Μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τοῦ παιδός σου, ὅτι θλίβομαι...

 Σε μια μέρα, τη σημερινή, Κυριακή της Τυρινής, εκτυλίσσεται όλο το δράμα αλλά και η απολυτρωτική πορεία του ανθρώπου.    

      Το πρωί θυμόμαστε την έξωση του Αδάμ από τον παράδεισο. Τον βλέπουμε καθισμένο απέναντι από τον κλειστό πλέον Παράδεισο, να θρηνεί συνειδητοποιώντας την αποστέρηση της δόξας, τη γύμνωση, τη φτώχεια, την καταδίκη του. Εγκαταλείπει την τρυφή και εξορίζεται σε μιαν άγρια και αφιλόξενη γη. Το φοβερότερο όλων..., στερείται τη θέα του Προσώπου του Κυρίου και Θεού και Πλάστη του! 

      Ωστόσο υπάρχει και μια μικρή ελπίδα, μια σχισμή φωτός: Ζητά το έλεος του οικτίρμονος και ελεήμονος Θεού!

     "Ἐκάθισεν Ἀδάμ, ἀπέναντι τοῦ Παραδείσου, 

καὶ τὴν ἰδίαν γύμνωσιν θρηνῶν ὠδύρετο. 

Οἴμοι, τὸν ἀπάτῃ πονηρᾷ πεισθέντα καὶ κλαπέντα, 

καὶ δόξης μακρυνθέντα! 

οἴμοι, τὸν ἁπλότητι γυμνόν, νῦν δὲ ἠπορημένον!

Ἀλλ' ὦ Παράδεισε, οὐκέτι σου τῆς τρυφῆς ἀπολαύσω, 

 οὐκέτι ὄψομαι τὸν Κύριον καὶ Θεόν μου καὶ Πλάστην· 

εἰς γῆν γάρ ἀπελεύσομαι, ἐξ ἧς καὶ προσελήφθην. 

Ἐλεῆμον Οἰκτίρμον, βοῶ σοι· Ἐλέησόν με τὸν παραπεσόντα". 

     Το απόγευμα στον πρώτο Κατανυκτικό Εσπερινό που ονομάζεται και Εσπερινός της Συγχώρησης, αυτή η αμυδρή ελπίδα γίνεται ένας δρόμος σίγουρος και ανοιχτός και φωτεινός. Ανοίγει μπροστά μας η ευκαιρία της χάριτος, η δωρεά της Ανάστασης. Μέσα από την μετάνοια, της οποίας ο καιρός επέστη, θα αφήσουμε μακριά τα έργα του σκότους, θα ντυθούμε τα όπλα του φωτός κι αφού διαπλεύσουμε το πέλαγος της νηστείας, δηλαδή του πνευματικού αγώνα, θα φτάσουμε στην απέναντι φωτεινή ακτή, όπου μας περιμένει ο Αναστημένος Κύριος και Σωτήρας των ψυχών μας.

     "Ἔλαμψεν ἡ χάρις σου Κύριε, 

ἔλαμψεν ὁ φωτισμὸς τῶν ψυχῶν ἡμῶν· 

ἰδοὺ καιρὸς εὐπρόσδεκτος· ἰδοὺ καιρὸς μετανοίας, 

ἀποθώμεθα τὰ ἔργα τοῦ σκότους, 

καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός, 

ὅπως διαπλεύσαντες τὸ τῆς Νηστείας μέγα πέλαγος, 

εἰς τὴν τριήμερον Ἀνάστασιν καταντήσωμεν, 

τοῦ Κυρίου καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, 

τοῦ σώζοντος τὰς ψυχὰς ἡμῶν". 

     Όλα τα δεινά που επεσώρευσε στον Αδάμ και σ' όλο το ανθρώπινο γένος η παρακοή τελειώνουν με την μετάνοια.  Ο κόσμος γύρω μας θα συνεχίσει να είναι θλιβερός, αλλά η ψυχή που θα ενωθεί με τον Χριστό με την γέφυρα της μετάνοιας θα λούζεται από το φως του Χριστού, θα ζει την Ανάστασή Του, θα γεύεται πάλι τη δόξα του Παραδείσου.

     Έχουμε  ζωντανές αποδείξεις γι' αυτό τα εκατομμύρια των Αγίων μας.

     Μόνο να είμαστε πρόσωπο προς πρόσωπο με τον Κύριό μας. Μόνο να να μας βλέπει και να μας ακούει... μόνο να προσβλέπουμε προς Αυτόν και να Τον υπακούμε, γιατί μακριά Του υπάρχει θλίψη:

    "Μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τοῦ παιδός σου, ὅτι θλίβομαι, 

ταχὺ ἐπάκουσόν μου, πρόσχες τῇ ψυχῇ μου, καὶ λύτρωσαι αὐτήν". 

     Καλή Σαρακοστή!