Ένα ακόμη "δυνατό" χειρουργείο....

Ο γιατρός αδελφός μου λέει συχνά: η υγεία είναι σιωπηλή και περνάει απαρατήρητη, η ασθένεια είναι "ανακατώστρα" και "σαματατζού"- οι δυο αυτές λέξεις είναι δικές μου, εκείνος είναι πιο κόσμιος!!!

Στο εξαιτίας ιατρικών προβλημάτων ανακάτεμα της ζωής μου έλαβε χώραν ένα ακόμη οξύ επεισόδιο, ένα ακόμη "δυνατό" χειρουργείο!!! (αναθεώρηση αρθροπλαστικής)

Αλλά τι να πω..., πώς να μην καταθέσω συγκινημένη και ευγνώμων στο Θεό, στην Παναγία, στους μεσίτες Αγίους το πόσο ανάλαφρα πέρασε από πάνω μου μια εγχείριση που ο γιατρός μού την είχε περιγράψει ως ιδιαιτέρως βαριά! Δεν απαιτήθηκε ούτε καν ο συνήθης χρόνος νοσηλείας εντός του νοσοκομείου - μόνο δύο εικοσιτετράωρα! Άγιοί μας, με πόση φιλανθρωπία, εγρήγορση, μαεστρία σκύβετε στον πόνο μας, στο αδιέξοδό μας, στην ταλαιπωρία μας και τα κάνετε ανάλαφρα, υποφερτά, αντιμετωπίσιμα! Πόση ευγνωμοσύνη αισθάνομαι και πόση πίστη στην αγάπη του Θεού που επιτρέπει τη δοκιμασία, αλλά δίνει και την έκβαση, μας χαρίζει και την υπομονή ν' αντέξουμε καταστάσεις που αν τις φέρναμε προκαταβολικά στο νου, θα λέγαμε "Όχι! αυτό εγώ δεν το περνώ!!!"

Με πολλή ευγνωμοσύνη φέρνω στο νου μου τους αδελφούς που ξέρω ότι προσευχήθηκαν για μένα, με μνημόνευσαν σε αγρυπνίες, έδωσαν τ΄όνομά μου σε μονές και μοναχούς. Αυτό το κομποσχοίνι της αγάπης, της έμπονης προσευχής, πόσο δυνατό κι αποτελεσματικό είναι! Πρέπει να το εξασκούμε- να το εξασκώ, πρέπει να το κάνω βίωμα καθημερινό, συνεχές μέλημα...

Κι ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Α΄Ορθοπεδική του Παπανικολάου στην οποία με πολλή φροντίδα νοσηλεύθηκα, σ' ένα περιβάλλον καθαρό κι οργανωμένο παρ' όλα όσα καταμαρτυρούνται στο δημόσιο σύστημα υγείας. (Δεν κάνω κυβερνητική προπαγάνδα, αλλά δεν μπορώ και να μην επαινέσω τις φιλότιμες προσπάθειες ιατρών και νοσηλευτών!!!). 

Και φυσικά εύχομαι στο χειρουργό γιατρό μου να του χαρίζει ο Θεός υγεία και φώτιση, Εκείνος να στέκει πίσω του, να κατευθύνει τα χέρια και το νου του!!!! (Πολύ σκληρή η δουλειά των ορθοπεδικών. Αντιλαμβανόμουν όλη τη διαδικασία λόγω της ραχιαίας αναισθησίας, τι τρυπάνια, τι σκαρπέλα, τι πριόνια, τι βίδες κι όλα γρήγορα και με ακρίβεια μοίρας και χιλιοστού για να επέλθει το ποθούμενο αποτέλεσμα! Το οποίο, ως αδύναμη, εύχομαι και για μένα!!!).

*Είχα και το τυχερό μου: ένα smartphone, δώρο από τα παιδιά μου! Όλο το διαδίκτυο, και όχι μόνο, στα χέρια μου ανά πάσα στιγμή! (Δώρο... πειρασμός... παγίδα... εργαλείο...ο σοφότατος χρόνος θα δείξει...)