Μια βόλτα με τον μικρούλη μας στο καρότσι μου έδωσε μια καλή αφορμή για φωτογράφιση της γειτονιάς μας. Πόση ομορφιά μας χαρίζει η φύση αυτή την εποχή!
Η πορφυροβυσσινιά αμπέλοψη πάνω στην γκριζοπράσινη αριζόνα:
το τέλειο χρωματικό contrast στην περίφραξη του γείτονά μας!!
Ο φοίνικας είναι πάντοτε πράσινος, όπως κι οι πικροδάφνες,
για να χαρίζουν στη γειτόνισσά τους
(δεν ξέρω τι ακριβώς δέντρο είναι) τη χαρά της διαφορετικότητας!!
Οι ροδιές στη σειρά, πήραν να χρυσίζουν κι όσα ρόδια απόμειναν ατρύγητα
μοιάζουν με μικρές χάντρες κεντημένες πάνω στο ύφασμα.
Το δάσος που φύτεψε, πότισε κι ανάστησε ο κυρ-Βαγγέλης, καθαρό και φιλόξενο
δεν θυμίζει χρωματικά καθόλου το φθινόπωρο.
Μια χρυσή λεύκα ορθώνει το ανάστημά της πίσω από τις πικροδάφνες!
Η ρεματιά της Αγίας Παρασκευής ντύνεται σιγά-σιγά τη φθινοπωρινή στολή της.
Το εκκλησάκι μας έρημο πια, χωρίς ψαλμουδιές, θα νοσταλγεί τη ζωντάνια του καλοκαιριού!
Τα πλατάνια ρίχνουν αθρόα το κατάξερο πια φύλλωμά τους.
Σαν γιγάντια χέρια τα γυμνά κλαδιά συμπλέκονται αδελφικά!
Το πέτρινο εικονοστάσι της Αγίας μας ομορφαίνουν τα χρυσάνθεμα!
Μια ζωγραφιά του παραδείσου!
Πάνω από την είσοδο στον αυλόγυρο απεικονίζεται
"η πορεία του κόσμου προς την ολοκλήρωση
μέσα στο σχέδιο του Θεού".
Σε λίγες μέρες, μόλις φυσήξει, όλο αυτό το πολύχρωμο θαύμα θα διαλυθεί! Κι εγώ με μια σκούπα στο χέρι θα σαρώνω "αδιαμαρτύρητα"* -ως "ολίγον ποιήτρια και όχι ως απλή οδοκαθαρίστρια"- αυλές και μπαλκόνια και δρόμους...!!!!
Καλό χειμώνα, φίλοι μου!
*Κάποτε κάποιος ποιητής συνεπαρμένος απήγγελλε στίχους για την ομορφιά και τα χρώματα του φθινοπώρου. Κι ένας οδοκαθαριστής του φώναξε: "΄Ασε τα ποιήματα και πιάσε καμιά σκούπα, να δεις πού βρίσκεται η αληθινή ομορφιά!!!!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου