"Αυτοεπιστρατεύθηκα"

       Έχω ξαναγράψει για το συγχωριανό μας τον κ.Βαγγέλη που έχει δενδροφυτεύσει με προσωπικό κόπο και έξοδα μια ολόκληρη πλαγιά στο βουνό Σιβρί ("Η πλαγιά του κυρ-Βαγγέλη").
       Σήμερα τον συνάντησα στο λεωφορείο και πιάσαμε την κουβέντα:
       "-Τι κάνεις,κυρ-Βαγγέλη; Πώς πάνε τα φυτά σου στο βουνό;
        -Τώρα που σταμάτησαν οι βροχές θέλουν κάθε μέρα πότισμα. Ανεβαίνω κατά τις 6π.μ. και μέχρι τις 8.30-9.00 κάθε πρωί τους ρίχνω λίγο νεράκι.Ό,τι και να έχω να κάνω, ανεβαίνω πρώτα στο βουνό, στα δεντράκια μου. Έταξα τον εαυτό μου σ' αυτό το σκοπό. Αυτοεπιστρατεύθηκα..."
        Πόσο μου άρεσε αυτή η αυτοεπιστράτευση! Αναλογίστηκα πόσο σπουδαίο είναι, και συγχρόνως τόσο απλό, να κάνουμε κάτι που ξεπερνάει το στενό δικό μας ιδιωτικό χώρο, να προσφέρουμε στα κοινά "αυτοπροαιρέτως" (όπως θα έλεγε ο Κ.Παλαιολόγος)! Στην καθαριότητα κοινόχρηστων χώρων, στην κηπουρική και τη δενδροφύτευση, ας πούμε.
        Πόσο θα άλλαζε η όψη του περιβάλλοντός μας, αλλά και το νόημα της καθημερινότητάς μας!
        Ένα βήμα έξω από τα όριά μας. Μια μικρή υπέρβαση του εγωκεντρισμού μας. Μια ελπίδα να ξαναστήσουμε τον κοινωνικό ιστό  που έχει κουρελιαστεί τις τελευτίες δεκαετίες της ξέφρενης ιδιοτέλειας.