τα ΟΧΙ και τα ΝΑΙ ή Μεταξάς και Τσίπρας

 Σήμερα το πρωί στην ΕΡΤ 1-στην πρώτη ειδησεογραφική εκπομπή στις 6.00π.μ.- ο παρουσιαστής με το "Καλημέρα σας" είπε: "Σήμερα γιορτάζουμε το ΟΧΙ που είπε ο ελληνικός λαός. 

Το ΟΧΙ δεν το είπε ο δικτάτορας Μεταξάς, ο ελληνικός λαός το είπε....!!!!".

Αγαπητό φερέφωνο, ο δικτάτορας -ο φασίστας- Μεταξάς είπε το ΟΧΙ διερμηνεύοντας τη βούληση του λαού, ο οποίος δεν είχε προλάβει με κάποιον σαφή και ξεκάθαρο τρόπο να το δηλώσει, αλλά στην πορεία έμπρακτα και με το αίμα του το επικύρωσε.

Ο αριστερός δημοκρατικά εκλεγμένος Αλέξης Τσίπρας πήρε το ξεκάθαρα διατυπωμένο με δημοψήφισμα ΟΧΙ του ελληνικού λαού και ξεδιάντροπα το έκαμε ΝΑΙ, επειδή -όπως μαθεύτηκε-τρόμαξε όταν αναλογίστηκε τι θα σήμαινε ένα GREXIT για την Ελλάδα!

Άραγε ο Μεταξάς δεν αναλογίστηκε τι σήμαινε εκείνο το φοβερό ΟΧΙ; Δεν αναλογίστηκε τι συνεπαγόταν για την Ελλάδα η σύγκρουση με τον Άξονα;

Μάλλον όμως η ξεδιαντροπιά έχει γίνει πια γνώρισμα πολλών, από τον πρωθυπουργό μέχρι τους δημοσιογράφους και τους παρουσιαστές....!

28η Οκτωβρίου 1940

Για μια μέρα ας αφήσουμε στην άκρη την πολιτική και τα οικονομικά και το προσφυγικό και τους δανειστές και το κουαρτέτο.
Για μια μέρα ας αναλογιστούμε εκείνη τη φοβερή και υπέροχη 28η Οκτωβρίου του 1940.
Τον ενθουσιασμό,την αποφασιστικότητα, την ενότητα των Ελλήνων!!!
Κάπως πρέπει να τα βρούμε ως ένα βαθμό τουλάχιστον κι εμείς.
Να σταματήσουμε να σερνόμαστε, ν' ανοίξουμε φτερά, να κοιτάξουμε ψηλά, να πετάξουμε ψηλά!
Ή αλλιώς να παραδεχθούμε ότι ηττηθήκαμε, να αποδεχθούμε την ομηρία, την αιχμαλωσία, το θάνατό μας.



Ο Ιωάννης Μεταξάς είπε το ΟΧΙ.
Κάποιοι δεν θέλουν ούτε το όνομά του να προφέρουν.
Δεν πειράζει, η ιστορία δεν θα αλλάξει για το χατίρι τους.



Οι Έλληνες πανηγυρίζουν και φεύγουν για το μέτωπο.
Είναι απόγονοι των ηρωικών Σπαρτιατών που στις Θερμοπύλες
λούζονταν και χτενίζονταν πριν ξεκινήσει η μάχη δηλαδή η γιορτή!



Τους περιμένουν πάγοι, χιόνια, οδοιπορίες, μάχες, τραυματισμοί, θάνατος.
Μα η ψυχή τους είναι ανδρεία. Έχουν κουράγιο, έχουν πίστη. Και κάνουν το θαύμα!



Για μας παιχνίδι ο πόλεμος και το κανόνι γλέντι,
τα βόλια που σφυρίζουνε δε σκιάζουν το λεβέντη!



Η Παναγιά να σε φυλάει, παιδί μου ! Θα σε περιμένω νικητή!



Γυναίκα ανδρείαν τις ευρήσει!
Γυναίκες ανδρείες διέσχισαν τα άγρια βουνά της Ηπείρου για να εφοδιάσουν το στρατό με τα αναγκαία ...


για να ανοίξουν δρόμο για τη διάβαση του στρατού.
Δεν φοβήθηκαν, δεν τεμπέλιασαν, δεν κρύφτηκαν πίσω από την ασθένεια του φύλου...



Η πίστη τους στην Παναγιά, στην προστασία, στη σκέπη της ήταν στήριγμα και παρηγοριά και πηγή θάρρους και τόλμης.

Μήπως η πίστη ήταν ένα από τα μυστικά όπλα των Ελλήνων του '40;
Μήπως αυτήν πρέπει να ξαναβρούμε;

Η καρδιά τους έλεγε "Ελλάδα!"

Λίγο-πολύ όλοι γνωρίζουμε τα γεγονότα που προηγήθηκαν της παράδοσης της Θεσσαλονίκης από τον Ταξίν Πασά στον Διάδοχο Κωνσταντίνο στις 26 Οκτωβρίου 1912. (Μπορούμε και τώρα να πάρουμε πληροφορίες από εδώ). Υπάρχει ωστόσο μια λεπτομέρεια που δεν αναφέρεται καθόλου στα σχολικά εγχειρίδια και σπανιότατα σε άλλα ιστορικά κείμενα. Οι Οθωμανοί είχαν καταστρέψει όλες τις γέφυρες στον ποταμό Αξιό, ο οποίος ήταν και πολύ φουσκωμένος από τις φθινοπωρινές βροχές. Το πέρασμά του από τον ελληνικό στρατό ο οποίος έφθασε δυτικά του ποταμού μετά την νικηφόρα μάχη των Γιαννιτσών (19-20 Οκτωβρίου) θα απαιτούσε πολλές ημέρες. Ο χρόνος ήταν περισσότερο από πολύτιμος, ήταν ασφυκτικός, γιατί οι Βούλγαροι έρχονταν από τα ανατολικά και ήταν πολύ κοντά στον πολύ επιθυμητό τους στόχο, να μπουν πρώτοι στη Θεσσαλονίκη και να την κερδίσουν για πάντα. Βρίσκονταν ήδη στην Λητή. Ο Κωνσταντίνος έδωσε εντολή στους τεχνικούς του να κάνουν τους υπολογισμούς τους και να αρχίσουν την κατασκευή της γέφυρας όσο γρηγορότερα μπορούσαν. Η απάντησή τους ήταν αποκαρδιωτική θα χρειαζόντουσαν μέρες. 
Τότε βρέθηκε ένας ντόπιος από τη γειτονική Χαλάστρα, ο Γιώργης Νταλιγκάρης που έκανε κυριολεκτικά το θαύμα σ' ένα 24ωρο. Ήταν ένας μικρόσωμος καροποιός. Γράμματα πολλά δεν ήξερε. Μες στην Τουρκιά είχε ζήσει. Την τέχνη του όμως την ήξερε καλά. Παρουσιάστηκε μπροστά στους απελπισμένους αξιωματικούς και με την κουλακιώτικη προφορά του, τους είπε: "Τι μητράτ' κι ξαναμητράτ΄, κάντι μι για μια μέρα Βασιλιά κι θα δγείτ', αύριου θάστι μες στην πόλ". Οι αξιωματικοί δεν του έδωσαν σημασία. Πήρε μαζί του τον γραμματιζούμενο, τον Μαρκούδη και ξανάρθε. Έθεσαν μαζί ξεκάθαρα το αίτημα: "Δώστε μου τη δυνατότητα για ένα βράδυ να σας διατάζω σαν βασιλιάς, υπακούστε δηλαδή στο σχέδιο που θα προτείνω και θα ζευχθούν οι όχθες του ποταμού κι ο στρατός θα περάσει απέναντι χωρίς κίνδυνο". "Ανάγκα και θεοί πείθονται!" Πείστηκαν οι αξιωματικοί, έδωσε κι ο Κωνσταντίνος τη συγκατάθεσή του και ξεκίνησε το απίστευτο έργο. Ο κ.Γιώργης ζήτησε από τους συγχωριανούς του να φέρουν όλες τις πλάβες τους, δηλαδή βάρκες χωρίς καρίνα, όλα τα βαρέλια τους, όλες τις σανίδες, ακόμα και τις πόρτες του χωριού και τα σχοινιά. Έβαλε πλάι-πλάι τις πλάβες, τις στερέωσε με σχοινιά και κάρφωσε πάνω τους τα σανίδια. Όταν τέλειωσαν οι πλάβες, συνέχισε με τα βαρέλια. Έγινε ένας πλωτός διάδρομος πάνω στον οποίο πάτησαν και πέρασαν απέναντι όλα τα πεζά τμήματα του στρατού και το ιππικό.
 Όλοι οι κάτοικοι του χωριού, άντρες και γυναίκες ξενύχτησαν εκείνο το βράδυ. Διέθεσαν την περιουσία τους-οι πλάβες και τα βαρέλια τους και τα σχοινιά και τα σανίδια τους δεν ήταν ευκαταφρόνητος πλούτος εκείνα τα χρόνια της σκλαβιάς και τη φτώχειας- και τον κόπο τους. 
Δεν ήξεραν την ακριβή σημασία του έργου τους και της προσφοράς τους. Δεν γνώριζαν όπως οι αξιωματικοί πόσο επείγον ήταν όλο αυτό το σχέδιο. 
Έτρεξαν να υπηρετήσουν μιαν ανύπαρκτη πατρίδα από την οποία δεν προσδοκούσαν τίποτα. 
Έπραξαν ό,τι τους πρόσταξε η καρδιά τους. 
Η καρδιά τους που έγραφε "Ελλάδα!"

Η λεμβόζευκτη γέφυρα από την οποία πέρασε ο ελληνικός στρατός τον Αξιό ποταμό λίγο έξω από τη Χαλάστρα την παραμονή της παράδοσης της Θεσσαλονίκης στον διάδοχο Κωνσταντίνο είναι σύλληψη ευφυής του καροποιού Γιώργη Νταλιγκάρη και έργο των κατοίκων όλου του χωριού. Έγιναν  με τον νυχθήμερο κόπο τους μεταφορικά οι ίδιοι η "γέφυρα" του στρατού μας και γλίτωσαν τη Θεσσαλονίκη μας στο παρά πέντε από τους Βουλγάρους οι οποίοι προέλαυναν ακάθεκτοι και πίστευαν πως το πέρασμα του Αξιού δεν θα ήταν εύκολη υπόθεση και θα καθυστερούσε τόσο τον ελληνικό στρατό, ώστε οι ίδιοι να φτάσουν πρώτοι στην Θεσσαλονίκη.

Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου

"Συνήθως η Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιακώβου τελείται μέσα στον κυρίως ναό.
Η Αγία Τράπεζα στήνεται μπροστά στην Ωραία Πύλη.
Οι πιστοί βλέπουν τα τελούμενα ενώπιόν τους και συμμετέχουν θερμότερα".

Μνήμη του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου σήμερα. 

Μια πολύ καλή ευκαιρία να γνωρίσουμε τον Άγιο.

Μας έχει αφήσει δύο εξαιρετικά κείμενα. 

Το πρώτο είναι η Θεία Λειτουργία και το δεύτερο η Καθολική του Επιστολή που περιέχεται στον κανόνα της Καινής Διαθήκης.

Η Θεία Λειτουργία του Ιακώβου είναι από τις αρχαιότερες Λειτουργίες που διασώθηκαν. Είναι αρκετά εκτενής, γι’ αυτό και στη συνέχεια καθιερώθηκε να τελείται συνηθέστερα η γνωστή μας Θ. Λειτουργία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. 

Κάποιοι ευλαβείς και φιλακόλουθοι ιερείς τελούν την Θ.Λ. του Αγίου Ιακώβου την ημέρα της εορτής του. Και πράγματι αξίζει η συμμετοχή μας σ’ αυτή τη Θ.Λ..

Μεταφέρω δυο-τρία σημεία αυτής με ερμηνεία στη νέα ελληνική (Έχουμε το προνόμιο να έχουμε στη γλώσσα μας τα αξιολογότερα κείμενα της ανθρωπότητας!!!).:

«Οικτίρμον και ελεήμον, μακρόθυμε και πολυέλεε και αληθινέ Κύριε, επίβλεψον εξ ετοίμου κατοικητηρίου σου και επάκουσον ημών των σων ικετών και ρύσαι ημάς από παντός πειρασμού διαβολικού τε και ανθρωπίνου και μη αποστήσης αφ’ ημών την σην βοήθειαν, μηδέ βαρυτέρας της ημετέρας δυνάμεως παιδείας επαγάγης ημίν˙ ημείς γαρ ουχ ικανοί προς το νικάν τα αντιπίπτοντα, συ δε δυνατός ει, Κύριε, εις το σώζειν εκ πάντων των εναντιωμάτων˙ σώσον ημάς, ο Θεός, εκ των δυσχερών του κόσμου τούτου κατά την χρηστότητά σου, όπως εισελθόντες εν καθαρά συνειδήσει προς το άγιόν σου θυσιαστήριον τον μακάριον και τρισάγιον ύμνον συν ταις επουρανίαις δυνάμεσιν ακατακρίτως αναπέμψωμέν σοι και την ευάρεστόν σοι και θείαν επιτελέσαντες λειτουργίαν καταξιωθώμεν της αιωνίου ζωής».

Κύριε, οικτίρμονα και ελεήμονα, μακρόθυμε και πολυεύσπλαχνε και αληθινέ, σκύψε και δες μας από το κατοικητήριό σου –όπου βρίσκεσαι σε ετοιμότητα και προθυμία να μας ακούσεις και να μας φροντίσεις- και άκουσε με προσοχή εμάς τους ικέτες σου και λύτρωσέ μας από κάθε πειρασμό διαβολικό και ανθρώπινο. Μη μας στερήσεις τη βοήθειά σου και μην εφαρμόσεις πάνω μας παιδαγωγία βαρύτερη απ’ τις δυνάμεις μας. Γιατί δεν είμαστε ικανοί να νικήσουμε τις επιθέσεις του κακού, ενώ εσύ, Κύριε, μπορείς να μας διασώσεις από όλα όσα έρχονται εναντίον μας. Σώσε μας , Θεέ μας με την απόλυτη αγαθότητά του Σου, από τις δυσκολίες του κόσμου τούτου και κάνε να εισέλθουμε με καθαρή συνείδηση στο άγιό σου θυσιαστήριο για να αναπέμψουμε ακατάκριτοι τον μακάριο τρισάγιο ύμνο μαζί με τις επουράνιες δυνάμεις των αγγέλων και, αφού επιτελέσουμε την Θεία Λειτουργία που τόσο σε ευαρεστεί, να αξιωθούμε την αιώνια ζωή.

Ελάχιστη παρατήρηση: «Ο Θεός βρίσκεται σε ετοιμότητα βοήθειας. Εμείς είμαστε ανίσχυροι στα δεινά του κόσμου που προέρχονται από την κακία των ανθρώπων και τα τεχνάσματα του διαβόλου. Τον παρακαλούμε να μας διασώσει και να μας αξιώσει να αγιαστούμε και να κερδίσουμε αιώνια ζωή». Πόσο ισχυρή βοήθεια μπορούμε να έχουμε! Άραγε γιατί την αποποιούμαστε;

«Έλλαμψον εν ταις καρδίαις ημών, φιλάνθρωπε Κύριε, το της σης γνώσεως ακήρατον φως και τους της διανοίας ημών διάνοιξον οφθαλμούς εις την των ευαγγελικών κηρυγμάτων σου κατανόησιν˙ ένθες ημίν και τον των μακαρίων σου εντολών φόβον, ίνα τας σαρκικάς επιθυμίας καταπατήσαντες πνευματικήν πολιτείαν μετέλθωμεν, πάντα προς ευαρέστησιν την σην και φρονούντες και πράττοντες…»

Φιλάνθρωπε Κύριε, λάμψε δυνατά μέσα στις καρδιές μας το πεντακάθαρό σου φως ώστε να Σε γνωρίσουμε και διάνοιξε τα μάτια του νου μας ώστε να κατανοήσουμε τα ευαγγελικά κηρύγματά σου. Βάλε μέσα μας τον φόβο των μακάριων εντολών σου, ώστε αφού ξεπεράσουμε τις σαρκικές επιθυμίες να ζήσουμε πνευματικά για να γίνουμε ευάρεστοι σε Σένα ως προς όλα όσα σκεφτόμαστε και πράττουμε.

Ελάχιστη παρατήρηση: Ο ολοφώτεινος και πεντακάθαρος Κύριος γνωρίζεται από φωτεινούς και καθαρούς ανθρώπους που δεν ζουν ως δούλοι  της σάρκας, αλλά με το φόβο και την αγάπη του Θεού ζουν πνευματικά –δηλαδή αγιοπνευματικά-  κι αγωνίζονται να αρέσουν σ’ Αυτόν. Φως και καθαρότητα! Γιατί μένουμε στο σκοτάδι!

«Ο πάντων Θεός και δεσπότης, αξίους ημάς απέργασαι της ώρας ταύτης τους αναξίους, φιλάνθρωπε, ίνα καθαρεύοντες παντός δόλου και πάσης υποκρίσεως ενωθώμεν αλλήλοις τω της ειρήνης και της αγάπης συνδέσμω …»

Θεέ και Δεσπότη των όλων, ενέργησε μέσα σε μας τους ανάξιους και κάνε μας άξιους αυτής της φοβερής ώρας, ώστε καθαροί από κάθε δόλο και υποκρισία να ενωθούμε μεταξύ μας με τον σύνδεσμο της ειρήνης και της αγάπης…

Ελάχιστη παρατήρηση: Για να ενωθούμε μεταξύ μας χρειάζεται καθαρότητα, ειρήνη (εσωτερική) και αγάπη. Αλλιώς είμαστε σε συνεχή πόλεμο και διχογνωμία και αντιπαράθεση. Πώς να κρατηθούμε ενωμένα ζευγάρια, οικογένειες, λαοί με τις δικές μας ανθρώπινες δυνάμεις! Μόνο όταν ενεργεί μέσα μας η Χάρη του Θεού γίνεται κατορθωτή η ενότητα! Τουλάχιστον ας μην απορούμε γιατί η ανθρωπότητα πορεύεται εμπόλεμα και βαθιά διχασμένη σε όλα τα επίπεδα!

«Σὺ τέκτονος παῖς, ἀλλ᾿ ἀδελφὸς Κυρίου, 

τοῦ πάντα τεκτήναντος, ἐν λόγῳ, μάκαρ».

*Ο Άγιος Ιάκωβος επονομάστηκε Αδελφόθεος. Δεν ήταν βέβαια κατά σάρκα αδελφός του Ιησού Χριστού. Ήταν ένα από τα πέντε παιδιά του Ιωσήφ ο οποίος "κατ' άνθρωπον" προστάτευσε την Παναγία Μαρία και τον Υιό της. Μεγάλωσαν μαζί με τον Χριστό. Στην αρχή δεν μπορούσε να αποδεχθεί την θεότητά Του. Πίστευσε όμως αργότερα ολόψυχα και αξιώθηκε να γίνει ο πρώτος επίσκοπος των Ιεροσολύμων και να μαρτυρήσει για τον Χριστό. Οι Εβραίοι τον ανέβασαν στο πτερύγιο του Ναού κι από εκεί τον γκρέμισαν. Ημιθανή τον αποτελείωσαν με λιθοβολισμό. 

Δρόμος

Νάχεις μαζί σου έναν χάρτη

για να βρίσκεις το δρόμο.

Νάχεις μαζί σου φως

να σου φωτίζει το δρόμο.

Νάχεις μαζί σου οδηγό

να σου δείχνει το δρόμο.

Νάχεις μαζί σου έναν φίλο

να σε στηρίζει στο δρόμο.

Νάχεις μαζί σου τροφή

για ν' αντέξεις το δρόμο.

Νάχεις μαζί σου ελπίδα

για να μην αποκάμεις στο δρόμο.

Νάχεις μαζί σου την πίστη

πως θα φτάσεις στο τέρμα του δρόμου.

Νάχεις μαζί σου αγάπη

για ν' αξίζει το τέρμα του δρόμου!

Σ.Κ.

Με το πινέλο στο χέρι

Πολύ ψυχοθεραπευτική η ενασχόληση με τη ζωγραφική 

-με την οποία εδώ κι ένα μήνα καταγίνομαι. Την απολαμβάνω...

"Άνοιξέ μου την πόρτα της καρδιάς σου,

το σκοτάδι σου φως να γεμίσω..."

Χρώμα και φως!

Μια γενναία απάντηση στη μουντή επίθεση 

της γενικευμένης κατάθλιψης των τελευταίων μηνών...ετών!

Συνωδεία (εκ του συν+άδω)

Της καρδιάς μου ο χτύπος-
θαρρούσα θα σπάσει,
της μπενζίνας ο κρότος ο ψυχρός-
τρυπούσε ρυθμικά την ψυχή μου,
των κυμάτων ο άπαυτος παφλασμός-
κατάβρεχαν με δύναμη
την κερένια μου όψη
..................................
συνωδεία οργάνων μουσικών βυθίζομαι
στη στερνή, την υγρή μου οικία
...................................
Πώς λυπούμαι
που ν' ακούσω δεν μπόρεσα
του πατέρα το θρήνο,
της μανούλας μου το συρτό μοιρολόι,
των διασωστών τις φωνές,
τις χαρές των σωσμένων!
...................................

Σ.Κ.

Λίγη ακόμη εκδρομή...

Ο πολύ όμορφος ναός της Αγίας Λυδίας στον ομώνυμο χώρο 

που είναι μια όαση ομορφιάς και δροσιάς

Στη θέση της Πλατυτέρας στην κόγχη του ιερού η Ζωοδόχος Πηγή

Στον τρούλο αντί για τον Παντοκράτορα η Βάπτιση του Κυρίου

-όλος ο τρούλος ένα ψηφιδωτό!

Το ψηφιδωτό του νάρθηκα, η Β΄περιοδεία του Αποστόλου Παύλου

και το πέρασμά του στη Μακεδονία, Νεάπολη και Φιλίππους

Το γλυκύτατο ζεύγος Φρούσιου

Ο ξεναγός μας στους Φιλίππους Ιωάννης Κουρτσόγλου

Το τείχος των Φιλίππων κατεβαίνει από την Ακρόπολη

Τα ερείπια μιας από τις τρεις Βασιλικές του χώρου των Φιλίππων 

Περπατάμε προς το Αρχαιολογικό Μουσείο

Από τα εκθέματα του Μουσείου

Πολύ καλόγουστο και αριστοτεχνικό γλυπτό κιονόκρανο

Η θεά Αθηνά και δυό Νίκες από αέτωμα αρχαίου ναού

Εξαιρετικής τέχνης χρυσό στεφάνι από ταφή

Ηλιακό ρολόι

Αντίβαρο βάρους 1650 γραμμαρίων

Αναπαλαιωμένη οικία του 1898 στην πλατεία της Μεσορόπης

Καπναποθήκη στη Μεσορόπη

Άγιος Αθανάσιος

Πλακόστρωτα δρομάκια και όμορφη πλατεία στη Μεσορόπη

  

Ανηφορίζουμε για τις Καστανιές

Η ταβέρνα που μας φίλεψε οι "Καστανιές" μέσα στο δάσος

Η βρύση κάτω από τον πλάτανο

Μια εικόνα χαρακτηριστική των ορεινών χωριών μας

Τρεις όμορφες συμμαθήτριες

κρατούν όλο χάρη τις ομπρελίτσες τους...

Παρηγορητικό καφεδάκι και λουκουμάκι 

στο Αρχονταρίκι του Αγίου Παντελεήμονος Παγγαίου

Μεγαλοπρεπές Καθολικό και εντυπωσιακά ωραιόφυλλα

στη Μονή του Αγίου Παντελεήμονα

*Ανακτήθηκαν οι φωτογραφίες προς μεγάλη χαρά μου!!!

Φίλιπποι-Παγγαίο

Σάββατο 10 Οκτωβρίου
Ξεκινάμε, όπως πάντα από την Πλατεία Αριστοτέλους στις 8.30, με ψιλόβροχο. Ο ουρανός κλειστός όσο παίρνει το μάτι. Οι μετεωρολογικές προβλέψεις δυσοίωνες. Ωστόσο ελπίζουμε στην αγαπητική πρόνοια του Θεού...
Μέσω Εγνατίας κατευθυνόμαστε προς Καβάλα υπό βροχήν. Η πρώτη μας στάση κατά το πρόγραμμα θα ήταν στους Φιλίππους, αλλά μια καθυστέρηση στην τηλεφωνική μας επικοινωνία με τον ξεναγό μας "στέλνει" πρώτα στο Βαπτιστήριο της Αγίας Λυδίας ακριβώς πάνω (βορειοδυτικά) από τον Αρχαιολογικό χώρο των Φιλίππων.
Ένα ήρεμο, πανέμορφο τοπίο μας υποδέχεται χωρίς βροχή (σημειωτεόν)...



...ερείπια κάποιας αρχαίας κρήνης ή βαπτιστηρίου...


...ο πολύ όμορφος ναός της Αγίας Λυδίας με τα θαυμάσια ψηφιδωτά
και την φιάλη στο κέντρο του.

Στον πρόναο το ψηφιδωτό* παριστάνει την Β΄περιοδεία του Αποστόλου Παύλου και το πέρασμά του στη Μακεδονία, ενώ στον τρούλο αντί για τον Παντοκράτορα βλέπουμε τη Βάπτιση του Χριστού (μάλλον μοναδική περίπτωση!). Όλη η επιφάνεια του ναού εσωτερικά επιστρωμένη με τα φημισμένα μάρμαρα της περιοχής.



Ακριβώς απέναντι από την είσοδο του ναού κυλάει ένα ποταμάκι του οποίου οι όχθες έχουν κατάλληλα διαμορφωθεί ώστε να γίνονται βαπτίσεις.
Κατά την παράδοση εδώ βαπτίστηκε η πρώτη Ευρωπαία Χριστιανή, η Λυδία η πορφυροπώλις.



Κατά τον Ευθύμη Μπαργιώτα το ποταμάκι κάνει ένα μεγάλο και απροσδόκητο γύρισμα για να χυθεί στον Στρυμόνα περνώντας πίσω από το Παγγαίο. (Το επιβεβαίωσα στο Google maps).
Επισπεύδουμε λίγο την παραμονή μας στον ευλογημένο αυτόν τόπο γιατί μας περιμένει ο ξεναγός μας στους Φιλίππους, προς μεγάλη δυσαρέσκεια των ιδιοκτητών του καταστήματος αναμνηστικών, οι οποίοι μας ακολουθούν διαμαρτυρόμενοι: "Ήρθατε σε τέτοιο ιερό και όμορφο χώρο και φεύγετε τόσο βιαστικά. Έχουμε το πορφυρό μαντίλι της Αγίας Λυδίας. Πάρτε το για ευλογία κτλ".

Συναντάμε τον Γιάννη Κιουρκτσόγλου στο εκδοτήριο-αναψυκτήριο των Φιλίππων. Έχουμε από το λεωφορείο μετρήσει ακριβώς τα εισιτήρια, τα ολόκληρα, τα μειωμένα για άνω των 65 και τα ελευθέρας και δεν καθυστερούμε ούτε λεπτό. Μια ανεπαίσθητη ψιχάλα μας προτρέπει να ανοίξουμε τις ομπρέλες μας, τις οποίες ωστόσο σύντομα θα ξανακλείσουμε.
Πληροφορούμαστε την ιστορία της πόλεως των Φιλίππων. Πολύ ενδιαφέρουσα. Ξεκινάει από το 360π.Χ, με την ονομασία Κρηνίδες και φθάνει μέχρι τα ύστερα βυζαντινά χρόνια περίπου τον 14ο αιώνα. (Για έγκυρες πληροφορίες πατήστε εδώ).



Ξεκινάμε από τα τείχη των οποίων τα απομεινάρια βλέπουμε να κατεβαίνουν από την ακρόπολη προς εμάς και το θέατρο το οποίο είναι κατασκευασμένο από μάρμαρα της περιοχής.(Πληροφορίες εδώ).



Προχωράμε προς το Μουσείο ανηφορίζοντας αρκετά σε μια πλαγιά. Κάποιοι ξεμένουν και επιστρέφουν στο Αναψυκτήριο. Μιλάμε για μια καλή άσκηση. (Θα ακολουθήσει αργότερα κι άλλη).
Στο Μουσείο ξεναγούμαστε*. Στην επιστροφή περνάμε από την Φυλακή του Αποστόλου Παύλου και την μεγάλη ανασκαμμένη έκταση της πόλης των Φιλίππων με την Αγορά, το macellum, το Οκτάγωνο κτλ.



Στο τέλος της ξενάγησης η βροχή ξαναρχίζει λίγο πιο δυνατή, αλλά ευτυχώς μας βρίσκει κοντά στο αναψυκτήριο κάτω από τις ομπρέλες του οποίου καταφεύγουμε και πίνουμε τον καφέ μας.
Γύρω στη 1.00 αναχωρούμε για την Μεσορόπη του Παγγαίου.
Μέσων ορέων οπή, έτσι ετυμολογείται η ονομασία Μεσορόπη, όπως μας εξηγεί η Ευανθία Μπαργιώτα, η φίλη μας, η οποία κατάγεται από εδώ και μας φιλοξενεί σήμερα στον αγαπημένο της τόπο. Καθ΄οδόν προς το χωριό μας μιλά για την ιστορία του, τα αξιοθέατα, τα εξωκλήσια και τις εκκλησιές, τους αγαπημένους Αγίους, την αναμόρφωση του χωριού από την καλή δημοτική αρχή, τα προϊόντα, τα καταστήματά του.
Η ιστορία του χωριού, όπως και των γειτονικών του στις υπώρειες του Παγγαίου ξεκινάει από τα χρόνια του Φιλίππου και συνδέεται με την χρυσοφορία του Παγγαίου.

Επιζωγραφισμένος εξωτερικός τοίχος παλιάς οικίας στη Μεσορόπη

Μέσα από όμορφα στενά*



ανηφορίζουμε προς τις Καστανιές (εκτελώντας το δεύτερο μέρος της σημερινής μας άσκησης)
όπου και θα γευματίσουμε.



Καστανιές- Η ταβέρνα που μας φίλεψε εξαιρετικό φαγητό και φημισμένο ντόπιο κρασί
(σε πολύ προσιτή τιμή-ευχαριστούμε ιδιαιτέρως το ζεύγος Μπαργιώτα για την συνεννόηση).
Η περιήγησή μας στην πανέμορφη φύση της περιοχής γίνεται πολύ βιαστικά γιατί θέλουμε να προλάβουμε τον Εσπερινό στο μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονος Παγγαίου.






Καθάρια νερά τρεχούμενα κυλούν ακατάπαυστα στα  αυλάκια του χωριού
και συμπληρώνουν και ακουστικά τη μαγεία του ορεινού χωριού.

Όμορφο δειλινό χωρίς βροχή στο Μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονος. Καφές στο αρχονταρίκι
και αναστάσιμος εσπερινός σε ήχο Β΄. Και οι δικοί μας ψάλτες (Ευθύμης και Θανάσης) συμπληρώνουν τον χορό. Ο Γέροντας της Μονής -δεν μάθαμε το όνομά του- μας μιλά στο τέλος. Μας προτρέπει να κλείσουμε τα εργαλεία του διαβόλου, τηλεοράσεις και internet και να αφοσιωθούμε στην προσευχή.



Αναχωρούμε στις 6.40 για Θεσσαλονίκη. Μόλις βγαίνουμε στην Εγνατία αρχίζει βροχή δυνατή έως καταρρακτώδης σχεδόν μέχρι τη Θεσσαλονίκη -συνειδητοποιούμε έτσι πιο καθαρά πως η αγάπη του Θεού μας χάρισε μια πολύ όμορφη αδιατάρακτη από πλευράς φαινομένων ημέρα.
Στη Θεσσαλονίκη διεξάγεται ο νυχτερινός Ημιμαραθώνιος και μας περιμένει ισχυρή ταλαιπωρία.
Κάτι έπρεπε να μας παιδέψει λίγο αφού όλα τα υπόλοιπα ήταν εξαιρετικά!
Εις το επανιδείν και επανεκδραμείν, φίλοι μου!

*Ένας απίστευτος πειρασμός με περίμενε όταν επεχείρησα να δω τις φωτογραφίες που έβγαζα όλη την ημέρα και τις οποίες ήθελα να ανεβάσω εις κοινήν θέαν. Τις έσβησα!!! κι ακόμα δεν έχω καταλάβει πώς. Θα επιχειρήσουμε με φίλο φωτογράφο να τις ανακτήσουμε, οπότε και εφόσον αυτό γίνει θα επιστρέψω με μερικές ακόμη ενδιαφέρουσες φωτογραφίες από την εκδρομή μας.