Μέρες περισυλλογής και σιωπής.
Δεν υπάρχει λόγος να μιλούμε ή να γράφουμε, αν δεν έχουμε κάτι πολύ σημαντικό να πούμε.
Αλλά επειδή πέρασαν πολλές ημέρες από την τελευταία ανάρτηση και μπορεί να ξεχαστούμε εντελώς, έτσι, για να μη ....χαθούμε... μεταφέρω δυο-τρεις σκέψεις του Γέροντος Σωφρονίου από το βιβλίο του* που τις τελευταίες ημέρες με έχει συνεπάρει:
"Δυο μοναχοί διακονούσαν στο νοσοκομείο της Μονής του Αγίου Παντελεήμονος, όταν ήμουν άρρωστος. Μια μέρα ο ένας από τους δύο είπε: "Ο αντικαταστάτης του ηγουμένου μας παρακάλεσε να κάνουμε αυτό κι αυτό ..., αλλά δεν έχει νόημα. Είναι εντελώς άσκοπο να γίνουν αυτά τα πράγματα". Ο άλλος μοναχός του απάντησε: " Ω, αδελφέ μου, αρκεί να μην ακολουθήσουμε το δικό μας θέλημα!"
Μόνο αν εφαρμόζουμε την υπακοή με επίγνωση, θα γίνουμε ικανοί να εννοήσουμε το θέλημα του Θεού...".
"Η ζωή στον κόσμο είναι οικοδομημένη πάνω στη βία. Η ζωή του κράτους οργανώνεται "με το πιστόλι". Υπάρχει η αστυνομία, ο στρατός κτλ. Εδώ όμως -στο μοναστήρι, στην κατά Χριστόν ζωή - η θεωρία μας είναι εντελώς αντίθετη με την έννοια ότι κάθε πράξη που επιβάλλεται με τη βία δεν μας οδηγεί στη σωτηρία, δεν ανήκει στην αιώνια σφαίρα. Όλα είναι εκούσια... ".
"Θέλω να σας υπενθυμίσω ότι όλη η ανθρωπότητα είναι σαν ένα δέντρο που προέρχεται από μια ρίζα, από την οποία μεγαλώνει και αναπτύσσεται. Καθένας μας είναι ένα κλαδάκι ή ένα φυλλαράκι πάνω σ' αυτό το δέντρο. Δεν μορούμε να χωριστούμε από αυτό. Μ' αυτή την εικόνα που ως βίωμα είναι μέσα μας εντυπωμένη και ζωντανή προσευχόμαστε για όλο τον κόσμο, για όλη την ανθρωπότητα...".
Σας εύχομαι καλό αγώνα, καλή Σαρακοστή!
* "Οικοδομώντας το ναό του Θεού μέσα μας και στους αδελφούς μας"
Δεν υπάρχει λόγος να μιλούμε ή να γράφουμε, αν δεν έχουμε κάτι πολύ σημαντικό να πούμε.
Αλλά επειδή πέρασαν πολλές ημέρες από την τελευταία ανάρτηση και μπορεί να ξεχαστούμε εντελώς, έτσι, για να μη ....χαθούμε... μεταφέρω δυο-τρεις σκέψεις του Γέροντος Σωφρονίου από το βιβλίο του* που τις τελευταίες ημέρες με έχει συνεπάρει:
"Δυο μοναχοί διακονούσαν στο νοσοκομείο της Μονής του Αγίου Παντελεήμονος, όταν ήμουν άρρωστος. Μια μέρα ο ένας από τους δύο είπε: "Ο αντικαταστάτης του ηγουμένου μας παρακάλεσε να κάνουμε αυτό κι αυτό ..., αλλά δεν έχει νόημα. Είναι εντελώς άσκοπο να γίνουν αυτά τα πράγματα". Ο άλλος μοναχός του απάντησε: " Ω, αδελφέ μου, αρκεί να μην ακολουθήσουμε το δικό μας θέλημα!"
Μόνο αν εφαρμόζουμε την υπακοή με επίγνωση, θα γίνουμε ικανοί να εννοήσουμε το θέλημα του Θεού...".
"Η ζωή στον κόσμο είναι οικοδομημένη πάνω στη βία. Η ζωή του κράτους οργανώνεται "με το πιστόλι". Υπάρχει η αστυνομία, ο στρατός κτλ. Εδώ όμως -στο μοναστήρι, στην κατά Χριστόν ζωή - η θεωρία μας είναι εντελώς αντίθετη με την έννοια ότι κάθε πράξη που επιβάλλεται με τη βία δεν μας οδηγεί στη σωτηρία, δεν ανήκει στην αιώνια σφαίρα. Όλα είναι εκούσια... ".
"Θέλω να σας υπενθυμίσω ότι όλη η ανθρωπότητα είναι σαν ένα δέντρο που προέρχεται από μια ρίζα, από την οποία μεγαλώνει και αναπτύσσεται. Καθένας μας είναι ένα κλαδάκι ή ένα φυλλαράκι πάνω σ' αυτό το δέντρο. Δεν μορούμε να χωριστούμε από αυτό. Μ' αυτή την εικόνα που ως βίωμα είναι μέσα μας εντυπωμένη και ζωντανή προσευχόμαστε για όλο τον κόσμο, για όλη την ανθρωπότητα...".
Σας εύχομαι καλό αγώνα, καλή Σαρακοστή!
* "Οικοδομώντας το ναό του Θεού μέσα μας και στους αδελφούς μας"
1 σχόλιο:
θα χαρώ να τα λέμε... της Σταυρούλας.. και Λήμνος..και όλα μαζύ!!... πολύ ωραίο το μπλογκ σου.. καλώς ήλθες στο δικό μου!
καλή Σαρακοστή!
Δημοσίευση σχολίου