Ο δικός μας θησαυρός

Κάνουμε μάθημα Γλώσσας στην Στ΄Δημοτικού. Συναντάμε σε κάποιο κείμενο τη λέξη "βοήθεια". Με τσιμπάει ο οίστρος ο ετυμολογικός και λέω στα παιδιά: "Ξέρετε τι κρύβει ή μάλλον τι φανερώνει η λέξη βοήθεια; Τις λέξεις βοή (που θα πει φασαρία, κραυγές και θόρυβος μάχης) και τη λέξη θέω (που θα πει τρέχω). Δηλαδή με μια λέξη ξετυλίγεται μπροστά μας ολόκληρη σκηνή. Κάποιος, κάποιοι βρίσκονται σε μεγάλη ανάγκη ή δυσκολία. Φωνάζουν, ζητούν συμπαράσταση. Και κάποιος, κάποιοι τρέχουν για να συνδράμουν. Μια λέξη, μια ιστορία. (Η αντίστοιχη αγγλική "help" τι μπορεί να φανερώνει;)
Ύστερα βρίσκουμε τη λέξη "ενθουσιασμός". Πάλι προσπαθούμε να διεισδύσουμε. Η λέξη περιέχει την πρόθεση "εν" (μέσα) και "θεός". Μέσα μας μπαίνει κάτι θεϊκό. Ανάταση ψυχής. Ξεφεύγουμε από την ανθρώπινη διάσταση.
Ο ενθουσιασμός με κυριεύει.
"Παιδιά, η γλώσσα η ελληνική είναι ένας ασύλληπτος θησαυρός. Επιστήμονες γλωσσολόγοι απεφάνθησαν ότι η καλλιέργεια της ελληνικής γλώσσας προκάλεσε "πακτωλό ιδεών" στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Οι άνθρωποι μπόρεσαν να σκεφτούν βαθύτερα και λεπτότερα και πολυπλοκότερα χάρη στην ελληνική γλώσσα. (νους και λόγος: αλληλένδετα, απολύτως αλληλοεξαρτώμενα, ο λόγος έκφραση και καλλιέργεια του νου, ο νους εκπορεύει τον λόγο). Δεν είναι τυχαίο ότι οι πιο δυσκολοέκφραστες έννοιες, οι θεολογικές, διατυπώθηκαν στην ελληνική γλώσσα από τους Πατέρες της Εκκλησίας. Αυτή η γλώσσα είναι η βάση του παγκόσμιου πολιτισμού κι είναι δική μας. Είναι ένας από τους θησαυρούς μας. Δεν αποτιμάται η αξία του σε ευρώ ή δολάρια. Όλα αυτά είναι φθηνά κι ελάχιστα, τιποτένια.
Έχουμε κι άλλους θησαυρούς. Έχουμε μια ιστορία που κάποιες της στιγμές ήταν τρομακτικά μεγαλειώδεις, όπως η μάχη του Μαραθώνα (από την οποία φέτος γιορτάζουμε τα 2.500 χρόνια κι έπρεπε όλος ο κόσμος να γονατίσει ευγνώμων μπροστά μας).
Έχουμε μια φυσική ομορφιά μοναδική με ορεινά και θαλασσινά τοπία σπάνιας ομορφιάς κι ένα κλίμα που κάνει τον Παπαρρηγόπουλο να αποκαλεί τον ουρανό της Ελλάδας "φιλάνθρωπο".
Έχουμε μια πίστη που γέμισε την πατρίδα μας αγίους, που την καταστόλισε με εκκλησιές και εξωκλήσια.
Έχουμε μια λαογραφική παράδοση που φανερώνει την επιδεξιότητα, την καλλιτεχνία, την φιλοκαλλία, την επίμονη εργατικότητα, την ευρηματικότητα της φυλής μας στην αρχιτεκτονική, τη λαϊκή φορεσιά, τις καθημερινές εργασίες, την επεξεργασία όλων των βασικών προϊόντων κτλ.
Έχουμε μια άπειρη παρακαταθήκη συγγραφών από την αρχαιότητα μέχρι τη σύγχρονη Ελλάδα.
Έχουμε και τι δεν έχουμε κι όμως αισθανόμαστε φτωχοί κι εξαθλιωμένοι και ταπεινωμένοι και καταδεχόμαστε να ζητιανεύουμε από το ΔΝΤ και να εισπράττουμε τα περιφρονητικά σχόλια του κόσμου όλου.
Δεν φταίνε οι άλλοι. Φταίμε εμείς που περιφρονήσαμε και ξεχάσαμε τους ανεκτίμητους θησαυρούς μας. Και λιμπιστήκαμε τα ευρώ και τα δολάρια. Και μετρήσαμε μ' αυτά τη ζωή και την ευτυχία μας. Η δική μας η γενιά η "φτηνότερη" απ' όλες.
Ανακαλύψτε, παιδιά, τους αληθινούς θησαυρούς μας και μην αισθάνεστε φτωχοί και περιφρονημένοι. Νάστε περήφανοι που είστε Έλληνες και σεις να ξανακάνετε την Ελλάδα μας μεγάλη".
Τα παιδιά σάστισαν και ικανοποιήθηκαν. Μάλλον είχαν πολύν-πολύν καιρό ν' ακούσουν για την πατρίδα μας έναν επαινετικό λόγο. Και πάλι αισθάνθηκα βαριά ενοχή. Εκτός από όσα άσχημα διαπράξαμε, τι μηνύματα έχουμε περάσει στα παιδιά μας; Πόσο τα έχουμε βαρύνει μ' όλα όσα καθημερινά λέμε, γράφουμε κι αισθανόμαστε; Τι ελπίδες τους έχουμε αφήσει; Πόση αγάπη και εκτίμηση στην πατρίδα μας τους καλλιεργήσαμε;