Sung-Bong Choi

Έμεινα άφωνη όταν είδα το σχετικό video στο You Tube -αναζητήστε το με το όνομα αυτό. Ο Choi παρουσιάζεται στην εκπομπή "Κορέα έχεις ταλέντο" και αφήνει άφωνους τους κριτές και τους θεατές με την ιστορία του.

Βρέθηκε στα τρία του χρόνια σε ορφανοτροφείο κι έζησε εκεί ως τα πέντε του. Κάποια μέρα έφαγε πολύ ξύλο και το έσκασε. Από τα πέντε του ζούσε κυριολεκτικά στο δρόμο, κοιμόταν σε σκάλες και δημόσιες τουαλέτες και πουλούσε τσίχλες και αναψυκτικά για να ζήσει. Για δέκα χρόνια έζησε την πιο ελεεινή ζωή. Μόνος και πάμφτωχος, αποκαλεί ο ίδιος τον εαυτό του dayfly. Ένα βράδυ βρέθηκε πουλώντας αναψυκτικά σ' ένα night-club, όπου άκουσε κάποιον να τραγουδά συναρπαστικά. Από τότε ενθουσιάστηκε κι άρχισε κι εκείνος να τραγουδά. Είναι το μόνο πράγμα που του δίνει χαρά στην τόσο σκληρή ζωή του. "Δεν τραγουδάω καλά" λέει, "αλλά τραγουδάω επειδή το απολαμβάνω". Στην ερώτηση αν πήγε στο σχολείο, απαντά πώς μικρός δεν μπορούσε φυσικά να παρακολουθεί μαθήματα, αλλά αργότερα πέρασε κάποια τεστ και κατάφερε να μπει στο Λύκειο. Η αξιοπρέπειά του και η σεμνότητα εντυπωσιάζουν.
Όταν αρχίζει να τραγουδάει όλοι βουβαίνονται και δακρύζουν. Πρόκειται για ένα εκπληκτικό ταλέντο, ένα θεϊκό χάρισμα.
Ένα παιδί ξεγραμμένο για τα ανθρώπινα μέτρα, για τις δικές μας πιθανότητες, γίνεται διάσημος (το φιλμάκι έχει πάνω από 6.000.000 προβολές) και σίγουρα θα διαπρέψει. Αντί για ένα αξιοθρήνητο πλάσμα, είναι ένα πραγματικά αξιοθαύμαστο παλικάρι.
Μπορεί να είναι για όλους μας ένα εξαιρετικό παράδειγμα ζωής και μια απόδειξη ότι ο άνθρωπος δεν είναι έρμαιο των συνθηκών και της άδικης κοινωνίας, αλλά μπορεί να φτιάξει τη ζωή του ακόμα κι από το μηδέν, ακόμα και μέσα στις πιο αντίξοες συνθήκες.
"Choi, θα ήθελα να σου σφίξω το χέρι και να σου πω όχι μόνο  "συγχαρητήρια", αλλά κι ένα μεγάλο "ευχαριστώ".