Ο χάρτης

Ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη και τιμή για το Παλαιόκαστρο να έρθει, ως προσκεκλημένη της Ένωσης Ποντίων Ωραιοκάστρου, η πρύτανις της Σορβόνης κυρία Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ για να μιλήσει για την Γενοκτονία των Ποντίων. Την εκτιμώ βαθύτατα για τη σοφία , αλλά και την απλότητά της, για το θάρρος της γνώμης της , αλλά και το χιούμορ της. Συγχαίρω και τον Δήμο Ωραιοκάστρου και την Ένωση Ποντίων για την απόφασή τους αυτή.
Μεταξύ των πολλών ωραίων και σοφών λόγων, μας είπε κι ένα ανέκδοτο με νόημα απαντώντας στην ερώτηση "Πώς είναι δυνατόν να βγούμε από την κρίση". Το μεταφέρω.
"Κάποτε μια ομάδα Αυστριακών αλπινιστών έπεσε σε πολλή σφοδρή χιονοθύελλα στις Άλπεις. Ταλαιπωρήθηκαν πολύ και αποπροσανατολίστηκαν τελείως. Όταν η χιονοθύελλα κόπασε μαζεύτηκαν όλοι για να δουν πώς θα μπορέσουν να γυρίσουν στο ορμητήριό τους. Άλλοι έλεγαν να πάνε από δω, άλλοι από εκεί. Δεν μπορούσαν να αποφασίσουν. Η ώρα περνούσε. Αν τους έβρισκε το βράδυ θα ήταν χαμένοι. Κάποια στιγμή ένας αλπινιστής βγάζει έναν χάρτη και τον στρώνει κάτω. Πιστεύει πως ο ίδιος έχει προσανατολιστεί. Καταστρώνουν ένα σχέδιο με βάση αυτόν τον χάρτη και το ακολουθούν με θρησκευτική ευλάβεια. Μετά από τρεις ώρες φθάνουν στη βάση τους, κουρασμένοι, παγωμένοι, αλλά ασφαλείς. Ξεδιπλώνουν το χάρτη για να ξαναδούν όλη τη μακρά, αλλά σωτήρια πορεία τους και διαπιστώνουν ότι ο χάρτης ήταν ...των Πυρηναίων!

Ο νοών νοείτω!!!

ΚΑΝ υψώθης και εμεγαλύνθης...,

Με αφορμή την σύλληψη του Προέδρου του ΔΝΤ και το διεθνές "ρεζιλίκι" έκανα τις εξής σκέψεις:
Όσο διάσημος και σπουδαίος αν γίνει κανείς, παραμένει έρμαιο των παθών του. Αυτό γίνεται πιο φανερό στους άλλους - και σε κάποιους γίνεται τόσο φανερό που "βγάζει μάτι"- αλλά ως άνθρωποι αδύναμοι όλοι βρισκόμαστε σε κοινό παρονομαστή. Μπορεί να πετύχουμε μια στοιχειώδη ή ιδιαίτερη κοινωνική καταξίωση. Μπορεί να χτίσουμε μια αξιοπρεπή εικόνα του εαυτού μας και να την έχουμε περί πολλού. Αν όμως δεν πολεμήσουμε τα πάθη μας, αν αμελήσουμε τον προσωπικό εσωτερικό αγώνα, αν περιφρονήσουμε την ενάρετη και ηθική ζωή, κάποια στιγμή θα εκτεθούμε ανεπανόρθωτα. Ίσως το επιτρέπει αυτό ο Θεός για να μετανοήσουμε έστω υπό το κράτος της καταισχύνης και να μην φύγουμε για την άλλη ζωή αδιόρθωτοι.
"Μωραίνει Κύριος, ον βούλεται απωλέσαι" λέει στη Γραφή και βλέπουμε το σοφό ρητό να εφαρμόζεται και σ' αυτή την περίπτωση. Αν έχουμε προκαλέσει το Θεό με τα έργα, με τα λόγια μας, με τις σκέψεις μας, με την απερίσκεπτη ζωή μας, σαν να μας αφαιρεί το λογικό, σαν να μας αφήνει να μωρανθούμε και να οδηγηθούμε στην απώλεια.
Και κάτι ακόμη. Από τα παθήματα των άλλων ας βγάλουμε συμπεράσματα και διδάγματα για μας. Ας μη μπούμε στη θέση του κριτή -τότε είναι που δεν θα γλιτώσουμε τη μωρία και την απώλεια, γιατί εν ώ μέτρω μετρείτε, μετρηθήσεται υμίν και εν ώ κρίματι κρίνετε, κριθήσεσθε - αλλά στη θέση του κρινόμενου κι ας βρούμε ομοιότητες και αναλογίες και αφορμές για μετάνοια.

Μνήμη πατρός Λεωνίδα

     

π. Λεωνίδας

Οι Θεσσαλονικείς - οι έχοντες κάποια ηλικία- τον θυμούνται με αγάπη κι ευγνωμοσύνη 

γιατί τους πρόσφερε κυριολεκτικά τη ζωή του.

Άγιος Βασίλειος: το ταπεινό εκκλησάκι, όπου για χρόνια ιερουργούσε ο π. Λεωνίδας παραμένει μέχρι σήμερα ο αγαπημένος τόπος θείας λατρείας και το σύμβολο των Εκπαιδευτηρίων μας.

Πριν από 27 έτη εκοιμήθη εν Κυρίω ο μακαριστός και αείμνηστος πατήρ Λεωνίδας, μητροπολίτης Θεσσαλονίκης και ιδρυτής των Εκπαιδευτηρίων μας.
Ο τρυφερός "παππούλης" μας που αγαπούσε τα παιδιά, τα πουλιά και τα λουλούδια.
Την Κυριακή των Μυροφόρων κάθε χρόνο τελείται μνημόσυνο στο μνήμα του.
Πλήθος κόσμου τον θυμάται, τον τιμά, τον ευγνωμονεί.
Ας είναι αναπαυμένη η ψυχή του!
Το έργο του τεράστιο, εθνικό, κατηχητικό, ιεραποστολικό, φιλανθρωπικό.
Η κατακλείδα, η σφραγίδα του έργου του είναι τα Εκπαιδευτήρια "Ο Απόστολος Παύλος" που από το 1976 μέχρι σήμερα ακολουθώντας τις δικές του νουθεσίες και υποθήκες, με το δικό του όραμα αγωνίζονται να μορφώσουν το νου αλλά και τις ψυχές των παιδιών που φοιτούν σ' αυτά.
"Ευλόγησέ μας, πατέρα μας! Πρέσβευε για τους μαθητές μας, για όλα τα παιδιά της Ελλάδας, γι' αυτή τη γενιά που θα σηκώσει το βάρος των δικών μας αμαρτημάτων!"
"Ας είναι αιωνία σου η μνήμη!"