Πώς θα ξαφνιάσουμε τους Ευρωπαίους!

Προσπαθώ να χωνέψω όσα συμβαίνουν στην πολιτική σκηνή και να φανταστώ πού το πάνε αυτοί που θέλουν να το παίζουν "ηγέτες"!
Εγωισμός απίστευτος και κόντρες και υπονοούμενα και υπόγεια σχέδια και υστεροβουλίες και σκοπιμότητες την ώρα που η Ελλάδα ξεψυχάει.
Δεν νοιάζονται λοιπόν ούτε την ύστατη στιγμή;
Ή έχουν εντελώς μωρανθεί;
Κάποιοι από αυτούς πιστεύουν ότι όλη η Ευρώπη θα τρομάξει από το τρίξιμο των δοντιών τους και θα αλλάξει έναντί μας τακτική, θα μας παρακαλάει να μας χαρίσει τα χρέη, θα μας ικετεύει να μην εγκαταλείψουμε την ευρωζώνη!
Τόση ελαφρότητα! τόση μωρία!
Μία περίπτωση θα υπήρχε να ξαφνιάσουμε τους Ευρωπαίους και να τους αναγκάσουμε να επαναδιαπραγματευθούν μαζί μας: Να στρωθούμε όλοι, ενωμένοι στη δουλειά με χαμηλούς μισθούς. Να γίνει ένα εθνικό στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης. Να καλέσουμε σε παγκόσμια πανστρατιά όλους τους ομογενείς. Να ξεκινήσουμε από τον πρωτογενή τομέα. Να καλλιεργήσουμε κάθε σπιθαμή εδάφους. Να εκθρέψουμε ζώα. Να στήσουμε ιχθυοκαλλιέργειες. Να προχωρήσουμε στον δευτερογενή τομέα με επιμελή μεταποίηση προϊόντων και διείσδυση στις διεθνείς αγορές. Να αναβαθμίσουμε το τουριστικό προϊόν και να το προσφέρουμε με ευγένεια αλλά και πρωτοτυπία και εξυπνάδα. Παράλληλα  να μειώσουμε στο ελάχιστο δυνατό τις εισαγωγές. Κι αφού αυξήσουμε το ΑΕΠ μας, αφού μηδενίσουμε το πρωτογενές έλλειμμα, μιλάμε "αλλιώς" με τους δανειστές μας.
Μπορούμε να ενωθούμε; Ν΄αφήσουμε κατά μέρος την "αλαζοανοησία" που μας δέρνει από καταβολής νεοελληνικού κράτους;
Μπορούμε να δουλέψουμε σκληρά; Να ξανακάνουν τα χέρια μας κάλλους; Να ξεροψηθεί το κούτελό μας από τον ήλιο; Να λασπωθούν τα πόδια μας και να ποτίσει ο ιδρώτας μας το χώμα;
Μπορούμε να κάνουμε στρατηγικά σχέδια και όχι ανόητα πισωγυρίσματα και αυτοεξοντωτικές κινήσεις;
Η γη μας η πατρογονική  μπορεί να μας θρέψει, αν την αγαπήσουμε και σκύψουμε με μόχθο πάνω της.
Αλλιώς, ας μην τα βάζουμε ούτε με τους σκληρούς Γερμανούς, ούτε με τους πλεονέκτες τραπεζίτες, ούτε με τους ανάλγητους τεχνοκράτες. Εμείς έχουμε φέρει στο κεφάλι μας την κακή μας τη μοίρα... και δυστυχώς όσο πάμε την κάνουμε χειρότερη...
Ας φανερωνόταν ένας ΗΓΕΤΗΣ τούτη τη δύσκολη ώρα...