Ευρυτανία 2

Πρωινό Κυριακής 25ης Σεπτεμβρίου, ευχάριστα δροσερό παρόλο που το θερμόμετρο δείχνει 4-5 βαθμούς. Εκκλησιαζόμαστε στους κοντινούς ναούς, της Παναγίας οι περισσότεροι και λίγοι στην Αγία Τριάδα, τον μητροπολιτικό ναό του Καρπενησίου. Βρεθήκαμε στον δεύτερο ναό κατά προτροπή της συμμαθήτριάς μου Μαρίας Δ. κατοίκου Καρπενησίου -με την οποία συναντηθήκαμε μετά από λίγες δεκάδες έτη- και καταθέτω στην αγάπη σας πως ήταν μια από τις πιο κατανυκτικές λειτουργίες με συμμετοχή πολλών νέων, με εξαιρετικούς ψάλτες και κυρίως με ευλαβείς λειτουργούς ιερείς οι οποίοι μάλιστα είπαν όλες τις ευχές εκφώνως.

Στο ξενοδοχείο μας περίμενε -καθυστερημένα- το πρωινό κατά παράκλησή μας. Πολύ καλό.

Αναχωρούμε ακριβώς στις 11.30 για την Μονή της Τατάρνας στην Λίμνη των Κρεμαστών. Δύσκολος δρόμος με άπειρες στροφές, αναβάσεις και καταβάσεις σε πλαγιές, αλλά...δεν περιγράφεται η ομορφιά! Όποιος επιχειρήσει αυτή τη διαδρομή, νομίζω, πως δεν την ξεχνάει ποτέ! Ο "Αρχάγγελός" μας οδηγεί πολύ προσεχτικά. Ακούμε διάφορα για το Καρπενήσι και την ιστορία του. Λεγόταν Οιχαλία και μάλλον η σύγχρονη ονομασία του δεν δικαιολογεί το Η που μας παραπέμπει σε νησί! Βλέπουμε ένα φιλμάκι για την ιστορική Μονή Τατάρνας προς την οποία κατευθυνόμαστε. Με ανέκδοτα, τραγούδια, πληροφορίες για τη Λίμνη των Κρεμαστών και τις φημισμένες της γέφυρες και πολλά άλλα ενδιαφέροντα κι ευχάριστα διανύουμε τα εξήντα δύσκολα χιλιόμετρα σε δύο περίπου ώρες. Λίγα μικρά χωριουδάκια κρεμασμένα στις ορθοπλαγιές θυμίζουν πως κάποτε αυτά τα βουνά είχαν ζωή. Τώρα είναι ελάχιστοι αυτοί που παραμένουν εδώ "φύλακες, ερημίτες". Ένα κοπάδι γιδοπρόβατα, μετρημένα συναπαντήματα με ΙΧ.

Στη 1.30 περίπου φθάνουμε έξω από τον περίβολο της Μονής. Ήδη έχουμε δει την περίφημη Λίμνη Κρεμαστών που δημιουργήθηκε από το μεγαλύτερο γαιόφραγμα της Ευρώπης. Τέσσερα ποτάμια, ο Αχελώος, ο Μέγδοβας ή Ταυρωπός, ο Αγραφιώτης κι ο Τρικεριώτης ενώνονται σ' αυτό το σημείο. Το φράγμα δημιούργησε μια τεράστια τεχνητή λίμνη χωρητικότητας 4.700.000.000 κ.μ.. Σχηματίζονται πανέμορφα φιορδ. Στο βάθος απέναντι η σύγχρονη γέφυρα της Τατάρνας για την οποία ο κατασκευαστής μηχανικός έχει πάρει πολλά διεθνή βραβεία. Μέσα στη λίμνη, της οποίας η στάθμη αυξομειώνεται ανάλογα με την ποσότητα των υδάτων, έχουν καταβυθιστεί περί τα είκοσι χωριά, πολλές καλλιεργήσιμες εκτάσεις, γεφύρια, εκκλησίες κτλ. Συντελέσθηκε μια αληθινή κοσμογονία με τη δημιουργία της. Κάπου εδώ κοντά είναι και η φοβερή τρύπα της Τατάρνας, η δολοφονική καταβόθρα των χρόνων της κατοχής και του εμφυλίου. Ας μην γράψουμε περισσότερα...

Χτυπάμε το κουδούνι. Ο π.Δαμασκηνός καθυστερεί να μας ανοίξει. Μόνος πια, ένας σχετικά ηλικιωμένος μοναχός, πρέπει να φροντίσει για όλα. Ο Ηγούμενος της Μονής, ο γνωστός π.Δοσίθεος νοσηλεύεται στο Καρπενήσι. Κοντά του, τον υπηρετεί ο τρίτος μοναχός της Μονής. Ο π.Δοσίθεος είναι γνωστός ανά το πανελλήνιο από τα βιβλία του και τις παρουσιάσεις του στην τηλεόραση. Είναι λόγιος, πολύ ευχάριστος και στην ομιλία και στη γραφή του, και περίφημος μάγειρας. "Θέλω να πιω όλο το Βόσπορο", "Οψοποιών μαγγανείαι" τα πιο γνωστά του συγγράμματα, αλλά και πλήθος άλλων που τα βρίσκουμε στο εκθετήριο της Μονής. Η μονή, όπως τη βλέπουμε σήμερα είναι ένα σύγχρονο κτίσμα του 1969. Η ιστορία της όμως χάνεται στα βάθη των αιώνων. Το 1111 θεωρείται το έτος κτίσης της πρώτης Μονής της Παναγίας σ' αυτόν τον τόπο. Έχουμε μαρτυρίες για το Παλιομονάστηρο ή Βασιλομονάστηρο της Παναγίας. Μάλιστα η Αγία Θεοδώρα, η Βασίλισσα της Άρτας, το ενίσχυσε πολύ και συνέδεσε το όνομά της με αυτό. Από τα χρόνια της Θεοδώρας χρονολογείται και το πιο πολύτιμο κειμήλιο της Μονής, η εικόνα της Άκρας Ταπεινώσεως, ψηφιδωτή με τις ψηφίδες σε μέγεθος καρφίτσας, έργο πραγματικά θαυμαστό και ανεκτίμητης αξίας! Αλλεπάλληλες καταστροφές, χρόνια πλούτου της Μονής και χρόνια δίσεχτα, συμμετοχή στους αγώνες για ελευθερία, κέντρο κλεφτών κι αρματολών φυσικές καταστροφές από κατολισθήσεις, πυρπολήσεις και δηώσεις, αλλά και θαυμαστές επανακατασκευές συνθέτουν την πολυτάραχη ιστορία της Μονής που είναι μια εν σμικρώ αναπαράσταση της ελληνικής ιστορίας στα βάθη των αιώνων. 

Προσκυνούμε στο Καθολικό που είναι αφιερωμένο στο Γενέσιο της Θεοτόκου. Στο μπαλκόνι μπροστά από το Καθολικό φωτογραφίζουμε τη λίμνη που είναι ένα χάρμα οφθαλμών. Είμαστε πολύ τυχεροί γιατί η ημέρα είναι ιδιαίτερα λαμπρή και πεντακάθαρη. 

Εξελίσσεται και μια συγκινητική αποκάλυψη. Ο π.Δαμασκηνός ήταν συμμαθητής του φίλου μας του Νίκου από τον Άγιο Γεώργιο. Δάκρυα και αγκαλιές και αναμνήσεις παιδικών και εφηβικών χρόνων, δυσκολιών, μιας ζωής που δεν μπορούμε να φανταστούμε. Τρεις ώρες περπατούσε για το σχολείο ο π.Δαμασκηνός κάθε μέρα, μέσα στα βουνά, τα χιονισμένα το χειμώνα, τα παγωμένα, τα πλημμυρισμένα ρέματα, το φόβο των ζώων. Ποια δυσκολία των σύγχρονων ελληνόπουλων μπορεί να σταθεί δίπλα σ' αυτήν; Χώρια η πείνα και η φτώχεια στα μεταπολεμικά χρόνια σ' αυτήν εδώ την περιοχή που βγήκε κατεστραμμένη από τον πόλεμο και τον εμφύλιο. 

Κερνιόμαστε λουκουμάκι και νεράκι και μαζευόμαστε στο Σκευοφυλάκιο της Μονής όπου μας ξεναγεί ο π. Δαμασκηνός. Ό,τι υπάρχει έχει διασωθεί από μοναχούς, αλλά και από χωριανούς των γύρω χωριών που σε κάθε κίνδυνο καταστροφής έτρεχαν να περισώσουν τους θησαυρούς της Μονής. Αυτοκρατορικά χρυσόβουλα, πατριαρχικά σιγίλια, χειρόγραφα, εικόνες, χρυσοκέντητα άμφια και επιτάφιοι, λειτουργικά σκεύη, σταυροί, πόρπες και η περίφημη ψηφιδωτή εικόνα της Άκρας Ταπείνωσης. 

Μπροστά στο Σκευοφυλάκιο, στο Εκθετήριο σκαλώνουμε για να αγοράσουμε τα ενδιαφέροντα βιβλία του π.Δοσίθεου και άλλα τινά, φωτογραφιζόμαστε μπροστά στην υπαίθρια τραπεζαρία και αναχωρούμε. Λίγο πιο πέρα κάνουμε ολιγόλεπτη στάση σε μια θέση θέας για  φωτογραφίες και βινετοσκοπήσεις. Το θέαμα... "δεν υπάρχει"!!!!

Η σύγχρονη γέφυρα της Τατάρνας

Στο λεωφορείο πάλι κι αρχίζουμε την πολύστροφη ανάβαση. Μας περιμένει στο χωριό Κρέντης η ταβέρνα "Το Επίλεκτον".

Να βρίσκεις έτοιμο φαγητό -έστω και όχι τόσο επίλεκτο- στη μέση του πουθενά δεν είναι αυτονόητο ούτε ευκαταφρόνητο... προσέξτε, μη γκρινιάζετε, καλομαθημένοι αστοί!!! 

Συνεχίζουμε μετά το φαγητό το δρόμο προς Καρπενήσι. Ψάλλουμε τον Εσπερινό της εορτής του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου. Θαρρείς ο δρόμος μίκρυνε. Μας περιμένει λίγη ξεκούραση στο ξενοδοχείο. 

Ακολουθεί ένα πολύ ευχάριστο μουσικό βραδινό στην τραπεζαρία του ξενοδοχείου. Μας το ετοίμασε και μας το πρόσφερε το ζεύγος Μπαργιώτα. Ο Σάκης με την κιθάρα του, ο Ευθύμης, ο Νίκος, ο Αντώνης κυρίως τραγουδιστές και όλοι εμείς βέβαια σε ποικίλο ρεπερτόριο, με κρασάκι, τυράκια κτλ. κερασμένα από τον Μπαργιώτα που κίνησε γη και ουρανό για να τα προμηθευτεί  και όμορφα σερβιρισμένα από πρόθυμες κυρίες της συντροφιάς μας με ιθύνουσα την ακούραστη Ευανθία. Όμορφη, κεφάτη βραδιά που λήγει στις 11.00 ακριβώς, για να μην ενοχλούμε τους άλλους ενοίκους του ξενοδοχείου. Ευχαριστούμε θερμά!

Καλοδεχούμενος ο ύπνος!   (Συνεχίζεται)