Επιτροχάδην

Επειδή το blog μου... έπιασε αράχνες, είπα να περάσω να πω μια καλησπέρα!!!
Και ν' αφήσω δυο-τρεις σκέψεις βιαστικές, επιτροχάδην.
Άκουγα σε μια εκπομπή (60 λεπτά Ελλάδα, μπορεί να ήταν επανάληψη) που έκανε ρεπορταζ στην Κάρπαθο, τον δήμαρχο του νησιού να λέει: "Μας δώρισαν τρία ασθενοφόρα. Εδώ κι ένα χρόνο παλεύουμε να τα εκτελωνίσουμε!!! Αυτή τη στιγμή κυκλοφορεί ένα μισοδιαλυμένο!!!!"
Δεν ξέρω πού μπορεί να κολλήσει ο εκτελωνισμός και να μην ξεκολλάει ένα χρόνο! Σε μίζες; σε αδιαφορία; στη γραφειοκρατία; Ό,τι και νάναι, δεν είναι τραγικό; Πώς θα ξεκολλήσει η Ελλάδα από τον βούρκο και τον λήθαργό της;

Η Όλυμπος στην Κάρπαθο

Όμορφα και γραφικά τα νησιά μας και τα χωριά τους, αλλά χρειάζονται φροντίδα!

Διάβασα και μια ωραία ανάρτηση: Εσύ που ανησυχείς για τον Αμαζόνιο, νοιάσου πρώτα για το παρτέρι της γειτονιάς σου, για τα πλαστικά που χρησιμοποιείς ασυλλόγιστα, για όλα όσα  δεν ανακυκλώνεις, για τον κακό σου εαυτό...κτλ (Το κοινοποίησα στο fb https://www.facebook.com/koumstav). Πράγματι είναι πιο εύκολο να ανησυχούμε και να κοπτόμαστε για κάτι που είναι μακρινό και δεν απαιτεί από μας καμιά θυσία. Το δύσκολο είναι να ξεβολευτούμε, να μπούμε σε διαδικασία προσωπικής αλλαγής, προσπάθειας, φροντίδας. Και μου έρχεται στο νου κάτι που ίσως φανεί εκ πρώτης αναγνώσεως άσχετο, αλλά νομίζω πως είναι καίριο: "Πηγαίνει μια κυρία στον πνευματικό της και του λέει: Πάτερ μου, αγαπώ όλο τον κόσμο, να δώσω την ψυχή μου... αλλά δυσκολεύομαι να ανεχθώ τις ιδιοτροπίες του συζύγου μου!" Εδώ σε θέλω! Εκεί που σε πονάει! Όχι γενικά κι αόριστα!!! Επί του πρακτέου!!!
Όχι ότι ο Αμαζόνιος μπορεί να μας είναι αδιάφορος, επειδή τάχα είναι μακριά...Εδώ και χρόνια έχουν μπει τα μεγάλα συμφέροντα και υλοτομούν ασύστολα. Οι πυρκαγιές φέτος ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο για να εξασφαλιστούν εκτάσεις καλλιεργήσιμης γης προφανώς για την εκτροφή ζώων και για την γεωργία. Παντού συμφέροντα, αλλά τόσο κοντόφθαλμα, τόσο μικροπρόθεσμα! Όταν δεν θα υπάρχει οξυγόνο στην ατμόσφαιρα να δούμε τι θα τον κάνουμε τον πλούτο! Είναι ολοφάνερο πως έχουμε μπει σε τροχιά καταστροφής κι οι φλόγες της κολάσεως γλείφουν κιόλας τα πόδια μας...!

Ο πόνος είναι ζωγραφισμένος στο πρόσωπο του αυτόχθονος. Αυτός πραγματικά πονάει!!!! Γιατί ο Αμαζόνιος είναι το σπίτι του! Αυτός καίγεται μαζί με το δάσος!

Η πιο τραγική φωτογραφία!!!!!

Ζώντας στην Εκκλησία

Είμαι βαπτισμένος-η  Χριστιανός-ή  Ορθόδοξος. Βαπτίσθηκα όταν ήμουν βρέφος. Κάποιοι άλλοι, οι γονείς μου, αποφάσισαν για μένα. Η απόφασή τους ωστόσο δεν είναι δεσμευτική. Η Βάπτιση μου έδωσε τη δυνατότητα να είμαι τέκνον Θεού, υιός-θυγατέρα και κληρονόμος της Βασιλείας Του, αλλά η δική μου βούληση, ο δικός μου πνευματικός αγώνας θα ενεργοποιήσει αυτή τη δυνατότητα. Έλαβα το Άγιο Πνεύμα με το Μυστήριο του Χρίσματος. Σαν σπίθες φωτιάς ενυπάρχουν μέσα μου τα χαρίσματά Του, αλλά οι σπίθες θα γίνουν φλόγα καθαρτική και φωτιστική μόνο αν συνειδητά αγωνιστώ γι' αυτό. Πώς;

Μόνο αν ζω μέσα στην Εκκλησία του Χριστού ως ζωντανό  μέλος της. Όταν εκκλησιάζω τη ζωή μου, την κάθε στιγμή της ζωής μου, την χαρά και τον πόνο μου, την πτώση και την ανόρθωσή μου, την κάθε δυσκολία, το πένθος και τη θλίψη μου. Όταν ζω στον χρόνο, στον τόπο και κυρίως στον τρόπο της Εκκλησίας. Στην Εκκλησία είναι ο Χριστός παρατεινόμενος εις τους αιώνες. Εδώ θα βρω την αληθινή τροφή, το ουράνιο μάνα, τον Άρτο της ζωής. Εδώ τον λόγο τον αναγεννητικό και ωφέλιμο, τον ενυπόστατο Λόγο του Θεού που μιλάει στην καρδιά μου και αλλάζει το είναι μου. Εδώ θα βρω τον οδηγό μου, τον πνευματικό μου. Εδώ θα βρω τα αδέλφια μου, τους πνευματικούς μου αδελφούς με τους οποίους μας ενώνει η βαθύτερη και στενότερη εξ αίματος συγγένεια, αυτό το Αίμα του Κυρίου μας. Εδώ θα κλάψω αποθέτοντας το βάρος των αμαρτιών μου και θα λάβω την άφεση σκυμμένος-η κάτω από το πετραχήλι του πνευματικού μου. Εδώ θα ζητήσουμε ευλογία και ευχή για να ανοίξουμε το σπιτικό μας. Εδώ θα ακουμπήσουμε τα παιδιά μας για να τα ασφαλίσουμε από τους κινδύνους που τα περιζώνουν. Εδώ θα χαρούμε με την αγνότερη χαρά στις πανηγύρεις και τις μεγάλες Εορτές που είναι η απαντοχή της ψυχής μας, τα φιλόξενα πανδοχεία στην μακρά οδό της ζωής μας. Εδώ θα προφυλαχθούμε από τους λύκους των αιρέσεων. Εδώ θα βιώσω ήπια και γλυκά, με πίστη στην αθανασία και ελπίδα αναστάσεως τον θάνατο των δικών μου προσώπων. Εδώ θα προσδοκώ και τον δικό μου θάνατο, όχι ως ένα τέλος οδυνηρό και απεφευκτέο, αλλά ως ένα ποθούμενο πέρασμα-Πάσχα προς την Βασιλεία του Θεού.

Η Εκκλησία είναι η Κιβωτός που μας ασφαλίζει, είναι το λιμάνι που μας διαφυλάσσει, είναι το θεραπευτήριο που εγγυάται την ίασή μας, είναι η μήτρα στην οποία κυοφορούμαστε για να γεννηθούμε στην αιωνιότητα.

Στην Πόλη των πόλεων

Πριν από λίγες ημέρες βρεθήκαμε στην Κωνσταντινούπολη ιδωτικά -όχι με εκδρομικό γκρουπ- και είχαμε την ευκαιρία να ζήσουμε την καθημερινότητα του γειτονικού μας λαού στην μεγαλούπολή του. Δεν μπορώ να αποφύγω τον πειρασμό της σύγκρισης με την δική μας πραγματικότητα, όπως δεν μπορώ και  να διασκεδάσω την πικρία μου για το δικό μας χάλι.
1.Συγκοινωνίες!!!! Απίστευτες!!!! Απίθανες!!!! Εξυπηρετικότατες!!!! Μετρό -υπόγειο και υποθαλάσσιο που ενώνει τις δύο ηπείρους - τραμ επίγειο που διατρέχει όλη την ευρωπαική πλευρά, λεωφορεία άπειρα, καινούργια, πεντακάθαρα και σωστά κλιματιζόμενα, πλοία που χωρούν εκατοντάδες ανθρώπους  και μικρότερα καραβάκια που ενώνουν τις απέναντι ακτές του Βοσπόρου σε πολύ συχνά δρομολόγια, minibus και taxi ων ουκ έστιν αριθμός. Κάναμε τεράστιες διαδρομές, αλλάξαμε πολλές φορές μέσον. Μ' ένα ηλεκτρονικό εισιτήριο που φορτίζεται σε άπειρα σημεία ανεβαίναμε παντού. Καμιά δυσκολία στην μετακίνηση παρά τον υπερπληθυσμό. (18-20.000.000 είναι ο πληθυσμός της Πόλης και περί τα 2.000.000 τουρίστες διακινούνται καθημερινά). Όσοι είναι άνω των 65 μπορούν να κάνουν χρήση των δημοσίων μέσων εντελώς δωρεάν!
Τα έργα υποδομής -δρόμοι, γέφυρες κτλ- είναι ασύλληπτα!
 (Την επομένη της επιστροφής μας χρειάστηκε να πάρω λεωφορείο στη Θεσσαλονίκη. Ήθελα να βάλω τα κλάματα!!! Δεν χρειάζονται περισσότερα λόγια).
2.Πάρκα!!!!!! Πανέμορφα, καταπράσινα , περιποιημένα, αγαπημένα από τον κόσμο!!!! Και στην Πόλη και σ΄όλον το Βόσπορο, που είναι εκ φύσεως προικισμένος με πολύ πράσινο, είδαμε φροντισμένο πράσινο, στολισμένο με πολύχρωμα παρτέρια σε σχέδια ιδιότροπα φτιαγμένα κυρίως με  μπιγόνιες και κατηφέδες  σε άπειρα χρώματα, πετραδάκια πολύχρωμα κτλ,πλούσιες παιδικές χαρές, όργανα γυμναστικής για κοινή χρήση. Τα πάρκα ήταν γεμάτα κόσμο που έκανε πικ-νικ -ιδίως τα Σαββατοκύριακα. Όταν το βράδυ αποχωρούσε ο κόσμος έβγαιναν αμέσως τα συνεργεία του Δήμου -πολυπρόσωπα- και αποκαθιστούσαν συντομότατα την καθαριότητα των χώρων.
3.Νοσοκομεία!!! Ευτυχώς δεν χρειάστηκε να τα γνωρίσουμε εξ ανάγκης προσωπικής, αλλά μας ενημέρωσε ο συγγενής μας που μας φιλοξένησε, για την αμεσότητα στην εξυπηρέτηση, την καθαριότητά τους, τον έγκαιρο και αχρημάτιστο προγραμματισμό χειρουργείων. (Μιλάμε για τα δημόσια και δημοτικά νοσοκομεία, όχι για ιδιωτικά).
4.Σεβασμός, ευγένεια και προθυμία των ανθρώπων!!!! Δεν υπήρξε ούτε μία περίπτωση να μπούμε σε μέσο μαζικής μεταφοράς και να μην μας παραχωρήσουν θέση. Δεν υπήρξε ούτε μία φορά να ζητήσουμε μια πληροφορία και να μην "σχιστούν" να μας εξυπηρετήσουν. Γενικότερα ο κόσμος είναι απλός και καθόλου αγχωμένος. Οι φυσιογνωμίες πιο ήρεμες και αγαθές.
Δεν έχω κανένα λόγο να θαυμάζω τους Τούρκους και το κράτος τους! Τα έχουν όμως καταφέρει πολύ καλά! Εμάς μας έχει καταστρέψει, νομίζω, ο απίστευτος ατομισμός μας!
Παραθέτω μερικές φωτογραφίες.

Όλα τα πρανή στους αυτοκινητόδρομους είναι σαν πίνακες ζωγραφικής!

Ο κόσμος μπορεί να χαρεί τα πάρκα.

Ευφάνταστες διακοσμήσεις!!!

Με τις ταπεινές μπιγόνιες γίνονται πανέμορφα παρτέρια!

Η κτιριακή ανάπτυξη είναι κάπως τρομακτική! Τείνει ωστόσο να σταματήσει λόγω της οικονομικής κρίσης. Υπάρχουν πάνω από 1.000.000 απούλητα διαμερίσματα!

*Υπάρχουν πολλά προβλήματα στην γείτονα, τα οποία φυσικά ούτε αγνοώ, ούτε παραγνωρίζω. Για όσα όμως προανέφερα πραγματικά ζηλεύω! Ίσως επανέλθω με ταξιδιωτικές μου εντυπώσεις σε επόμενη ανάρτηση.