Στα Τζουμέρκα (2)

Κοιμηθήκαμε σαν βασιλιάδες!!! Κατά κοινήν ομολογία τα στρώματα ήταν πολύ αναπαυτικά!

Καλαίσθητα όλα τα δωμάτια!

Μερικά δωμάτια είχαν και πατάρι για να φιλοξενηθεί ολόκληρη οικογένεια!

... κάποιες γιαγιάδες ευχήθηκαν να είχαν μαζί τους τα εγγονάκια τους...

Η μεγάλη "πλάκα" έγινε στα ντουζ!!!

Πού να ξέρουμε τα γερμανικά συστήματα!!!!

Γίναμε μούσκεμα!

Αλλά και η συνέχεια ήταν πλουσιοπάροχη. Το πρωινό στην τραπεζαρία με την υπέροχη θέα ήταν ιδιαίτερα φροντισμένο με παραδοσιακά χειροποίητα παρασκευάσματα, που διαλαλούσαν το μεράκι και την ανύστακτη έγνοια και αγάπη της κ.Κυριακής, της ιδιοκτήτριας αυτού του εξαιρετικού ξενοδοχείου.

Φορτώνουμε τα πράγματά μας και αναχωρούμε στις 9.30 με την εσωτερική υπόσχεση κι ελπίδα ο καθένας να ξαναβρεθεί εδώ, ίσως με τα παιδιά κι εγγόνια του.

Ακολουθούμε το βανάκι της κ.Κυριακής και φθάνουμε στα Πράμαντα. Θέλουμε ν' αγοράσουμε προϊόντα της περιοχής, γλυκά και χυλοπίτες, τραχανάδες κτλ. Η κ.Κυριακή διατηρεί εδώ ένα πολύ συμπαθητικό, κουκλίστικο μαγαζάκι, όπου διαθέτει τα υπέροχα γλυκά της.

Κάνουμε και μια βόλτα στην πλατεία του χωριού την οποία χθες με το σούρουπο και τη βροχή δεν καλοείδαμε.

Η γυναίκα της Πράμαντας, η γυναίκα της Ηπείρου,

που δούλευε ασταμάτητα και σκληρά για να κρατήσει μόνη της 

εδώ πάνω στα περήφανα βουνά

σπίτι, οικογένεια, ζωντανά...

οι άντρες για πολλούς μήνες φευγάτοι, ξενιτεμένοι για δουλειά...

Ο Αράπης!

Στο άνοιγμα δίπλα στην πλατεία πάνω σ' έναν ψηλό αναλημματικό τοίχο εικονίζονται τα επαγγέλματα της περιοχής, ο γεωργός, ο κτηνοτρόφος, ο σιδεράς!!!!

Φυσικά στην πρώτη θέση ο πετράς, ο χτίστης, 

αυτός που με τόσο μεράκι και υπομονή 

έχει φτιάξει τα πανέμορφα ηπειρώτικα χωριά μας!!! 

Όμορφο λιθόστρωτο δρομάκι στα Πράμαντα

 Η ρεματιά σφύζει από πράσινο και ζωή. Ακούγεται το ρυάκι που κεραλύζει.

Ένας πλάτανος φτιάχνει μια πλατεία!!!

Ο ναός της Αγίας Παρασκευής εξωτερικά

Κατά τις 11 παρά τέταρτο αναχωρούμε από τα Πράμαντα. Επόμενη στάση μας το βαραθρώδες σπήλαιο Ανεμότρυπα. Ονομάστηκε έτσι γιατί από μια σχισμή των βράχων έβγαινε ένα δροσερό αεράκι που μαρτυρούσε την ύπαρξη πίσω από αυτούς κάποιου αεριζόμενου χώρου. Δυο παλικάρια από τα Πράμαντα με εντολή του Κοινοτάρχη τους άνοιξαν μια οπή στο βράχο  κι έτσι φανερώθηκε η ύπαρξη του σπηλαίου. Η εξερεύνησή του έγινε από το ζεύγος Πετρόχειλου. Υπάρχουν τρία επίπεδα. Στο χαμηλότερο κυλάει το ποτάμι το οποίο χάνεται λίγο πιο πάνω από το σπήλαιο, εισέρχεται σ' αυτό για να βγει πάλι ορμητικό λίγο πιο κάτω. Η διέλευση του ποταμού δίνει οξυγόνο στο χώρο και δεν αισθάνεσαι καμιά δυσφορία. Τα τοιχώματα του σπηλαίου είναι κατάλευκα. 

Νυχτερίδες, οι συνήθεις κάτοικοι των σπηλαίων, 

υπάρχουν εδώ σε πολλές δεκάδες χιλιάδες

Ενενήντα δύο σκαλοπάτια κατεβήκαμε για να βρούμε την είσοδο του Σπηλαίου 

και φυσικά τα ανεβήκαμε φεύγοντας! 

(Η φωτό από παλιότερη επίσκεψη με την αγαπημένη Μαρία Θ.)

Κατεβήκαμε σε δύο δόσεις με ξεναγό τον Μανόλη Σεντελέ που είναι η ψυχή του σπηλαίου. Το αγαπάει, το πονάει κι αγωνίζεται με τις ξεναγήσεις του -και όχι μόνο- να το αναδείξει και να το προστατέψει.

Μπήκαμε δύο-δύο στη σειρά για να μετρηθούμε...

Με συγχωρείς, Ευθύμη... σε έκοψα...

Μετά το σπήλαιο φεύγουμε για τους Καταρράκτες. περνάμε από τα Άγναντα. Η φύση είναι μαγευτική. Όπου κι αν κοιτάξουμε καταρράκτες πρασίνου και βουνοκορφές περήφανες κι ανεμόδαρτες. Βρίσκουμε το χωριό Καταρράκτης και το αφήνουμε για  να σκαρφαλώσουμε σ' έναν πολύ δύσβατο και πολύστροφο δρόμο με κατολισθήσεις. Μεγάλο λεωφορείο εδώ δεν φθάνει. Ο καιρός βαραίνει, αλλά κρατάει. 

Από μακριά αντικρύζουμε το υπερθέαμα των διπλών καταρρακτών.

  

Αρκετοί κατηφορίζουν προς τη βάση τους. Τα νερά σκάζουν ορμητικά και τους καταβρέχουν, αλλά το συγκλονιστικό θέαμα τους αποζημιώνει. Χάνεται μια ομπρέλα... Στην επιστροφή καφεδάκι στο αναψυκτήριο. Στο βάθος φαίνεται η τεχνητή λίμνη Πουρναρίου και πιο κάτω ο Αμβρακικός, από κάποιο άλλο σημείο. Η βροχή εγκρατεύεται για το χατίρι μας...

   

     

    

Εντυπωσιασμένοι παίρνουμε τον κατήφορο για να βρούμε το χωριό Καταρράκτης και τον ξενώνα Καταφύγι όπου μας περιμένει το γεύμα. Είναι ένας πανέμορφος και πολύ νοικοκυρεμένος ξενώνας που τον κρατούν η Βάσω και ο Χάρης, μια πολύ επιτυχημένη οικογενειακή επιχείρηση. Μόλις μπαίνουμε μέσα, πριν καλά-καλά καθίσουμε αρχίζει δυνατή βροχή!!!!

     

Τα τραπέζια καλοστρωμένα μας περιμένουν. Τα φαγητά ήδη παραγγελμένα έρχονται γρήγορα και είναι πεντανόστιμα. Συγχαρητήρια κ.Βάσω! Εύθυμη διάθεση, προπόσεις και πειράγματα στο τελευταίο μας κοινό τραπέζι. Και οι φούστες και τα παντελόνια λίγο στένεψαν...

Αναχωρούμε με λίγη βροχή κατά τις 4. Έχουμε μακρύ ταξίδι. Ευτυχώς στα βουνά με τους πολύστροφους και στενούς δρόμους η βροχή σταματάει. Θα μας ξαναβρεί στις σήραγγες του Μετσόβου και πολύ δυνατή στα Γρεβενά. Ακούμε την Παράκληση της Παναγίας Πορταΐτισσας. Ο Νίκος Χ. μας λέει την ιστορία και τα θαύματα της εικόνας.

Μια στάση για καφέ στον Κατσικά και λίγο ξεμούδιασμα στην τελευταία στάση της Εγνατίας και "Δόξα τω Θεώ" σώοι και αβλαβείς κατά τις 9.30 στο τέρμα του ταξιδιού μας! Βαθύτατα ευγνώμονες για την πανέμορφη φύση - το δώρο του Θεού στην πατρίδα μας- και για την πατρική του εύνοια για μας, τους ταξιδιώτες. Ευχόμαστε να ξανανταμώσουμε και σ' άλλες εκδρομές, αν Εκείνος το επιτρέψει!

*Ενώ γράφω αυτές τις γραμμές, βλέπω στην ΤV τη φοβερή καταιγίδα της Θεσσαλονίκης και δοξάζω για μια ακόμη φορά την Πρόνοια του Θεού! Αν μας έπιανε τέτοια καταιγίδα μες στα βουνά και τα λαγκάδια δεν ξέρω τι θα είχα να σας διηγούμαι...