Εις αυτό το νέον έτος...

Μου άρεσε πολύ και το "κλέβω" από τον Νίκο Δήμου:

"Είθε
ο νέος χρόνος
να μας φέρει
λιγότερα:
λιγότερο πόνο σε αυτούς που πονούν,
λιγότερο μίσος σε αυτούς που μάχονται,
λιγότερη στέρηση σε όσους στερούνται,
λιγότερο πόλεμο, λιγότερο θάνατο,
λιγότερη καταπίεση, λιγότερη εκμετάλλευση,
λιγότερη δυστυχία και λιγότερη οδύνη.
Κι αν τύχει και φέρει μαζί
λιγότερη αφθονία και λιγότερη απόλαυση
λιγότερο πλούτο και λιγότερη καλοπέραση
Ίσως τότε μας χαρίσει
λιγότερη ελαφρομυαλιά και λιγότερη σπατάλη
λιγότερη επιπολαιότητα
και λιγότερη αυθάδεια.
Ίσως τα λιγότερα
είναι περισσότερα..."

Καλή χρονιά, λοιπόν!!!

Τα τέσσερα μυστήρια των Χριστουγέννων

 Εικόνα της Γεννήσεως από τη Ιερά Μονή Δοχειαρίου Αγίου Όρους

«Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη!»  Έψαλαν οι άγγελοι διαμηνύοντας τον ερχομό του Λυτρωτή μας! Μα πού είναι η ειρήνη; Μήπως μας είπαν ψέματα; Μήπως μας ξεγέλασαν; Την καρτερούμε 2012 χρόνια, μα δεν έρχεται. Οι πόλεμοι αντί να λιγοστεύουν γίνονται πιο λυσσαλέοι και φονικοί! Κι ο πόνος κάθε είδους απλώνει τα πέπλα του σε μια γη παγωμένη κι αφιλόξενη για τα πλάσματά της.

Κι όμως ο Θεός δεν ψεύδεται και το μήνυμα της ειρήνης είναι αληθινό. Αλλά η ειρήνη του Θεού δεν είναι μια αόριστη έννοια κι ευχή. Είναι ο ίδιος ο Χριστός. Η Ειρήνη ήρθε στη γη γιατί ο Χριστός ήρθε στη γη. Κι αν τον αγαπήσουμε και Τον δεχθούμε στην καρδιά μας, κερδίσαμε την ΕΙΡΗΝΗ, την οποία ουδείς αίρει αφ’ ημών. Μπορεί να είμαστε στη δίνη ενός πολέμου. Μπορεί δίπλα μας, γύρω μας να καταστρέφεται το σύμπαν. Κι όμως η καρδιά μας γεμάτη απ’ το Χριστό θα είναι ειρηνική και γαλήνια, όπως των διωκομένων και σφαγιαζομένων μαρτύρων.  

Αυτό είναι το πρώτο μυστήριο, η Ειρήνη του Θεού.

«Ιδών ο Κτίστης ολλύμενον τον άνθρωπον χερσίν όν εποίησεν κλίνας ουρανούς κατέρχεται, τούτον δε εκ Παρθένου θείας αγνής όλον ουσιούται αληθεία σαρκωθείς». Ο Κτίστης μας, βλέποντας τον άνθρωπο, που με τα χέρια Του έπλασε, να χάνεται, χαμηλώνει τους ουρανούς και κατεβαίνει και παίρνει απ’ την Αγνή Παρθένο τη δική μας ουσία και σαρκώνεται για να μας προσλάβει και να μας αναπλάσει. Αν νιώθαμε πόσο μας αγαπά ο Θεός!  Μας αγάπησε παράφορα. «Εκένωσεν εαυτόν μορφήν δούλου λαβών» για να αναπλάσει καθέναν από μας. Ας μην αισθανόμαστε πια θλίψη, ορφάνια, απογοήτευση, απόγνωση, απελπισία. Δεν είμαστε μόνοι. Είμαστε προστατευόμενοι του Θεού, είμαστε αγαπημένοι του Θεού, είμαστε τα παιδιά Του. Δεν θα μας εγκαταλείψει ποτέ. Αν ήθελε να παίξει μαζί μας, δεν θα σαρκωνόταν. Δεν θα κατέβαινε πιο κάτω από τον φτωχότερο, τον πιο τιποτένιο άνθρωπο. «Τι γαρ ευτελέστερον σπηλαίου, τι δε ταπεινότερον σπαργάνων;».  

Το δεύτερο μυστήριο, η αγάπη του Θεού!

«Ούτος ο Θεός ημών ο τεχθείς εκ Παρθένου και τοις ανθρώποις συναναστραφείς. Φάτνη πενιχρά Υιός μονογενής κείμενος οράται βροτός και σπαργάνοις πλέκεται ο της δόξης Κύριος». Αυτός που γεννάται από την Παρθένο και συναναστρέφεται με τους ανθρώπους είναι ο Θεός μας. Σε μια πάμφτωχη φάτνη ανακλίνεται ως άνθρωπος ο μονογενής Υιός του Θεού. Με κουρέλια τυλίγεται ο Κύριος της δόξας.

Μη δεν μπορούσε σαν Θεός να γεννηθεί σ’ ένα παλάτι και να τον προσκυνήσει έντρομη όλη η οικουμένη! Ο Χριστός ήρθε στην απόλυτη πτωχεία και αρνήθηκε κάθε σχέση με ό,τι κοσμικό, χωρίς να εξασφαλίσει ούτε τα στοιχειώδη, όχι για να μας κάνει να τον λυπηθούμε, αλλά για να μας δείξει τον άριστο τρόπο, την άριστη οδό στην οποία καλούμαστε κι εμείς να πορευθούμε. Αν είμαστε του Χριστού πρέπει να μιμηθούμε τον δικό του τρόπο. «Ξένον τόκον ιδόντες ξενωθώμεν τω κόσμω, τον νουν εις ουρανόν μεταθέντες».Να ξεφύγουμε από τον κοσμικό τρόπο που έχει θεοποιήσει τον πλούτο, που όλα τα μετρά με υλικά αγαθά και χρήμα και δόξα. Μέσα στη φτώχεια χώρεσε όλη η θεότητα, όλος ο πλούτος της θεότητος.  

Να, το τρίτο μυστήριο, η πτωχεία του Θεού που είναι ο απόλυτος, ο θεϊκός πλούτος!

«Η Γέννησίς Σου, Χριστέ ο Θεός ημών ανέτειλε τω κόσμω το φως το της γνώσεως». Με τη γέννηση του Χριστού ανατέλλει στον κόσμο ο ολόλαμπρος Ήλιος της γνώσης. Μέχρι εκείνη τη στιγμή η πλάνη της ειδωλολατρίας σκότιζε τον νου του ανθρώπου κι ο φόβος του θανάτου τον παρέλυε και ακύρωνε τα σχέδια, τις ελπίδες, τη γνώση του.  Ο Χριστός ανατέλλει ως  Ήλιος αλήθειας και ζωής. Η γνώση του Θεού δεν έχει καμιά σχέση με την επιστημονική γνώση και τα πτυχία και τους τίτλους και τις περγαμηνές των πανεπιστημίων. Ο Θεός διαλέγει τα ταπεινά και τα εξουθενημένα ίνα τους σοφούς του κόσμου καταισχύνη. Πρώτοι Τον προσκυνούν οι άξεστοι βοσκοί. Τον προστατεύει ο αγράμματος ξυλουργός Ιωσήφ. Συναναστρέφεται με τα φτωχά αμόρφωτα παιδιά της Ναζαρέτ. Διαλέγει τους αποστόλους Του μεσ’ από τους αγράμματους ψαράδες της Γαλιλαίας. 

Η γνώση του Θεού είναι η αποκάλυψη της Βασιλείας Του. Η γνώση του Θεού κρύβεται μέσα στην ταπείνωσή Του. Ο Θεός γνωρίζεται κρυφά και μυστικά μέσα στην καρδιά μας η οποία όμως  έχει αδειάσει από τα ατελείωτα «θέλω», από τον εγωισμό, από τις μέριμνες, από το κοσμικό φρόνημα. Κι όσοι γνωρίζουν τον Θεό, ζουν στη Βασιλεία Του. Την προγεύονται από αυτήν εδώ τη ζωή και φυσικά θα την απολαμβάνουν αιώνια.

Αυτό είναι το τέταρτο μυστήριο, η γνώση του Θεού!

Ας μην αφήσουμε να περάσει η πανευφρόσυνη εορτή των Χριστουγέννων σαν να μη γεννήθηκε ποτέ ο Χριστός! Ας μη γυρίσουμε την πλάτη σ’ Αυτόν που τόσο μας αγάπησε! Ας μη μένουμε ούτε στιγμή πια στην παγωνιά και στο σκοτάδι. Ας βγούμε στο φως και τη ζεστασιά του Θεού μας! Ας προσλάβουμε τον ίδιο τον νεογέννητο Χριστό που είναι η Ειρήνη, η Αγάπη, ο Πλούτος, η Γνώση

Ευλογημένα Χριστούγεννα!

Θεοί και ήρωες

 Η λύρα του Ερμή φτιαγμένη από καύκαλο χελώνας και νεύρα βοδιού

Προμηθέας Δεσμώτης

 Ζατρίκιον

 Πυθαγόρας ο Σάμιος

 Ο Ποσειδώνας και οι Νηρηίδες

Ο  Μέγας Αλέξανδρος στην Ισσό

 Μέγας Αλέξανδρος

 Κύλικες για τις  ταφές

 Πυθία

 

 Ο Λεωνίδας μαχόμενος στις Θερμοπύλες

 Ναυπηγείο

 Μπρίκι (οφόβος και ο τρόμος των οθωμανικών πλοίων)

 Αθηναϊκή τριήρης

Μινωικό πλοίο

Βυζαντινός δρόμωνας

Όταν αποφασίσαμε την επίσκεψη στην έκθεση "θεοί και ήρωες" που  διοργανώνει ο Πολυχώρος Μύλος στη Θεσσαλονίκη δεν υποψιαζόμασταν πόσο επιμελημένη και ενδιαφέρουσα θα μπορούσε να είναι. Σίγουρα περιμέναμε κάτι πιο απλό και χοντροκομμένο. Η επίσκεψη μας διέψευσε. Η έκθεση ξεπερνά κάθε προσδοκία και αξίζει ένας πολύ μεγάλος έπαινος σε όλους τους παράγοντες, στους δημιουργούς, αλλά και τους οργανωτές και στη διεύθυνση του Πολυχώρου η οποία είχε την πρωτοβουλία.

Η έκθεση όπλων, παιχνιδιών και αγγείων ( τέλειες αναπαραστάσεις σύμφωνα με τις γραπτές πηγές που έχουν σωθεί και τα αρχαιολογικά ευρήματα), πινάκων του κ. Γ.Νίκου εμπνευσμένων από τη μυθολογία και την αρχαία ιστορία μας, πολύ φροντισμένα προπλάσματα θεών και ηρώων και η απίθανη έκθεση μικροναυπηγικής μας άφησαν έκπληκτους.

Για τα μικρά παιδιά είναι ένα πάρα πολύ παραστατικό, ζωντανό μάθημα ιστορίας.

Αξίζει να την επισκεφθούν σχολεία και ιδιώτες. 

*Ο Ευάγγελος Γρυπιώτης είναι ο μικροναυπηγός. Γυμναστής που όμως εδώ και χρόνια ασχολείται με το χόμπυ του το οποίο έχει αναδείξει σε εξαιρετική δημιουργία. Τα αριστουργήματά του περιοδεύουν σε εκθέσεις σε όλο τον κόσμο. Όλα του τα πλοιάρια, πιστές απομιμήσεις αυθεντικών, όχι απλά επιπλέουν, αλλά πλέουν στο νερό.

**Τέτοιες εκθέσεις αναδεικνύουν τον πολιτισμό, την ιστορία μας, την ευφυΐα της φυλής μας. 

Οι διοργανωτές ευελπιστούν πως η έκθεση αυτή θα ταξιδέψει στο εξωτερικό ως ένας καλός πρεσβευτής της Ελλάδας.

Τυφλός οδηγός και ανόητος σύμβουλος!

Παραθέτω δυο πολύ ωφέλιμα αποσπάσματα από τη Φιλοκαλία:

"Μόνο ό,τι αποκτά η ψυχή είναι σίγουρο και αναφαίρετο. Κι αυτό είναι η ενάρετη και αρεστή στον Θεό ζωή και η γνώση και τα καλά έργα. Ενώ ο πλούτος είναι τυφλός οδηγός και ανόητος σύμβουλος. Οδηγεί στην απώλεια την αναίσθητη ψυχή του εκείνος που μεταχειρίζεται τον πλούτο με κακό και φιλήδονο τρόπο.
Πρέπει οι άνθρωποι ή τίποτε περιττό να μην αποκτούν ή αν έχουν, να γνωρίζουν με βεβαιότητα ότι όλα τα πράγματα της ζωής αυτής είναι από τη φύση τους φθαρτά και εύκολα αφαιρούνται και πετιούνται και κομματιάζονται. Επομένως δεν πρέπει να θλίβονται με όσα συμβαίνουν".

Πόσο ταιριάζουν σε μας τους νεοέλληνες που τόσο πιστέψαμε στα υλικά αγαθά ξεχνώντας να προσφέρουμε την ψυχή μας αρετή και γνώση του Θεού και καλά έργα! Αντί να θλιβόμαστε με όσα συμβαίνουν, ας κάνουμε μεταβολή, δηλαδή μετάνοια, κι ας βρούμε τον δρόμο μας ευχαριστούντες Θεώ γιατί μας απάλλαξε από "τυφλό οδηγό και ανόητο σύμβουλο".

Μια μέρα, όνειρο, δώρο Θεού!

Να πούμε ότι ήταν πολύ όμορφη η χθεσινή εκδρομή μας, είναι πολύ λίγο, πολύ φτωχό ...!
Σάββατο 1 Δεκεμβρίου: Μια μέρα με ανοιξιάτικο καιρό! Η παρέα μας αποτελείται από γονείς και παιδιά του Σχολείου μας (Εκπαιδευτήρια "Ο Απόστολος Παύλος").
Στόχοι της εκδρομής: μορφωτική περιήγηση, ψυχαγωγία, διαπροσωπκές σχέσεις, φυσιολατρία, λατρευτική ευκαιρία. Για να δούμε θα τα καταφέρουμε;

Πρώτος μας προορισμός το ιστορικό μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου Σερρών του 13ου αιώνα.

 

 

Πρόσφατα συντηρημένο το μοναδικής τέχνης και ιστορικής αξίας Καθολικό του, αλλά και πάρα πολύ ενδιαφέροντες οι μουσειακοί του χώροι, το παλιό οινοποιείο, το ελαιοτριβείο, τα κελλάρια του, τα κατώγια του, τα ανώγια του, οι βρύσες, τα χαγιάτια.

 

Ένα ζωντανό μουσείο, μια έκπληξη για όλους.

 Ο τάφος του Γενναδίου Σχολαρίου, 

πρώτου Οικουμενικού Πατριάρχου μετά την Άλωση, 

στον πρόναο του Καθολικού της Μονής.

Δεύτερη στάση μας, το Ενυδρείο στη Βηρώνεια. Απογοητευτική η εικόνα -και οι οσμές- παρά τον ενθουσιασμό και τον ζήλο του εμπνευστή του. Τίποτα δεν μπορεί να γίνει χωρίς χρήματα και υποστήριξη από κάποιον φορέα. Πάντως τα παιδιά έχουν την ευκαιρία να δουν φίδια, κροκόδειλο, σαύρες με πόδια και ...χωρίς, και πολλά λιμνίσια ψάρια. Δεν ήταν άδικος ο κόπος μας.
Η μαγεία της φθινοπωρινής φύσης μας περιμένει στα Άνω Πορρόια.

 

Περπατάμε στον πανέμορφο πλατανιώνα από την πλατεία του χωριού ως το ιχθυοτροφείο με τις πέστροφες. Παρά την ανηφόρα, το απολαμβάνουμε. Οι πέστροφες είναι πεντανόστιμες!!! Πρέπει να ξανάρθουμε οπωσδήποτε.
Η μέρα μας θα κλείσει στο Ακριτοχώρι, στη Μονή Τιμίου Προδρόμου, με τον Εσπερινό. Εντυπωσιακός ο νέος παμμέγιστος ναός που μόλις πριν λίγες μέρες εγκαινιάστηκε από τον Οικουμενικό Πατριάρχη.  Κάθε του λεπτομέρεια είναι ένα έργο τέχνης, ο εξωτερικός διάκοσμος, το τέμπλο με τις ολόσωμες εικόνες, το δάπεδο ένα ποίημα, η ορθομαρμάρωση, οι ξυλόγλυπτες θύρες, τα φωτιστικά. Τα πάντα μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια σχεδιασμένα από έναν άνθρωπο, έναν μοναχό της Ι.Μ. Ξενοφώντος, τον πατέρα Σεραφείμ.

 

Περιποίηση στο Αρχονταρίκι της Μονής, θέα του δειλινού προς τη λίμνη Κερκίνη, ασταμάτητο παιχνίδι των παιδιών...Κι εδώ πρέπει οπωσδήποτε να ξανάρθουμε.

Όμορφες στιγμές, ωφέλιμες, που σφραγίζουν τη ζωή μας... Δόξα Σοι, Κύριε...