Τα εφτά κοιμισμένα παιδιά

Τη Δ΄του αυτού μηνός μνήμη των Αγίων επτά παίδων 

των εν Εφέσω, Μαξιμιλιανού, Εξακουστωδιανού, Ιαμβλίχου, 

Μαρτινιανού, Διονυσίου, Ιωάννου και Κωνσταντίνου

 

Τον επτάριθμον τιμώ χορόν Μαρτύρων,

Δείξαντα Ανάστασιν νεκρών τω κόσμω.

Τη δε τετάρτη νεκροέγερτοι ξύνθανον επτά.

Μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία διαβάζουμε στο σημερινό Συναξάρι! Ας τη γνωρίσουμε!

Κατά τον φοβερό διωγμό του Ρωμαίου Αυτοκράτορος Δεκίου ζούσαν στην Έφεσο επτά νεαροί φίλοι Χριστιανοί, οι οποίοι  αρνούνταν βέβαια να θυσιάσουν στα είδωλα. Για να γλιτώσουν το μαρτύριο που τους περίμενε έφυγαν από την πόλη της Εφέσου και κατέφυγαν σε μια σπηλιά στα ανατολικά της πόλης πίσω από το βουνό. Εκεί μέσα απέθαναν. Ο Δέκιος πληροφορήθηκε το γεγονός και διέταξε να επιχωματώσουν και να σφραγίσουν τη σπηλιά με τις αυτοκρατορικές σφραγίδες.

Πέρασαν εκατόν ενενήντα τέσσερα χρόνια. Τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία έχει διαδεχθεί η Βυζαντινή. Στο θρόνο της Πόλης βρίσκεται ο Αυτοκράτορας Θεοδόσιος. Μεγάλη αίρεση συνταράζει τη χριστιανική αυτοκρατορία. Υπάρχει ανάσταση νεκρών; Πώς αποδεικνύεται αυτό; Πολλοί Χριστιανοί έχουν παρασυρθεί, μάλιστα και πολλοί επίσκοποι. Ο Αυτοκράτορας Θεοδόσιος με δάκρυα και νηστεία παρακαλεί τον Θεό να του φανερώσει την αλήθεια. Κι ο Θεός δεν παραβλέπει τα δάκρυα και την αγωνία του, αλλά με τρόπο θαυμαστό αποκαλύπτει την αλήθεια.

Το σπήλαιο όπου βρισκόντουσαν οι επτά νέοι περιήλθε μαζί με την γύρω περιοχή στην κυριότητα κάποιου μεγαλοβοσκού, ο οποίος θέλησε να φτιάξει μάνδρα γύρω από το ποιμνιοστάσιό του. Γι΄αυτό το σκοπό έκανε κάποιες χωματουργικές εργασίες, μετακύλισε πέτρες και χώματα και χωρίς βέβαια να το επιδιώξει αποκάλυψε το στόμιο του σπηλαίου. Με θεϊκό πρόσταγμα τα επτά παιδιά που εδώ και δυο αιώνες βρίσκονταν εδώ θαμμένα, ξυπνούν. Αρχίζουν να μιλούν μεταξύ τους. Θυμούνται τα γεγονότα που τους έχουν φέρει εδώ σαν να έχουν συμβεί μόλις χθες. Μάλιστα πεινούν και αποφασίζουν να βγει ένας από αυτούς, ο Ιάμβλιχος, με κάθε προφύλαξη, να πάει στην πόλη (την Έφεσο) και να αγοράσει ψωμιά για όλους. Του δίνουν λίγα νομίσματα που είχαν επάνω τους –που φυσικά είχαν την εικόνα του Αυτοκράτορα Δέκιου αποτυπωμένη.

Ο Ιάμβλιχος φτάνει στην πόλη, την οποία βρίσκει πολύ αλλαγμένη. Δεν αναγνωρίζει ούτε τα κτίρια, ούτε τους ανθρώπους. Του προξενεί μάλιστα τεράστια εντύπωση ότι βλέπει σε πολλά σημεία εμφανώς ανηρτημένο το σημείο του Σταυρού. Βρίσκει κάποιο αρτοποιείο και μπαίνει για να αγοράσει ψωμί. Όταν δίνει τα νομίσματα, βλέπει την έκπληξη να ζωγραφίζεται στο πρόσωπο του αρτοπώλη, ο οποίος φωνάζει και τους γείτονες και τους επιδεικνύει τα νομίσματα. Όλοι πιστεύουν πως ο νέος έχει βρει κάποιον θησαυρό αρχαίων νομισμάτων. Τον πιάνουν και του ζητούν να τους μαρτυρήσει το θησαυρό ή αλλιώς απειλούν ότι θα τον παραδώσουν ως κλέφτη στις αρχές. Εκείνος έντρομος προσπαθεί να τους εξηγήσει. Τους λέει ποιοι είναι οι γονείς του, οι συγγενείς του, πού μένει κτλ. Κανένα γνωστό όνομα, καμιά γνωστή περιοχή. Τον οδηγούν στον Ανθύπατο ο οποίος τον καλεί να του πει την αλήθεια. «Λέω την αλήθεια και δεν με πιστεύετε. Τι άλλο να σας πω; Πού είναι ο βασιλιάς Δέκιος για τον φόβο του οποίου εγκαταλείψαμε την πόλη και ζούμε σαν τα αγρίμια στο βουνό; Ελάτε να σας δείξω πού έχουμε κρυφτεί μαζί με τους άλλους φίλους μου».

Τα νέα μαθαίνονται γρήγορα σ΄όλη την Έφεσο. Φθάνουν και στ’ αυτιά του Επισκόπου Μαρίνου. «Κάτι θαυμαστό συμβαίνει», λέγει εκείνος και τρέχει στον Ανθύπατο και τον παρακαλεί να ακολουθήσουν τον νεαρό Ιάμβλιχο στο σπήλαιο. Πλήθος κόσμου έχει μαζευτεί. Στρατιώτες, λαός, ανθύπατος, επίσκοπος τον ακολουθούν στο σπήλαιο, όπου βρίσκουν τα άλλα έξι παιδιά. Κάνουν έρευνα στην περιοχή και βρίσκουν τις αυτοκρατορικές σφραγίδες με τα εμβλήματα και το όνομα του Βασιλιά Δεκίου. Εκστατικοί πέφτουν στα γόνατα μπροστά στα εφτά παιδιά τα οποία διηγούνται την ιστορία τους, τα κακουργήματα του Δεκίου, τη φυγή τους από τα σπίτια τους, την καταφυγή τους σ’ αυτήν εδώ τη σπηλιά. Η ιστορία τους σταματά εδώ. Πιστεύουν ότι ακόμα ο Δέκιος ζει. Είναι έξω οι στρατιώτες του κι ο διωγμός του συνεχίζεται.

Ο Ανθύπατος κι ο Επίσκοπος στέλνουν αναφορά των γεγονότων στον Αυτοκράτορα Θεοδόσιο. Εκείνος ενθουσιάζεται. Ο Κύριος έχει απαντήσει στην εναγώνια προσευχή του. Καταφθάνει βιαστικά στην Έφεσο. Προσκυνά τα εφτά παιδιά. Κι ενώ συνομιλεί μαζί τους, εκείνα αισθάνονται να νυστάζουν και μπροστά στα μάτια του βυθίζονται στον αιώνιο ύπνο.

Μ’ αυτό το θαυμάσιο γεγονός διαμηνύθηκε με βεβαιότητα η ανάσταση των νεκρών. Μεγάλη χαρμόσυνη γιορτή έγινε σ΄όλη την Αυτοκρατορία. Αποφυλακίστηκαν οι Άγιοι επίσκοποι που διώκονταν για την πίστη τους στην Ανάσταση των νεκρών και η ειρήνη επανήλθε στην Εκκλησία.

*Αν επισκεφθείτε το Αρχαιολογικό Μουσείο της Εφέσου –το τουρκικό- θα βρείτε μια ολόκληρη πτέρυγα αφιερωμένη στο Σπήλαιο των Επτά Παίδων και την ιστορία τους αναγεγραμμένη, 

το δε Σπήλαιο έχει ανασκαφεί και είναι επισκέψιμο.