Αναστάσιμη παραβολή

Κάποτε συνάχθηκαν όλοι οι άνθρωποι που πέρασαν από αυτή τη γη για να διαλέξουν το βασιλιά των αιώνων. Αυτός ο βασιλιάς θα έπρεπε να αποδείξει πως ήταν πράγματι ξεχωριστός κι ανώτερος από όλους.
 Πολλοί υποψήφιοι παρουσιάστηκαν με τίτλους σπουδαίους και ικανότητες ξεχωριστές και διάσημες περγαμηνές και δάφνες και ανθρώπινους επαίνους για να τον διεκδικήσουν.
Πρώτοι παρουσιάστηκαν οι στρατηλάτες κραδαίνοντας τα ξίφη τους κι απαριθμώντας τις νίκες και τις κατακτήσεις τους."Τόσους σκοτώσαμε, τόσους αφήσαμε λαβωμένους και σακάτηδες, τόσους αιχμαλωτίσαμε, τόσες πόλεις αλώσαμε και λεηλατήσαμε, τόσες καταστροφές προκαλέσαμε!". Οι άνθρωποι που τους άκουγαν δάκρυσαν και πόνεσαν κι απόστρεψαν τα πρόσωπά τους με φρίκη...
Ύστερα παρουσιάστηκαν οι πολιτικοί άρχοντες, βασιλάδες, αυτοκράτορες, πρόεδροι, πρωθυπουργοί, δικτάτορες και με λόγους ατελείωτους και επιχειρήματα προσπαθούσαν να πείσουν τα εκατομμύρια των ανθρώπων για την αξία τους.Μα οι άνθρωποι δεν τους άκουγαν. Τα λόγια τους έφταναν κούφια στ' αυτιά τους...
Ύστερα παρουσιάστηκαν οι πλούσιοι όλων των εποχών, ντυμένοι στα μετάξια και τα χρυσοΰφαντα, στολισμένοι με βαρύτιμα κοσμήματα και κρατούσαν τίτλους ιδιοκτησίας παλατιών και χιλιάδων στρεμμάτων γης και πλοίων και αεροπλάνων, μετοχές και καταθετήρια, ράβδους χρυσού, σακούλες με διαμάντια κι άλλα πολύτιμα πετράδια και συναγωνίζονταν μεταξύ τους στον πλούτο. Κι οι άνθρωποι τους σιχαίνονταν γιατί ήξεραν πολύ καλά ότι όλος αυτός ο πλούτος είχε μαζευτεί από τον ιδρώτα και τις απίστευτες στερήσεις όλου του κόσμου...
Ύστερα ήρθαν οι σοφοί κι οι πολυδιαβασμένοι κι οι επιστήμονες, φορτωμένοι με παπύρους και περγαμηνές και βιβλία και διαλαλούσαν πως αυτοί με τη σοφία τους είχαν ανεβάσει το επίπεδο της ζωής, αυτοί είχαν ανακαλύψει τα όπλα των στρατηλατών, αυτοί μελετούσαν το βάθος της ψυχής του ανθρώπου, αυτοί θεράπευαν ασθένειες. Κι οι άνθρωποι γελούσαν και κοίταζαν αλλού, γιατί τα λόγια των σοφών δεν τα καταλάβαιναν και γιατί όσο και να θεραπεύονταν, οι ασθένειες ποτέ δεν έλειψαν από το ανθρώπινο γένος, και γιατί οι άνθρωποι παρέμεναν οι ίδιοι, όσο κι αν μελετούσαν  το βάθος της ανθρώπινης ψυχής οι ψυχολόγοι κι οι ψυχοθεραπευτές και οι ψυχίατροι...
Κι ενώ οι διεκδικητές μάλωναν μεταξύ τους κι ο κόσμος ήταν απογοητευμένος γιατί κανέναν τους δεν ήθελε για βασιλιά, ακούστηκε ένας φρικιαστικός συριγμός που πάγωσε τις καρδιές των ανθρώπων. Όλοι έστρεψαν το βλέμμα κι αντίκρισαν ένα τρομακτικό, αποτρόπαιο και σιχαμερό σκουλίκι που σέρνονταν ανάμεσά τους. Οι υποψήφιοι βασιλιάδες πάγωσαν κι έπεσαν απο τα χέρια τους τα σύμβολα και τα αποδεικτικά τους.
"Ποιος είσαι; Ποιο είναι τ' όνομά σου;" ρώτησαν κάποιοι διστακτικά, αν και μέσα τους ενδόμυχα ένιωσαν πως το ήξεραν και πως ερχόταν για καθέναν τους προσωπικά.
"Είμαι ο προαιώνιος κυρίαρχος του κόσμου. Όλοι σε μένα καταλήγετε και κανείς σας δεν γλιτώνει. Kαι πλούσιοι και σοφοί και επιστήμονες και στρατηλάτες και πολιτικοί, όλοι θα καταλήξετε στην κοιλιά μου... γιατί είμαι ο Θάνατος, ο πραγματικός βασιλιάς όλου του κόσμου".
Όλοι οι άνθρωποι κι όλοι οι υποψήφιοι τραβήχτηκαν στην άκρη. Ήταν απελπισμένοι, αλλά έβλεπαν πολύ ξεκάθαρα πως αυτός θα ήταν ο βασιλιάς τους. Δεν είχαν τίποτα να του απαντήσουν. Δεν μπορούσαν να εμποδίσουν την άνοδό του στο θρόνο. Κι ο Θάνατος σερνόταν κι άγγιζε όλους και κατευθυνόταν θριαμβευτικά προς το θρόνο της οικουμένης. Πένθος και φρίκη κυρίευσαν όλους.
Αλλά ...την τελευταία στιγμή ...ανοίγουν οι ουρανοί, ηχούν σάλπιγγες, παιανίζουν τα αγγελικά τάγματα, φωτίζεται το σύμπαν από φως υπερκόσμιο κι οι ψυχές των ανθρώπων αισθάνονται μια γλύκα και μια ανείπωτη θαλπωρή που τους χαροποιεί και τους ειρηνεύει.
Κι ακούγεται ξεκάθαρα και θριαμβευτικά από μυ΄ρια αγγελικά στόματα: "Άρατε πύλας οι άρχοντες υμών και επάρθητε πύλαι αιώνιοι και εισελεύσεται ο βασιλεύς της δόξης. Τις έστιν ούτος ο βασιλεύς της δόξης;. Κύριος κραταιός και δυνατός, Κύριος δυνατός εν πολέμω".
Και εμφανίζεται ο αναστημένος Χριστός γλυκύτατος κι ολοφώτεινος. Ο Θάνατος εξαφανίζεται βρυχώμενος οικτρά. Ο κόσμος όλος, οι γενεές και γενεές των ανθρώπων ανασαίνουν ανακουφισμένοι και υποδέχονται με δοξολογίες και ύμνους και νικητήρια άσματα τον αρχηγό της ζωής, τον νικητή του θανατού τον Βασιλέα του σύμπαντος κόσμου.

 

Κι όλοι μαζί ψάλλουν ειρηνεμένοι και αγαλλώμενοι "Χριστός ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος!".

Ταξίδι στην Κέρκυρα

Ένα ταξίδι με παρέα αγαπημένη είναι πάντοτε συναρπαστικό. Αυτή τη φορά προορισμός ήταν το καταπράσινο και πανέμορφο νησί των Φαιάκων που μας καλοδέχθηκε φρεσκοπλυμένο κι ολόδροσο από τις πρόσφατες βροχές. Σε μας όμως χάρισε έναν υπέροχο καιρό και πολύ όμορφες και ενδιαφέρουσες εικόνες και εμπειρίες. Σας χαρίζω μερικές:

 Στάση καθ' οδόν και επίσκεψη στην Παναγία του Μικρόκαστρου

Καφές και πολύ θερμή ομιλία από την Γερόντισσα μετά τη Θεία Λειτουργία.

 Η πρώτη μέρα ήταν πολύ βροχερή.

Το παλιό φρούριο της Κέρκυρας 

όπως το αντικρίζουμε ερχόμενοι με το πλοίο. Βενετσιάνικο φυσικά!

Στο παρατηρητήριο του Κάιζερ πάνω από τον Πέλεκα.

Δεν καταφέραμε να δούμε την περίφημη δύση του ηλίου.

Είχε αρκετή συννεφιά αλλά έπρεπε να φύγουμε και σχετικά νωρίς για να προλάβουμε το δείπνο.

Είμαστε στο νησί του Αγίου Σπυρίδωνα.

 αλλά έχουμε την ευλογία να προσκυνήσουμε και λείψανο του Αγίου Χαραλάμπους 

στο χωριό Πέλεκας στην Εκκλησία της Παναγίας Οδηγήτριας.

 

Ξενάγηση στο ΚΠΕ Λευκίμμης σε παλιές αποθήκες αλατιού. 

Κάποτε εδώ υπήρχαν βουνά από αλάτι. 

Οι αλυκές έχουν εγκαταλειφθεί, 

όπως και κάθε άλλη πρωτογενής οικονομική δραστηριότητα στην Ελλάδα.

("Άξια ως επράξαμεν απολαμβάνομεν").

Ανεβαίνουμε στις αμμοθίνες της λίμνης Κορυσσίων.

Στο καταπράσινο νησί υπάρχει και ολίγη έρημος.

Δεν είναι παράδοξο!

Χάρμα οφθαλμών τα μπουκάλια με τα λικέρ κουμ κουάτ και λιμοντσέλο

στην πρώτη σειρά και τα μαντολάτα και τα άλλα κερκυραϊκά γλυκά.

Δεν θυμάμαι ποιος είναι ο κύριος του οποίου ο ανδριάντας επιβλέπει το όμορφο πάρκο.

Πάντως το κτίριο δεξιά φιλοξενεί το Σινοϊαπωνικό Μουσείο, 

κάτι πολύ διαφορετικό και αξιοθέατο.

 

Να και η στολή ενός Σαμουράι!

Το κανάλι που χωρίζει το φρούριο από την πόλη της Κέρκυρας 

είναι μια διώρυγα σε μικρογραφία και εκτελεί χρέη μαρίνας.

Η μέρα ήταν φωτεινή και πεντακάθαρη και η επίσκεψη στο φρούριο πολύ ενδιαφέρουσα.

Το Ψήφισμα της Βουλής της Επτανήσου που επικυρώνει την παραχώρηση των Επτανήσων στην Ελλάδα από τη Αγγλία, ως δώρο προς τον νέο Βασιλέα Γεώργιο τον Α΄. Έτος 1863.

Η Μπομπάρδα του 1634 σε άριστη κατάσταση 

προστατεύει το παλιό φρούριο με βεληνεκές 500 μέτρων.

Η θέα από το ψηλότερο μπαλκόνι του Φρουρίου δικαιώνει τους κοπιάσαντας.

Τι έπαθαν οι εκδρομείς μας; ...για πού το ΄βαλαν με τόσα πολλά...

Η χαρά της Αδελφής Μαριάμ και της Αδελφής Αρσενίας 

αλλά και ημών που ανταμώσαμε μετά από πολλά χρόνια δεν περιγράφεται 

(Μονή Παντοκράτορος)

Δόξα και μεγαλείο!

Είναι το μεγαλειωδέστερο και ενδοξότερο τέλος που μπορεί να ευχηθεί κανείς: Να τον καλέσει ο Θεός κοντά Του την ώρα της Ανάστασής Του! 
Ενώ ψαλλόταν το "Δεύτε λάβετε φως" στους επίγειους ναούς αποκαλυπτόταν το απρόσιτο Φως σε κάποιον δούλο του Θεού που περνούσε στην αιωνιότητα! 
Πόσο ευλογημένος πρέπει να ήταν ο άνθρωπος που γινόταν εκείνη τη στιγμή δεκτός από τον ουράνιο Πατέρα! 
Και σίγουρα ήταν, ο Στέργιος Σάκκος, ο πολύ γνωστός και αγαπητός ιεροκήρυκας, ο οποίος δεν ζούσε για τον εαυτό του, αλλά μόνο για να σπέρνει ασταμάτητα το λόγο του Θεού. 
Ένας σύγχρονός μας απόστολος του Χριστού, που άφησε τα "δίχτυα" της κοσμικότητας και αφιερώθηκε ψυχή τε και σώματι στη διακονία του Ευαγγελίου, στην αλιεία των ψυχών. 
Τεράστιο το έργο του, το επιστημονικό, το εκλαϊκευμένο συγγραφικό, το κατηχητικό, το φιλανθρωπικό, η προσφορά του στη νεολαία. 
Θα γραφούν πολλά από ανθρώπους που τον έζησαν και τον εγνώρισαν πολύ καλά.
Με συγκίνησε πολύ αυτό που ειπώθηκε σε έναν επικήδειο: Όταν ερωτήθηκε προς το τέλος της ζωής του ο αείμνηστος Στέργιος πώς μπορεί να αγαπά και αυτούς που τον πλήγωσαν, απάντησε "είμαι οφειλέτης όλων, δεν μου χρωστά κανείς!". 
Έτσι έζησε, έτσι πολιτεύθηκε, έτσι κέρδισε την αιωνιότητα!
Θα είναι αιωνία η μνήμη του!

Πάσχα: πέρασμα

Τα δικά μας Πάσχα:

Από την απιστία  ή μάλλον το "τσαλαβούτημά" μας 

σε μια βολική ψευτοευσέβεια στην ορθή πίστη 

που συνεπάγεται εγρήγορση, άσκηση και ξεβόλεμα.

Από το φόβο και το άγχος 

μήπως χάσουμε πολλά ή και τα πάντα λόγω κρίσης 

στην εμπιστοσύνη μας 

στην προσωπική Αγάπη του Θεού 

και την Πρόνοιά Του για τον καθένα μας.

Από τον απίστευτο εγωκεντρισμό μας 

στη συνάντηση του άλλου προσώπου...

"Πάσχα ιερόν ημίν σήμερον αναδέδεικται,

Πάσχα καινόν, άγιον, 

Πάσχα μυστικόν,

Πάσχα πανσεβάσμιον,

Πάσχα Χριστός ό Λυτρωτής,

Πάσχα άμωμον,

Πάσχα μέγα

Πάσχα των πιστών,

Πάσχα το πύλας ημίν του παραδείσου ανοίξαν,

Πάσχα πάντας αγιάζον πιστούς".

Μέγα Σάββατο πρωί

Μέγα Σάββατο πρωί. 

Ο Επιτάφιος στον ιερό ναό του Αγίου Αθανασίου 

γίνεται Αγία Τράπεζα 

όπου τελείται η τελευταία -για φέτος-

Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου!

"Σιγησάτω πάσα σαρξ βροτεία 

και στήτω μετά φόβου και τρόμου 

και μηδέν γήινον εν εαυτή λογιζέσθω, 

ο γαρ Βασιλεύς των βασιλευόντων 

και Κύριος των κυριευόντων 

προσέρχεται σφαγιασθήναι 

και δοθήναι εις βρώσιν τοις πιστοίς. 

Προηγούνται δε τούτου οι χοροί των αγγέλων 

μετά πάσης αρχής και εξουσίας, 

τα πολυόμματα Χερουβίμ και τα εξαπτέρυγα Σεραφείμ, 

τας όψεις καλύπτοντα και βοώντα τον ύμνον: 

Αλληλούια, αλληλούια, αλληλούια.

Μεγάλη Παρασκευή εσπέρας

Όλβιος τάφος!

εν εαυτώ γαρ δεξάμενος ως υπνούντα τον Δημιουργόν, 

ζωής θησαυρός θείος αναδέδεικται 

εις σωτηρίαν ημών των μελωδούντων: 

Λυτρωτά, ο Θεός ευλογητός ει!

Πλούσιος και καλότυχος τάφος!

Δέχτηκε μέσα του σαν να κοιμόταν τον Δημιουργό

και αποδείχτηκε θησαυροφυλάκιο

που ασφάλιζε μέσα του την όντως Ζωή.

Κι όλα έγιναν για τη σωτηρία ημών που ψάλλουμε:

"Θεέ και Λυτρωτή μας ας είσαι ευλογημένος!"

Ο Χριστός είναι στον τάφο, 

αλλά προμηνύεται ήδη η Ανάσταση.

Η προσμονή του θριάμβου και της χαράς 

απωθούν ραγδαία τη θλίψη.

"Ου γαρ καθέξει τύμβος αυτοζωίαν".

Μεγάλη Παρασκευή πρωί

"Σε, τον αναβαλλόμενον το φως ώσπερ ιμάτιον, 

καθελών Ιωσήφ από του ξύλου συν Νικοδήμω και 

θεωρήσας νεκρόν, γυμνόν, άταφον, 

ευσυμπάθητον θρήνον αναλαβών, οδυρόμενος έλεγεν: 

Οίμοι, γλυκύτατε Ιησού, 

ον προ μικρού ο ήλιος εν σταυρώ κρεμάμενον θεασάμενος, 

ζόφον περιεβάλλετο και η γη τω φόβω εκυμαίνετο 

και διερρήγνυτο ναού το καταπέτασμα. 

Αλλ΄ ιδού νυν βλέπω Σε δι΄εμέ εκουσίως υπελθόντα θάνατον. 

Πώς Σε κηδεύσω, Θεέ μου; 

ή πώς σινδόσιν ειλήσω, 

ποίαις χερσίν δε προσψαύσω το σον ακήρατον σώμα;

 ή ποία άσματα μέλψω τη ση εξόδω, οικτίρμον; 

Μεγαλύνω τα πάθη Σου, υμνολογώ και την ταφήν Σου 

συν τη αναστάσει, κραυγάζων: Κύριε, δόξα Σοι!"

"Καθώς ο Ιωσήφ μαζί με τον Νικόδημο 

κατέβαζε από το ξύλο του Σταυρού Εσένα,

που ντύθηκες σαν ρούχο το άκτιστο Φως, 

και βλέποντάς Σε νεκρό, γυμνό, άταφο, 

άρχισε θρήνο ευσυμπάθητο και συγκλονισμένος έλεγε:

Αλίμονο, γλυκύτατε Ιησού! 

Πριν από λίγο σε αντίκρισε ο ήλιος κρεμασμένο πάνω στο σταυρό και σκεπάστηκε με ζοφερό σκοτάδι 

και η γη από το φόβο της εσείσθηκε 

και του ναού το καταπέτασμα χωρίστηκε στα δύο!

Και τώρα Σε αντικρίζω εγώ και 

συναισθάνομαι ότι για μένα καταδέχτηκες 

ακόμα και τον θάνατο.

Πώς να Σε κηδεύσω, Θεέ μου;

Πώς να Σε τυλίξω στο σάβανο;

Με ποια χέρια να ακουμπήσω το πανάγιο σώμα Σου;

ποια θρηνητικά άσματα να ψάλω στην εξόδιο ακολουθία Σου;

Δοξολογώ με μεγαλοπρέπεια τα πάθη Σου και 

ψάλλω ύμνους στην ταφή και την ανάστασή Σου 

και δυνατά φωνάζω: Κύριε, ας είσαι δοξασμένος!"

*Συγκλονιστική υμνολογία στην κορύφωση του θείου δράματος, ο ανεκτίμητος θησαυρός μας!

Νύχτα Μεγάλης Πέμπτης-ξημερώματα Μεγάλης Παρασκευής

 

Ευλογημένη νύχτα στα πόδια του Εσταυρωμένου!

Με ύμνους και αναγνώσματα ξενυχτούμε δίπλα στον Κύριο!

Και στολίζουμε τον Επιτάφιο, τον όλβιο τάφο που θα δεχθεί τον δι΄ ημάς παθόντα και ταφέντα!

Δεν χάνονται αυτές οι ευκαιρίες, 

πνευματικές και συνάμα ανθρώπινες. 

Μας συνδέουν μεταξύ μας εν τω συνδέσμω της αγάπης και συγχρόνως στρέφουν τις ψυχές μας προς την Πηγή της Ζωής και την τρέφουν με βιώματα δυνατά και αλησμόνητα.

Ενορία Αγίου Αθανασίου Παλαιοκάστρου

Μεγάλη Πέμπτη εσπέρας

"Έκαστον μέλος της αγίας σου σαρκός ατιμίαν δι ημάς υπέμεινεν,

τας ακάνθας η κεφαλή, η όψις τα εμπτύσματα,

αι σιαγόνες τα ραπίσματα, 

το στόμα την εν όξει κεραθείσαν χολήν τη γεύσει, 

τα ώτα τας δυσεβείς βλασφημίας, 

ο νώτος την φραγγέλωσιν και η χειρ τον κάλαμον,

αι του όλου σώματις εκτάσεις εν τω σταυρώ, 

τα άρθρα τους ήλους και η πλευρά την λόγχην.

Ο παθών υπέρ ημών και παθών ελευθερώσας ημάς, 

ο συγκαταβάς ημίν φιλανθρωπία και ανυψώσας ημάς, 

παντοδύναμε Σωτήρ, ελέησον ημάς". 

"Κάθε μέλος του αγίου σώματός Σου 

υπέμεινε για τη σωτηρία μας την ατίμωση:

η κεφαλή το αγκάθινο στεφάνι, 
το πρόσωπο τα φτυσίματα, 

οι σιαγόνες τα φοβερά χαστούκια, 

το στόμα τη χολή που αναμείχθηκε με ξύδι, 

τα αυτιά τις δυσεβείς βλαστήμιες, 

η πλάτη την φραγγέλωση, το χέρι σου το καλάμι.

 Όλο σου το σώμα τεντώθηκε πάνω στο σταυρό, 

οι αρθρώσεις σου δέχτηκαν τα τεράστια καρφιά 

και η πλευρά σου τη λόγχη.

Εσύ που έπαθες για μας 

και μας ελευθέρωσες από τα πάθη μας, 

Εσύ που με τη φιλανθρωπία Σου 

κατέβηκες από το ύψος της θεϊκής Σου δόξας 

και ανύψωσες εμάς μαζί Σου στον ουρανό, 

Παντοδύναμε Σωτήρα μας, ελέησέ μας".

Μεγάλη Τετάρτη εσπέρας

Από τα ωραιότατα τροπάρια που ψάλλονται το απόγευμα της Μεγάλης Τετάρτης -όρθρος της Μεγάλης Πέμπτης- διαλέγω το τελευταίο των Αποστίχων που ψάλλεται και πολύ γλυκά, σε πλάγιο Α΄.

"Μυσταγωγών σου, Κύριε, τους μαθητάς εδίδασκες λέγων: 

Ω φίλοι, οράτε, μηδείς υμάς χωρίσει μου φόβος. 

Ει γαρ πάσχω, αλλ' υπέρ του κόσμου.

 Μη ουν σκανδαλίζεσθε εν εμοί, 

ου γαρ ήλθον διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι και 

δούναι την ψυχήν μου λύτρον υπέρ του κόσμου. 

Ει ουν υμείς, φίλοι μου εστέ, εμέ μιμείσθε. 

Ο θέλων πρώτος είναι, έστω έσχατος, 

ο δεσπότης, ως ο διάκονος. 

Μείνατε εν εμοί, ίνα βότρυν φέρητε, 

εγώ γαρ ειμί της ζωής η άμπελος".

 

Καθώς εισήγαγες, Κύριε, τους μαθητές σου 

στο μυστήριο της θείας οικονομίας, τους έλεγες: 

"Αγαπημένοι μου, προσέξτε, κανένας φόβος 

να μη σας χωρίσει από εμένα. 

Θα με δείτε να υποφέρω, αλλά να ξέρετε 

ότι υποφέρω για να σωθεί ο κόσμος. 

Μη σκανδαλισθείτε με όσα θα μου συμβούν, 

γιατί δεν ήρθα στον κόσμο για να με προσκυνούν 

και να με υπηρετούν, 

αλλά για να προσφέρω τη διακονία μου 

και να δώσω τη ζωή μου ως αντάλλαγμα 

για τη σωτηρία όλου του κόσμου. 

Αν είστε λοιπόν φίλοι μου, να με μιμηθείτε. 

Όποιος θέλει να είναι πρώτος δίπλα μου, 

ας είναι τελευταίος εδώ σ' αυτόν τον κόσμο. 

Ο κύριος ας είναι όπως ο υπηρέτης. 

Μείνετε ενωμένοι μαζί μου, 

για να φέρετε πλούσιο καρπό, πολλά σταφύλια, 

γιατί εγώ είμαι το αμπέλι της αληθινής ζωής.

Μεγάλη Τετάρτη πρωί

Στο ανάγνωσμα του Ιώβ διαβάζουμε:
"...Χρόνου δε πολλού προβεβηκότος, είπεν αυτώ η γυνή αυτού: Μέχρι τίνος καρτερήσεις λέγων, ιδού αναμένω χρόνον έτι μικρόν, προσδεχόμενος την ελπίδα της σωτηρίας μου; Ιδού γαρ ηφάνισταί σου το μνημόσυνον από της γης, υιοί και θυγατέρες, εμής κοιλίας ωδίνες και πόνοι, ους εις το κενόν εκοπίασα μετά μόχθων. Συ δε αυτός εν σαπρία σκωλήκων κάθησαι διανυκτερεύων αίθριος, καγώ πλανήτις και λάτρις, τόπον εκ τόπου περιερχομένη και οικίαν εξ οικίας, προσδεχομένη τον ήλιον πότε δύσεται, ίνα αναπαύσωμαι των μόχθων μου και των οδυνών αί με νυν συνέχουσι. Αλλά ειπόν τι ρήμα προς Κύριον και τελεύτα. Ο δε εμβλέψας αυτή, είπεν: Ινατί ώσπερ μία των αφρόνων γυναικών ελάλησας ούτως; Ει τα καλά εδεξάμεθα εκ χειρός Κυρίου, τα κακά ουχ υποίσομεν;. Εν τούτοις πάσι τοις συμβεβηκόσιν αυτώ ουδέν ήμαρτεν Ιώβ τοις χείλεσιν εναντίον του Θεού".

Αφού πέρασε πολύν καιρό άρρωστος ο Ιώβ, κάπoια στιγμή του είπε η γυναίκα του: Ως πότε θα κάνεις υπομονή και θα λες, λίγο ακόμη ας περιμένω, μήπως και φανεί κάποια ελπίδα σωτηρίας; Ήδη χάθηκαν οι διάδοχοί σου, γιοι και θυγατέρες μας, για τους οποίους πέρασα πόνους γέννας, αλλά και θλίψεις και μάταια κοπίασα. Αλλά κι εσύ, γεμάτος πληγές, κάθεσαι πάνω στην κοπριά και περνάς τις νύχτες σου έξω στο ύπαιθρο κι εγώ περιπλανιέμαι από τόπο σε τόπο κι από σπίτι σε σπίτι περιμένοντας πότε θα δύσει ο ήλιος για να αναπαυθώ από τις θλίψεις και τον βαρύ πόνο που με συνέχει. Πες επιτέλους κάτι βαρύ στον Θεό και τελείωνε!
Τότε ο Ιώβ την κοίταξε στα μάτια και της είπε: Γιατί μιλάς σαν άμυαλη γυναίκα; Αν δεχθήκαμε τόσα καλά από τα χέρια του Θεού, τις συμφορές και τις δοκιμασίες δεν θα τις υποφέρουμε; 
Παρ΄όλα τα βάσανα και τις συμφορές που τον βρήκαν, ο Ιώβ δεν αμάρτησε με λόγο, με τα χείλη του, εναντίον του Θεού".




Σοφός ο λόγος του Ιώβ: "Ει τα καλά εδεξάμεθα παρά του Θεού, τα κακά ουχ υποίσομεν;"  Εύκολα γκρινιάζουμε και παραπονούμαστε όταν μας βρίσκουν δοκιμασίες. Όταν όλα πάνε καλά το θεωρούμε αυτονόητο και δεδομένο. Ξεχνάμε να ευχαριστήσουμε, αλλά δεν ξεχνάμε να γογγύσουμε. Ας αντιστρέψουμε τη συνήθειά μας: Να μην γογγύζουμε για τις θλίψεις και να ευχαριστούμε για τις ευεργεσίες. Είναι άπειρες κι αν μπορούσαμε καθημερινά να τις διακρίνουμε, θα σαστίζαμε από την αγάπη και το πλούσιο έλεος του Θεού.

Μεγάλη Τρίτη εσπέρας

"Ότε η αμαρτωλός προσέφερεν το μύρον, 

τότε ο μαθητής συνεφώνει τοις παρανόμοις. 

Η μεν έχαιρε κενούσα το πολύτιμον, 

ο δε έσπευδε πωλήσαι τον ατίμητον. 

Αύτη τον Δεσπότην επεγίνωσκεν, 

ούτος του Δεσπότου εχωρίζετο. 

Αύτη ηλευθερούτο και 

ο Ιούδας δούλος εγεγόνει του εχθρού. 

Δεινόν η ραθυμία! μεγάλη η μετάνοια! 

ην μοι δώρησαι, Σωτήρ, 

ο παθών υπέρ ημών και σώσον ημάς".

Την ώρα που η αμαρτωλή γυναίκα 

πρόσφερε το μύρο στον Κύριο,

ο μαθητής ερχόταν σε συμφωνία με τους παρανόμους. 

Εκείνη χαιρόταν καθώς έχυνε στα πόδια Του το πολύτιμο,

ενώ εκείνος βιαζόταν να πουλήσει τον Ανεκτίμητο.

Αυτή γνώριζε τη θεότητα του Δεσπότου Χριστού

κι εκείνος χωριζόταν από τον Κύριό του.

Αυτή κέρδιζε την ελευθερία της

και ο Ιούδας γινόταν δούλος για πάντα του εχθρού.

Πόσο φοβερή είναι η ραθυμία της ψυχής!

Πόσο μεγάλη είναι η μετάνοια!

Αυτήν τη μετάνοια χάρισέ μου, Σωτήρα μου,

εσύ που έπαθες για μας και σώσε μας!

Ανάβρα Μαγνησίας

Ή αλλιώς: Πώς θα ήταν η Ελλάδα, αν είχε σωστούς πολιτικούς ηγέτες

Ή αλλιώς: Πώς μπορεί να γίνει η Ελλάδα, αν στρωθούμε όλοι μας στη δουλειά.

 

Πρόκειται για ένα απομακρυσμένο ορεινό χωριό που κατάφερε μετά από συστηματική προσπάθεια, όχι μόνο να σταθεί όρθιο, αλλά να γίνει πρότυπο ανάπτυξης.

 

Στις δυτικές πλαγιές της 'Οθρυος, σε υψόμετρο 1.000 μέτρων και σε απόσταση 40 χιλιομέτρων από την κοντινότερη κωμόπολη (τον Αλμυρό - Ν.Μαγνησίας), οι 700 κάτοικοι, όλοι τους κτηνοτρόφοι, απολαμβάνουν εισοδήματα από 30 έως 100 χιλιάδες ευρώ και μια ποιότητα ζωής που μπορεί να συγκριθεί μόνο με την πλούσια Ελβετία. 
Ο κόσμος δεν φεύγει προς τα αστικά κέντρα, αλλά παραμένει στο χωριό του. Με ποσοστό ανεργίας στο μηδέν και με μέσο όρο ηλικίας τα 40 έτη, ο πληθυσμός διπλασιάστηκε μέσα στα τελευταία 15 χρόνια.

Οι υποδομές του υποδειγματικές: Το αιολικό πάρκο, που δίνει έσοδα 100.000 ευρώ ετησίως στην κοινότητα, τα τρία υπερσύγχρονα κτηνοτροφικά πάρκα που στεγάζουν το χειμώνα (όταν η Ανάβρα αποκλείεται από τα χιόνια) 25.000 ζώα, το πρότυπο σφαγείο, που θυμίζει χειρουργείο, το διώροφο πάρκινγκ των 60 θέσεων, το γυμναστήριο με τα τελευταίας τεχνολογίας μηχανήματα, τα γήπεδα ποδοσφαίρου και μπάσκετ, το λαογραφικό μουσείο και φυσικά το περιβαλλοντικό-πολιτιστικό πάρκο, έκτασης 240 στρεμμάτων.

Η κοινωνική μέριμνα κατέχει πρώτιστη θέση: νηπιαγωγείο και δημοτικό του «κουτιού», αγροτικό ιατρείο (πάντοτε στελεχωμένο), δωρεάν στέγαση για τους δασκάλους και τους γιατρούς, «Βοήθεια στο σπίτι», σχεδιασμός για γηροκομείο, ακόμα και για πισίνα!

Πoιο είναι άραγε το μυστικό της επιτυχίας; Πώς μια μειονεκτική περιοχή κατάφερε το «θαύμα»;

Η μάχη με τη μιζέρια άρχισε τις αρχές της δεκαετίας του '90, όταν τα ηνία της κοινότητας πήρε ο Δημήτρης Τσουκαλάς, ένας άνθρωπος που άφησε την Αθήνα για να γυρίσει στο χωριό του και να προσφέρει στη γενέτειρά του.

Η κατάσταση που συνάντησε ήταν απελπιστική. Τα γελάδια, οι χοίροι και τα πρόβατα κυκλοφορούσαν ελεύθερα στο χωριό, στους χωματόδρομους. Δεν υπήρχε πουθενά άσφαλτος. Το χειμώνα περπατούσες μέσα στη λάσπη, το καλοκαίρι η σκόνη σε έπνιγε.

«Προτεραιότητά μας ήταν η κατασκευή κτηνοτροφικών πάρκων, για να μπει τέλος στην αναρχία που επικρατούσε. Με φως, νερό και σωστή δόμηση, σταβλίζουν τα ζώα τους το χειμώνα. Τους υπόλοιπους μήνες βόσκουν ελεύθερα στα βουνά. Αυτός είναι και ο λόγος που το κρέας τους φημίζεται για την ξεχωριστή γεύση του. Η κτηνοτροφία είναι η πηγή των εισοδημάτων στην Ανάβρα», λέει στο ΕΤ.Κ ο πρόεδρος της κοινότητας.

«Ισως εγώ είμαι ο πιο φτωχός του χωριού, αφού η σύνταξη που παίρνω από τη ΔΕΗ, όπου έφυγα με το βαθμό του επιθεωρητή, κυμαίνεται στα 2.500 ευρώ».

Βάσεις ανάπτυξης

Η πρόοδος συνεχίστηκε με την κατασκευή του σφαγείου βιολογικής γραμμής, το μοναδικό δημόσιο στην Ελλάδα, με πιστοποίηση από τη ΔΗΩ. Ετσι μπήκε τάξη και δημιουργήθηκε η βάση για την ανάπτυξη της βιοκτηνοτροφίας, με συνέπεια οι παραγωγοί να κερδίζουν σημαντικά ποσά από τις επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με χρήματα της οποίας έγιναν οι παραπάνω υποδομές.

Ξύπνιος, σχολαστικός και με όραμα ο πρόεδρος παρακολουθεί ανελλιπώς κάθε κοινοτικό πρόγραμμα και το εκμεταλλεύεται δεόντως. Το μεγαλύτερο επίτευγμά του, όπως λέει ο ίδιος, είναι ότι κατάφερε να αλλάξει τη νοοτροπία των συγχωριανών του. Στην αρχή έφεραν αντιρρήσεις στα σχέδιά του, αλλά με επιμονή και υπομονή τους έπεισε.

Τώρα τους καλεί να δημιουργήσουν τυποποιητήρια για τα προϊόντα τους, ώστε να ολοκληρωθεί το φάσμα της βιολογικής παραγωγής.Η Ανάβρα δεν βάσισε την ανάπτυξή της στο κράτος. Ηθελε έσοδα δικά της. Ετσι, πριν από τρία χρόνια ολοκλήρωσε το έργο του αιολικού πάρκου, με τις 20 ανεμογεννήτριες και ανάδοχο την ισπανική εταιρία Gamesa.

Έσοδα

Το ρεύμα το αγοράζει η ΔΕΗ, ενώ η κοινότητα για τη χρήση του χώρου, που της ανήκει, εισπράττει έως και 100.000 ευρώ το χρόνο.Υπό δημοπράτηση βρίσκεται και η ανάπτυξη υδροηλεκτρικού εργοστασίου, από το νερό των πηγών της Ανάβρας. Από εκεί θα εισπράττονται άλλα 100.000 ευρώ.

Η επιστροφή στις ρίζες είναι μια σταθερή πολιτική για τον κ. Τσουκαλά. Για να ενισχυθεί κι άλλο ο πληθυσμός, έκανε επέκταση του οικισμού και δίνει οικόπεδα σε άστεγους δημότες έναντι πολύ χαμηλού αντιτίμου με αποπληρωμή σε 5 δόσεις.

Οι ηλικιωμένοι αισθάνονται ασφάλεια με τη μόνιμη παρουσία της αγροτικής γιατρού η οποία νιώθει πολύ τυχερή που βρέθηκε σε ένα τόσο φιλικό περιβάλλον. Μάλιστα έχει και μεγάλο οικονομικό όφελος γιατί μένει σε διαμέρισμα που της παραχώρησε η κοινότητα (όπως και οι τρεις δάσκαλοι).

Ο Αποστόλης Καπέλος και ο Πολύζος Κανατούλης είναι δυο νέοι κτηνοτρόφοι. Παίκτες στην ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού (Α.Ο. ΟΘΡΥΣ), κάθονται στο καφενείο και συζητούν πώς θα αντιμετωπίσουν τον ΔΟΜΟΚΟ, την ισχυρότερη ομάδα της περιοχής. Περηφανεύονται για την προαγωγή στην Α' Ερασιτεχνική, αλλά και για τα επιτεύγματα του χωριού τους. «Να πάτε να δείτε το περιβαλλοντικό πάρκο», μας λένε. 

 

Συναντάμε έναν παράδεισο. Αιωνόβια πλατάνια, σε μια διαδρομή πέντε χιλιομέτρων, με γεφύρια, παιδικές χαρές, πετρόκτιστη διακόσμηση και με τους λαγούς και τα ελάφια να ξεπετάγονται μέσα από τα ξέφωτα, με φόντο τον υδάτινο κόσμο του Ενιππέα (παραπόταμου του Πηνειού).

Εδώ συναντάς ακόμα δρυστέλες. Οι νοικοκυραίοι πλένουν ρούχα και χαλιά στις δρυστέλες με τη δύναμη των ορμητικών νερών των πηγών σε μια περιφραγμένη έκταση, συνολικού εμβαδού 240 στρεμμάτων, που αποτελεί ταυτόχρονα και μουσείο παράδοσης. 
Αλλη μια ευκαιρία για να εισπράττει η κοινότητα έσοδα, καθώς πολλά σχολεία εκδηλώνουν ενδιαφέρον για επίσκεψη και αναμένεται να μπει συμβολικό εισιτήριο για τα έξοδα συντήρησής του.

 

Το πλέον μεγαλόπνοο σχέδιο, αυτή την περίοδο, είναι η επικείμενη εγκατάσταση συστήματος τηλεθέρμανσης. Με προϋπολογισμό 1.700.000 ευρώ (από ευρωπαϊκά κονδύλια) και με μελέτη από το ΤΕΙ Κοζάνης η Περιφέρεια έχει πει ήδη το «ναι».

Ενας κεντρικός λέβητας θα τοποθετηθεί στο πάνω μέρος του χωριού και από εκεί θα διοχετεύεται σε υπόγειους αγωγούς καυτό νερό. Το κάθε σπίτι θα συνδέεται με το σύστημα και θα έχει όλο το χειμώνα ζεστό νερό και θέρμανση, με μια ελάχιστη επιβάρυνση. Θα λειτουργεί με την καύση βιομάζας (κοπριές των ζώων, ξερά φύλλα, άχυρο κ.ά).

«Όπως νοιάζεσαι και “κουμαντάρεις” το νοικοκυριό σου, έτσι πρέπει και οι δήμαρχοι να δουλεύουν για τον τόπο τους. Δεν υπάρχουν άλλοθι. Δεν δικαιολογείται κανένας δήμαρχος να μην παράγει έργο επειδή δεν έχει χρήματα. Δεν λέμε να μην είσαι διεκδικητικός, αλλά όταν υπάρχουν ευρωπαϊκά κονδύλια και παραμένουν αδιάθετα, τότε εσύ κάνεις κάτι λάθος. Δεν σε εκλέγουν για να λύσεις τα προσωπικά σου προβλήματα, ούτε να ασχολείσαι με την κομματική πολιτική, ούτε να κάνεις λαδιές, ούτε να χρησιμοποιείς την εξουσία για την εξουσία».

Δεν πρόκειται για μεγάλα λόγια. Είναι τα λόγια του πρόεδρου της κοινότητας Ανάβρας Μαγνησίας Δημήτρη Τσουκαλά, ο οποίος έχει κάθε δικαίωμα να ομιλεί έτσι και να αισθάνεται υπερήφανος γιατί είναι ο εμπνευστής και δημιουργός αυτού του θαύματος...

* Είναι ένας υπέροχος άνθρωπος, δημιουργικός, χαρούμενος, αποφασιστικός. Γνωρίστε τον στο YouTube. 
Δεν μπορεί να βάλει υποψηφιότητα για πρωθυπουργός;
(απορία και ευχή μου!)

Μεγάλη Δευτέρα εσπέρας

"Ιδού σοι το τάλαντον ο Δεσπότης εμπιστεύει, ψυχή μου. 

Φόβω δέξαι το χάρισμα, δάνεισαι τω δεδωκότι,

διάδος πτωχοίς και κτήσαι φίλον τον Κύριον.

 Ίνα στης εκ δεξιών αυτού, όταν έλθη εν δόξη και 

ακούσης μακαρίας φωνής: είσελθε, δούλε, 

εις την χαράν του Κυρίου σου. 

Αυτής αξίωσόν με, Σωτήρ, τον πλανηθέντα, 

διά το μέγα σου έλεος".

Ψυχή μου, να! ο Δεσπότης σου εμπιστεύεται μια περιουσία!.

Με φόβο δέξου το πολύτιμο δώρο, 

δάνεισέ το σ' αυτόν που σου το χάρισε για να σου το αυξήσει, 

πρόσφερέ το αφιλοκερδώς σε όσους το στερούνται 

και κάνε φίλο σου τον Κύριο.

Έτσι θα αξιωθείς να σταθείς στα δεξιά Του, 

όταν έλθει ξανά στην ένδοξη παρουσία του, 

και να ακούσεις την καλότυχη κλήση: 

"Έλα, δούλε, πέρασε στην αιώνια  χαρά του Κυρίου Σου".

Αυτή τη χαρά αξίωσέ με, Κύριε πολυέλεε, 

να απολαύσω κι εγώ ο πλανημένος.

Κυριακή Βαΐων εσπέρας

"Κύριε,

τα τελεώτατα φρονείν τους οικείους παιδεύων μαθητάς, 

μη ομοιούσθε τοις έθνεσιν, έλεγες, 

εις το κατάρχειν των ελαχιστοτέρων. 

Ούχ ούτω γαρ έσται υμίν τοις εμοίς μαθηταίς, 

ότι πτωχός θέλων υπάρχω. 

Ο πρώτος ουν υμών έστω πάντων διάκονος, 

ο δε άρχων ως ο αρχόμενος, 

ο προκριθείς δε ως ο έσχατος. 

Και γαρ ελήλυθα αυτός τω πτωχεύσαντι Αδάμ διακονήσαι 

και λύτρον δούναι αντί πολλών την ψυχήν των βοώντων μοι, 

δόξα σοι".

Κύριε,
καθώς εκπαίδευες τους μαθητές Σου ώστε να φρονούν τα τελειότατα, τους έλεγες να μην καταδυναστεύουν τους ελάχιστους αδελφούς.
Δεν πρέπει αυτό να συμβαίνει ανάμεσα στους δικούς μου μαθητές, έλεγες, γιατί εγώ με τη θέλησή μου κενώθηκα, 
άδειασα από όλο το θεϊκό μεγαλείο και τη δόξα μου.
Ο πρώτος ανάμεσά σας ας είναι διάκονος όλων, 
αυτός που εξουσιάζει να μην υπερέχει από τους εξουσιαζόμενους, αυτός που διαλέχθηκε να είναι πρώτος 
ας συμπεριφέρεται ταπεινά ως ο έσχατος, ο τελευταίος.
Ήρθα σ' αυτόν τον κόσμο για να διακονήσω τον Αδάμ, 
ο οποίος εξέπεσε της αρχικής δόξας του και επτώχευσε, 
και να δώσω την ζωήν μου ως λύτρα 
για την πολλή αμαρτία του κόσμου και 
να σας εξαγοράσω όλους εσάς 
που μου ψάλλετε "δόξα Σοι".


Ποιος άλλος μίλησε και έζησε έτσι;
Ποιος πρόκριτος συμπεριφέρθηκε ως ο έσχατος;
Ποιος διακόνησε πάντας;
Ποιος έδωσε την ψυχήν του λύτρον αντί πολλών;
Το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε, Κύριε, είναι να σου ψάλουμε με τα χείλη και την καρδιά μας "Δόξα Σοι!".

Μήπως έχετε καμιά ιδέα για τις επερχόμενες εκλογές;

Φαντάζομαι πως αν όχι όλοι, οι περισσότεροι νουνεχείς πολίτες αυτής της ταλαίπωρης χώρας θα αναρρωτιούνται αυτόν τον καιρό ποιο κόμμα να ψηφίσουν στις επερχόμενες εκλογές.
Βαθύτατα απογοητευμένοι από τους δύο κυβερνήσαντες σχηματισμούς, αλλά και με εύλογες αμφιβολίες για όλους τους υπόλοιπους, στεκόμαστε αναποφάσιστοι μπροστά στο στοιχειώδες δημοκρατικό μας δικαίωμα του εκλέγειν, σαν να βρισκόμαστε μπροστά σε αδιέξοδο.
Με τη σύσταση κάποιου φίλου, μπήκα στην ιστοσελίδα του νεοϊδρυθέντος κόμματος "Δημιουργία ξανά" κι άκουσα την ιδρυτική διακήρυξη από τον αρχηγό του Θάνο Τζήμερο.
Μου άρεσε ο ξεκάθαρος λόγος του, ιδιαίτερα η αναφορά του στην παιδεία και στην ελληνική γλώσσα.
Σημειωτέον: Δεν τον ξέρω καθόλου και -να τον ήξερα- δεν παίρνω όρκο για κανέναν σ' αυτήν τη ζωή! Και φυσικά άλλο τα λόγια και άλλο τα έργα. Μπορεί να αποδειχθούν διαμετρικά αντίθετα. π.χ. "Λεφτά υπάρχουν" ή "σεμνά και ταπεινά".
Αλλά και πάλι από τον λόγο κάποιου υποψήφιου θα παρακινηθεί κανείς και θα τολμήσει να του εμπιστευθεί την ψήφο του. Πώς αλλιώς να γίνει!

Αν ξέρετε κάτι περισσότερο, θα ήμουν ευγνώμων αν μου το γνωστοποιούσατε με κάποιον τρόπο.