"Του αντρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δε λογιέται"
Τα φυλακισμένα μνήματα στις κεντρικές φυλακές της Λευκωσίας
εδώ είναι θαμμένος ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης,
το αντρειωμένο παλικάρι από την Πάφο
που απαγχονίστηκε στις 14 Μαρτίου 1957
μένοντας πιστός στην απόφασή του να αντισταθεί
στην αγγλική κατοχή της αγαπημένης του Κύπρου.
Ήταν μόνο 17 ετών..
Ένα από τα εγκλήματά του ήταν ότι σκαρφάλωσε στον ιστό και
κατέβασε την αγγλική σημαία που είχαν υψώσει οι κατακτητές
στην αυλή του σχολείου του
την ημέρα που η Βασίλισσα Ελισάβετ
-η σημερινή Βασίλισσα της Αγγλίας-
ανέβαινε στο θρόνο και για να την τιμήσουν σημαιοστόλισαν
όλες τις κτήσεις και αποικίες της Βρεττανίας.
Ένα από τα εγκλήματά του ήταν ότι σκαρφάλωσε στον ιστό και
κατέβασε την αγγλική σημαία που είχαν υψώσει οι κατακτητές
στην αυλή του σχολείου του
την ημέρα που η Βασίλισσα Ελισάβετ
-η σημερινή Βασίλισσα της Αγγλίας-
ανέβαινε στο θρόνο και για να την τιμήσουν σημαιοστόλισαν
όλες τις κτήσεις και αποικίες της Βρεττανίας.
Τιμώντας τη μνήμη του ας διαβάσουμε το γράμμα
που άφησε στους συμμαθητές του
που άφησε στους συμμαθητές του
μια μέρα πριν από τη δίκη του:
"Παλιοί συμμαθηταί,
αυτή την ώρα κάποιος λείπει ανάμεσά σας,
αυτή την ώρα κάποιος λείπει ανάμεσά σας,
κάποιος που φεύγει αναζητώντας λίγο ελεύθερο αέρα,
κάποιος
που μπορεί να μη τον ξαναδείτε παρά μόνο νεκρό.
Μην κλάψετε στον τάφο του, δεν
κάνει να τον κλαίτε.
Λίγα λουλούδια του Μαγιού σκορπάτε του στον τάφο.
Του
φτάνει αυτό μονάχα.
Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.
Θ΄ αφήσω αδέλφια συγγενείς, τη μάνα, τον πατέρα
μες στα λαγκάδια πέρα και στις βουνοπλαγιές.
Ψάχνοντας για τη Λευτεριά θα ‘χω παρέα μόνη
κατάλευκο το χιόνι, βουνά και ρεματιές.
Τώρα κι αν είναι χειμωνιά, θα ‘ρθει το καλοκαίρι
τη Λευτεριά να φέρει σε πόλεις και χωριά.
Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.
Τα σκαλοπάτια θ’ ανεβώ, θα μπω σ’ ένα παλάτι,
το ξέρω θα ‘ν’ απάτη, δεν θα ‘ν’ αληθινό.
Μες στο παλάτι θα γυρνώ ώσπου να βρω τον θρόνο,
βασίλισσα μια μόνο να κάθεται σ’ αυτό.
Κόρη πανώρια θα της πω, άνοιξε τα φτερά σου
και πάρε με κοντά σου, μονάχα αυτό ζητώ.
Γεια σας παλιοί συμμαθηταί.
Τα τελευταία λόγια τα γράφω σήμερα για σας.
Κι
όποιος θελήσει για να βρει
ένα χαμένο αδελφό, ένα παλιό του φίλο,
ένα χαμένο αδελφό, ένα παλιό του φίλο,
ας πάρει μιαν
ανηφοριά ας πάρει μονοπάτια
να βρει τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.
Με την
ελευθερία μαζί, μπορεί να βρει και μένα.
Αν ζω, θα μέ ‘βρει εκεί.
Ευαγόρας Παλληκαρίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου