Συνοικία Ουζιέλ, ο χρόνος σταμάτησε έναν αιώνα!

Άπειρες φορές προσπεράσαμε με το αυτοκίνητο. Ίσως να έριξα μια φευγαλέα ματιά και να είπα: "όμορφα σπιτάκια!" Σήμερα βρέθηκα στη γειτονιά τους και περπάτησα στα τρία δρομάκια τους. Χάρμα οφθαλμών αλλά  και όσφρησης και ακοής! Μια γειτονιά από είκοσι οχτώ πανομοιότυπα σπιτάκια του 1925 που απόμεινε στον περασμένο αιώνα, δίπλα σε μια πολύβουη λεωφόρο, στη σκιά πολυκατοικιών. Τα ξύλινα φουρούσια και τα διακοσμητικά γύρω από τα ξύλινα επίσης κουφώματα τα ομορφαίνουν και τα χαρακτηρίζουν. Ουζιέλ ο εργολάβος, Ζακ Μοσέ ο αρχιτέκτονας. Χτίστηκαν για τους υπαλλήλους του Οργανισμού τροχιοδρόμων (τραμ), αλλά τελικά πουλήθηκαν σε ιδιώτες. Από το 1984 ο οικισμός έχει χαρακτηριστεί διατηρητέος, γι αυτό και διασώθηκε από την αντιπαροχή*. Τα περισσότερα σπίτια κατοικούνται. Κάποια είναι πολύ φροντισμένα. Οι αυλές τους ολάνθιστες. Μοσχοβολούν τα γιασεμιά και τα τριαντάφυλλα, τα ρηχοσπέρματα, οι φλαμουριές κι οι ακακίες. Κελαηδήματα πουλιών παρηγορούν την ακοή μου.  

Ακριβώς έναν αιώνα σταμάτησε ο χρόνος!!!!!

*Όχι ότι όλα τα διατηρητέα έχουν διασωθεί!