Ας αναλογιστούμε απόψε...

"Γέννημα ἐχιδνῶν, ἀληθῶς ὁ Ἰούδας, φαγόντων τὸ Μάννα ἐν τῇ ἐρήμῳ, καὶ γογγυζόντων κατὰ τοῦ τροφέως· ἔτι γὰρ τῆς βρώσεως οὔσης ἐν τῷ στόματι αὐτῶν, κατελάλουν τοῦ Θεοῦ οἱ ἀχάριστοι, καὶ οὗτος ὁ δυσσεβής, τὸν οὐράνιον Ἄρτον, ἐν τῷ στόματι βαστάζων, κατὰ τοῦ Σωτῆρος τὴν προδοσίαν εἰργάσατο. Ὢ γνώμης ἀκορέστου, καὶ τόλμης ἀπανθρώπου! τὸν τρέφοντα ἐπώλει, καὶ ὃν ἐφίλει Δεσπότην, παρεδίδου εἰς θάνατον, ὄντως ἐκείνων υἱὸς ὁ παράνομος, καὶ σὺν αὐτοῖς τὴν ἀπώλειαν ἐκληρώσατο. Ἀλλὰ φεῖσαι Κύριε, τοιαύτης ἀπανθρωπίας τὰς ψυχὰς ἡμῶν, ὁ μόνος ἐν μακροθυμίᾳ ἀνείκαστος".

Ακόμα είχαν την τροφή στο στόμα τους, αυτήν που τους χάρισε η αγάπη του Θεού, κι όμως εγόγγυζαν κατά του δωρεοδότου και τροφέα τους. Είχαν στο στόμα τους το μάννα και κατελάλουν του Θεού οι αχάριστοι Εβραίοι!
Μόλις είχε λάβει τον ουράνιο Άρτο ο Ιούδας κι όμως προέβαινε στην προδοσία του Διδασκάλου του!
Ακόρεστη γνώμη και απάνθρωπο θράσος! Σίγουρα ήταν γέννημα των πρώτων, γέννημα εχιδνών φαρμακερών!

Με απαράμιλλη τέχνη τα τροπάρια των ακολουθιών μας μπάζουν στο νόημα των ημερών! Και ζωγραφίζοντας τον "προδότη" και κακίζοντας τα φοβερά του πάθη, την φιλαργυρία, το θράσος, την αχαριστία, μας προτρέπουν να τα αποφύγουμε και να ζητήσουμε το έλεος του απερίγραπτα μακρόθυμου Θεού μας!

Μήπως κι εμείς με την Θεία Κοινωνία στο στόμα και τις άπειρες ευεργεσίες Του στη ζωή μας προδίδουμε τον Κύριο;

Απόψε θα συγκινηθούμε με τα Πάθη Του, θα κλάψουμε μπροστά στον Σταυρό Του...
Αλλά... μας άγγιξε η θυσία Του;
Την έχουμε συνεχώς προ οφθαλμών;
Τον ευχαριστούμε όχι μόνο με τα λόγια, αλλά κυρίως με τη ζωή μας;
Μήπως τον φιλούμε όπως ο Ιούδας;
Μήπως νίπτουμε υποκριτικά τα χέρια μας όπως ο Πιλάτος και θεωρούμε τους εαυτούς μας καθαρούς;
Μήπως Τον αρνούμαστε όπως ο Πέτρος και δεν μας συγκλονίζει του αλέκτορα η φωνή;
Μήπως μαζί με τους σταυρωτές Του χτυπάμε κι εμείς ήλους στα καθημαγμένα του μέλη;
Μήπως Τον χλευάζουμε μαζί με τους άξεστους στρατιώτες;
Μήπως Τον προκαλούμε μαζί με τον εξ ευωνύμων ληστή;
Ας αναλογιστούμε απόψε... μπροστά στο Σταυρό!