Μικρά φωτάκια

Τώρα που το αναλογίζομαι σκέφτομαι πως είναι άξιο μνείας και καταγραφής. Το έργο τους ίσως φαίνεται μικρό, λιγοστό κι όχι αξιόλογο. Μα είναι ένα φωτάκι, μια ελπίδα, λίγο στέρεο έδαφος μέσα στη γενική κατολίσθηση. Θέλω να αναφερθώ στις ενοριακές προσπάθειες, στο κατηχητικό και πολιτιστικό τους έργο.
Ας πούμε στην Ενορία του Αγίου Αθανασίου Παλαιοκάστρου όπου ανήκω συμβαίνουν ένα σωρό όμορφα "πράγματα". Μπορεί κάποιος να βρει τμήμα παραδοσιακού τραγουδιού, βυζαντικής μουσικής, παραδοσιακών οργάνων, ζωγραφικής, αγιογραφίας, δημοτικών χορών, εκμάθησης υπολογιστών, φροντιστηριακά μαθήματα Γλώσσας και Μαθηματικών για μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου και βέβαια κατηχητικές συνάξεις για όλες τις ηλικίες και Σχολή γονέων. Δεκάδες παιδιά και ενήλικοι βρίσκουν καταφύγιο, στέκι, δημιουργική κι ευχάριστη απασχόληση και ωφέλεια ψυχής, σε μια πολύβουη ασφαλή κυψέλη, στο ενοριακό κέντρο.
Αν μπορούσαμε να δούμε συνολικά παρόμοιες προσπάθειες, αν αθροίζαμε το επιτελούμενο έργο, πιστεύω πως θα ενθαρρυνόμασταν αρκετά. Πολλοί άνθρωποι αγωνίζονται, πολλοί άνθρωποι προσφέρουν ανιδιοτελώς, πολλοί ζουν προσεκτικά, πολλοί αγαπούν, πολλοί κρατούν τις παραδόσεις και μεταδίδουν από γενιά σε γενιά πολιτισμό, πολλοί είναι ευαγγελιστές-κατηχητές.
Ας πάρουμε τα μάτια μας από την ασχήμια που σίγουρα περίσσεψε γύρω μας, αλλά που δεν μας ωφελεί συνεχώς να την σχολιάζουμε και να την αναμεταδίδουμε. Ας στρέψουμε τα μάτια και το ενδιαφέρον μας σε ό,τι φωτεινό και όμορφο υπάρχει κοντά μας ευχαριστούντες πάντοτε τον Θεό αλλά και τους ανθρώπους που κοπιάζουν ξεπερνώντας με καλό λογισμό τα λάθη και τις παραλείψεις που σίγουρα θα υπάρχουν.