύριε, γνώρισον ἡμῖν καὶ τὰς τρίβους σου δίδαξον ἡμᾶς, νομοθέτησον ἡμᾶς ἐν τῇ ὁδῷ σου καὶ ὁδήγησον πάντας, τοὺς Ἄρχοντας καὶ τὸν Λαόν, ἐπὶ τὴν ἀλήθειάν σου, ὅτι πολλοὶ κυκλόθεν οἱ ἐχθροὶ ἡμῶν καὶ μακάριος ὁ λαός, οὗ ἐστι βοηθὸς Κύριος ὁ Θεὸς αὐτοῦ, Ἔτι δὲ καὶ ὑπὲρ τῶν ψυχῶν τῶν μαρτύρων ἀδελφῶν ἡμῶν δεόμεθά σου, τῶν τε ἐν πολέμῳ πεσόντων, τῶν τε ἀναιρεθέντων καὶ τῶν ἐν αἰχμαλωσίᾳ καὶ ἐξορίᾳ τελειωθέντων, ἵνα αὐλισθῶσιν ἐν ἀγαθοῖς καὶ ἀναπαύσωνται μετὰ δικαίων καὶ ἵνα τὰ ὀστᾶ αὐτῶν ὡς βοτάνη ἀνατείλῃ, ὅπως ἂν οἵ τε ζῶντες καὶ οἱ ἐπ' ἐλπίδι ἀναστάσεως κεκοιμημένοι εὐχαριστήριον αἶνον καὶ δοξολογίαν σοὶ ἀναπέμπωμεν τῷ κραταιῷ Βασιλεῖ τῶν αἰώνων εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.

Υπάρχει και η εξής εκδοχή της ευχής, ακόμη πιο συγκλονιστική: "Ευχαριστούμεν σοι, Κύριε ο Θεός ημών, ότι τη ση αγαθότητι επί την εύσημον ταύτην ημέραν ήγαγες ημάς αναμέλψαι σοι ωδήν επινίκιον τω Σωτήρι ημών. Ιδού γαρ οι άρχοντες ημών συνήχθησαν επί το αυτό και πάσα συναγωγή λαού ανάμνησιν επιτελούμεν έργου θαυμαστού και μεγάλου, ό η δεξιά Σου ειργάσατο εν ταις ημέραις ημών. Λαός γαρ πόρρωθεν ιταμός και ανελέητος ανέβη ως λέων εκ της μάνδρας αυτού, εξήρε και εξήλθεν εκ του τόπου αυτού εξολοθρεύων έθνη, τιθείς την γην εις ερήμωσιν και πόλεις καθαιρών παρά το μη κατοικείσθαι αυτάς. Εσαλεύθη και έντρομος εγενήθη η γη. Οι κατοικούντες αυτήν είδον τα όρη και ην τρέμοντα και πάσας τας θαλάσσας ταρασσομένας, τον ουρανόν φλεγόμενον και πάσας τας πόλεις εμπεπυρισμένας, και εισέδυσαν εις τα σπήλαια και εκρύβησαν εις τας τάφρους. Και ήκεν εφ΄ημάς το έθνος το οπλομάχον και είπον ημίν. Κύψατε, ίνα παρέλθωμεν. Ο δε λαός σου ανέστη και εν τω ονόματί σου ημύνατο αυτοίς και εδίωξεν οπίσω αυτών, και εδίωξεν είς χιλίους και δύο μετεκίνησαν μυριάδας. Αλλ' έδει πληρωθήναι την βουλήν σου, ο Θεός, και έστρεψας την νίκην ημών εις ήτταν και ήλθον τα έθνη εις την κληρονομίαν σου και εμίαναν την χώραν ημών. Έθεντο τα θνησιμαία των δούλων σου βρώματα τοις πετεινοίς του ουρανού και τας σάρκας των οσίων σου τοις θηρίοις της γης. Εξέχεαν το αίμα αυτών ωσεί ύδωρ  και επί το άλγος των τραυματιών σου προσέθηκαν πληγάς. Έθου ημάς ως λίθον καταπατούμενον και εις χουν θανάτου κατήγαγες ημάς. Οι μισούντες ημάς διήρπαζον εαυτοίς και εγεννήθημεν όνειδος τοις γείτοσιν ημών. Οι υιοί ημών και αι θυγατέρες ετελεύτησαν εν λιμώ. Επένθησεν η γη και εκ πάσης οικίας ήρθη ευφροσύνη και χαρά. Και εκλαίομεν ου τους τεθνηκότας, ουδέ εθρηνούμεν επ' αυτοίς, αλλ' εκλαίομεν εν κλαυθμώ τους εκπορευομένους, ότι ουκ ην επιστρέψαι έτι και ιδείν την γην της πατρίδος αυτών.
Ότε δε συνετελέσθη η πονηρία των αμαρτωλών και επλήσθη η ταπείνωσις ημών, εβρόντησεν εξ ουρανού ο Κύριος και ο Ύψιστος έδωκε φωνήν αυτού και εξαπέστειλε βέλη και εσκόρπισε τους εχθρούς ημών και αστραπάς επλήθυνε και συνετάραξεν αυτούς. Άμα τω δοξασθήναι αυτούς και επαρθήναι εκλιπόντες ωσεί καπνός εξέλιπον, οι μεγαλορρημονούντες ωνειδίσαντο αισχύνην και εντροπήν και εγενήθησαν αιχμάλωτοι οι αιχμαλωτεύσαντες ημάς, ότι ημέρα Κυρίου επί πάντα υβριστήν και υπερήφανον και επί πάντα υψηλόν και μετέωρον. Ο γαρ Δεσπότης Κύριος Σαβαώθ συνταράσσει τους ενδόξους μετά ισχύος, και οι υψηλοί τη ύβρει συντριβήσονται..
Διά τούτο, Κύριε, σήμερον της αινέσεώς σου πλήρης η γη ημών και αι ψυχαί ημών ευγνωμοσύνης πλήρεις βοώσι προς Σε. Συ βασιλεύς ημών, Συ άρχων, Συ και κριτής, ότι η δικαιοσύνη Σου εις τον αιώνα έσται και το σωτήριόν Σου είς γενεάς γενεών. Τας οδούς Σου, Κύριε, γνώρισον ημίν και τας τρίβους Σου δίδαξον ημάς. Νομοθέτησον ημάς εν τη οδώ Σου και οδήγησον ημάς, τους άρχοντας και τον λαόν, επί την αλήθειάν Σου, ότι έτι πολλοί κυκλόθεν οι εχθροί ημών και μακάριον το έθνος, ού εστί Κύριος ο Θεός αυτού. 
Έτι δε και υπέρ των ψυχών των μαρτύρων αδελφών ημών δεόμεθά Σου, Κύριε, ίνα αυλισθώσιν εν αγαθοίς και αναπαύσωνται εν σκηναίς δικαίων και τα οστά αυτών ως βοτάνη ανατείλη, ίνα οί τε ζώντες και οι επ' ελπίδι αναστάσεως κεκοιμημένοι ευχαριστίαν και δόξαν προσφέρομέν Σοι, τω Κυρίω της ζωής και του θανάτου εις τους αιώνας".

Μεγαλειώδεις ευχές γεμάτες μηνύματα και διδάγματα! Κι όμως τις κλείσαμε κι αυτές στο ντουλάπι των περιττών και των άχρηστων... Αλήθεια τι μας απέμεινε;

*Μνημονεύω και του πατρός μας, ο οποίος τέτοια ημέρα τελούσε στον ιερό ναό των Αγίων Αποστόλων κατανυκτικότατη αγρυπνία!

Γλωσσολαλιά

Η γλώσσα που μου δώσατε μελώδισε στο στόμα,

ροδόσταμο που άνθισε στο πατρικό μου χώμα,

θαλασσινή η αύρα της, βουνίσια η πνοή της,

τον κόσμο όλο γύρισε, αλάργεψ' η φωνή της.

Η ανατολή τη λάτρεψε, η δύση την καρπώθη

πόθο γλυκό ζωντάνεψε σ' αυτόν που τη ζυγώθη

αθανασία γνώρισε στα έργα των ανθρώπων

φεγγάριασε τη σκοτεινιά ξένων λαών και τόπων.

Γλώσσα μου μυριολάλητη πώς να σε ασημώσω

που 'σαι διαμάντι αδάμαστο, πέτρα για να στεριώσω

έχω τον τρόπο μου εγώ την πέτρα να σηκώσω

και αργυρούς θνητούς να βρω, τη γλώσσα ν' αρματώσω

Αίσωπος, Όμηρος, Θαλλής, Ηρόδοτος κι Αισχίνης

Σόλων, Σωκράτης, Σοφοκλής, Καβάφης κι Ευριπίδης

Πίνδαρος, Πλάτων, Πλήθωνας, Κάλβος και Καζαντζάκης

Ερατοσθένης, Ηράκλειτος, Σεφέρης, Καρυωτάκης

Γκάτσος, Ελύτης, Αξελός, Παπαδιαμάντης, Ζέη

Αναγνωστάκης, Κούμας, Κουν, Μάτεσης, Ωριγένης

Σικελιανός και Παλαμάς, Γαζής κι Αριστοτέλης

Παπαντωνίου, Γιανναράς, Βρεττάκος, Καμπανέλλης

Μαβίλλης, Σεβαστίκογλου, Ξενόπουλος, Διογένης

και Μυριβίλης, Πιττακός, Δροσίνης, Δημοσθένης

Επίκουρος, Ησίοδος, Γρυπάρης Καββαδίας

Αναξαγόρας, Αρίσταρχος, Βενέζης και Βοργίας

Η γλώσσα που μας δώσατε σμίλεψε το σκαρί μας

το νου με γνώση μπόλιασε, πότισε την ψυχή μας

μάγεψε πλάνητες πολλούς, ξελόγιασε την πέννα

γένος και γης μπερδεύτηκαν, με μιας γενήκαν ένα.

Χαλάλι ήταν οι φθόγγοι της, θέριεψαν μύριες λέξεις

οι λέξεις έβγαλαν φτερά και γέννησαν τις σκέψεις

το γόνυ εκράτησαν ορθό στης λευτεριάς το τάμα

γλωσσολαλιά Ελληνική, της οικουμένης θάμα.

Γλώσσα μου μυριολάλητη μην θαρρείς σε προδώσω,

μην τάχα σε απαρνηθώ, σ' άλλα καλά να ενδώσω

λαλιά μου, εσύ, πεντάμορφη, πάντα θα σε χρυσώνω

που 'σαι διαμάντι αδάμαστο, πέτρα για να στεριώνω

έχω τον τρόπο μου εγώ την πέτρα να σηκώνω

και τους χρυσούς θνητούς να πω, την γλώσσα ν' αρματώνω.

Ρίτσος, Τερζάκης, Κοραής, Κορνάρος, Πρωταγόρας

Ψυχάρης, Τσίρκας, Συκουτρής, Χρυσολωράς, και Ρώτας

Αριστοφάνης, Βάρναλης, Βιζυηνός, Χορτάτσης

και Μακρυγιάννης, Σολωμός, Ρήγας και Σαμαράκης

Αυγέρης, Ουράνης Μαρκοράς, και Ισοκράτης, Θέσπις

Ψαθάς και Χριστιανόπουλος, Μουσούρος, Προβελέγγης

και Θουκυδίδης, Μένανδρος, Δελμούζος, Καρκαβίτσας

Χ(ε)ίλων, Ροΐδης, Λάσκαρης, Χάκκας, Χατζής, Σκαρίμπας

Εμπεδοκλής και Πλούταρχος, Κύρος, Πανοπολίτης

Κόραξ, Βοργίας, Βουτυράς, Σουρής, Βαλαωρίτης

Ιορδανίδου, Αρβελέρ, Σαπφώ και Αλεξίου

η Πολυδούρη, η Μιλλιέξ, Δέλτα και Σωτηρίου

και Ιπποκράτης, Ξενοφών, Πολίτης, Εφταλιώτης

Αισχύλος, Αινησίδημος, Λυσίας, Μπαμπινιώτης.

Μουσική/Στίχοι: Θαλασσινός Παντελής/Αθανασιάδου Σοφία

https://www.youtube.com/watch?v=kXeh6jHelb4&feature=youtu.be

Στο Σπήλαιο Γρεβενών και στο Δρυόβουνο

Σάββατο 20 Οκτωβρίου, αναχωρούμε το πρωί στις 8 παρά τέταρτο για μια ημερήσια εκδρομή. Γνωστή κι αγαπημένη η παρέα κι ο καιρός κάτι παρά πάνω από εξαιρετικός.
Πρώτη μας στάση το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Μηλιάς Γρεβενών όπου φτάνουμε σε δυο περίπου ώρες. Στεγάζεται στο σχολείο του χωριού, το οποίο δεν φιλοξενεί πλέον μαθητές -μας τελείωσαν τα παιδιά στα περισσότερα ορεινά χωριά μας!- αλλά παλαιοντολογικά ευρήματα πολύ εντυπωσιακά. Στον ελλαδικό χώρο η χλωρίδα και η πανίδα ήταν πολύ πιο πλούσια από την σημερινή.


Στη συγκεκριμένη περιοχή οι γεωλογικές και ατμοσφαιρικές συνθήκες* ευνόησαν την απολίθωση, άρα και την διατήρηση πολλών ευρημάτων, τεράστιοι χαυλιόδοντες, άκρος πους, σπόνδυλοι, ωμοπλάτες, σιαγόνες, οδόντες κτλ. ελεφάντων και μαμούθ και πολλών άλλων ζώων -ρινόκερου, τάπειρου, χελωνών, άρκτων κτλ-που έζησαν πριν από 200.000 χρόνια έως και 3.000.000 χρόνια!!!

*Πρέπει  ο σκελετός του ζώου να σκεπαστεί από λεπτόκοκκο χώμα σε σύντομο χρονικό διάστημα μετά το θάνατό του και στο περιβάλλον ταφής να κυκλοφορεί νερό, έστω και σε μικρή ποσότητα. Με την πάροδο του χρόνου γίνεται σταδιακή αντικατάσταση, μόριο προς μόριο, της αρχικής οργανικής ύλης από την οποία αποτελείται το οστό, από ανόργανη ύλη. Η ανόργανη ύλη είναι συνήθως ανθρακικό ασβέστιο CaCO3, που προέρχεται από το άμεσο περιβάλλον, στο οποίο έχει θαφτεί το οστό και δίνει στο απολίθωμα ανάλογη χημική σύσταση και χρώμα. Ο τρόπος της αντικατάστασης επιτρέπει τόσο τη διατήρηση του αρχικού σχήματος του οστού, όσο και τη διατήρηση της εσωτερικής υφής του. Έτσι λοιπόν ένα απολιθωμένο οστό μπορεί να έχει το σχήμα και την υφή ενός μη απολιθωμένου οστού, αλλά η σύστασή του δεν έχει σχεδόν καμία σχέση.


Σ΄όλη την Ελλάδα βρέθηκαν απομεινάρια ελεφάντων!!!!


Πολύ εντυπωσιακά τα εκθέματα, πολύ κατατοπιστική και η ξενάγηση του γεωλόγου -συγνώμην, ξεχνώ το όνομά του. Οι ανασκαφές δυστυχώς έχουν προ πολλού σταματήσει λόγω έλλειψης χρηματοδότησης. (Τι πρωτότυπο!)


Αυτοί οι χαυλιόδοντες έχουν μήκος 4,25 μέτρα!!!!


Ο άκρος πους του ίδιου ελέφαντα!!! (τι νούμερο δεν μπορώ να φανταστώ!!!!)


Εντυπωσιασμένοι αναχωρούμε για το χωριό Σπήλαιο. Περνάμε τα Γρεβενά και λίγο πιο πέρα αφήνουμε την Εγνατία κι αρχίζουμε την ανάβαση προς τον Όρλιακα. Πολύστροφος ο δρόμος μας εισάγει σε μια πανέμορφη φθινοπωρινή φύση. Οι πρασινωπές, καφετιές, πορτοκαλιές, χρυσόξανθες, κόκκινες πινελιές συνθέτουν θεϊκές εικόνες.

 Και πιο πάνω τα γυμνά απότομα βράχια.

Περνάμε το χωριό με το όνομα του θρυλικού καπετάνιου Ζιάκα. Αριστερά μας μια όμορφη πετρόκτιστη γέφυρα. Την πέρασε νύφη η πεθερά της κ.Καίτης γύρω στα 1920. Ακολουθούσαν εκατό άλογα με τα προικιά της!!!!

Η γέφυρα του Ζιάκα

Ακούμε πληροφορίες για το Σπήλαιο. Είναι από τα πιο όμορφα χωριά του νομού με πολλά αξιοθέατα, όπως τα πέτρινά του γεφύρια και τα φαράγγια, πιο γνωστό της Πορτίτσας με 300μ. ύψος



Το φαράγγι της Πορτίτσας Να μην πω ψέματα...κανένας μας δεν κατέβηκε ως κάτω...

και της Λιάτισας, αλλά και την Ιερά Μονή κοιμήσεως Θεοτόκου και τα υπολείμματα του βυζαντινού κάστρου. Υπάρχουν στην περιοχή ευρήματα από την πρώιμη εποχή του σιδήρου. Στο Σπήλαιο λειτούργησε το πρώτο σχολείο της περιφέρειας Γρεβενών στα τέλη του 18ου  αιώνα και Βιβλιοθήκη. Σημαντική προσωπικότητα του χωριού είναι ο αγωνιστής Γεώργιος Σπηλαιώτης ο οποίος συμμετείχε στην Επανάσταση του '21 κι αργότερα επί Καποδίστρια υπηρέτησε στον τακτικό στρατό. Και ο Μακεδονομάχος Αδαμάντιος Μάνος, γνωστός ως καπετάν Κόκκινος καταγόταν από το Σπήλαιο.





Λίγο πριν από το Σπήλαιο ο δρόμος φράζεται σχεδόν από κατακόρυφους βράχους. 

Ξυστά περνάει το λεωφορείο, λίγους πόντους απέχει ο δεξιός καθρέφτης του από το βράχο. Σκέψου να διασταυρωθούμε εδώ με κανένα όχημα!!!

Στην είσοδο του χωριού ένα ξερό αλλά όρθιο δέντρο με την επιγραφή να μας λέει πως εδώ στάθηκε και μίλησε ο πατροΚοσμάς.



Αποβιβαζόμαστε κι ανηφορίζουμε αριστερά στο ύψωμα που είναι μια θέση εντυπωσιακής θέας. Κάτω στο βάθος, δεν καλοφαίνεται, κυλάει ο Περιβολιώτικος που πιο κάτω θα σμίξει με τον Σμιξιώτικο για να φτιάξουν τον Βενέτικο, τον μεγάλο παραπόταμο του Αλιάκμονα. Μια σφήκα τσιμπάει τον Γιώργο Κ. στο αυτί και μας χαλάει τη διάθεση. Ο πόνος θα τον συνοδεύει σ΄όλη την εκδρομή, αλλά δεν θα χάσει το κέφι του. Υπάρχουν και τα απρόοπτα! Ευτυχώς ως εδώ!
Κατηφορίζουμε για να μπούμε στον ναό της Παναγίας, ένα εξαιρετικό αξιοθέατο, ένας θησαυρός αληθινός, από αυτούς που βρίσκουμε σε κάθε γωνιά της πατρίδας μας και της χαρίζουν αυτή την μοναδική αξία.


                      Ιερά Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου

Εδώ ήταν μοναστήρι ιδρυμένο το 1633 από τον αρχιεπίσκοπο Γαβριήλ, αλλά σώζεται μόνο το καθολικό του αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Θυμίζει αγιορείτικο καθολικό. Οι αγιογραφίες έχουν καθαριστεί. Είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΕΣ. Ως αγιογράφοι αναφέρονται ο Νικόλαος και ο Ιωάννης κι εργάσθηκαν εδώ από το 1649 ως το 1651. Στο τέμπλο η εικόνα της Παναγίας είναι πολύ ιδιαίτερη. Εικονίζεται ως νεαρή μητέρα όρθια και κρατά τον Χριστό σπαργανωμένο σε φασκιές.

Η Παναγία του τέμπλου

Πολύ όμορφα μας ξεναγεί μια κυρία με πολύ σωστό λόγο. Το μοναστήρι ήταν πολύ πλούσιο. Το σεβάστηκαν και οι μουσουλμάνοι. Είχε τεράστια περιουσία και βοήθησε όλον τον πληθυσμό της περιοχής σε χρόνους ειρηνικούς αλλά και σε καιρό πολέμου. Εδώ λειτούργησε σχολείο αλλά και νοσοκομείο. Στις αρχές του 20ου αιώνα όταν έχασε τον μοναχικό του πληθυσμό τα εξαιρετικά κειμήλιά του μεταφέρθηκαν στη γειτονική Μονή της Ζάβορδας (πριν δυο χρόνια την επισκεφθήκαμε, άλλος θησαυρός!!!!). Στο εσωτερικό απαγορεύεται η φωτογράφιση.
Αναχωρούμε και προχωρούμε προς το κέντρο του χωριού.  Ένας ψηλός συμμετρικός πλάτανος περιζωσμένος κυκλικά με παγκάκια φτιάχνει μια πλατεία.

 Όμορφα πετρόκτιστα νοικοκυρεμένα σπίτια, κλειστά τα πιο πολλά. Ένα ηλικιωμένο ζευγάρι απολαμβάνει την φθινοπωρινή λιακάδα στην αυλή του σπιτιού τους. Οι πλεχτές κουρτίνες κι οι ανθισμένες γλάστρες συνθέτουν την κλασική ωραιότατη εικόνα του ελληνικού χωριού!!!! Ρωτώ την κυρία: "Ποιος έπλεξε αυτά τα αριστουργήματα;" και μου απαντά με καμάρι και σεμνότητα συγχρόνως "Εγώ". " Συγχαρητήρια! της λέω είναι πανέμορφα!!!"

                          

Όμορφη γωνιά δίπλα στην ΠΕΡΔΙΚΑ

Κάποιοι βρίσκουν ευκαιρία για τον καφέ.Οι περισσότεροι διασχίζουμε το χωριό και βγαίνουμε προς την κατηφόρα όπου υπάρχουν δυο πινακίδες "Φαράγγι Πορτίτσας" για τους πεζούς από αριστερά, για τα οχήματα από δεξιά. Ο κ.Κώστας, ο καλός μας οδηγός, προσφέρεται να οδηγήσει όσους θέλουν να κατεβούν προς το φαράγγι ως το σημείο που μπορεί ο καθένας. Απότομη η κατηφόρα είναι σκότωμα για τα γόνατα. Η ανηφόρα γερή δοκιμασία για την αντοχή και την καρδιά. Κάμποσοι ακολουθούν, αλλά στην πορεία εγκαταλείπουν. Φυσικά κανένας δεν φτάνει ως κάτω -είμαστε όλοι ...ψευτολιόνταρα!!! Εγώ λακίζω από τους πρώτους με τη φίλη μου Ευανθία. Δεξιά μας μια όμορφη σύνθεση: το πέτρινο διώροφο σχολείο -άδειο κι αυτό, δεν λειτουργεί πλέον- το χαριτωμένο παρεκκλήσι του Αρχαγγέλου Μιχαήλ


                                 Το παρεκκλήσι του Αρχαγγέλου Μιχαήλ

 και ο μεγάλος ναός του Αγίου Αθανασίου και μπροστά τους μια όμορφη πλατεία με ψηλά πλατάνια και χοροστάσι κι ένα μικρό θεατράκι. Λίγο πιο πέρα φωτογραφιζόμαστε στα απομεινάρια του βυζαντινού κάστρου.

Καθόμαστε στο πετρόκτιστο πεζούλι και τα λέμε.
Στη 1 έχουμε ραντεβού όλοι στην ταβέρνα ΠΕΡΔΙΚΑ όπου θα γευματίσουμε. Έχουμε προσυμφωνήσει το μενού, κοινό για όλους για να μην καθυστερήσουμε. Βρίσκουμε έτοιμα τα τραπέζια στρωμένα και καθόμαστε παρέες-παρέες. Το τζάκι και το καλοριφέρ καίνε για τα καλά!Γρήγορα σερβιριζόμαστε και συμφωνούμε όλοι πως το φαγητό είναι εξαίσιο, το καλύτερο που έχουμε μέχρι στιγμής γευτεί στις εκδρομές μας: κοντοσούβλι, μπιφτέκι και φιλέτο κότας, όλα καλοψημένα, τρυφερά και νοστιμότατα με ψητές πατάτες και μανιτάρια και σαλάτες και τυρί και νοστιμότατο επιδόρπιο, γλυκό κολοκύθι με γιαούρτι. Με λίγο κρασάκι ή τσιπουράκια το κέφι ανάβει. Ο Παντελής με την κιθάρα δίνει το σύνθημα. Ακολουθεί μουσική πανδαισία. Έχουμε πολλούς καλλίφωνους. Ο κ.Αλέκος μου προτείνει να φτιάξουμε ένα μουσικό στέκι! Θα είναι ο χορηγός!!! Ενθουσιασμένος!!! Όπως κι οι άλλοι φίλοι!!!
Στον καλοκαιρινό χώρο της ΠΕΡΔΙΚΑΣ φωτογραφίζουμε αυτή την εξαιρετική μινιατούρα, όλη φτιαγμένη, χτισμένη με πετρούλες!


                         Μια εξαιρετική μινιατούρα πετρόκτιστη!

Στις 3 αναχωρούμε. Το πρόγραμμά μας τηρείται ακριβώς. Έχουμε περίπου μιάμιση ώρα δρόμο ως τον επόμενο προορισμό μας, το Δρυόβουνο στο Σινιάτσικο ή Άσκιον όρος του Δήμου Βοΐου Κοζάνης. Κατηφορίζουμε από το Σπήλαιο που βρίσκεται στα 900 μέτρα. Απολαμβάνουμε την άγρια θέα και την στενότητα των απότομων βράχων στα αριστερά



και στα δεξιά τον ανοιχτό ορίζοντα με τις άπειρες βουνοκορφές, τις λαγκαδιές, τα ρέματα, και τα χρωματικά παιχνιδίσματα των φυτών.


                  Αυτές οι κόκκινες πινελιές με τρελλαίνουν!!!

Διασχίζουμε τα οροπέδια του Βοΐου, περνάμε το Μικρόκαστρο και το μικρό χωριό Αλιάκμονας. Ακούμε κατατοπιστικές πληροφορίες πρώτα για τον ποταμό Αλιάκμονα και ύστερα για το Δρυόβουνο.
Παλιό χωριό, με αρχαιολογικά ευρήματα που ανάγονται στα ρωμαϊκά, βυζαντινά και οθωμανικά χρόνια.  Την ονομασία του οφείλει στα δάση δρυός που το περιβάλλουν. Είναι πυκνότατα και ωραιότατα. Τα πετυχαίνουμε στην καλύτερή τους εποχή, μ' ένα ποικιλόχρωμο ντύμα! Ο οδηγός μας έχει μια ανησυχία, πώς θα πάρει τη στροφή για το μοναστήρι μέσα στο χωριό και δικαιώνεται. Ένα παλικάρι που συναντάμε ακριβώς στη στροφή, όπου υπάρχει η πινακίδα που μας δείχνει το δρόμο για το μοναστήρι, μας συνιστά να μην μπλέξουμε μέσα στο χωριό, αλλά να πάμε από άλλον δρόμο. Αυτό σημαίνει πως θα κάνουμε έναν μεγάλο γύρο, αλλά θα φτάσουμε χωρίς πρόβλημα. Γύρω στις 4.30 φθάνουμε στην πύλη του Μοναστηριού. Είναι πρόσφατα ανακαινισμένο και το βρίσκουμε πεντακάθαρο και πολύ περιποιημένο, γεμάτο λουλούδια.

                                        

Το καθολικό της Μεταμορφώσεως

                                          Και η πλευρά του ιερού

Κερνιόμαστε λουκουμάκι και δροσερό νερό, αγναντεύουμε μια απίστευτη θέα από το μπαλκόνι του και μπαίνουμε στον κατανυκτικό ναό, στο καθολικό που είναι αφιερωμένο στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος. Μας ξεναγεί ένας μοναχός. Η Μονή ιδρύθηκε το 1592. Τότε χτίστηκε το καθολικό και αγιογραφήθηκε το 1652. Πάντως αναφέρεται και μια επιγραφή που όμως δεν διασώζεται η οποία τοποθετεί την ίδρυση της μονής στο 1101. Το 1943 το χωριό πυρπολήθηκε από τους Ιταλούς. Τότε καταστράφηκε και το μοναστήρι, αλλά το καθολικό ως εκ θαύματος διασώθηκε - κι ένα κομμάτι τοιχοποιΐας. Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός επισκέφθηκε τη μονή στις περιοδείες του. Το βρήκε σε πολύ δύσκολη κατάσταση. Οι περισσότεροι μοναχοί ήταν βαριά άρρωστοι. Έφερε νερό από τη διπλανή πηγή. Οι μοναχοί ήπιαν κι έγιναν καλά. Από τότε η πηγή ονομάστηκε Αγίασμα του πατροΚοσμά. Αναβλύζει μέχρι σήμερα. Την επισκεπτόμαστε και πίνουμε αγιασμό.



                        Το Αγίασμα του πατροΚοσμά

Ανεβαίνουμε και στο νεόκτιστο παρεκκλήσι του Αγίου Λουκά του ιατρού. Στον τοίχο πάνω από τη σκάλα μας κινεί το ενδιαφέρον η μορφή του Οσίου Αμφιλοχίου του εν Πάτμω. Αγιογραφήθηκε προφανώς πριν από την πολύ πρόσφατη αγιοκατάταξή του.



Επιστρέφουμε στο καθολικό για τον Εσπερινό. Παίρνουμε την ευχή του πατρός Διονυσίου, μοναχού γνωστού σε πολλούς συνταξιδιώτες από τη θητεία του στο δικαστικό σώμα στη Θεσσαλονίκη.
Μετά τον εσπερινό αποχαιρετούμε τη Μονή και το πανέμορφο δάσος που την περιβάλλει. Μαύρα σύννεφα έχουν μαζευτεί. Ο καιρός φαίνεται πως θ' αλλάξει. Ήδη έχει βγει αρκετή ψύχρα.
Η επιστροφή μας χαρούμενη, με λίγα αναγνώσματα και μουσική χωρίς απρόοπτα γύρω στις 8.30 στο κέντρο της πόλης που μας φαίνεται πολύ θορυβώδες.
Τί όμορφη ανάπαυλα - απόδραση από την καθημερινότητά μας!!! Εις το επανιδείν, αγαπητοί μου! Έχουμε ακόμη πολλά όμορφα να δούμε στην πατρίδα μας, πολλούς θησαυρούς ν' ανακαλύψουμε!!!