Συγχωρούμε, αλλά δεν ξεχνούμε

 

-Φεγγάρι μου ασημόφωτο και κοσμογυρισμένο,

πες μου γιατί εχλώμιασες και έχασες το φως σου,

γιατί η όψη σου αιμάτινη και σκοτεινή εγίνη;

-Τι να σου πω, αστέρι μου, τι να σου ομολογήσω;

Απόψε πόνεσα πολύ, ξεσχίστηκε η ψυχή μου.

Θέλω να φύγω, να χαθώ μες στ' ουρανού τα χάη, 

τη Γη που τόσο αγάπησα πλέον να μη φωτίσω.

Του ανθρώπου είδα φοβερό κι αδίστακτο το χέρι

μαρτυρικό κι αδιάκριτο θάνατο να μοιράζει.

Σφάξαν λεχούδια και παιδιά, μάνες που βύζαιναν μωρά,

γέρους ανήμπορους που κείτονταν στο στρώμα.

Στο Δίστομο σφαγή απ' τους ναζί και χαλασμός εγίνη... (Σ.Κ)

 

Οι "Άριοι" επιθεωρούν τα αποκαΐδια του εγκλήματός τους

Παντού σταυροί και μνήματα, το σκηνικό του Διστόμου για δεκαετίες

 Πόνος, φτώχια, ερημιά, εγκατάλειψη για πολλά χρόνια μετά τη σφαγή

Τα ορφανά του Διστόμου 

Στον παρακάτω Σύνδεσμο μπορείτε να δείτε πολύ ενδιαφέρον σχετικό video
 https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=Fo_V3E6AOMg#t=0