Ο έρωτας μοιάζει με το δυνατό κύμα που ξεκολλάει τη βάρκα από την άμμο και την τραβάει στη θάλασσα. Με το χτύπημα των κυμάτων για λίγο η βάρκα φαίνεται πως αρχίζει το ταξίδι της.
Αν όμως δεν πιάσει κάποιος τα κουπιά με στιβαρά χέρια κι αν δεν παλέψει με ψυχή με κύματα και μπόρες, η βάρκα θα τσακιστεί σε κάποια απόκρημνη ακτή ή θα πλέει ακυβέρνητη χωρίς προορισμό, χωρίς να βρει ποτέ λιμάνι...
Η προσωπικότητα που έχει ο κάθε άνθρωπος μοιάζει μ΄ έναν χάρτη. Πάνω στο χάρτη σημειώνουμε- συνειδητά ή ασυνείδητα- στοιχεία που τα συγκεντρώνουμε με βιώματα, γνώσεις, κληρονομημένες δυνατότητες, επίκτητες συνήθειες και επιδόσεις.
Κάποιοι συνεχίζουν να πλουτίζουν το χάρτη τους, να τον βελτιώνουν, να τον διορθώνουν, να τον ενημερώνουν μέχρι να κλείσουν τα μάτια τους σ' αυτόν τον κόσμο. Κάποιοι άλλοι αρκούνται σε λιγοστά στοιχεία με αδρές πληροφορίες, ίσως παρωχημένες, ίσως πιθανόν και λανθασμένες.
Ο χάρτης της ζωής μας είναι η προσωπική μας επιλογή και το κατόρθωμά μας.
Κάθε άνθρωπος ζει μέσα σε όρια που τα έστησε ο ίδιος ή και το περιβάλλον του με τη δική του ανοχή ή ενίοτε και παρά τη θέλησή του. Άλλος σε στενά, ασφυκτικά, ψηλά ίσως κι αδιαπέραστα όρια. Άλλος σε διάτρητα, ελαστικά, εύκολα προσπελάσιμα από τον οποιοδήποτε.
Ας έχουμε στο νου μας τη λειτουργία των τειχών μιας πόλης. Τα τείχη την προστατεύουν. Αλλά έχουν και μεγάλες εισόδους για να διευκολύνουν τη λειτουργία της. Σκεφτείτε μια πόλη δίχως τείχη -όχι στη σημερινή εποχή, βέβαια. Πόσο απροστάτευτη θα ήταν! Εύκολη λεία σε κάθε επίδοξο κατακτητή! Σκεφτείτε όμως και μια πόλη που τα τείχη της δεν είχαν πύλες. Πώς θα εισέρχονταν οι κάτοικοι και τα αγαθά; Πώς θα επικοινωνούσε με τον έξω κόσμο;
Και οι δυο καταστάσεις είναι απόλυτα προβληματικές. Ας ερευνήσουμε μ' αυτή την εικόνα κατά νουν τα όρια που έχουμε βάλει στον εαυτό μας. Ίσως ξαφνιαστούμε πολύ από αυτή την έρευνα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου